Augustus 2020

Sardinië.

Wellicht is jullie opgevallen dat onze site er nu wat anders uitziet. Wij zijn overgestapt van Weebly naar WordPress, iets wat niet zonder slag of stoot was te realiseren. Het is onvoorstelbaar veel werk om 6 jaar blogs en een bouwverhaal om te zetten naar een nieuw systeem waarbij onderweg steeds weer allerlei verrassingen, mogelijkheden en vooral ook onmogelijkheden naar voren komen. Paula heeft vele uren achter (of was het nu voor?) de laptop gezeten om ervoor te zorgen dat ik nu weer een beetje makkelijk een nieuw verhaaltje in elkaar kan draaien. We hebben diverse controles gedaan op de content van eerdere publicaties, maar het zou best nog kunnen zijn dat er hier en daar iets mis is gegaan, of dat het er op andere apparaten dan waarop wij hebben kunnen testen vreemd uit ziet. Dat horen wij dan graag even zodat we kunnen proberen dat te verhelpen. We kunnen nu ook filmpjes tussen de foto’s zetten, alleen lijken de kleuren soms wat vreemd. Door iets op en neer te scrollen wordt dat (in ieder geval bij ons) weer normaal.

Begin deze maand steken we over naar Sardinië. De situatie in Spanje begint minder leuk te worden nu overal mondkapjes gedragen moeten worden en we weten natuurlijk niet of er op zeker moment weer reisbeperkingen worden ingesteld. We hebben voor komende winter geboekt in Marina di Ragusa dus we willen in Italië zijn voor de boel eventueel weer op slot gaat. In Italië zijn mondkapjes alleen in winkels verplicht en kun je buiten tenminste normaal rondlopen. De noordwest hoek en de noordoost hoek van Sardinië zijn prachtige cruisers gebieden. Er zijn erg veel beschutte anker baaien met prachtige witte strandjes, klaar helder water en schitterende eilanden. Helaas zijn wij niet de enigen die dat weten en het is er dus best wel een beetje druk want het is ook nog augustus, dé vakantie maand in Italië. Er zijn gelukkig weinig jetskies hier, maar des te meer grote rib’s. En in de noordoosthoek enorm veel mega jachten. We maken deze maand weinig mijlen. We lummelen maar wat om, doen af en toe een duikje, zeilen een beetje met de Safari of één van onze speelbootjes en hebben het gezellig met Wahoo, Relax, Lady, Champagne en Heatwave. En dan tegen het einde van de maand is er weer iemand jarig….

De route van deze maand.

Aan het begin van deze maand steken we over van Menorca naar Sardinië. Dat is een kleine 200 mijl en dat willen we wel kunnen zeilen. Dat vraagt een beetje voorbereiding hier in de Med, want het waait hier bijna nooit (of veel te hard) en zeker niet 24 uur uit één richting. Wij kiezen ervoor over te steken in een beginnende Mistral. Dat is een NW wind die uit de Golfe du Lion komt en daar erg sterk kan zijn, maar verderop uitwaaiert, afzwakt en NO draait in de buurt van de Balearen en NW bij Sardinië. De golven zijn dan nog niet volledig tot ontwikkeling gekomen en er zal eerst een NO en verderop NW wind staan van tussen de 10 en 15 knopen in het gebied dat wij passeren. Dat is niet veel wind, maar genoeg voor redelijke snelheden.

Op de golfkaart kan je zien dat er op onze route golven van tussen de 1 en 2 meter uit het noordwesten worden verwacht. Dat zal dan in de praktijk wel wat hoger worden, maar pal van opzij en daar hebben we weinig last van.

We sturen het eerste stuk een beetje te zuidelijk om ca. 60 graden aan de wind te gaan. Verderop zal de wind naar NW draaien en zwakker worden, dan wil je hem niet teveel van achteren krijgen want dan blijft er niets over.

Dit zijn dan op verschillende momenten de snelheden. Zo tussen de 7 en maximaal 13,6 knopen met uiteindelijk een gemiddelde van een zo’n 8,5 knoop. We hebben op standaard tuig gevaren, want de golven waren toch wat aan de hoge kant om met de 110 m² code-0 op het voordek te gaan zitten knoeien en we hadden geen haast. Als we te snel gingen zouden we in het donker aankomen en dat is niet handig met die rotskusten.

