Griekenland 3
Deze maand gaan we van Pilos, onder Peloponnisos (de drie vingers) door via de Cycladen naar Karystos op Evvia vlak bij Athene. Onderweg bezoeken we een heleboel forten. Iedere zichzelf respecterende plaats heeft er wel één. En als er geen fort is, is er altijd wel een kerkje of chora (oude stad) op de top van een berg om te bezoeken. Op de middelvinger treffen we Sparkle en Buona Vista en brengen een paar gezellige dagen met hun door. In de baai van Porto Kheli treffen we de Champagne en zeilen een tijdje met hun op. Tussendoor komen we ook Viviane nog tegen. De wereld is door AIS en social media niet zo groot meer.
De route van de Safari van juni 2018.
Safari voor anker in de noord-oosthoek van Ormus Navarinou (de baai van Pylos).
Er is hier een heel mooi natuurgebied met plassen, duinen, rotsen en een ruïne van een kasteel. Daar gaan we wandelen.
Onderweg nog wat mooie paarse bolbloemen die kennelijk erg aantrekkelijk zijn voor bij-achtigen. Voor de rest wordt het langzamerhand al weer allemaal wat dor en droog.
Uitzicht naar het zuiden.
Ook de spinachtigen zijn ruim vertegenwoordigd.
Na een zeer steile klim naar zo'n 140 meter (bij 34 graden en een luchtvochtigheid van 76% is dat best warm) komen we bij het fort.
Schaduw en een trekgat.
Er is niet zoveel meer van het fort over, alleen de buitenmuren staan nog.
Aan de noordkant kijkt het fort uit op dit prachtige baaitje.
Als je iets anders focust zie je dit.
Dan aan de noordkant weer een hele steile klim naar beneden. Zeer goed uitkijken niet in de dwars over het pad gespannen spinnenwebben te raken.
Halverwege de afdaling is een enorme grot.
Van binnen groot als een kathedraal maar dan met een gaatje midden in het dak.
Verder naar beneden beginnen de duinen.
De terugweg is geblokkeerd. Bij deze temperatuur weer 6 kilometer terug over de berg vinden we niet echt een optie dus we besluiten dit bord maar te negeren. Gezien de kwaliteit van het pad zijn we niet de enigen.
Dan gaan we verder naar de zuidwestpunt van Peleponnisos. De uitgang van de baai van Pilos wordt deels afgeschermd door deze rotsen.
We gaan naar Methoni en ja, daar is een groot fort!
En een mooie rustige ankerbaai.
Voor twee Euro pp mogen we het fort bekijken.
Gelukkig is alles hier enorm rolstoelvriendelijk gemaakt.
Rechts de baai, links de Ionische zee.
In het donker landt er ineens een enorme wesp op ons achterste schaduwkleedje. Dat zwarte klittenbandje is 3,5 cm breed. Ik denk dat het eigenlijk een hoornaar is.
We nemen geen risico en zappen hem.
3 juni gaan we verder naar het oosten onder de vingers van Peloponnisos langs.
Gaat lekker zo voor de wind.
In Porto Kagio aan de zuid-oost kant van de tweede vinger treffen we Sparkle en Buona Vista.
Gelijk maar een biertje op de Sparkle.
En 's avonds eten op de kant bij één van de drie restaurants in dit mini plaatsje.
's Morgens door het onderluik een blik op ons binnenbad dat we moeten delen met een paar visjes. Je ziet de ankerketting recht naar beneden hangen en dan met een lus naar voren en dan weer onder de boot door naar achteren. Het anker ligt net achter de achterbeam.
De baai met Sparkle en Buona Vista in beeld. Safari ligt links net uit beeld.
Daar dus.
Berg beklommen, kerkje gevonden.
's Avonds BBQ op de Safari, proost!
Patrick heeft dezelfde dinghy als wij, maar dan met een stuurbankje en zo en 5pk meer, dus dinghy race.
Twee winnaars.
De volgende dag doen we een SUP race.
Dit is de verliezer.
Dan nog even SUP skiën. Jaqueline is daar verrassend goed in.
Na het vijfde rondje begint wel de vermoeidheid toe te slaan.
Minidorpje op de noordkant van de baai.
Tijd om weer verder te gaan. Sparkle en Buona Vista gaan naar het westen en wij verder naar het oosten.
Voor anker in de baai van Plytra. De wind is wat zuidelijk zodat hier een beetje swell staat. We liggen alleen.
Grote voorjaarsschoonmaak.
De volgende dag gaan we naar Elafonisos. Een prachtige blauwe baai tussen het eilandje Elafonisos en de derde vinger.
