September 2017

Griekenland 8 en Italië.

In september begin je toch duidelijk te merken dat de zomer ten einde loopt. Het wordt iets minder druk op het water en vooral de temperaturen gaan drastisch omlaag. We hebben zelfs al weer een keer ’s avonds binnen gegeten. Ook wordt het al weer veel vroeger donker en later licht. We hebben op de 20e nog zo’n 13 uur daglicht, van zeven uur in de morgen tot acht uur ’s avonds. Ook hebben we een voor ons tamelijk bijzonder fenomeen meegemaakt. We hebben het opgezocht in Google en het schijnt “regen” te heten. Hebben we maanden niet gezien! We zeilen deze maand met overwegend zeer licht weer in korte stukjes naar het noorden. Op Corfu huren we een auto en rijden het hele eiland rond. Daarna zeilen we weer zuidwaarts naar Preveza waar Fria het vliegtuig terug naar Nederland pakt. Wij gaan dan weer naar het noorden met als laatste Griekse ankerplek het eilandje Othonoi. Van hieruit steken we over naar Italië en gaan via de hak en de voorvoet in dag tochten richting Sicilië. We komen de 28e september aan in de fantastisch beschutte baai van Siracusa. Daar blijven we een paar dagen.

De route van de Safari van September.

In de bijzonder goed beschutte baai Vlycho (Lefkas) zoeken we de Buona Vista op. Jacqueline is jarig en dat moet gevierd worden

In deze baai treffen we ook de Spirit of Gaia aan, de catamaran van James Wharram en Hanneke Boon. Ze zijn helaas niet aan boord.

Vanuit Nidri wandelen we naar een waterval. Mooie wandeling, maar helaas geen of nauwelijks water.

Zo durf ik er wel onder te gaan staan.

In Vlycho baai is het advies: niet zwemmen! Het zit vol met deze enorme kwallen.

Vlycho by evening (20.23).

De volgende dag opkruisen richting Varko bay. Toch weer een tocht van maar liefst 8 mijl.

Dan gaan we tussen de wetlands door naar de brug tussen Levkas en de vaste wal. Voor Lefkas city is het een gekrioel van jachten, wij namen aan om naar de kade te gaan. We gaan ze allemaal voorbij en wachten vlak voor de brug. Dan blijkt dat die hele vloot eigenlijk ook voor de brug lag te wachten (2 mijl voor de brug).

Aan de noordkant van de brug krijgen we een lekker windje en we stuiven naar Preveza. ​In Preveza zoeken we Patrick en Annemie van de Sparkle op (die staan daar op de kant) en gaan we een hapje eten bij Panos.

Na een dagje Preveza kruisen we op naar Lakka op het eilandje Paxos. Het is behoorlijk vol.

Dit is hoe de Grieken hun electriciteits meters installeren.

• 

• 

We tellen 45 boten in de baai. Wij vinden dat erg vol. Nu blijken er in het hoogseizoen wel eens 135 te liggen.

Dan de volgende dag opkruisen naar Corfu.

De ankerbaai (Garitsa) bij Corfu city.

De meeste gebouwen zien er wat slecht onderhouden uit.

Het fort. Dat gaan we morgen bezoeken.

Uitzicht vanaf het fort.

De verschrikkelijk toeristische binnenstad. Er liggen vaak een stuk of 4 cruise schepen in de haven wat betekend dat er zo’n 10.000 mensen in de stad wordt losgelaten. Dan kun je door deze straatjes niet meer vooruit komen.

5 september huren we een autootje. We krijgen een Suzuki Celerio, precies het type dat we op Kreta zo zijn gaan waarderen.

Als eerste gaan we naar het hoogste punt op de noordkant van het eiland. Hier heb je rondom zicht vanaf een hoogte van een dikke 900 meter.

Je loopt zo tussen alle antennes door.

Albanië aan de overkant.

Corfu city met het vliegveld.

In Nederland zouden hier grote hekken omheen staan. De grieken doen dat anders.

In de verte onder de wolkenband zien we Italië. Op de foto is dat niet goed te zien.

In het klooster op de top zitten een heleboel jonge katjes.

Fria denkt erover een huisje op Corfu te kopen dus we bezichtigen er één. Dit is van Sissi geweest, maar heeft wat achterstallig onderhoud. Deze wordt het dus niet.

Er moet wel een beetje een tuin bij zitten.

Zo. Terug op Schiermonnikoog.

Na de prachtige rondrit zeilen we naar een klein eilandengroepje (Sivota) tegen de vaste wal. De zon gaat mooi rood onder, maar wat doen die wolken daar?

