April 2021

Marina di Ragusa 6 (Sicilië)

April, de laatste maand in de marina. We wandelen veel en doen een paar klusjes en we bereiden ons vertrek voor. We hebben betaald tot 9 mei, maar waarschijnlijk gaan we wel wat eerder weg. We moeten de auto op 29 april inleveren in Catania en gaan dan geen nieuwe meer huren. We doen voor die tijd nog de laatste zware boodschappen en zijn wel klaar voor vertrek. De vraag is alleen waarheen. Malta kun je naar toe met een negatieve PCR test, maar je moet daar op de wal altijd en overal zo’n belachelijk lapje op je gezicht hebben. Erg fijn bij 30+ graden straks. Griekenland is nog gesloten voor cruisers en Spanje heeft ook dat lapje gedoe. Italië is daar dan weer minder fanatiek in, maar Sardinië is nog zone rood en de onderkant van de laars heeft weinig beschutte ankerplaatsen. Ik denk dat we eerst maar eens naar Portopalo gaan, de nieuwe schroefassen en schroeven monteren en dan moeten we maar eens verder zien hoe het er dan voor staat.

We beginnen de maand maar weer eens met een wandeling. Wegens de corona dictatuur mogen we nog steeds niet verder weg dan de gemeente Ragusa en zijn er dus weinig mogelijkheden om echt het eiland verder te verkennen. Dus dan maar weer naar Chiaramonte. Is eigenlijk net buiten de gemeente, maar ja het is er wel erg mooi.

We hadden ze al eerder laten zien, deze moordwerktuigen voor mountainbikers, maar het blijft wonderlijk. Gezien de bandensporen worden ze ook echt gebruikt.

De volgende batch limonchello is klaar om te worden afgevuld en aangevuld met suikerwater.

Zolang je niet schud, mengt het ook niet.

7 april. We zijn net weer een paar dagen opgesloten geweest wegens Pasen (heel Italië naar code rood voor een paar dagen) maar kunnen nu weer met de groep op pad. De groep is groot vandaag. We gaan naar een natuurgebied noord van Ibla (Fiume Irminio), waar we eind december ook al eens waren geweest.

We moesten toen door natte koeiendrek zien te komen, maar nu is alles prachtig droog en hard.

De Judasboom staat in bloei. Zeer fraai.

Lunch.

Een hele mooie prairie boom.

Laatste stukje naar de auto’s langs de weg. In het stenen muurtje zien we iets wat daar niet in thuis hoort.

Kijk, gewoon de vangrail ingepakt in zo’n traditioneel steenmuurtje.

Geen echte gewonden deze keer, al is Deb wel gestruikeld en op haar gezicht gevallen. Zonnebril kapot, tand door de lip en een snee in haar hand, maar voor de rest gaat alles prima.

Voor ons vertrek in 2014 kregen we van een medezeiler een overlevingspakket van water en power voedsel wat in reddingvlotten zit. Het is inmiddels een paar jaar over datum en aangezien we hier in de Med zelden verder dan een paar uur van een restaurant zijn gooien we het maar eens weg.

Het water, in zakjes van 50ml.

En het astronautenvoer. Hapje geprobeerd en besloten dat ik geen astronaut wil worden.

Even een tussendoorwandeling met z’n tweeën om een eventueel nieuwe groepswandeling te verkennen. De velden staan nu werkelijk waanzinnig vol met bloemen.

Weer zo’n mooie verlaten oude boerderij. Van buiten nog helemaal niet zo beroerd, maar toch volledig verlaten.

Ik denk dat het een wijnboerderij is geweest…

Een eindje verderop komen we een gezinnetje varkens tegen.

Woensdag 14 april, de volgende groepswandeling.

Weer een flinke groep (15) in drie Pandaatjes gepropt. Jessica (ex. Tetamanu, nu Villa Volpe) sluit zich ook bij ons aan. Roy heeft het natuurlijk te druk met de verbouwing.

Moeten we daar omhoog? Yep!

Iedereen komt ongeschonden boven.

En dan weer naar beneden.

Hebben deze dames ook een een verzetje.

Na de wandeling komen twaalf van de wandelaars naar de Safari voor een afterparty.

En die gaat door tot in de kleine uurtjes. Er wordt gezongen en gedanst…

Tafel aan de kant dan hebben we binnen een tweede dansvloer.

We gaan vandaag naar Catania om de auto om te wisselen. Een weg van zo’n 60 meter (!) breed. Wie zou er in de gemeenteraad hebben beslist, en wie was de leverancier???

We krijgen een splinternieuwe Panda mee. 394 km op de teller! Eentje met een batterijtje zodat ie hybride kan heten. Helpt verder niet zo veel, maar dan heeft ie wel een beter label…..

Er is een flinke storm gaande. Op de heenweg naar Catania leek het in een windgat al alsof de bomen wel eens om konden waaien, op de terugweg is het nog harder.

Zo hard dat er een container van een vrachtauto is geblazen.

Zo hard was het in de haven.

De storm is uit het zuidoosten. Wahoo krijgt de volle laag aan hun kant van de steiger.

Onze kant is een stuk rustiger al hangen de mono’s af en toe wel erg scheef.

Er zijn weer aardbeien in de winkel. En niet een beetje!