Dit is hoe kabels op de kaart worden weergegeven.
En dit is hoe dat er in werkelijkheid uit ziet. Drie meter diep, maar toch een beetje eng.
De zon gaat mooi rood onder. Er zit enorm veel stof in de lucht.
De volgende morgen met een blauwe lucht is het water nog blauwer dan de dag ervoor.
En dan komen we rond de kaap van de derde vinger. Er was al wat wind, maar de acceleratie rond die kaap wordt je niet blij van. Snel reven in een rustig stukje en dan vliegen we weer vooruit.
Dan hebben we een tijdje windstilte en dobberen we voor de wind met twee knoopjes voort tot we een paar honderd meter verder witte kopjes zien en het heel hard ruist. Als we daar zijn gaan we er hoog aan de wind weer als een haas vandoor. Moeilijk zeilen hier!
We gaan naar het schiereilandje Monemvasia, een prachtig fort eilandje.
Aan de zuidkant is een gefortificeert stadje en op het bovenplateau zijn nog de ruïnes van een oude stad. Dit is nog tot 1911 bewoond geweest, maar is nu niet veel meer van over. De berg is zo stijl dat alleen de trap naar het bovenplateau bewaakt hoefde te worden.
Het is een hele warme dag en de top ligt op een paar honderd meter.
De eerste poort.
De gefortificeerde stad is goed opgeknapt en bijgehouden.
De trap naar het bovenplateau.
Alleen via deze gangen kom je op het bovenplateau. Het zit hier heerlijk na een stevige klim bij 35 graden. De wind raast hier doorheen.
Uitzicht op de benedenstad.
De ruïnes van de bovenstad.
De toegangspoort tot het bovenplateau.
Meer ruïnes.
Uitzicht op de brug die van dit eiland een schiereiland maakt.
Alles is gortdroog en toch zijn er nog wat mooie bloemen.
In Griekenland kan alles vervallen, maar nooit hun kerken.
Terug op de boot is het tijd voor een klusje. We gaan de bekleding van de bank voor het eerst in de 9 jaar die de boot nu al oud is wassen. Dus schuim eruit en de bekleding in de wasmachine. Drie per keer, tjonge wat hebben wij een kussens!
Ook onder de kussen weer eens schoonmaken. Alle chips en andere zooi weer weg.
Het drogen gaat snel.
Dan de boel weer terug stoppen en de knopen er weer in.
Wauw!
Zouden ze hier een tweeling hebben?
De 13e gaan we naar Kyparissi. Hier vinden we weer een alleraardigst zeemeerminnetje dat zich zeker kan meten met die van de Denen.
En ook hier staat boven op de berg een fort.
Vanuit het fort een mooi uitzicht op de baai. Safari ligt solo voor anker buiten de haven.
Het fort is niet meer helemaal 100%.
Dan gaan we de 15e door naar Navplion. En ja hoor, daar hebben ze boven op de berg een enorm fort!
Eerst nog maar even wachten tot de onweersbui over is.
Na de bui gaan we de 857 treden naar het fort omhoog.
En dat is best een eindje omhoog (230 meter).
De stad vanuit het fort gezien.
Het is een groot fort. We moeten 8 euro pp betalen om erin te mogen, maar het is het waard.
En dan weer 857 treden naar beneden.
Ze hebben hier in Navplion een Lidl, dus gaan we de vriezer weer eens bijvullen.
Met een volle vriezer gaan we de 17e naar Koilada. We houden het droog, maar overal zien we flitsen.
Aan de noordoostkant van de baai is een enorme grot. Deze werd vroeger in de winter gebruikt als veestal.
In 2006 waren we hier ook al, maar er is inmiddels Europese subsidie in gepompt resulterend in planken paden, hekjes en borden met uitleg.
De 19e gaan we naar Porto Kheli waar we Vic en Christine met hun "Champagne" treffen. We gaan een tijdje samen op varen. D.w.z. zij vertrekken een uurtje eerder en wij komen een uurtje eerder aan.
Mooie cactusbloem in Ermioni.
Tijdens het wandelen krijgen we gezelschap van een reuze vriendelijke hond. Hij wandelt met ons mee.
Champagne en Safari in de baai van Ermioni.
Dan met weinig wind naar Apokrissi (Kythnos). Dankzij onze enorme gennaker kunnen we toch nog een dikke 5 knopen halen.
Ware wind 5,6 knopen van opzij verdraaid door onze eigen snelheid tot een kleine 9 knopen schuin van voren en daar kun je best 5 á 6 knopen in lopen.
Topzwaar?
