April 2019

Sicilië 5, voorjaar.

April al weer. Dat is al weer de laatste maand van ons haven contract. De eerste twee weken hebben we nog een auto dus is het eenvoudig de boodschappen aan boord te halen. Zo tegen het eind van een lang verblijf op één plek heb je altijd het gevoel dat daar ook de enige supermarkt van de hele wereld staat. En de enige dieselpomp. We sjouwen dus vele jerrycans diesel aan boord en doen veel boodschappen. Tussendoor doen we wat klussen aan de boot. We bestellen ook snel nog wat via internet, want hier hebben we een adres waar we dingen kunnen laten bezorgen. Dat is onderweg echt wel een stuk lastiger. We brengen de auto terug naar Palermo en doen daarna tegen beter weten in nog meer boodschappen op de fiets. We genieten nog een tijdje van de gezelligheid van de haven en wachten nog even een stormpje af. En dan wordt het toch echt tijd om te vertrekken...

Terug van een redelijk lang verblijf in Nederland en omstreken beginnen we met het weer aansluiten van de instrumenten set. Daarvan verwijderen we alle stekkertjes in de winter om minder kans op schade door bliksem te hebben. 

Ook moeten er wat klussen gedaan worden. We gaan de ramen van de luiken polijsten en dan een anti uv folie aanbrengen. Er komt zo langzamerhand een beetje craquelé in en dat proces hopen we zo te stoppen.

Nu Paula niet kan wandelen en Trina (Blue Haven) een beetje grieperig is wandelen Ian en ik gezellig met z'n tweeën.

Dankzij de voorjaarsachtige weersomstandigheden vliegen de bloemen de grond uit.

In een klei wal zijn vele muizengaten. Je kunt het dammetje in het midden mooi zien. Dat ontstaat door de ruimte tussen de linker en rechter pootjes.

Het is bijna Pasen. Dat gaat hier in Italië gepaard met een enorme hoeveelheid paashazen, cakes, chocolade eieren en zo, in de supermarkten.

Wij konden de verleiding ook niet weerstaan.

Ian en Trina tracteren ons op pizza. Gebakken op Blue Haven, maar vanwege Paula's handicap bezorgd op Safari.

Wij bouwen onze watermaker om naar 12 Volt. Tot nu toe draait ie op 230 Volt, maar neemt dan ruim 2x zo veel als in de brochure en de technische specificaties staat. Ze hebben ons hier mooi mee laten zitten en hebben ook de brochure niet aangepast. Maar ja, voor 600 Euro aan nieuwe pompen en een dagje prutsen kun je niet procederen.

Nu we even niet kunnen wandelen en binnenkort de auto weer moeten inleveren gaan we nog één keer de mooiste weggetjes in de buurt rijden.

Eerst een paar geitjes op de weg, even later een hele kudde. Met herder! 

Het is niet super helder, maar je kunt op de horizon de vulkaan eilanden zien.

We zoeken een verlaten citrus boomgaard op om wat citroenen te scoren.

Niet voor toetjes of ijs, maar voor limoncello. De schillen schrapen met een kaasschaaf en het schraapsel in een fles met 96% alcohol doen. Dit een week of 3 laten staan (af en toe schudden) en dan suiker en water (of het sap van de citroenen) naar smaak toevoegen.

Ian en Trina zijn hun vertrek ook al weer een beetje aan het voorbereiden. Inspectie op grote hoogte.

Wij moeten de auto weer inleveren bij Palermo dus dat wordt weer een ritje van een kleine 200 kilometer over de (tol) snelweg. Als je dit ziet zou je eigenlijk verwachten dat het tol systeem voor de snelweg inmiddels weer is afgeschaft.  Maar nee hoor, alles werkt (helaas) naar behoren.

Nog even het gebruikelijke rondje foto's bij het inleveren van de huurauto. Dit doen we bij ophalen en inleveren om gezeik achteraf te kunnen pareren en heeft ons al honderden Euro's aan valse claims gescheeld. Dashboard voor kilometers en tankinhoud, interieur, de auto rondom, velgen en spiegels. Verder mist doorgaans de antenne, ook handig om erop te hebben staan. We maken er meestal een stuk of 20.

Op het vliegveld van Palermo  nemen we de trein naar Palermo centraal station en dan door met de trein naar Messina tot Capo d' Orlando. Slechts een half uur vertraging deze keer. Ian en Trina hebben nog wel een auto en halen ons op van het station voor de laatste 4 kilometer naar de jachthaven.