Dit zal dan wel een 10+ momentje zijn geweest. Het is heerlijk weer, strak blauwe lucht en een graad of 30.

Vanaf de 1e zaling ziet dat er zo uit.

20.40 uur. De zon gaat onder. Hij (of zij, of het, of weet ik wat niet meer) zal bijna naadloos worden afgewisseld door de maan.

00.50. De maan is op volle kracht. We hebben de hele nacht een door de maan verlichte horizon rondom.

Met de flits genomen dus geen horizon te zien.

06.20 uur. De maan is net weer ondergegaan en de zon probeert boven Sardinië uit te klimmen.

Tijd voor de vlaggetjes wissel. De Spaanse Balearen vlag is inmiddels behoorlijk rafelig.

De Italiaanse ook trouwens.

08.08 uur. Ruim binnen de 24 uur draaien we om de imposante Capo Caccia de grote baai Porto Conte binnen.

De golven zijn toch hoger geweest dan bedoeld, want dit gebeurt niet zomaar…..

Aan dek vinden we een inktvisje. Hij heeft het helaas niet overleeft.

We drinken eerst een biertje op Relax (onze Finse vrienden die een dag eerder waren vertrokken), ja om 9 uur ’s morgens, en gaan dan naar bed. Helaas komt er om kwart voor twaalf iemand zeuren dat we hier niet mogen ankeren. We mogen wel aan de (gratis) boeien een stukje verderop.

Tja, dit is niet een rubberboot aan een mooring boei, maar een mooring boei aan een rubberboot. In een vlaag de volgende morgen (het is inmiddels wel een echte Mistral geworden) knapte hij zomaar af. We binden hem aan een andere boei en kiezen voor de Safari een boei voor 15+ meters.

Zie maar eens wat hier gebeurt.

Een uurtje later drijft Relax ook met boei en al weg. Ook geknapt!

Onze 15+ meter boei houdt het verder wel, maar wat een ellende zeg, aan zo’n boei. Als het waait rukt het enorm en als de wind wegvalt bonkt ie tegen de boot. Dat doen we niet weer. We gaan de volgende dag om de kaap heen naar de noordkant van Sardinië.

Daar is een super beschutte baai met het meest fantastisch blauwe water dat je maar kunt bedenken. En je mag er gewoon voor anker.

En je hebt er een mooi zicht naar het westen voor de ondergaande zon.

Dan, de 6e, is Pekka jarig. Ze zijn sinds eind juli niet meer in een supermarkt geweest, maar toch hadden ze de ingrediënten aan boord om een mooie chocolade taart met slagroom te maken. Dat slaan we niet af natuurlijk.

Zo, eerste voet op Italiaanse wal. We gaan een stukje wandelen op het kleine eilandje waar we naast liggen.

Er is een oude wacht toren. Deze torens staan rondom heel Sandinië met telkens de vorige en volgende in zicht.

Even een selfie op het dak van de toren.

Het uitzicht vanaf het dak.

De trap is een tikkeltje aan onderhoud toe.

En weer gaat de zon heel mooi onder.

Dan gaan we de 9e rond 14.00 uur naar een plaatsje Isola Rossa zo’n 30 mijl verderop. Er is heel weinig wind, maar 30 mijl moet te doen zijn voor het donker wordt met de Code-0 op.

Een uurtje later hebben we ineens zoveel wind dat de code-0 eraf moet en we op standaard tuig een kleine 15 knoop lopen. Dan kunnen we een beetje verder. We gaan naar Isola Marmorata bij het Maddalena natuur gebied in het noord-oosten van Sardinië. Het wordt een kleine 60 mijl ipv 30.

Vic en Christine (Champagne) en Heatwave liggen daar ook. We hebben een gezellige borrel op Safari, tot in de kleine uurtjes. De volgende dag maar even weer een beetje aan de conditie werken met Vic en Christine.

De 11e gaan we naar Cala Bitta een eindje verderop. Het is erg lekker warm!

