Kroatië 3 en Montenegro
In Augustus varen we twee weken op met Arjen en Henny. Ze rijden een kleine 2.000 kilometer naar Vinisce vlak bij Split, waar we een geschikte baai met trailerhelling hebben gevonden. Een dagje opbouwen en een testrondje en dan kunnen we op reis. We gaan eerst naar Split en dan via diverse baaitjes en stadjes rond de noordwestpunt van Uglian en dan weer naar het zuiden. Dan weer een dagje afbreken en op de trailer zetten en afscheid nemen. Twee weken zijn zomaar voorbij en dan zit onze tijd in Kroatië er ook weer op. Onze toeristenbelastingperiode van drie maanden loopt af dus zakken we af naar het zuiden en nemen een kijkje in Montenegro. Hier blijven we een kleine twee weken en huren een auto om het binnenland te verkennen. Intussen wordt ik nog even 52 en dan gaan we weer naar Griekenland. Albanië slaan we over, want daar moet je voor het inklaren een agent inhuren en allerlei kosten betalen en telkens als je naar een volgende haven gaat moet dat weer opnieuw. Lekker melkkoetje, maar daar doen wij niet aan mee. Terugkijkend op 3 maanden Kroatië kunnen we constateren dat het ondanks de geldwolverige neigingen van de overheid en jachthavens een waar cruisers paradijs is. Overal zijn goed beschutte ankerbaaien te vinden en er is op de wal een boel te zien. De kosten van levensonderhoud zijn absoluut laag te noemen, je moet alleen niet een jachthaven in willen of een mooring boei willen pakken. Montenegro is zeer mooi en in de grote baai van Tivat kun je overal fantastisch ankeren. Voor de rest is er maar iets van 50 mijl kust dus in een paar weekjes heb je dat wel allemaal weer gezien. De kosten voor levensonderhoud zijn laag en het weer is er natuurlijk fantastisch.
1 augustus. Arjen en Henny komen uit het koude kikkerlandje en wat hebben we hier: REGEN!!!!!
Dankzij de nodige files en daardoor een forse vertraging missen ze de regen in Vinisce.
De volgende morgen gaat de boot te water.
Met de achterwielen van de auto nog net droog kunnen we de boot er af schuiven.
De motor doet het niet dus sleep ik de Tabé naar de Safari. Het probleem is snel duidelijk. Motor op de verkeerde zijkant in de auto gehad. Alle olie is in de cilinders en carburateur gelopen. Dus leegpompen, spoelen, schoonmaken, olie bijvullen en hij doet het weer als een zonnetje.
Even dippen.
Dan uitklappen, mast zetten, zeilen erop en vier uur later....
Nog even een Nederlands vlaggetje in het wand.
En dan even scheuren om te zien of alles het doet.
Het waait flink, dus we tikken al vlot de 15 knopen aan.
Wij hadden Arjen een beetje uitgelachen omdat hij zijn buiskap erop wou hebben. Dat doe je toch niet in dit klimaat!
Maar, er zit toch wel wat in.
We doen een rondje om het eiland Drvenik. Een rondje van ca. 15 mijl.
De volgende morgen moet Arjen even de mast in om de topwartel van de fok naar beneden te halen. De fok kwam op het eind van ons rondje Drvenik namelijk spontaan zonder bovenste helft van de wartel naar beneden.
Nadat we de wartel met epoxy weer in elkaar geplakt hebben gaan we naar Split. Er is weinig wind dus de epoxy droogt onderweg wel.
Arjen koopt eerst een permit en betaald touristenbelasting en mag zich gelukkig prijzen dat Henny een vaarbewijs heeft. Ze willen alleen een permit geven als er een vaarbewijs is. Ik dacht dat volgens de Europese regels voor Europeanen de regels van het land van oorsprong golden, maar daar denken ze hier kennelijk anders over.
Kennelijk mag je hier geen ondergoed dragen. We hebben het toch maar aangehouden.