Ze hebben in Palermo wel hele mooi politie auto's. Ik ben benieuwd hoe ze het in een wilde achtervolging doen.

We gaan zo langzamerhand ons vertrek ook eens een beetje voorbereiden. Ik probeer vanaf het board de schroeven schoon te maken.

Dat lukt niet. Er zit veel kalkachtig spul op, dus dat wordt toch even het water in.

Het gaat al weer een beetje beter met Paula's knie. Dat is maar goed ook want we hebben geen auto meer, en onze nieuwe stuurstoelen zijn veel te wiebelig als ze rechtstreeks op de poten worden geschroefd. We gaan naar de stad om een paar stevige snijplanken te kopen.

Daarmee verdelen we de druk over de hele onderkant van de stoel en wordt ie mooi stevig.

Mooi weer zou je zo zeggen, maar vannacht gaat er heel wat gebeuren als we windfinder mogen geloven.

Dat ziet er heel heftig uit. 45 knopen met vlagen van 56 (is windkracht 9 tot 11)! 

​Op de animatie van Windy zien we dat zowel links als rechts van ons (Capo) de wind nog een stuk sterker is. 

Bij Milazzo, 20 mijl verder naar het oosten wordt het zelfs een wind van 56 knopen en vlagen van 65 (windkracht 11 tot 12)! Ik hoop maar dat niet een beetje naar rechts of links schuift.
Wij krijgen met zuid-oost de wind van achteren dus halen we uit voorzorg de kuiptent en de kuipkussens weg. Ook de kapjes van de instrumenten bergen we veilig binnen op. Laat het nu maar komen. We zijn benieuwd.

De storm viel alleszins mee, alleen de zandregen was wel erg vies. Na dat allemaal weer schoongemaakt te hebben is het tijd voor de jaarlijkse poetsbeurt.

Zie de boten aan de kade er weer een mooi in reflecteren! Hij wordt weer als nieuw.

Dan op 25 april wordt het ineens waanzinnig druk op de haven. Ziet er gezellig uit, maar de decibels van de bandjes die bij de verschillende restaurantjes spelen vliegen ons tegemoet. Het is Bevrijdingsdag hier in Italië.  

Er worden op verschillende boten al weer zeilen gehesen. Het wordt binnenkort tijd om te vertrekken.

Vandaag (de 27e) heeft Blue Haven het zover. Zij vertrekken naar het noorden.

Wij gaan de loopplank ook maar eens opruimen. Wij geven Blue Haven een dag voorsprong en dan zullen wij hun volgen naar de vulkaan eilanden.

28 april, wij hebben afscheid genomen van zij die nog even blijven en vertrekken richting Vulcano.

Er is heel weinig wind, ca. 3 knopen. We kunnen dan wel meteen onze nieuwe grote fok proberen (code 0). Helaas staat er nogal wat deining waardoor de zeilen een beetje flapperen en zo, maar we kunnen toch 55 graden aan de wind zo'n 2 tot 3 knopen lopen. 

In de verte de twee toppen van Lipari.

Achter ons zien we de Etna boven Sicilië uitsteken.

De wind neemt iets toe waardoor we in 4 tot 5 knopen ware wind zo'n 6 tot 7 knopen lopen met 8 knopen 60 graden schijnbare wind. We rollen de code 0 even op om te testen of het echt zo effectief is, maar met de gewone fok zakt de snelheid naar 4,5 knoop. Een goede investering dus!

Na een korte tocht gaan we gelijk bij Ian en Trina een biertje drinken.

We liggen in een mooi baaitje aan de zuidkant van Vulcano.

Hier de Safari samen met het topje van de Etna op de foto. De Etna is een kleine 80 kilometer ver. Goed zicht vandaag.

Ja, we zijn laat dit jaar met vertrekken. Deels doordat Paula's knie tijd nodig had om weer een beetje te genezen en deels omdat het weer nog niet zo aantrekkelijk was om de haven te verlaten. Deels ook omdat we gewoon lui zijn en gek genoeg wordt zo'n haven toch een beetje een thuis waarvan het moeilijk is om weer afscheid te nemen. Toch zijn we blij weer onderweg te zijn. We gaan dit seizoen eerst de vulkaaneilanden verkennen en dan via de noordkust van Sicilië naar het westen. Dan naar Sardinië, Corsica, Elba, de Franse zuidkust en dan naar Spanje. We zijn benieuwd wat dit seizoen ons gaat brengen en zullen jullie hiervan weer maandelijks op de hoogte houden.