Maart 2016

Geplaatst op

Marina di Ragusa V.

Hier het vervolg van de blog van maart. De blog van februari eindigde op 7 maart toen wij samen met Jan Hendrik en Elly op Eindhoven in het vliegtuig stapten om weer naar de Safari terug te keren na een verblijf in Nederland. In deze blog de belevenissen met Jan Hendrik en Elly, sneeuwballen gooien en nog een aantal wandelingen. En natuurlijk een feestje. Ook beginnen wij ons weer voor te bereiden op het vertrek uit Marina di Ragusa.

Na de boot weer in uitstekende staat terug te hebben gevonden en weer een nachtje heerlijk in ons eigen bed geslapen te hebben beginnen we het bezoek van Jan Hendrik en Elly met één van de Italiaanse essentials: een ijsje!

De dag daarna gaan we de Ragusa walk doen. 10,1 km lang en 375 meter omhoog en naar beneden. Het eerste stuk is zo stijl dat de conversatie onderweg geheel stil valt wegens ademgebrek.

En dan boven nog een keer vanwege het adembenemende uitzicht.

10 maart maken we een uitstapje naar Modica en verbazen ons over hoe onmogelijk klein de echte oude 500 is. En er zit ook nog een achterbank in!

Jan Hendrik en Elly hebben gekookt vanavond. Gebraden kip met een heerlijke salade.

Stekelvarken! Er zijn steeds meer buitenlandse cruisers die echt denken dat dat Cheers betekend.

De 12e maart bezoeken we eerst Noto (een mooi oud Barok stadje) en gaan daarna afdalen in de Cava Grande (Grand Canion). De Cava Grande is eigenlijk al drie jaar gesloten omdat er een brand heeft gewoedt. Het toegangshek boven aan de trap is met een hangslot afgesloten, maar als je 20 meter verder gaat is er een doorgang in het hek waardoor je met wat klauteren toch op de trap uitkomt. 

Er zijn inderdaad enkele paaltjes en liggers van het hekje aangebrand.

We komen een kudde geitjes tegen die duidelijk geen hekjes of paadjes nodig hebben.

Als je midden op de foto kijkt zie je daar een waterval in het riviertje. Daar gaan we naar toe.

Beneden, in een minimeertje net voor de watervallen stikt het van de kikkervisjes.

Ook een bewoner van het meertje. Leeft ook nog.

We vonden het te laat om nog naar de watervallen te gaan dus maar even en selfie en dan weer terug.

Tja, en dan weer ruim 325 meter omhoog!

Onderweg terug moeten we een beetje om de koeien heen rijden.

Onze huurpinda hier in de bergen van Chiaramonte  Had net 1500 km gereden toen we hem ophaalden. Na de steile klim die hierna volgde denk ik dat er voor 20.000 km koppeling versleten is (ik ben niet zo goed met koppelingen).

Voor je het weet is er al weer een week voorbij en moeten er weer koffers worden ingepakt en zo.

We gaan Catania eerst nog even voorbij om de Etna te beklimmen.

Er ligt heel veel sneeuw!

De krater van 2001 (links) en van 1986 (rechts).

Dan wordt het tijd Jan Hendrik en Elly weer op het vliegveld af te leveren zodat ze weer naar het veel warmere Nederland kunnen vertrekken. Het was een erg gezellige week.

Nu we weer alleen zijn pakken we onze taak met de Denen weer op om zo veel mogelijk gebruik te maken van de door Europa gesubsidieerde paden.

Dat lukt niet meer zonder de nodige mobiele navigatie apparatuur. Op zo’n wandelingetje hebben we met z’n vieren al snel een stuk of 5 GPS navigatoren met kaart en zo bij ons. 

En toch komen we nog wel eens voor een dicht hek te staan.

We komen onderweg een heel leuk kasteeltje tegen. Helemaal leeg en verlaten.

Op de toren moet gesnoeid worden.

Uitzicht vanaf de toren de vallei in.