Proost!
Na een kleine reparatie aan de linker achter beam nog even koelen en dan naar Solta.
En... proost!
De volgende dag met weinig (ruime) wind op weg naar Rogoznica.
En van de andere kant gezien.
Avond in Rogoznica. Umata ligt hier ook. Morgen maar even happy hour.
Na een dagje in Rogoznica wegens onweer, harde wind en happy hour gaan we op pad naar Murter. Het waait nog steeds erg flink.
Drie rifjes en een half ingedraaide fok zijn goed voor 14+ knopen.
De Tabé vliegt in een grote stofwolk over het water.
En... proost
Op 8 augustus is de wind nog stevig, maar het weer is wel weer erg mooi. We kruisen op naar Pasman.
's Avonds is de rust weer helemaal terug en is het heerlijk warm normaal Kroatië weer.
Daarna gaan we naar Muline op Uglian.
De dag daarna (10 augustus) naar Uvala Zincena op Pasman. Waar we BBQ-en.
En... proost!
De volgende morgen waait het weer flink. We zetten weer drie reven en gaan als de brandweer.
Na een nachtje in Luka Grebastica gaan we richting Trogir. Onderweg komen we langs Primosten.
En als je dan toch in een huis zou moeten wonen.....
Laatste tussenstop voor Arjen en Henny. Het middeleeuwse plaatsje Trogir.
De pubertjes!
Voor we een leuk restaurant vinden komen we nog een engeltje tegen.
In Trogir ligt dit fantastische project. 25 meter lang, 6 meter breed en ooit een trots jacht ingericht voor 8 chartergasten. Komt voor in de lijst van superjachten. Zij heet Green Magic uit Hamburg en is helemaal vervallen en verlaten. Doodzonde!
En een laatste zeiltochtje van Trogir naar Vinisce. Die twee weken zijn omgevlogen.
Dan kan het trailer klaar maken beginnen met de zeilen eraf te halen.
Mast neer.
Bakboord inklappen.
Stuurboord inklappen.
Klaar voor de trailer.
Nogal mikken met een beetje zijwind. Op het laatste moment het zwaard omhoog.
Bijna geheel op de trailer.
Uit het water rijden.
Nog even vastbinden.
Zo, klaar om een kleine 2.000 km terug naar Nederland te rijden (met 1 op 4,6 benzine).
Dit was de route van die we samen met de Tabé hebben gedaan.
Wij moeten nadat Arjen en Henny zijn vertrokken met redelijke vaart richting zuiden (voor zover mogelijk met wederom zeer weinig wind). Op het eilandje Marinkovac net zuid van Hvar gaan we in verband met de beperkte ruimte "stern too" liggen, dus een touwtje aan een boompje binden.
De dag daarna gaan we naar de noordoost kant van Korcula en passeren dit mooie vestingstadje Korcula City.
En dan in het ankerbaaitje om de hoek ligt dit motorjacht. Mooi helicoptertje op het voordek!
Dan op 16 augustus naar de zuidoostpunt van Mljet in een baaitje dat Saplunara heet. De maan is al weer vroeg van de partij.
De 17e liggen we in Cavtat. De 18e loopt onze permit af dus mooi getimed.
Niet mooi (in onze ogen), maar ongetwijfeld peperduur.
En dan leggen we weer geheel zinloos aan aan de Q-kade. We kunnen bij de bolder zelf een touwtje gooien zodat we de geldwolf die 100 Kuna wil hebben voor het aanpakken van de touwtjes af kunnen wimpelen.
Na de nodige stempels en andere onzin verlaten we Kroatië richting Montenegro.
Links Kroatë, rechts Montenegro. Tijd voor de vlaggetjes wissel.
In de baai Boka Kotorska worden we begroet door drie dolfijnen.