De volgende dag weer opkruisen naar Preveza (ja, als je naar het noorden wil heb je noordenwind en naar het zuiden weer zuidenwind, kwestie van timing). ’s Avonds mooi windstil in de ankerbaai. Twee uurtjes later een enorme wind (50+ knopen) en onweersbui. Er vallen bolletjes uit de lucht die op je hoofd en het dek uit elkaar spatten. Nadere studie op Google leert dat dat regen is. Dat hebben we in geen maanden gezien.

Het weer is van slag. Het is koud (ca. 23 graden) dus we gaan pannenkoeken bakken.

Van beide boilers is het electrische verwarming element gaan lekken. dat drupt dan vervolgens op de thermostaat zodat ook die kapot gaat. Gelukkig hebben we reserve elementen en thermostaten.

Het is zaterdag als we bij Vonitsa liggen. In Griekenland betekent dat, dat dan alle kerkjes bezet zijn met trouwpartijen. 

Zondag gaan we het fort bekijken. 

Deze twee zijn ook onderweg naar het fort.

’s Middag een biertje bij Peter (Paikea) in de kuip.

Fria’s laatste tochtje voor deze zomer. Morgen vliegt ze terug naar Nederland. We ankeren op ca. 100 meter van de landingsbaan.

Gelukkig is het door een dipje in het weer koud genoeg om een lange broek aan te doen. Hoeft dat niet meer op Schiphol.

Een laatste kiekje van de Safari

En dan per Tui weer naar NL. We hebben een hele leuke tijd gehad met Fria.

Het weer hersteld zich snel zodat we de rubberboot kunnen repareren. Het hypalon laat wat los van het aluminium door corrosie. We plakken het met epoxy.

We maken een broeikasje om snelle uitharding te bevorderen.

Preveza. ruim 3000 jachten op de kant. Het blijft een bijzonder gezicht.

Ook hier kleurt het zeekraal rood in september. Temperatuur doet er kennelijk niet zo toe.

Griekse verkeerslogica. Wandelgebied (verboden voor auto’s en motoren denken wij dan) en parkeerplaats tegelijk!

Meestal lopen wij met de gennaker zo ongeveer windsnelheid. Door onze eigen opgebouwde snelheid verdraaid de windhoek dan van achter naar dwars of schuin voor.  Het is wel jammer dat er zo weinig wind is.

Later draait de wind bijna 180 graden en gaan we hoog aan de wind, richting Corfu.

We ankeren in een beschutte kreek net boven Igoumenitsa.

De volgende dag voor anker bij Gouvia op Corfu. We wilden net de wal op, maar wachten toch maar even.

5 minuten later……

Bij inspectie van het onderwaterschip bleken er op de coppercoat toch behoorlijk veel pokken en witte kalk wormpjes te zitten. Waarschijnlijk hebben we het koper niet goed genoeg open geschuurd na het aanbrengen van de coppercoat. Dus met spatel en scotch bright een paar uurtjes het water in.

We willen achter in de kuip tegen de beam aan een bank maken om de kuip wat gezelliger te maken. Om te kijken hoe het staat zetten we de contouren met plakband op de vloer.

’s Avonds komt Peter (Paikea) eten. We zien de zon prachtig onder gaan.

23 september. We zwaaien Peter (dat hoofdje net rechts van z’n boot) uit en gaan naar Othonoi. Dat wordt onze laatste stop in Griekenland.

Na een mijl of 10 motoren zonder een spat wind begint het ineens lekker te waaien. 

Hoog aan de wind richting Othonoi.

We maken een flinke wandeling over het eiland en gaan ’s avonds met uitzicht op de boot in de baai voor het laatst genieten van de Griekse keuken. Vanaf morgen wordt het weer pizza in plaats van pita gyros.

We vertrekken 24 september om een uur of 8 richting Italië. Wederom geen spat wind, dus dan eerst maar motoren. 

Als we van Griekse wateren naar de Italiaanse overgaan nog steeds geen wind.

Dan begint het een half uurtje later ineens een heel klein beetje te waaien. Dankzij onze fantastische gennaker schiet het toch nog wel op.

Vlak bij de Italiaanse kust ziet het er niet goed uit.  Gennaker al weggedraaid en verder op grootzeil en fok. 

Weer even later grootzeil weg en met 8 tot 10 knopen op alleen een gereefde fok, terwijl het giet, bliksemt en hard waait.

Voor het oprollen van de vlag toch maar even een zeilpak aan.

We gaan naar een ruime ankerbaai bij Gallipoli aan de binnenkant van de hak van Italië. Van de 74 mijl hebben we uiteindelijk toch nog zo’n 50 kunnen zeilen. Het onweer trekt naar het oosten weg en het knapt aardig op. 

’s Avonds gaat de zon toch weer mooi rood onder.