Tegen de avond krijgen we Tuula en Pekka en Niklas en Kristina op de borrel.

Dit is weer even een heel verhaal: Het ging een beetje waaien en het jachtje, hier aan ons vastgeknoopt, lag aan een anker dichter bij de wal. Ineens zien we hem richting rotsen drijven en daar stranden. Iedere golf zette hem met een klap verder op de rotsen en dat vind ik dan weer jammer. Dus in de bijboot en er op af. Het was er haast te ondiep voor de bijboot, maar we konden toch ons voortouw op de zijstagputting van het bootje krijgen. Langzaam achteruit richting dieper water getrokken en ineens schiet ie toch los van de rotsen en slepen wij hem langzaam dwars tegen de wind in (achteruit varend) naar dieper water. Maar dan…. Geen anker meer en zodra we, nog steeds achteruit varend, gas minderen gaat het weer richting rotsen. Dus nog maar even een tijdje trekken tot we wat meer ruimte hebben. Paula snel aan boord van het jachtje en proberen de motor te starten. Met wat trucjes lukt dat en zo leggen we hem achter de Safari. Maar zie hem dan maar weer eens kwijt te raken! De jachthaven in de buurt reageert niet op marifoon of telefoon. Er stond een zeilschool logo op het bootje dus met de bijboot naar de rib van een optimisten lesje ge-raced en gevraagd of het jachtje van hun was. Dat was niet zo, maar hij wou wel even bellen wat ermee te doen. Antwoord: naar de Maddalena eilanden varen en daar naar de Capitaneria en aangifte doen. Dat gaan we natuurlijk niet doen dus ik stel voor om hem dan maar weer op de rotsen te laten lopen (!). Dat vinden zij dan toch ook weer zonde en ze beloven hem na het lesje op te komen halen om aan één van hun boeien te leggen. ’s Avonds zien we iemand op het jachtje klimmen en even later richting de plek zwemmen waar ie eerst lag. Ik ging er heen en daar blijkt het de eigenaar te zijn die nu op zoek is naar het anker. Hij vind hem en we hijsen het hele zaakje in de bijboot. Ik breng hem terug naar het jachtje. Hij vraagt of we er morgen nog zijn, want hij wil ons nog komen bedanken voor het redden van zijn boot.

De volgende morgen komt de eigenaar in een dure speedboot met een fles champagne en een financiële vergoeding langs.

We blijven nog een dagje en gaan een wandeling doen.

Het gaat buitengewoon stijl omhoog, maar het is een heel mooi weggetje. We zouden rond moeten kunnen lopen, maar daar blijkt dan toch weer dat Google soms een muurtje als pad interpreteert. We moeten uiteindelijk dezelfde weg terug.

Uitzicht over de baai vanaf zo’n 300 meter hoogte.

Dan gaan we weer verder. De baai waar we liggen wordt nogal geterroriseerd door zo hard mogelijk, vlak langs varende tripperboten en daar zijn we nu wel klaar mee. Voor ons zie je Dilbar. Vorig jaar was dat nog het grootste jacht op aarde, maar helaas, nu al niet meer.

Het is onderweg een drama met alle giga motorjachten die allemaal met een hekgolf van minimaal een meter hoog vlak langs komen varen. Deze gaat vlak voor ons langs nadat we hem met de toeter tot uitwijken hebben gedwongen. Zat kennelijk niet op te letten (6 man personeel of zoiets).

We gaan naar de Golfo Aranci. Daar staat op de top van de berg een heel markant gebouwtje waar een schuine arm uit omhoog steekt.

We vroegen ons vorig jaar al af wat dat is dus klimmen we er dit jaar maar eens naar toe.

Het is gedeeltelijk een zeer steile klim, maar er staan hier en daar steenstapeltjes dus het is een pad.

Op zo’n 320 meter hebben we een prachtig uitzicht. Als je goed kijkt zie je Safari in de linkse baai liggen. Het is de meest rechtse boot voor het piertje.

En dan komt uiteindelijk het gebouw in zicht.

Er staat een bordje met uitleg bij. Dat is fijn want anders wisten we nog niets.

Dit is dan het gebouw van wat dichterbij. Het is behoorlijk vervallen.

