Juli 2016

Kroatië 2.

Van deze maand hebben we de eerste twee weken bezoek. Eerst Paula’s zussen en zwager en daarna Elly en Anne. Elly en Anne nemen het vliegtuig mee uit Nederland waar Cathrine, Maaike en Michael weer mee naar Nederland vliegen dus dat is makkelijk voor de logistiek. Om niet telkens weer naar Split te hoeven varen besluiten we vanuit Spilt de eerste week naar het noorden te varen, daar een auto te huren om daarmee de gastenwissel in Split te doen en dan weer een week naar het zuiden te varen om Elly en Anne weer in Split af te leveren. Intussen wordt Paula nog even 50, bezoeken we de prachtige watervallen bij Sibenik, leren we Michael, Cathrine, Anne en Elly supskiën en wordt er veel gezwommen, gesnorkeld en erg langzaam gezeild (er is weer eens bijzonder weinig wind). De avonden, als het wat is afgekoeld, gebruiken we voor het culturele programma in de vorm van wandelingen door het historisch centrum van Split, Trogir en meer van dat soort plaatsen en het uitproberen van de lokale culinaire gerechten en gewoonten. Terug in Split trakteren we Elly en Anne nog even op de weerseffecten die horen bij een Bora en worden we meegezogen in de verfijnde klanken van het zeer groots driedaags muziekfestival Ultra Europe in en om het stadion van Split op ca. 200 meter van de ankerplaats. Bekende componisten als Armin van Buuren, Afrojack en vele anderen zullen ons gedurende de gehele nachten vermaken met de zoete klanken van hun muziek. Na het vertrek van Elly en Anne is het even leeg en kaal op de boot. We doen wat klussen en verkennen wat ankerplaatsen op Brac, Hvar en Solta. Daarna zoeken we de baai van Vinisce op om op 1 augustus Arjen en Henny te verwelkomen. Zij komen met hun trailerbare Trimaran Tabé twee weken naar Kroatië en wij gaan gezellig met ze op varen.

Even koelen voor we op pad gaan naar het vliegveld.

Daar komt het vliegtuig al aan.

Cathrine is de eerste die arriveert.

We hebben onze bijboot op het watervliegveld geparkeerd, ca. 300 meter van het echte vliegveld.

Tja, dat heb je als je op het vliegveld ankert. 

Dan gelijk maar door naar Trogir, een mooi middeleeuws stadje op een heel klein eilandje. Het ligt precies in de aanvliegroute vlakbij het echte vliegveld zodat iedere conversatie telkens wordt onderbroken door een enorm geraas.

’s Morgens eerst maar weer even koelen voor we Maaike en Michael van het vliegveld gaan halen.

Schichtig om ons heen kijkend of er geen mannen met lange baarden en bomgordels rondlopen zien we ineens onze gasten door de pui komen.

Dan eerst maar eens een watertje.

’s Avonds in Split wijden we ons aan het culturele deel van het cruiserschap.

Een broeder koor laat stemmige zang horen.

Tja, en ook al is ze nog geen 50, de foto moet toch maar even, want dit houden we buiten de koelkast geen drie dagen goed en het is in één stuk te groot voor in de koelkast.

Goed spul.

​En dan drinken we er op dat Paula over twee dagen 50 wordt.

In het mooie blauwe baaitje Uvala Stari Trogir doet Michael een goede daad. Een gezin is te ver van hun rondvaartboot gedreven en kan niet meer terug zwemmen.

En dan zijn daar ineens onze Deense vrienden Jacob en Vickie en Jacobs ouders. Zij komen vieren dat Paula morgen 50 wordt.

We gaan met z’n allen BBQ-en en borrelen.

En dan is het werkelijk zover!

Eerst maar weer even koelen in ons mooie blauwe zwembadje.

Paula heeft van haar familie een drone gekregen. Die kan vliegen, foto’s maken en filmen. We durven hem alleen nog niet buiten de boot te gebruiken omdat we bang zijn dat ie dan in het water beland. Eerst maar eens oefenen boven land.

We varen naar het kleine eilandje ​Krapanj en gaan daar ’s avonds een hapje eten.

De volgende ochtend brood halen bij de lokale supermarkt.

En hier zou je denken dat een overmoedige supper wordt terug gesleept.

Maar het ligt toch wat anders…

Na het SUP skiën gaan we naar een heel klein baaitje waar volgens Jacob en Vickie een gezonken cement scheepje te vinden moet zijn. Daar gaan we naar op zoek.

En het is er. De zakken cement liggen als versteende klompen op de restanten van een ca. 30 meter lang scheepje.

Na het snorkelen gaan we door naar Skradin. Dit is een plaatsje 8 mijl de rivier bij Sibenik op. Vanaf hier kun je met een toeristenboot naar de watervallen. Dat gaan wij morgen doen. 

We zijn niet de enigen.

Maar het is er wel mooi!

50, 54, 55.

Boven aan de watervallen is een soort mangrovebos waar met houten steigers paadjes doorheen gemaakt zijn.

Om onder deze brug door te komen moeten we i.v.m. onze masthoogte wel het midden hebben. Maar dat is bezet!

Nog even weer koelen.

En dan gaat ie al weer onder.