De volgende dag (25 september) is het weer behoorlijk opgeknapt. Helaas geen wind zodat we het grootste deel van 70 mijl naar Crotone op de motor moeten doen.

Crotone is een mooi oud vesting stadje. We kopen er bij Wind 30 gig voor 20 Euro.

Crotone by evening. En we hebben de klok een uurtje terug moeten zetten zodat de evening nu al om 19.00 is.

In Griekenland werden we meestal rond 9 uur wakker. Hier dus een uurtje eerder (volgens de klok). Het is fris zo vroeg, nog maar 20 graden!

Dan gaan we onderweg naar Roccela Ionica. Van de 63 mijl kunnen we er maar 40 zeilen wegens gebrek aan wind.

We gaan voor anker buiten de haven voor het strand. We hebben even gevraagd wat de tarieven zijn, 75 Euro per nacht. 75 * 365 = 27.375 Euro als we het hele jaar in dergelijke jachthavens zouden verblijven. Dat gaan we dus niet doen, zelfs niet voor 1 nacht!

Bij een wandeling over de haven zien we de Early Dawn van Anders en Ann-Sofi liggen. We gaan ze even begroeten en worden uitgenodigd om mee te eten bij hun aan boord. Gezellig en lekker.

De volgende dag gaan we met heel weinig wind richting zuidelijkste punt van de laars: Bova Marina. Het is maar een kleine 40 mijl dus ondanks de zeer lichte wind kunnen we zo’n beetje alles zeilen.

Als we daar voor anker gaan is zich net een enorme onweersbui aan het ontwikkelen. 

Zowel boven land als boven zee flits het later enorm, maar bij ons geen wind of flits. Na een uurtje of wat komt de zon weer een beetje tevoorschijn.

28 september gaan we van Bova Marina naar Siracusa op Sicilië. Er is weinig wind, maar ten noorden van ons ontwikkeld zich weer een mooie bui.

De bui zorgt voor wat wind en die wind blaast de lucht weer blauw. Ondanks dat de ware wind zo’n beetje recht van achteren komt en de fok niet veel doet tikken we toch nog een dikke 14 knopen aan.

Onderweg krijgen we nog een mooi dolfijnen show. Dolfijnen houden wel van een beetje snelheid. We krijgen de mooiste shows bij snelheden zo tussen de 10 en 12 knopen.

We zijn mooi vroeg in Siracusa. Othonoi – Siracusa 307 mijl in 5 dagtochtjes tussen de onweersbuien door. Van de 307 mijl hebben we er zo’n 200 kunnen zeilen. 

Tegen de avond vliegt er een groepje hele mooie flamingo’s over. Wit van onderen en knalrood van boven met zwarte vleugeltips. Helaas laat de resolutie van mijn camera hier nogal te wensen over.

Na een dagje luieren aan boord en babbelen bij de buren gaan we ’s avonds een pizza happen op het Piazza del Duomo in Siracusa, met uitzicht op de prachtig verlichte kathedraal.

Conclusie van een seizoen in Griekenland: Griekenland is een fantastisch land om te verblijven. De mensen zijn vriendelijk, de prijzen in de supermarkten zijn hoog maar in de horeca laag. Er wordt niets gestolen en je voelt je er altijd veilig. Er zijn duizenden goed beschutte ankerbaaien en als je de huurboot gebieden een beetje vermijd is er altijd een goed beschutte ankerplek te vinden. Ga niet naar hotelbaaitjes want daar wordt je gek van de speedboten met bananen en matrassen erachter die bij voorkeur tussen de geankerde boten doorvaren. Ook moeten die Grieken ophouden de uitlaten van hun motorfietsen af te zagen en er dan liefst ’s nachts zo hard mogelijk op rond te scheuren. De omgeving is zeer divers en erg mooi. De Egeïsche kant vinden wij het mooist, met de minste drukte en de meeste mooie ankerbaaitjes, maar het grote nadeel daar is dat in juli en augustus de meltemi wel heel erg storend wordt. De Ionische kant heeft daarentegen wel weer heel erg weinig wind, zodat er meer op de motor gevaren moet worden. Ook zijn er wel heel erg veel huurboten en hotelbaaitjes maar ook hier zijn vele goede beschutte en rustige ankerbaaien te vinden. Oh, ja, gyros is lekkerder dan pizza! En bij de Grieken krijg je altijd iets extra zoals een dessert of een borrel na terwijl je in Italië juist iets extra moet betalen voor je bordje en mes en vork of zo.
We hopen eind oktober de volgende blog te kunnen plaatsen. We zijn bezig een nieuw, eenvoudiger te bewerken blog programma te leren en de oude blogs te vertalen, maar dat is nogal een gepruts. Als het allemaal lukt zal de volgende blog er iets anders uitzien.