April 2020

Almerimar 7

Een volle maand lockdown. Het begint al wel behoorlijk te vervelen. Ik vind het ook zo vreemd. Kijk eens naar de cijfers op worldometers.info. Daar zie je dat er nu bijna 7,8 miljard mensen op aarde zijn, dat er dit jaar netto al weer bijna 26,6 mln mensen zijn bijgekomen. Er zijn er dit jaar ruim 19 mln overleden, bijna 1,6 mln aan roken, 0,8 mln aan alcohol, 550K aan HIV/AIDS, 442K aan verkeersongelukken, 340K aan zelfmoord, 310K aan malaria en "maar" 219K aan corona (cijfers van 29 april). Roken en alcohol worden alleen maar ontraden (zeker niet wereldwijd), het verkeer wordt niet stilgelegd, malaria wordt gewoon geaccepteerd. Maar voor nog geen 220K aan corona doden, waarvan naar ik begrepen heb het grootste deel anders binnen zeer korte tijd of aan ouderdom of aan ander onderliggend lijden zou zijn gestorven, wordt de hele wereld op zijn kop gezet! 
Goed, wij hebben weinig keus en zullen ons moeten houden aan de extreem strenge restricties die hier gelden, maar we hopen dat het nu toch snel allemaal wat gaat versoepelen. We willen hier niet de hele zomer vastliggen dus zo snel er een ander land open gaat gaan we hier weg. Of we varen terug naar Nederland, dat mag geloof ik nog wel. De tijd zal het leren. 

Voordeel van zo'n lockdown is dat je tijd voor klusjes hebt die je anders altijd over slaat. Eén van die klusjes is het bouwverhaal van de Safari en de Bella Ciao eindelijk eens uitgebreid op papier en de website te zetten. Rechtsboven op de hoofd pagina is een nieuwe knop gekomen. Die heet "de Bouw". Als je die indrukt kom je op een pagina waar we eerst in presentatie vorm met veel foto's en dan in een uitgebreid schrijven verslag doen van hoe dat  ruim 10 jaar geleden allemaal tot stand is gekomen.
​
Nu eerst maar even een verslag van wat we in zo'n lockdown maand allemaal doen hier.

We kunnen nog wel spulletjes bestellen bij de bouwmarkt. Bezorgkosten 10 Euro, maar ja, het is natuurlijk eigenlijk illegaal tijdens de lockdown. We hebben voor meerdere boten wat besteld zodat we de bezorgkosten kunnen delen. Het wordt gebracht met een kapje op en na het tekenen voor ontvangst rent de bezorger snel weer weg. Nu moet de distributie nog stiekem plaatsvinden.

We gaan de bekleding van de kuipkussens wassen. Die hebben inmiddels al weer twee jaar in de kuip gelegen, weer en geen weer, dus die mogen wel eens schoon.

Paula verbouwt de rugleuningen van de achterste bank een beetje zodat ze wat mooier tegen de beam plakken met klittenband.

En dan moet de grote naaimachine weer uit de kast, want de rits van de maindrop is al een paar jaar een beetje kapot. Het deed het altijd nog wel, maar niet zo makkelijk. We hebben een nieuwe besteld en nu moet het dan toch eindelijk maar eens gebeuren.

Proost!
Tja, ik zou het maar niet drinken al lijkt het wel een mooie twee kleurige cocktail. Het is epoxyhars met de daarbij behorende hoeveelheid harder bovenop. Moet nog wel even geroerd worden! 

Tijdens deze periode van minimale lichaamsbeweging worden wij natuurlijk alleen maar zwaarder. Om toch het totaal gewicht van de boot min of meer gelijk te houden gaan we onze bronzen huiddoorvoeren vervangen door de veel lichtere kunststof uitvoering van True Design. Voor de twee van de generator (die zitten boven water dus die kunnen nu) scheelt het toch bijna 400 gram!

Helaas zijn deze twee, omdat het slangtules zijn, net iets groter in diameter dan de oude.

Dus na het uit schuren even weer een laagje epoxy erop.

Het is mooi spul. We wilden alle doorvoeren dit voorjaar doen en daarvoor droogvallen bij Culatra in Portugal, maar ja.....

En dan is er nog het bijwerken van kleine schades. Hier is een hoekje afgesprongen doordat de scherpe hoek van de buitenboordmotor van de bijboot hier tegen aan is geknald. Wij mengen een drup DD verf met aerosil zodat we een plamuur in kleur hebben. Dicht smeren, als dat droog is nog een kwastje verf erover en dan glad schuren met 320, 600, 1000, 1500 en dan polijsten. Zie je er niets meer van.

Zo, de rompen nog even in de wax.

En alles glimt weer als een spiegeltje. Is toch na 6 jaar mediterrane zon niet slecht. 

Dan een volgend project. We hebben, voor we hier aan begonnen, heel goed de tekeningen van de rompen bekeken en opgemeten.

Dan maken we van restjes van de oude loopplank een bakje.

Dat bakje maken we heel mooi pas op de rompvorm van de boot.

Onder water!

Dan hangen we er een pompje in en pompen hem leeg.

Als hij leeg is wordt ie door de waterdruk stevig tegen de romp gedrukt en lekt nauwelijks. De zuignappen moeten er tijdens het leegpompen voor zorgen dat ie niet opdrijft. Eenmaal leeg is de druk op de bak zo hoog dat ie ondanks bijna 20 liter drijfvermogen niet meer verschuift.