20 april we gaan een nieuwe wandeling vóórwandelen. Sinds het ongeluk doen we geen wandelingen meer met de groep die we niet eerst verkend hebben. Deze is noord-oost van Ibla. Om er te komen moeten we wel onze gemeente uit, maar daar moeten ze maar tegen kunnen.

Het is mooi afwisselend met prachtige vergezichten en stukken door het bos.

Er zit wel een hele lange afdaling en dito klim in. Niet stijl, maar kilometers lang, wat het nodige vraagt van de conditie.

Ook hier weer hele mooie bloemen.

Zo, de volgende dag met de groep.

14 in 3 pandaatjes.

Lunch diep in de vallei, ongeveer het laagste punt van de wandeling.

En dan de kilometers lange stijging naar de hoogvlakte, waar de auto’s staan. Geen gewonden deze keer!

Het winterseizoen is bijna voorbij en iedereen zal nu snel uitvaren. Relax (Tuula en Pekka) en Angelina (Mats en Eva) zijn inmiddels al vertrokken. Omdat de tijd dringt en er meerdere verzoeken waren voor de “Green Walk”, door de rivier midden in Ragusa City, doen we die gelijk de volgende dag. Het is tenslotte maar 4 kilometer. We moeten dan wel 10 personen in twee panda’s proppen, maar het lukt. Het lijkt erop dat hier flink is opgeknapt.

Het is er weer heel groen en erg mooi.

Midden in deze vallei is ook nog een stukje spoorbaan. Die popt uit een gat in de wand en gaat enkele honderden meters verder zo weer de berg in.

Het is wel heel erg “green”.

De grotten. Deze zijn ontstaan doordat bouwmateriaal voor de stad hier recht onder de stad uit de vallei wand werd gezaagd.

Terug langs het parkje dat uitkijkt op de woningen tussen Ragusa en Ibla. De meeste huizen langs de rotswand hebben geen dak meer.

Hier wordt een dak vernieuwd.

Dit is waarschijnlijk de reden van die kapotte daken. Met zoveel ankers zal de rots hopelijk niets meer laten vallen.

Wij maken ons ook klaar voor vertrek. Paula gaat naar boven voor inspectie van de mast en verstaging en het smeren van de schijven. Met de tuinslang spoelt ze er weer een jaar zout en zand af.

Kijk, daar is de uitgang, daar moeten we binnenkort maar weer eens doorheen!

We zetten de fok er weer op en halen de winterhuik van het grootzeil.

De dyneema verstaging van de boegspriet is inmiddels 10 jaar oud, dus die gaan we vernieuwen.

De 26e doen we een wandeling bij Giarratana met z’n vieren. Deb, Houkje, Paula en ik. 11 kilometer en 290 meter op en neer. Het is prachtig weer en ruim 25 graden. Er zijn weer velden vol met bloemetjes.

Een oude waterkelder. Er zit nog water in.

En dan weer helemaal omhoog terug naar de auto.

De gashendels zijn wat gecorrodeerd dus die schuren we helemaal kaal en dan spuiten we ze weer mooi dof zwart.

Dat ziet er weer goed uit.

29 April. Dit wordt de laatste groepswandeling van dit winterseizoen. 14 personen. We gaan de Cava d’ Ispica wandeling doen.

Ook hier staan de bloemetjes erg hoog. Het is daardoor hier en daar moeilijk het pad te vinden. Wel mooi!

Midden in de middle of nowhere is ineens een stuk van de (droge) rivierbodem betegeld. Waarschijnlijk iets uit Griekse tijden.

Rondom weer de grotwoningen.

Ook de braamstruiken zijn weer gaan groeien. We moeten er echt onderdoor kruipen en proberen niet aangehaakt te worden.

En over muurtjes klimmen.

En dan weer een open stuk met uitzicht op de rotswanden van deze valei.

Zo, weer bijna terug. Even wachten tot ook de laatsten weer zijn aangesloten en dan het laatste stukje.

Eén lichtgewonde maar deze keer. Peter heeft het gevecht met de braamstuiken niet helemaal ongeschonden gewonnen.

De 30e gebruiken we om nog wat laatste boodschappen te doen en de stuurstoelen er weer op te zetten. We zijn wel klaar voor vertrek. Het voelt toch altijd wat vreemd na zo’n tijd in een “dorp” geleefd te hebben iedereen gedag te gaan zeggen en te vertrekken. Je kunt het altijd nog wel een dagje uitstellen voor nog meer boodschappen, nog een afscheidsfeestje of nog een laatste klusje (die je net zo goed onderweg had kunnen doen). Ondanks de corona dictatuur hebben we toch een erg leuke winter gehad. Helaas geen gasten uit Nederland gehad en ook geen bezoek aan Nederland gedaan en niet geskied. Maar ja, we hopen dat we dat allemaal volgende winter weer kunnen inhalen. Nu eerst maar eens zien wat de zomer ons brengt.

Eind mei zullen we de volgende blog plaatsen.

2 reacties op “April 2021

  1. Weer leuk om jullie belevenissen te lezen. Heel veel plezier in het nieuwe zeil seizoen en hopelijk verruimen de regels snel zodat de horizon weer ruimer wordt! ⛵️ Groetjes Yvonne & Dico s.y. ‘PUFF’ the Magic Dragon, nog in Lagos Portugal

    • hopelijk ook voor jullie gauw versoepelingen, veel mooi weer en goede wind!