Nu snappen we waarom dat ding zo scheef staat. Hij is van zijn sokkel geroest en omgevallen.

We hebben een mooi uitzicht op de min of meer permanente wolk die boven het 600 meter hoge Isola Tavolara hangt.

We gaan vandaag weer een duikje doen. We gaan aan de oostkant van het eilandje Isola di Figarolo naar beneden. Relax en Lady gaan ook mee.

Het is er erg stijl met grote brokken rots.

Hier in het midden van de foto een octopus die zich probeert te vermommen als kelkje. Hij is wat groter, maar lijkt er toch wel op.

Mooi gekleurde zeeanemoon.

Kokerworm in actie.

Petrosia ficiformis (spons).

’s Avonds borrel op de Lady. Lady is een prachtig verbouwde Deense kotter in Zweedse handen. Uiterlijk is zoveel mogelijk origineel gelaten terwijl er binnen veel comfort is gecreëerd.

Er is geen kuip, maar wel veel dekruimte. Niklas heeft snel nog even wat stoelen gekocht voor we kwamen.

Even weer een klusje. Weer een 14mm gaatje boren in het A-frame voor een 10mm harpje. Valt niet mee, maar lukt met snijvet en waterkoeling (die waterkoeling is ook voor mij).

We hebben inmiddels boodschappen gedaan in Olbia. Daar kun je in een baaitje met ca. 3 meter diepte ankeren. Je ligt er gegarandeerd solo, geen idee waarom er nooit meer liggen. Het vliegveld en een groot winkelcentrum met Decathlon, Lidl, MD, Eurospin, Euronics etc. liggen hier op een kwartier lopen vandaan. Het water is er vies en de bodem is modder, dus niet zwemmen en geen water maken. Wij gaan na gedane zaken gelijk weer naar een mooiere baai. Eerst Ito Porri en na twee dagen Porto Istana waar we vijf dagen blijven liggen en wat rondzeilen in de Kayacat en zo.

Dan gaan we naar Porto della Taverna en passeren het indrukwekkende eiland Isola Tavolara. Er hangt vandaag geen wolk. Geen idee wat dat voor het weer gaat betekenen.

We gaan snorkelen op het wrak dat tussen Porto della Taverna en Isola Tavolara ligt. We zijn er vorig jaar juni ook geweest en zien dat het verval hard toeslaat.

Een blok op de mast.

Roer en schroef.

En dan weer eens een stukje zeilen in ons allerkleinste catje.

Tja en dan is het de 28e! Gronings ontzet, en natuurlijk mijn verjaardag. Dat gaan we vieren met Wahoo, Relax en Lady.

Eerst om 11.00 uur met koffie en taart.

En dan vanaf 18.00 met iets sterkers en heel veel snackjes.

Ik word per telefoon toegezongen door Ingela en Lars van de Baravara, Zweedse vrienden die nog aan de oostkant van Sardinië zijn.

Vandaag hebben we windkracht 7. Dat vinden we toch wat veel om in te gaan zeilen. De wolk boven Isola Tavolara is weer terug

Gelukkig hebben we een zelf revende vlag, anders zou die nog vaker vervangen moeten worden.

In de middag horen we het typerende geluid van blusvliegtuigen in de verte. Eerst hoor je het wel, maar dringt het nog niet echt door, dan begin je het te herkennen en ga je eens goed om je heen kijken. Het is nog niet heel heftig, ze zijn er vroeg bij.

Dan wordt de rook toch nog dichter. Dit geeft een hele spooky verkleuring op het water. (in werkelijkheid indrukwekkender)

Het is snel geblust. We hebben wel wat asvlokjes op de boot gekregen.

De 30e ’s avonds gaat de zon best mooi onder, maar het is behoorlijk dicht bewolkt. Dat hoort hier niet.

In de nacht begint het te regenen en er zijn een paar heftige flitsen met zwaar gedonder. De ochtend van de 31e regent het hard. Het is maanden geleden dat we echte regen hebben gehad. We ontbijten voor het eerst weer binnen; de herfst komt er aan!

Gelukkig duurt het niet lang en is het al weer vlot mooi weer.