En de andere kant op helemaal rechts Ibla en links daarvan Ragusa. Als dit kasteeltje in Spanje had gestaan hadden Jacob en Vicky het gekocht om er hun B&B in te beginnen. Op Sicilië stuit dat wat op “verzekerings” problemen.

“Onze” kat is niet zo’n held als het op grote zwarte vogels aan komt.

Op 17 maart gaan we de vallei van Ragusa verkennen.

Het is er verbazend mooi, met heel veel groen en grote en kleine grotten. In het midden loopt een riviertje met vele watervallen.

Deze gaten zie je vaak in de rotsen hier op Sicilië. Het zijn of opslagruimtes geweest, of graftombes.

De zijkanten van de vallei worden begrenst door rotswanden waar enorme grotten in zitten. Aan de groeven te zien in plafond en wanden zijn ze met mensenhanden gemaakt. Vermoedelijk werd hier het bouwmateriaal voor de stad gewonnen.

Hier en daar een beetje teveel zodat één en ander weer gestut moest worden.

Dit mooie paadje is waarschijnlijk het begin geweest om één en ander tot museum om te bouwen.

Het is ook best oud.

De vallei is maar een paar kilometer lang, maar we hebben er wel twee uur in rondgekeken.

Onderweg terug naar de auto gaan we nog langs een stukje ghost town tussen Ibla en Ragusa in. 

Vermoedelijk is de matige staat van de rots de reden dat er zoveel huizen verlaten zijn.

Op de haven is er natuurlijk weer een reden voor een feestje. Het is St. Patricks day. Het verhaal is me niet helemaal duidelijk geworden maar volgens mij is het een schaapsherder die alle slangen uit Ierland in zee gegooid heeft zodat Ierland nu slang vrij is. Daar zijn die Ieren nog steeds blij om.

Zoals misschien al is opgevallen wordt groen bij dit feestje erg op prijs gesteld. Zo erg zelfs dat ook de witte wijn met groene kleurstof groen gekleurd wordt. Rare snuiters die Ieren, maar wel een leuk feestje.

Wij vervolgen onze subsidie tochten dit maal met Peter.  € 464.500,00 is de score dit maal.

Er moet ook weer een beetje geklust worden. De uitlaat van de stuurboord verwarming was helemaal bros geworden. We hebben uit Nederland een nieuwe meegenomen en die kan nu worden gemonteerd.

Dan gaan we met Jacob en Vickie de Cava Grande nog eens afdalen, om nu de watervallen wel te bereiken.

Het stikt hier van de hagedissen. Wat kunnen die beestjes hard hollen zeg.

We hebben de watervallen bereikt.

Nog een beetje verder klimmen voor het beste uitzicht.

En daar is ie.

150 meter hoger ziet het er zo uit.

We kregen een knoop of 30 zuiden wind met een heel klein beetje regen. Kennelijk is dat genoeg om bergen zand uit Afrika in onze kuip te doen neerslaan.

Dan beginnen we zo langzamerhand aan de voorbereidingen voor het vertrek. Eerst Jacob en Vicky even helpen 350 kg aan oude accu’s weg te brengen. Naar Ragusa, in ons huurpandaatje en ook nog met z’n vieren er in.

Op de terugweg wijnvoorraad inslaan voor het komende seizoen. 

Nog even de deksel van de diepvries verbouwen zodat die beter past en afdicht. 

Dan kunnen we weer vele kilo’s kip, koe en varken invriezen voor het aanstaande seizoen.

Met Pasen loopt het anders zo rustige Marina di Ragusa ineens helemaal vol met flanerende Italianen. 

De zon gaat ook steeds verder naar rechts onder (en ook later trouwens) dus wordt het nu serieus tijd om te vertrekken. Maar, ja. Eerst nog een paar feestjes en ook nog gunstige wind afwachten…..

Dit waren onze belevenissen van maart. Eind april hopen we de volgende blog te kunnen publiceren. Als het goed is zijn we dan toch echt weer onderweg. De reis gaat dit seizoen naar Croatië, Albanië, Griekenland en ……..