Almerimar 2.
November, al weer een volle maand met de touwtjes vast. Gek genoeg is het sinds we hier zijn erg vaak erg hard gaan waaien. Zuidwesten stormen met vlagen tot dik in de windkracht 9 hebben we hier bijna elke week wel een keer. Tussendoor is het weer dan wel weer heerlijk met temperaturen overdag van ruim 20 graden. 's Avonds zodra de zon laag staat koelt het erg snel af naar 10 tot 15 graden. We hebben iedere zondag een wandeling met de walking group, dinsdag boulle met de nederlanders en vrijdag happy hour. De tijd die ertussen ligt besteden we aan klusjes aan de boot, omgeving verkennen, bezoekjes over en weer tussen de diverse nieuwe en oude vrienden, boodschappen doen en tussendoor wandelingen.
Sunday walk. 16 man in 4 auto's, ca. 1 uur rijden de bergen in naar Mairena en daar een wandeling van een dikke 10 kilometer met knap wat elevatie er in. Niet erg CO2 neutraal en zo, maar wel erg leuk. En oh zo gezond waardoor we allemaal nog langer leven en dus nog meer CO2 uitstoten......
Onderweg schitterende uitzichten.
In het midden van de wandeling een lunch.
En weer verder richting de auto's. Dan een restaurantje zoeken waar ruimte is (op zondag is het hier altijd erg druk in de restaurantjes) en waar ze lekkere tapas serveren.
Tja, kan dit nog wel in deze tijd? Zwarte Piet mag niet meer, we hebben zoenen in plaats van .....zoenen, we moeten een gender neutraal toilet en dan zie je ineens dit in de winkel liggen. Er trekt een enorme huivering door me heen als ik dit zie. Dit past zo niet bij mijn eigen gender dat ik me er helemaal niet mee kan identificeren. Die ga ik niet kopen!
Dinsdag boulle dag. We hebben allemaal een setje van die mooie glimmende metalen ballen gekocht en proberen die nu zo dicht mogelijk bij een klein houten balletje te gooien.
Als jouw team het dichtste bij ligt als alle ballen gegooid zijn mag je een steentje op de stoeprand leggen. Liggen er 13 dan heeft dat team het spel gewonnen. We spelen het mannen team tegen het vrouwen team. Ook al weer zo incorrect!
Dan wachten we na een biertje en tapa nog even tot het echt donker is en dan gaan we op een van de boten van de deelnemers een lekkere maaltijd nuttigen.
Mosselen en friet op de Salon, deze keer.
6 november. We zijn samen met Leo en Anna bij Gerrie en Fred uitgenodigd voor een garnalen lunch. Omdat garnalen moeten zwemmen gaan we op de fiets.
We komen langs het fort west van Almerimar.
En dan de garnalen. Ze zijn heerlijk en het is erg gezellig. Fred en Gerrie wonen eigenlijk in Nederland, maar hebben hier de beschikking over de vakantie villa van hun zoon.
Als alle garnalen op zijn genieten we nog even van het uitzicht en stappen dan weer op de fiets richting boot. Tja, geen licht op de fiets natuurlijk.
Vijf jaar geleden hadden we een heel mooi weggetje over de bergketen direct achter Almerimar gevonden. 30 kilometer bergweg waar je niet veel sneller kunt rijden dan 20 tot 30 km/u. Na enig zoeken vinden wij het weer.
De auto wordt er wel een beetje stoffig van, maar het is erg mooi.
Je hebt er prachtig uitzicht over de vlakte rond El Ejido en Almerimar.
El Ejido. Al die witte dingen zijn plastic kassen. Hier worden op grote schaal groenten verbouwd. Voor de komst van de kassen was dit gebied straatarm.
Als we een dag later klaarstaan op de parkeerplaats van de Mercadona voor de Sunday Walk is het stof nog niet helemaal van de auto gewaaid.
Het weer is deze zondag wat minder fraai dan de vorige keer, maar de wandeling is wederom erg mooi. we starten in Alcolea, een 50 kilometer noord van Almerimar.
Iets te dicht aan de rivier gebouwd!