We worden ook nog even getrakteerd op een kleine dolfijnenshow in de ankerbaai.

En dan is de maand weer voorbij. We maken weinig mijlen en lummelen maar wat om. Dat komt toch vooral door het Corona gebeuren, van de ene op de andere dag worden er soms weer beperkingen ingesteld. Wij hebben daardoor het gevoel dat we maar beter in Italië kunnen blijven, hier gelden eigenlijk nog wel de minste restricties in bewegingsvrijheid en mondkapjes gedoe. We hebben het wel erg gezellig met een vriendenclubje van een aantal boten waar we mee optrekken.

Eind september zullen we de volgende blog plaatsen.

21 reacties op “Augustus 2020

  1. Gefeliciteerd met de nieuwe websitelook!
    Ik vind het er mooier uit zien. En het leest gemakkelijker.
    De filmpjes zijn ook leuk. Vooral die van de dolfijn!

      • Hallo Wouter en Paula,
        Ik heb geen problemen ondervonden met de nieuwe opzet.
        En het komt verfrissend over.
        Mooie snelle overtocht,dat gaat een mooie herinneringen worden.
        En er zijn nog steeds leuke verrassingen op jullie toertocht
        Ook de CV was interessant die had ik tot nu toe gemist ,ofzo.
        En jullie boot blijft er nog steeds mooi uitzien
        Groeten van
        Ronald en Marijke.

  2. Ziet er mooi uit. Leest gemakkelijk op iPhone. Filmpjes doen het goed. Enne… nog van harte gefeliciteerd 🥳🥳🥳🥳🥳

  3. Hallo Paula en Wouter,
    Ik heb in enkele weken tijd jullie hele blog van de reis en de bouw van de Safari tot me genomen.
    Erg bijzonder hoe jullie en in het leven staan, en alles toch maar voor elkaar krijgen. Knap hoe goed jullie op alles voorbereid zijn, en zo elk probleem in een hand omdraai oplossen.
    Ook heb ik diep respect voor alles wat ik Paula zie doen… Gipsplaten monteren, tegelen, koken, lamineren, schilderen, electra, op 20 mtr. hoogte in de mast, zeilen repareren, kussens maken…. wat eigenlijk niet?!

    Hoelang denken jullie nog te blijven cruisen, of is er voorlopig nog geen eind aan gepland?

    Grt. Jack

    ( Ilios in aanbouw)

      • Excuses voor de dubbele reactie!
        Bij de eerst kreeg ik bij het verzenden een fout melding, en kwam de reactie ook niet in beeld, ook niet de volgende dag.
        Vandaar dat ik de reactie wederom heb geplaatst, en het antwoord gemist.

        Grt. Jack

  4. Dag Paula en Wouter,
    Weer een prachtig verhaal. Heerlijk
    om te lezen en nu met korte filmpjes erbij. Maakt het nog weer mooier.
    Veel plezier daar en hopelijk niet te snel naar de overwinterplek.
    Groet van Meindert

  5. Dat is mooi strak geworden zo! Leuk dat je er nu filmpjes in kan maken ook. Je hebt wel redelijk goed internet nodig om alles te kunnen laden, maar dat is natuurlijk op steeds meer plekken op deze wereld beschikbaar!

    • Ja klopt, daarom hebben we de filmpjes ook niet op automatisch laden gezet. Met traag internet duurt t idd lang

  6. Hallo
    Zoals gewoonlijk weer erg leuk over de afgelopen maand te mogen meemaken. Ondanks het lummelen toch weer actief geweest. De filmpjes zijn een aanwinst en alles werkt goed bij mij wat betreft de site.😅
    Groetjes van Ewer.

    • Ja, JH, wij verbazen ons zelf ook elke maand weer over hoe veel we te melden hebben in de blog!

  7. Dag Wouter en Paula, ziet er gelikt uit in Safarikleuren. Grappig. Komt strak en duidelijk over, ook de foto’s en de filmpjes. Weer heel wat beklommen. Knap hoor. En Paula, dat je idd zomaar in dat bootje springt en de motor start. Jullie kunnen samen echt alles.
    Liefs, Marleen