Augustus 2018

Griekenland 5.

We blijven deze maand nog in de Egeën. De eerste week liggen we in Karistos terwijl er een flinke Meltemi overtrekt. We huren een auto en verkennen een stukje van Evia. Als we de wind zat zijn zoeken we een gebied op waar de Meltemi (deze keer) niet komt. Wij doen in twee weken een rondje Pasalimani, Poros, Epidavros, Korfos, Salamina, Astir Beach, Pasalimani, Porto Rafti. In Porto Rafti wachten we in de volgende Meltemi een paar dagen tot Fria aankomt op Athene Airport. Met Fria gaan we eerst naar Karistos en dan via Kea en Poros naar Epidavros. En dan is de maand al weer om.

De route van de Safari van augustus.

Safari (rechts) en Anegada (helemaal links) in de haven van Karistos. Normaal gaan we geen haven in in de zomer, maar deze kost maar 4,10 Euro per dag en het is wel gezellig. 

’s Middags gaan we met Geert en Ine bij Frans op bezoek. Marleen is voor een paar weken naar Nederland.

We huren samen met Geert en Ine een auto en gaan een stuk van Evvia verkennen.

Boerderij: zootje golfplaten en wat andere zooi met een paar beesten.

Rond de baai van Karistos zie je allemaal wegen zonder duidelijk doel. Blijkt een mislukt onroerend goed plan te zijn. Allemaal prima aangelegde wegen, stroomkabels, straatverlichting en zo, maar al jaren wil niemand er bouwen.

Verder het binnenland in vinden we een waterval en een riviertje.

We lopen een stuk langs het riviertje.

Een eind verderop vinden we een oude watermolen. 

Niet alle wegen zijn even goed.

Dit noemen ze drakenhuisjes. Nadere studie op het internet levert geen bevredigende verklaring op waarom het drakenhuisjes genoemd worden. Er wordt iets over de dimensies gezegd, maar duidelijk wordt het niet.

Geheel van steen, ook het dak voor zover nog aanwezig. Laag deurtje, geen idee waar deze gebouwtjes voor gediend hebben.

Uitzicht van de drakenhuisjes.

De zuidwest kant van de baai van Karistos is ook vol met mislukte onroerend goed projecten.

We zitten weer  in een Meltemi. De wind is meest van de tijd niet veel meer dan een knoop of 10, maar om de zoveel minuten komt er weer een vlaag van 40+ knopen. Daar wordt je na verloop van tijd behoorlijk flauw van.

Lokaal supermarktje (voor zij die niet naar de Lidl willen). Zeer goed gesorteerd, iets minder goed georganiseerd.

Een mooie rustige avond. Morgen zal de wind wel weer beginnen.

Dit is toch niet een snelheid die het vermelden waard is? 

Toch wel, we hebben namelijk geen motor aan en geen zeil op!

Puntje fok erbij en het gaat weer over de 10 knopen.

Onderweg naar Poros passeren we Kaap Sounion, zuidoost van Athene. Boven op de kaap een tempel ter ere van Poseidon.

Poros.

De baai van Poros.

Mooi, maar uiterst touristisch stadje.

Dit is een Middellandse zee fenomeen. Jachten die zichzelf groot vinden hebben geen deklichten onder hun zalingen, maar mastschijn lampjes erboven op. En heeeel belangrijk: een rood ankerlicht in de top van de mast. Das voor de vliegtuigen, dat ze er niet tegen aan vliegen. Zouden ze met een wit lichtje natuurlijk wel doen.

Klusje onder water. De zinkanode van de stuurboord schroef vervangen.

Na Poros gaan we naar Epidavros. Hier hebben wij in 2006 na een lange autorit onze trimaran (en die van Frits en Reinhilde) te water gelaten om een vakantie Griekenland en Turkije in 5 weken te doen.

En zo onder het genot van een hapje en een biertje zijn in 2006 de plannen voor de bouw van de Bella Ciao en de Safari ontstaan.

Dit is het theatertje van Epidavros, net buiten het dorp. Ze zijn hier aardig aan het renoveren.

Deze is ook aardig gerenoveerd. Een hele oude MF.

Even de mast in voor inspectie van verstaging en lopend want. Gelukkig ziet alles er nog steeds als nieuw uit. Wel moet de grootzeilval (helemaal bovenin) een stukje ingekort worden. De mantel is doorgesleten.

De dinghy parkeerplaats in Epidavros. Als we hadden geweten dat een lokale taverna hun frituurvet in de haven zou gooien hadden we hem hier niet neergelegd.

We gaan met de bus naar het grote theater van Epidavros, zo’n 16 kilometer landinwaarts. Er is daar een voorstelling van het stuk “kikkers” van Aristofanes. In dit stuk gaat Dionysos de onderwereld in om een dichter op te halen. Hij vind dat op aarde geen goede dichters meer zijn, alleen maar “kikkers”. In de onderwereld komt Dionysos met zijn slaaf in de meest absurde situaties terecht. 

Onderweg rijden we op een gegeven moment in een enorme file. Paula zegt voor de grap “die gaan ook allemaal naar het theater”. En verdomd, de weg eindigt uiteindelijk op een gigantische parkeerplaats bij het theater.

Een enorme doorgaande stroom mensen vult langzamerhand het theater op. Het theater is gebouwd in de 4e eeuw voor Christus. Er kunnen ruim 14.000 toeschouwers in en als iedereen zich een beetje stil houdt kun je, zonder versterking, op de bovenste rij een zucht op het podium horen.

Wij zitten bijna op de bovenste rij en zien de lucht in het westen mooi rood kleuren. 