Duidelijk een land in opbouw, want ze bouwen hier hele steden in één keer. Montenegro bestaat als land nog maar sinds 2006 en heeft geen eigen munt. Ze zijn geen EU, maar gebruiken wel de Euro.
Ook nog een reminder aan de eindeloze oorlogen hier: een onderzeeër parkeerplaats.
Op de Q kade komt een alleraardigste jongedame onze touwtjes aanpakken. Helemaal gratis! Ze biedt aan tegen betaling van een som ter grote van een halve overnachting in de marina de formaliteiten voor ons te regelen. Ze zegt er wel gelijk bij dat we het ook heel goed zelf kunnen doen en haar dan niets hoeven betalen. Wel moeten we een vignet kopen en toeristenbelasting betalen, samen €33,51 voor een week.
Na de formaliteiten gaan we voor anker in de baai naast de Marina (scheelt al snel weer een 150 Euro per nacht). Umata ligt daar ook.
Na een paar biertjes op de Umata...
De volgende ochtend is het al weer mooi weer.
Gerard en Elly gaan ons even wegwijs maken in Tivat. Ook hier wordt hard gebouwd.
Neptunus in hout takjes uitgevoerd.
De superjachten kade.
En als je een superjacht hebt moet je natuurlijk ook een beetje een bijboot hebben. 3x350 PK!
Lekker windje en baaitje voor de Happy Cat.
20 augustus gaan we naar Kotor, helemaal aan het eind van de Fjord. Kotor heeft een mooi oud, ommuurd stadscentrum en de muur loop helemaal zigzaggend over de rots naar een fort op 260 meter. Dat wordt onze uitdaging voor vandaag, Het is tenslotte maar 33 graden of zoiets en het uitzicht zal waarschijnlijk heel mooi zijn.
Hè, hè.
En dan naar beneden via de "high risk zone". Kennelijk doen niet zoveel dat, want het pad is vaak maar moeilijk te vinden.
En als je dan beneden bent kun je even uitrusten op een bankje.
In de baai verzamelen zich steeds meer decorstukken op bootjes. Vanavond is er een parade.
Als het gaat schemeren zijn de muren naar het fort mooi verlicht.
De bootjes parade. Verder nog een verschrikkelijke bult "muziek" en zo, maar op de boot hadden we daar niet zo'n last van.
Wel konden we het vuurwerk mooi zien vanaf de boot. Tussen de steile bergwanden geeft het geluid een heel apart effect met al die echo's.
De volgende morgen om 7 uur gewekt door een ratelende ankerketting van deze grote jongen.
Als de wind draait liggen wij niet veilig! We wilden toch al weg.
De volgende ochtend voor het eilandje Sveti Marko ziet het weer er niet zo best uit. Er komt een heel klein beetje regen en wat flitsen en een beetje gerommel in de verte.
's Middags knapt het weer op en gaan we duiken. Gerard van Umata gaat mee, maar eerst even zijn pak dicht ritsen.
Het is niet heel bijzonder mooi of zo onder water, maar toch wel leuk.
 |  |
   |    |
De dag na het duiken gaan we naar Herceg Novi. Hier is een fraai oud stadscentrum.
We bezoeken twee oude forten, nu in gebruik als museum en open lucht theater.
En dan even een ijsje.
De volgende dag, onderweg terug naar Tivat komen we dit buitengewoon onzeewaardig geval tegen.
's Avonds gaan we in het dorp een pizzaatje eten met Gerard en Elly van de Umata.
De volgende dag huren we een autootje op het vliegveld. We betalen voor een Twingo en krijgen een stoere 4x4 Duster. Altijd al benieuwd geweest of dat een beetje rijd en dat valt niet tegen.
Het asfalt is overal van fantastische kwaliteit. Alleen jammer dat de maximum snelheid bijna overal 60 is.
Het is een heel mooi landschap.