De 14e hebben we weer een behoorlijke storm uit het zuidwesten (45 knopen in de vlagen, een dikke windkracht 9). Op onze ligplaats merken we er weinig van, alleen horen we de wind door de masten fluiten. We lopen een rondje over de haven om te kijken hoe het elders in de haven is. Op de steiger waar wij 5 jaar geleden lagen (deze is zeer onbeschut voor deze windrichting) zien we een catamaran met zijn neus tegen het beton wrijven.
Met vereende krachten duwen we hem tegen de wind in en kunnen er een stootkussentje tussen drukken.
Daarna vragen we één van de boten die hier liggen of ze via de marifoon de marinero's willen bellen want het lijkt erop dat er een mooringlijn geknapt is.
Ze komen gelijk 3 man sterk en vinden nog een vrije mooringlijn die ze met de schootlier strak trekken. Snelle actie waarbij veel gevolgschade voorkomen is, maar er zit wel een lelijke knerp in de boeg van die boot.
Verder hebben we na elke storm heel veel plastic in de haven. Dit komt van al die plastic kassen, die hier weliswaar veel welvaart hebben gebracht, maar die uitermate slecht onderhouden worden.
De 15e gaan we naar een uitzichtpunt bij Laujar zo'n 60 kilometer west van Almerimar.
Vanaf het uitzichtpunt hebben we een mooi uitzicht over de vallei.
Na het uitzicht gaan we de start van een wandeling opzoeken. Dit gebied is een natuurreservaat en dat zie je gelijk.
De weg is niet zo goed, maar als je goed op de weg kijkt zie je dat we nog steeds in het natuurreservaat zijn.
De wandeling voert ons over een paadje en zal later een levada (waterkanaal) volgen.
Deze zal wel door de bliksem zijn getroffen.
Kijk, dit is de levada. Hij is niet meer als zodanig in gebruik, er is nu en tyleen buis ingegraven.
Dan moeten we de 16e naar Malaga om de auto om te ruilen. Die belachelijk lage prijzen gelden alleen als je niet langer huurt dan 20 dagen. Daarna schiet de huurprijs zomaar met duizenden procenten omhoog.
We leveren de volkswagen in en krijgen een Hyundai I20 met net 5000 km op de teller.
Als we dan toch in Malaga zijn kunnen we gelijk even winkelen.
Met een beetje moeite krijgen we het er in.
En dan weer naar Almerimar. Als je goed kijkt zie je recht vooruit een wit randje sneeuw boven de bruine bergen. Dat is op de Sierra Nevada.
Terug zien we de gemeente bezig de kerstboom op de tuigen. Dit mag vandaag, want Sinterklaas is vandaag bezig met zijn intocht in Nederland en dus niet meer in het land.
Kijk, dit zat in die grote dozen. Nieuwe stoelen voor binnen. Links de oude, rechts de nieuwe. De oude waren na 10 jaar nogal verbleekt en de stof begon een beetje stuk te gaan. We hebben ze naast de container gezet. Waren de volgende ochtend al vertrokken.
De 17e is het weer zondag en dus weer een Sunday Walk. Ditmaal starten we in Felix, zo'n 35 kilometer noord-oost van Almerimar.
Het is onvoorstelbaar hoeveel werk er in het verleden aan deze bergen is gedaan om een beetje landbouwgrond te creëren. Gek ook dat het nu niet meer wordt gebruikt.
Het uitzicht vanaf het terras van de tapas bar na de wandeling. Maria verteld ons over de oorsprong van de tapa. Lang geleden, toen er nog stoere mannen op paarden door Spanje reden werd er in de barretjes langs het pad ook al bier geschonken. Omdat men toen nog wat langzamer dronk en er veel vliegen waren werd er een broodje op het bierglas gelegd om te voorkomen dat de vliegen zouden verdrinken (tapa=deksel). Als het bier dan op was begonnen die stoere mannen toch ook het broodje op te eten. Omdat dat dan wel een erg kaal broodje was deden de kroegbazen hier iets op en zo ontstond ineens de fantastische gewoonte bij een biertje of wijntje een heerlijk snackje te serveren. Hier gratis, op andere plaatsen moet je er soms ook voor betalen.
