Balearen III en naar Sardinië
In juni gaat het echt zomeren. Het wordt langzamerhand drukker in de baaien, maar niet zo druk als we eigenlijk hadden verwacht. De jachthavenprijzen schieten omhoog in dit seizoen. Ben blij dat wij altijd kunnen ankeren, 100 tot 300 Euro per nacht voor een boot als die van ons vinden ze hier heel gewoon (150 x 30 = 4.500 Euro per maand!). Op deze manier hebben we het gevoel dat we onze toch wel prijzige "los van de wal" installaties (zonnepanelen, watermaker, generator, duikcompressor, wasmachine, beest van een anker en bijboot, enz.) vrij snel terug kunnen verdienen. Via de noordkant van het werkelijk prachtige Menorca gaan we weer naar het westen. Daarna terug naar Mallorca waar midden juni Paula's zussen op bezoek komen. Als we langs de noordkant van Mallorca naar het westen varen spreken we af in Soller de Flying Arrow te ontmoeten. Na een paar dagen Soller gaan we weer naar Santa Ponsa waar Cathrine en Maaike aan boord zullen komen. Heel toevallig komen vlak voor dit bezoek Roelof en Mieke met de Blanca de baai binnen varen. Na het bezoek van Cathrine en Maaike gaan we verder tegen de wijzers van de klok in rond Mallorca. Dan steken we vanuit Porto Colom over naar Menorca waar we in een baaitje aan de zuidoosthoek nog een nachtje slapen. Dan steken we over naar Sardinië. Deze oversteek is ons derde "nachtje door" tijdens dit eerste jaar rondzeilen.
Cala de Algaiarens by evening. Deze baai is open naar het noorden, maar door het heerlijke rustige weer liggen we hier prachtig.
De volgende morgen gaan we een wandeling maken en zien weer eens koeien in de wei.
Dit type hek is typerend voor Menorca. Dit zie je overal tijdens natuurwandelingen, maar ook in de dorpen als tuinhek.
De wandeling wordt zoals gebruikelijk weer behoorlijk wat langer dan gepland.
Tja, als je uit Nederland vertrekt denk je aan alle mogelijke reserve spullen voor de technische installaties, maar wie had kunnen bedenken dat een afwaskwast in Spanje erg moeilijk te krijgen is. Alleen te vinden in de Chinese Bazar. Maar dan wel van Chinese kwaliteit!
Onze stuurboord boiler begint ineens te lekken. We halen hem uit de machinekamer (lekker hoor bij 30+ graden sleutelen in de machine kamer die doordat de motor is aan geweest er nog eens een graadje of 10 bovenop doet) en demonteren de flens met aansluitingen en verwarmingsspiraal en zo. Wat we aantreffen is een enorme kalk bende. Goede gelegenheid de boel eens schoon te maken. Nadere studie van het inwendige van de boiler leert dat het einde van de warm water aanzuig (helemaal links op de foto) de boiler wand geraakt heeft en dat de magnesium anode op is. Hierdoor heeft de koperen aanzuigleiding een mooi rond gaatje in de boiler wand gevreten.
We repareren het gaatje door een boutje met twee rubberschijfjes en ringen in het gaatje te doen. Het aanzuig pijpje korten we iets in. Voor de zekerheid de bakboord boiler ook maar even gedemonteerd waar we min of meer hetzelfde aantreffen, alleen nog niet lek. Hier repareren we met epoxy en glasmat. Tijd om achter anodes aan te gaan, want die hebben we helaas niet in onze reserve voorraad zitten.
Na gedane arbeid maar even wandelen.
Prachtig blauw baaitje (Cala Santandria) waar de Safari op lijkt te zweven.
Onderweg komen we deze bijzondere bloemen tegen.
En de sunset is weer prachtig.
Dan steken we over terug naar Mallorca waar we ankeren in de Bahia d'Alcudia. Heb ik een hagelslag verslaving, zo heeft Paula een ijsjes verslaving. Sinds we in de Chinese bazar diepvries ijs vormpjes hebben gevonden eet ze er dagelijks 2 tot 4 (nooit 1 of 3, ze gaan per 2 achter elkaar).
Een straatje in het oude stadje Alcudia.
Pollenca (noordoost hoek Mallorca) by evening.
's Avonds eten we spinazie taart uit de oven.
Cabo de Formentor.
Een eindje verderop op de gennaker,
Dan begint de wind behoorlijk toe te nemen en zien we hier de oorzaak. Een heel klein onweersbuitje op één van de bergen.
We halen de gennaker er maar even af en gaan over op passaat fokken.
In Puerto de Soller ontmoeten we Sietse en Hanneke van de Flying Arrow. We hadden ze sinds ons vertrek uit Almerimar niet meer gezien. We praten gezellig bij en drinken een paar flessen wijn leeg. We spreken af de volgende dag ( niet te vroeg) te gaan duiken.
De baai van Puerto de Soller by evening,
Het treintje dat Puerto de Soller met Soller, dat verder in het binnenland ligt, verbindt.
De baai van Puerto de Soller by day.
Duiken net buiten de baai. (foto's met dank aan Sietse)
Een metertje of 10 onder water. Voor de Nederland duikers onder de lezers: een lamp heb je hier niet nodig, een pak eigenlijk ook niet. Watertemperatuur op 10 meter is nog altijd rond de 23 graden.