We rijden hier in de hoofdstad Podgorica. Alles is heel ruim opgezet, het lijkt meer gewoon op het platteland ipv een stad. Om de zoveel 100 meter kom je weer een groente en fruit stalletje tegen.
Voor het maken van de weg is er een randje van de berg weggekapt.
Deze "stad" beneden is wederom zeer ruim opgezet. Dit is wel tekenend voor dit gebied.
Het vrachtverkeer ziet er hier en daar uit alsof het niet helemaal van deze tijd is.
 |  |
Op de hoogvlakte op ruim 1300 meter staan mooie steile (vakantie)huisjes.
Er is hier een klein ski-gebied.
We kunnen met de lift omhoog naar zo'n 2200 meter. Best raar in korte broek in een ski lift. Helemaal raar om bij het uitstappen heel hard opzij te moeten springen om niet het stoeltje tegen je aan te krijgen. Normaal op de skies glij je sneller vooruit dan het stoeltje.
Dan nog een kleine 100 meter omhoog lopen naar de kam voor een adembenemend uitzicht.
Richting hoogvlakte.
Over de kam.
Pfff.
Een restant van een kleine gletsjer.
En dan gaan we weer rap naar beneden met de stoeltjes.
De kenmerkende bouw voor dit gebied.
Het Zwarte Meer (Crno Jezero) op ca. 1400 meter hoogte.
En dan is het 28 augustus en wordt ik weer een jaartje ouder. Omdat in Montenegro geen gebak te krijgen is doen we maar een ijstaartje als gebak. Gerard en Elly komen op de koffie en brengen kadootjes mee.
Van Paula krijg ik een Kayacat. Dit is een hartstikke leuk opblaasbaar zeilbootje (catamaran natuurlijk) van ca. 10 kg. Een mooie aanvulling op onze "vloot". Het is een "Kickstarter project" waarbij de funding juist rond is gekomen en nu met de productie kan worden begonnen. We zijn erg benieuwd. Levering staat op ca. half oktober.
Voor het avondeten ter ere van mijn verjaardag zijn wij samen met Gerard en Elly uitgenodigd op de H2OBO van Branko en Maggie, Canadezen. Branko heeft Kroatische ouders en gaat ons trakteren op een origineel Kroaatse BBQ. Het was heerlijk!
De rest van de H2OBO bemanning.
29 Augustus gaan we een hele flinke wandeling doen. 15 kilometer en zo'n 500 meter naar boven (en weer naar beneden) bij ruim 33 graden en volop zon. Was toch wel wat zwaar, vooral nadat de wegen in moeilijk wandelbare paden veranderden.
Externe klokbediening.
Uitzicht op de Safari.
Moeilijk vindbare en overwoekerde paden.
Beestjes onderweg.
 |  |
Morgen gaan we belastingvrij diesel tanken (ja, we zijn hier buiten de EU). We moesten dit een week van tevoren bespreken en er een stempel met de naam, thuishaven en registratienummer van de boot voor bestellen (?!?!?!) maar dan hebben we een sloot diesel voor weinig centen. We zijn bang dit nodig te hebben voor de overtocht naar Griekenland, want het waait hier nooit in dit seizoen.
En dan is er al weer een maand voorbij. Het is een beetje een erg lange blog geworden, maar we hebben ook een boel beleefd. Eind volgende maand hopen we de volgende te kunnen plaatsen al kan dat ook begin oktober worden want Henk en Houkje komen eind september / begin oktober met ons meezeilen.
Oh ja, er staat een verhaaltje van ons in de Zilt nr. 125:
https://issuu.com/ziltmagazine/docs/zilt125/110
Oh ja, er staat een verhaaltje van ons in de Zilt nr. 125:
https://issuu.com/ziltmagazine/docs/zilt125/110
Onze route van 13 augustus t/m 31 augustus.
Voor zij die op zoek zijn naar een mooie snelle trimaran: de Roadrunner van Henk en Houkje is te koop. Zie: www.trimaranroadrunner.nl