Al weer een wandeling, maar nu geen Sunday walk. Henk en Houkje hebben vrienden op bezoek en die hebben deze wandeling al meerdere keren gedaan maar wilden graag toch nog een keer.
We gaan de Caminito del Rey lopen. Dit is een ca. 7 kilometer lange wandeling over voormalige werkpaadjes langs verticale rotswanden. Die paadjes zijn rond 1901 aangelegd voor de bouw en onderhoud van waterkanalen t.b.v. waterkrachtcentrales aan de lage kant van de watervallen.
Dit is de hoge kant. Hier is een aantrekkelijk meren gebiedje waar vanuit water via een betonnen kanalenstelsel naar een lagergelegen waterkracht centrale wordt geleid.
Wij moeten eerst door een berg heen om in de kloof te komen.
Het is nogal een populaire wandeling. Wij hebben de guided tour geboekt en we zijn niet de enigen.
We krijgen allemaal een helm op en een ontvanger met oortjes zodat we veilig zijn voor vallende stenen en de gids kunnen verstaan.
De eerste waterval. Hierna wordt een deel van het water gekanaliseerd naar een waterkrachtcentrale 5 km verderop geleid.
Dit is het nieuwe pad. Direct eronder zie je het oorspronkelijke pad waarover de werkers en materialen werden vervoerd die nodig waren voor de kanalisering.
Aan de overkant van de kloof loopt een spoorlijn waarmee materialen werden aangevoerd. Het werd dan over deze brug gedragen en dan over de paadjes waarover wij nu lopen.
Gieren. Klaar om ieder die van de rand valt onmiddellijk op te ruimen.
Dit is het waterkanaal waarvoor al die werkers en materialen moesten worden aangevoerd. Deels loopt het dwars door de berg (waar de rots verticaal is) heen en deels langs het pad.
Hier zie je goed het oorspronkelijke werk pad (onder) en het in 2014 nieuw gebouwde toeristen pad.
Het oude en nieuwe pad en in het midden recht voor zie je nog net een stukje van de treintunnel aan de overkant van de kloof.
De brug op het einde van de kloof. Het water steekt hier over om een kleine centrale links van de rivier te voeden.
Zo, we hebben het gehaald zonder eraf te vallen.
Is toch maar een lullig paadje daar zo naast die enorme rots.
De waterkrachtcentrale met links ervan het aanvoerkanaal.
De sunday walk van de 24e. We gaan bij Alboloduy via een droge rivier en canyon in. De bergen zijn hier gemaakt van behoorlijke zachte zandsteen / klei. Dat geeft hele mooie slijtsporen en sculpturen.
Op het eind van de canyon pauzeren we voor de lunch en dan gaan we langs de bovenkant van de canyon weer terug.
Zo, weer terug bij het dorpje waar de auto's staan. Eens zien of er een goede tapas bar is.
Dan hebben we dinsdag de 26e na de boulle een dinertje bij ons aan boord. Kaasfondue.
De 27e rijden we in 2 auto´s met 6 nederlanders en 2 zweden naar Tabernas. Leuk dorpje in de bergen dat bekend staat om de woestijn erom heen. In deze dessert zijn veel films opgenomen. Onder andere zijn er scenes gedraaid van Indiana Jonesand the Last Crusaders, Queen of Swords en vele westerns.
De inmiddels ietwat vervallen goudmijn die gebruikt is in de openingsscene van Queen of Swords.
Het heeft een paar dagen geleden geregend en dan hebben ze zelfs in deze dessert waar het normaal gort droog is ineens allemaal bloemetjes.
Vrijdag de 29e organiseren we een BBQ op het oost strand.
Het is een `bring your own` event. Het weer is prachtig en er komen zo´n 30 zeilers op af.
En dan is de maand al weer voorbij. We raken al weer enorm gewend aan het haven leven en vermaken ons uitstekend.
Eind volgende maand zullen we de volgende blog plaatsen.
Eind volgende maand zullen we de volgende blog plaatsen.