De baai is wat klein en erg vol. Op zich geen probleem, als er geen huurboten waren. Midden in de nacht hoor ik ineens stemmen dichtbij. Blijkt er een beetje wind te zijn gekomen uit een andere richting dan eerder en zit onze huurbuur ineens een metertje voor de boeg. Er zit iemand in de kuip met een dekentje over en is er op zich wel tevreden mee. Ik niet dus ik verzoek hun te vertrekken (wij lagen er eerder). Dat doen ze dan ook zonder mopperen. Hun maatje een eindje links van ons krabt een paar honderd meter naar buiten en komt vlak naast de Flying Arrow terecht als het anker weer iets pakt. Ook daar zit iemand in de kuip en wordt er verder geen actie ondernomen. Als we de volgende ochtend vroeg (ca. 10.00 uur) opstaan zijn ze beiden weg.
Na nog een tweede duik met Sietse en Hanneke gaan we na alle flessen weer gevuld te hebben verder richting de westkant van Mallorca.
In Santa Ponsa komt de dag voor Maaike en Cathrine komen even een vies onweersbuitje langs.
Er valt net genoeg regen uit om het zand wat hier kennelijk altijd in de lucht zit op onze boot te doen neerslaan.
Met Maaike en Cathrine gaan we spelen met onze "fun equipment" en snorkelen en zwemmen en zo.
18 juni gaan we Palma bekijken.
En shoppen.
En even bij de duurdere bootjes kijken.
Santa Ponsa by evening.
19 juni zeilen we naar Cala Portals, in de Bahia de Palma.
Ja, ik was er ook bij.
We gaan naar de wal om de grotten te bekijken.
Uitzicht over het baaitje.
We zeilen tussen verschillende rotseilandjes door terug naar Santo Ponsa.
'S avonds een lekkere BBQ eindigend met gesmolten suikerwaar.
20 juni gaan we met de auto een rit door de bergen langs de gehele noordkant van het eiland maken.
In de noordwest kant valt op dat bijna alle bomen dood zijn. Geen idee waarom.
Een selfie.
Een van de vele prachtige uitzichtpunten.
Deze uitkijktorentjes zie je overal rond de Balearen. Deze staat trouwens wel op de rand van een heel steile en hoge rots.
De laatste avond van het bezoek. Nog even een wandeling door Santa Ponsa en een lekkere maaltijd op de wal en dan de volgende morgen vroeg op om Cathrine en Maaike uit te zwaaien. Het was weer erg leuk ze op bezoek te hebben.
Dit is de langste dag. Er werd een podium opgebouwd en ge-soundtest en 's avonds ging het los. Niet de langste dag werd gevierd, maar de geboorte van San Juan.
Op het strand allemaal mensen met waxine lichtjes. Om 12 uur ging de muziek uit en was er een heeeel bescheiden vuurwerkje waarna de lichtjes in het water werden gezet en op de zeer lichte aflandige wind door de baai kwamen drijven. Het zag er erg grappig uit.
Dan gaan we tegen de wijzers van de klok weer om Mallorca heen. Dit is de zuidpunt waar op een meter of 10 diepte zand en gras elkaar afwisselen, wat goed te zien is aan de prachtige tinten blauw.
Na de zuidkaap werd het nog even stevig op kruisen tegen een dikke 20 knopen wind met flinke golven voor we Porto Colom bereiken. In de avond neemt de wind weer af naar nul en liggen we weer heerlijk voor anker.
Dan gaan we op 26 juni van Porto Colom naar de zuidoost punt van Menorca. We hebben een zwakke halve wind, maar dan kan de gennaker er op waardoor we toch een mooie snelheid halen.
9 knopen halve wind geeft bijna 9 knopen bootsnelheid dankzij onze mega gennaker van 164 m2.
's Avonds liggen we voor anker bij Punta Prima.
De volgende dag gaan we extreem vroeg op om om half negen al te vertrekken naar Sardinië.
Vlak voor zonsondergang eten ergens tussen Menorca en Sardinië in.
En hier gaat de zon zinloos onder (27-06-2015, 21.14 uur)
Want 's morgens moet ie toch weer op (28-06-2015, 06.14)
Dan is het tijd vlaggetjes te wisselen. De Spaanse heeft er ruim 8 maanden gehangen.
Het laatste stuk kan de gennaker er weer bij.
En dan zijn we bij Sardinië, Capo Caccia. Het was een buitengewoon rustige (en langzame) tocht. Weinig wind maar ook vooral weinig schepen. We zijn gewend 's nachts allerlei scheepvaart routes tegen te komen, maar die zijn hier eigenlijk niet. Daarnaast hoef je met dieptes van enkele kilometers ook niet bang te zijn onverlichte visvlaggetjes tegen te komen. Best relaxed eigenlijk.
Onze ankerplek in Cala Tramariglio (noordwest Sardinië)
Tja, en in Italië moet je natuurlijk pizza eten.
Vaak zwemmen we even naar het anker om te kijken of die zich mooi heeft ingegraven. Vanmorgen deden we de tropenluikjes in de vloer van het brugdek open en wat ligt daar: het anker, in klaar helder water recht onder het luikje in een bedje van gras. Er is totaal geen wind en dan kan het voorkomen dat je toevallig eens over je anker drijft.
Tot zo ver onze belevenissen van de maand juni. Eind juli zullen we de volgende blog plaatsen.