In de baai van Apokrissi komt dit monster binnenvaren. Is dit het nieuwe mooi?
Met een lekker windje gaan we naar Livadhi op Serifos.
Er zit redelijk wat gang in de boot en er zijn ook best wel wat golven.
Meestal spelen de dolfijnen een aantal minuten rond de boeg, maar nu gaat het ze wat te ruig. Nadat die rechtse (die rugvin) een tikje van de boeg heeft gehad houden ze het onmiddellijk voor gezien.
En dan is er weer een uitdaging. De Chora van Livadhi.
Met frisse moed gaan we op pad.
Was toch wel weer een flinke klim.
Het uitzicht mag er zijn. Op naar beneden, naar de Pita Gyros en een biertje.
De 25e gaan we naar Agiou Ioannou, de noordbaai op Paros. We vertrekken met 3 reven in 27 knopen aan de wind. Na ca. 10 mijl valt de wind helemaal weg. De (flinke) golven blijven waardoor de zeilen zo hard gaan slaan dat we ze moeten laten zakken. 5 mijl op de motor en dan is er weer een lekkere wind schuin van achteren waarop we met een knoopje of 10 zonder reven verder kunnen zeilen. Moeilijk zeilen hier!
In Agiou Ioannou treffen we de Viviane van Sietse en Hanneke en worden voor het diner uitgenodigd.
Wegens een flinke zuidenwind verplaatsen we de volgende ochtend naar een baaitje voor het stadje Naousa aan de zuidkant van de baai.
Het is een heel mooi (weliswaar nogal toeristisch) stadje.
's Avonds BBQ met muziek na op de Safari met Sietse en Hanneke en Vic en Christine.
 |  |
En dan nog een kopje koffie....
De volgende morgen weer verder, naar Tinos.
Er is een lekker windje schuin van achteren dat het deze keer eens de hele reis volhoudt.
We moeten ver achterin de haven ankeren omdat wegens lagerwal de veerboten (van zo'n 120 meter lang) weer binnen in de haven aanleggen in plaats van op de nieuwe buiten kade.
Dat aanleggen doen ze heel kunstig. Invaren, draaien, anker erin en rap achteruit tot 5 meter van de kade. Klep laten zakken, touwtjes gooien en uitladen. Inladen terwijl de laatste auto er nog uit komt en weer wegwezen. Een minuut of 8 in en uit, maar wel met donderend geweld. Wel eens gezien hoe scheef die dingen in de bocht gaan?
Dit is wel een hele aparte.
De volgende dag met wederom een lekker windje naar Andros.
En terwijl wij het gevoel hebben best wel hard te gaan worden we moeiteloos voorbij gescheurd door dat gekke ding van gisteravond.
We gaan voor anker in de baai van Gavrio. Een hele ruime beschutte baai bij een veerhaven stadje.
We moeten ca. 10 cm stiksel van het zeil repareren. Dit stukje leunt altijd tegen de knopen in de lazy lines aan en kennelijk slijt dat dan na 9 jaar toch door. We gebruiken de magic stitcher. Ik steek hem aan deze kant door de bestaande gaatjes in het zeil en trek hem dan iets terug en Paula steekt dan het andere eind van de draad door het ontstane lusje, Even straktrekken aan beide kanten en je kunt niet meer zien dat het ooit los geweest is.
Tegen de avond komen hier 's avonds de koeien naar het strand.
30 juni, bijna geen wind, maar net genoeg om naar Karystos te zeilen. Morgen gaan we hier Frans en Marleen bezoeken. Die hebben hun boot op de kant en te koop gezet en zijn hier inmiddels in een huis neergestreken.
Dan is de maand al weer om. We hebben best veel gezeild deze maand en heel veel gezien. Het weer is doorgaans prachtig. De temperaturen zitten meestal overdag rond de 30 graden en de watertemperatuur is zo'n 27 graden. We hebben het erg gezellig met het treffen van vrienden en het samen op zeilen. Dat is wel grappig als je wat langer in de Med verblijft, je leert steeds meer medezeilers kennen die je zeker weer tegen gaat komen. Nadeel van de Med is de totaal onvoorspelbare wind. Harde valwinden van bergen, enorme rukwinden rond de kapen, windstiltes en harde Meltemi's zijn hier normaal. Een lekkere 10 tot 15 knopen (windkracht 4) heb je hier bijna nooit. Het is meestal onder de 10 of ver boven de 20. En op één tripje heb je dat vaak allemaal.
Eind juli zullen we de volgende blog plaatsen.
Eind juli zullen we de volgende blog plaatsen.