Vlak voor aanvang (21.00 uur). De aanvang had achteraf voor mij niet gehoeven want het toneelspel was verschrikkelijk, de ondertitels (Grieks en Engels op een lichtbalk) niet te lezen en het duurde ruim twee uur. Zitten op een stenen bankje zonder rugleuning! We hebben het eind niet afgewacht, maar toch wel een belevenis.

De volgende dag naar Korfos. Hele mooie baai, maar het stadje heeft niet zoveel.

De volgende dag met heel weinig wind opkruisen naar Salamina. 

Salamina 13 augustus, 20.10. De zon gaat al weer onder.

20.54 de maan laat zich even zien.

21.13 echt donker en de maan gaat al weer bijna onder.

We blijven een dagje in Salamina, gaan naar de Lidl die hier aan het water ligt en de volgende dag gaan we verder naar het zuidoosten.

We passeren het ankergebied ten zuiden van Athene. Dat zo’n ding als die vol is zoveel onder water heeft zie je er normaal ook niet aan af.

En daarna Athene zelf. 

In het baaitje van Pasalimani op de zuidoostpunt van het vaste land rond Athene beginnen we een rotklus. De bijboot moet eruit om schoon te maken nadat hij in Epidavros onder het frituurvet is komen te zitten.

Dat betekent motor eraf hijsen, twee tanks, twee ankers, twee roeispanen, twee paar schoenen, twee ankerlijnen, twee staalkabels met slot, een gereedschapsset en driekleuren toplichtje verwijderen en dan op het voordek hijsen.

Daar proberen we met afwaszeep, waszeep, kerosine, wasbenzine en uiteindelijk thinner om de inmiddels goed vastgeplakte gestolde vetlaag te verwijderen. Na ca. 3 uur is de boot weer schoon.

Tja, handig?

Dan gaan we weer naar Porto Rafti. Er komt weer een stevige Meltemi aan we willen voor die losbarst in Porto Rafti zijn om van daaruit Fria de 22e van het vliegveld te halen.

Dan nog even weer tijd voor een klusje. Onze schroefas dichtingen hebben een beluchtingsnippeltje waar een slangetje op zit die ruim boven de waterlijn (1,2m) uitkomt. Helaas blijkt er bij (zeil) snelheden boven zo’n 15 knopen en flinke golven toch water uit die slangetjes te komen. We maken doorvoertjes in de achterkant buiten zodat dat water niet in de machinekamers terecht komt.

Dan pakken we de bus naar Athene Airport om Fria op te halen. Fria is net terug van een reis naar Canada dus die is het vliegen nog wel een beetje gewend.

De volgende dag gaan we naar Karistos. Er is 25 knopen wind voorspeld, dat worden er natuurlijk weer ruim 40. Aan de wind beuken we met drie reven en een puntje fok door de korte diepe golven, gelukkig is het maar 27 mijl.

Als je in Karistos bent moet je voor de dagelijkse training natuurlijk naar het fort lopen. 

Er zijn veel bramen.

Selfie voor het fort.

Mooi uitzicht over de baai De lucht is iets blauwer dan toen we er met Bart en Vera waren.

Fria is enorm nieuwsgierig wat er nou achter die gordijntjes is. 

Het waait daar boven een halve storm.

Terug op de boot eerst maar even een dutje.

We hadden al gezien dat er bij de haven van Karistos een podium werd opgebouwd dus gaan we ´s avonds kijken. Er is een enorme menigte op de been. Het is het wijnfeest. De burgemeester houd een toespraak van bijna 3 kwartier (schijnt normaal te zijn in Griekenland). Als de toespraak af is begint de muziek. Nou, geef mij maar de toespraak! We drinken een biertje bij Geert en Ine op de Anegada en kunnen elkaar in de kuip niet verstaan. En die muziek jeuzelt tot drie uur ´s nachts met het volume op 10 door!

De volgende dag met erg weinig wind naar Andros. De wind staat tegen dus kruisen we eerst een beetje tegen de stroming in. Wordt niks. We wijzigen de koers naar Kea en kunnen op de gennaker toch nog redelijk vooruit komen.

Onderweg komt er een berichtje van Christine en Vic. Zij liggen in het noordoost baaitje (Panagia) van Kea. We gaan ze daar opzoeken.

De volgende dag gaan we met heeel weinig wind naar de noordwest baai van Kea (Ormos Ayios Nikolaou). 7 mijl en we doen er wel drie uur over. ´s Avonds flaneren in Bourkari.

De volgende dag nog even een wandeltje door het plaatsje Korissia. Daar kopen we gelijk even gebak, want ik ben morgen jarig!

Kijk de 28e. Een ietwat geïmproviseerde slinger, maar ik ben vandaag toch echt 54 geworden. 

Fijn gebakje! Baklava.

Ik heb wind voor mijn verjaardag gekregen. Heel veel wind. We gaan naar Poros.

Ik had ook om een blauwe lucht en zon gevraagd, maar kennelijk kun je niet alles hebben.

Poros.

Poros baai.

Poros klokkentoren. Een beetje timen, want je wil hier niet staan als de bellen luiden.

En Deense vrienden, deze vind ik toch echt mooier dan die van jullie.

Zo te zien krijg ik ook nog onweer op mijn verjaardag.

Er komt toch geen onweer. Alleen op grote afstand wat flitsen en zelfs een drupje regen. De volgende dag is de lucht weer staalblauw en in de avond komt er een enorme rode maan achter Poros omhoog. 

De volgende dag met geen wind opkruisen naar Epidavros.

En dan is het al weer 31 augustus. Ik ben ineens 54 jaartjes oud (merk ik trouwens weinig van) en de vakanties lopen overal op hun eind. Ik ben benieuwd of het aantal boten nu ook plotseling gaat afnemen.
Eind september zullen we de volgende blog plaatsen.