Kijk, hier gaat het om. Deze huiddoorvoer ziet er behoorlijk beroerd uit en nu we niet kunnen droogvallen bij Culatra vanwege dat Corona gedoe verzinnen we een list om toch de doorvoeren te kunnen vervangen.

Om werkruimte te maken halen we de vul- en luchtslang van de watertank af en kunnen dan gaan slopen.

Huiddoorvoer eruit. 

​Beetje schoonmaken en aan de buitenkant zoet spoelen en droogmaken.

En dan met een beetje kit ertussen de nieuwe er in.

Als ie vast geschroefd is kan de uitpuilende kit worden weggepoetst.

Intussen kan ik aan de binnenkant de boel weer opbouwen.

Dan kunnen de water vul slangen er weer op.

Vloerbedekking er weer in en de klus is klaar. We kunnen op deze manier in ieder geval 6 van de 10 huiddoorvoeren vervangen. De meeste zijn nog prima, alleen die van de vuilwatertanks zien er echt beroerd uit dus ik ben blij dat we die nu toch hebben kunnen vervangen.

Zo, en toch ook weer ruim een kilo bespaard!

Tja, we mogen hier nog steeds niet van boord, anders dan voor boodschappen of vuilnisafvoer, dus bedenken we weer een klusje. We gaan nu ook de deksels van de koelkast, vriezer en kaartentafel opnieuw lakken. Om de handgreep eraf te krijgen moet dan de koolstof top van de plug gescheiden worden.

Dat is niet heel moeilijk maar wel rot werk. Vooral als ineens het zaagmachientje er mee stopt.

Dus maar even uit elkaar halen.

Na een tijdje zoeken vinden we een slecht contact in de aansluiting van de koolborstel op de wikkeling. Dus druppel soldeer (exact midden op de foto) erop en hij doet het weer! 

Dan nog een tijdje zagen en met een mes prutsen om alle kit door te snijden, handgreep eraf en dan kan het schuren beginnen. 

​Oude lak eraf met 180. Dan eerst droog schuren met 320 en dan nog nat om het af te werken.

De hoek van de deksel van de kaartentafel die recht onder de voorramen zit is dusdanig door uv aangetast dat als we aan een kleine beschadiging gaan krabbelen er hele stukken lak afvallen. 

​Ook hier 180 - 320 - 320 nat.

Dan eerst de binnenkant opnieuw in de verf.

En dan een dag later de nieuwe lak er weer op.

Nu moet het een weekje uitharden en dan kunnen we schuren met 1000 en dan polijsten. Dit om alle stofjes en sinaasappel structuur en zo kwijt te raken.

De oude handgrepen zien er ook niet nieuw meer uit dus die vervangen we voor nieuwe die we in het begin van dit winterseizoen al hadden gekocht. We kunnen nu al die van de prullenbak en het ovenlaatje vervangen om er al vast aan te wennen.

Als ik me tussen de klusjes door verveel kan ik me met de piano vermaken.

Paula is intussen met een heel belangrijke klus bezig. Ruim drie weken geleden heeft ze 2 liter alcohol samen met de schillen van 12 citroenen in een fles gedaan. Dat is nu zo ver getrokken dat er limoncello van kan worden gemaakt. De alcohol met citroensmaak wordt in 3 twee liter flessen gezeefd en overgegoten. Dan wordt er 1200 gram suiker in drie liter water opgelost (warm). 

Als dat is afgekoeld (de volgende dag) kan het suikerwater bij de citroenalcohol worden gevoegd en kijk, dan heb je drie heerlijke flessen limoncello! Nog even de vriezer in.........

Zo ziet het er hier uit tijdens de lockdown. Terwijl heel Nederland Koningsdag vierde ben ik even een rondje gaan lopen. Wel met een vuilniszak in mijn hand een een rugzak op mijn rug. Zo kan ik toch nog even eruit zonder gelijk aangehouden te worden.

​ Normaal zie je overal mensen, nu helemaal niemand!

Het strand is helemaal leeg.

Dit parkje met terrasjes er omheen zit normaal gesproken vol met mensen.

Dit speelveldje is afgezet met rood/wit linten. Zelfs de wipkippen en glijbaan zijn nog eens extra omwikkeld met lint.

De enige activiteit die ik op mijn wandeling naar de vuilnisbak kon zien zijn deze schilders. Sinds een week mag dit soort bedrijvigheid weer plaatsvinden. Wel achter een rood/wit lint natuurlijk.

De 29e hebben we weer een klusje bedacht. Paula gaat de mast in om die en de verstaging helemaal schoon te maken. Tuinslang en doekje mee en ze gaat een koek zout en zand van 10 jaar te lijf. 

​Er druipt inderdaad wel heel veel viezigheid op het dek.

Het helpt wel, dat schoonmaken!

Voor

Na

En dan is de maand weer voorbij. Er komen zo langzamerhand iets meer berichten voorbij over een eventuele verlichting van de lockdown. Kinderen onder de 14 mogen inmiddels één uur per dag onder begeleiding van hun ouders buitenspelen. Dit is dan een van de weinige keren dat ik het jammer vind dat wij geen kinderen hebben! En vanaf 2 mei mogen wij ook weer een wandelingetje maken. De voorwaarden daarvoor worden vanavond (30/4 om 18.00 uur) bekend gemaakt. Waarschijnlijk alleen samen met 'voordeurdelers' en mogelijk alleen volgens een vastgesteld tijdschema.
Vergeet niet ook naar het bouwverhaal te kijken, je hebt waarschijnlijk toch niets beters te doen.
​Eind mei zullen we de volgende blog plaatsen.