Dan is het tijd om in het huurautootje richting Split te gaan voor de gastenwissel. De week is werkelijk omgevlogen. Paula zal de logistiek op zich nemen en ik het hotelmanagement. 

​Dit is de route die we met Cathrine, Maaike en Michael gevaren hebben.

Een paar uurtjes later zijn Elly en Anne gearriveerd.

Tja, en als je dan toch even een autootje hebt is het een goede gelegenheid voor een berg boodschappen.

Gelijk maar het water in.

Anne wil wel eens even een SUP proberen.

Lukt gelijk goed.

Dan denkt Elly “dat wil ik ook wel eens proberen”.

En de aanhouder wint!

Proost!

We zijn vlak bij het cementschip baaitje dus die gaan we maar even bezoeken.

Daarna door naar Murter.

De volgende dag richting Kornatten. We gaan er niet blijven want dan moet je 600Kuna (bijna 100 Euro) betalen voor het Nationaal Park, maar erdoor varen kan zonder kosten (als je niet aangehouden wordt).

’s Avonds gaan we net buiten het park voor anker.

En dan is het tijd de SUP te gebruiken waar die eigenlijk voor bedoeld is.

Daarna weer rustig met 1 tot 6 knopen richting Tribunj. Elly houdt de schaduw, maar Anne wil nog een beetje bruiner worden.

En bij Tribunj gaat ie al weer onder.

Een bult met een kerkje=uitdaging! Het is wel niet zo hoog, maar toch.

Dan door naar de baai van Stupin waar we BBQ-en.

Dan de laatste mijlen richting Split.

Na een doorwaakte nacht (vanwege een gigantisch boemboem lawaai uit het stadion) maar even een meloentje happen. Wat een KUT muziek (Kwalitatief Uitermate Teleurstellend) zeg!

Dan is er al weer een week voorbij en brengen we Elly en Anne weer naar het vliegveld. Het is een heerlijke week geweest.

Dit is de route die we met Elly en Anne gevaren hebben.

Weer alleen aan boord is het tijd voor een beetje onderhoud. Terwijl ik de romp in de was zet gaat Paula de schroeven smeren. 

Bij deze prachtige volle maan zou je niet kunnen bedenken dat er een geluid op je af wordt geschoten alsof er tien staalfabrieken tegelijk allerlei staalplaten staan recht te slaan en te buigen, maar je kunt elkaar in de kuip amper verstaan. De boemboem stopt af en toe terwijl het gekerm van kromgebogen staalplaten doorjankt. Als dan de boemboem weer wordt toegevoegd gaat het gehele publiek uit zijn dak. We worden oud denk ik.

De volgende ochtend vertrekken we dus zo vroeg mogelijk (ja, het gaat zelf tijdens het ontbijt gewoon door met die klote herrie) naar één van de Kastellas aan de noordkant van de baai van Split.

Erg handig zo’n zebra!

Tijdens een wandeling in Starigrad op Hvar zien we deze boot op de kant staan. Krabbend anker?

Bij deze bakker maar geen brood kopen.

De aangroei onder de boot moet weer eens verwijderd worden. Er groeit veel gras of zo en er zit nog het nodige kalkachtig wit. Het wil er wel allemaal makkelijk af, maar de antifouling wordt wel dun.

Toch handig dat ze hier geen RDW en APK hebben.

Dan vanaf Vrboska op Hvar opkruisen naar Solta. We kruisen hier veel op, dan is er tenminste een beetje schijnbare wind.

Met dit soort wonderlijke creaties proberen ze mensen te lokken. Dit is een glass bottom boat, waar je als je binnen zit het gevoel moet hebben in een onderzeeër te zijn.

Voor anker in de ruime baai  Uvala Necujam op Solta. Nadeel is de diepte. Het is hier overal tussen de 40 en 10 meter diep. 10 meter is alleen vlak langs de kanten. Wij hebben een uitloper gevonden van ca. 15 meter diep en zand in plaats van steen.

Een wandeling in de mooie omgeving.

De volgende dag gaan we naar een baai west van die van Split en er is wind!!! Met een rif in het grootzeil en de fok wat ingedraaid weer eens een beetje echt zeilen.

Dit is de route die we gevaren hebben tusssen de 17e en de 29e. 

Zou het morgen weer mooi weer worden?

Dit waren onze belevenissen van juli. We gaan morgen nog wat boodschappen doen en dan door naar Vinisce waar op 1 augustus Arjen en Henny met de Tabé zullen aankomen. Twee weekjes samen opzeilen, daar hebben we heel veel zin in. Eind augustus zullen we proberen de volgende blog te plaatsen.

Voor zij die op zoek zijn naar een mooie snelle trimaran: de Roadrunner van Henk en Houkje is te koop. Zie www.trimaranroadrunner.nl!

3 reacties op “Juli 2016

  1. Goh, da’s boffen. Ultra festival… Wij met een paar vrienden nog gezicht naar kaarten voor dat festival, i.c.m. een reis en verblijf werd dat toch wat prijzig 😉 en jullie gratis genieten van de doffe dreunen ????????????????
    Mooie blog, vorig jaar ook Kroatië rondreis gedaan. Geinig die Krka watervallen hè. Zeil vooral nog stukje door richting Dubrovnik, mooie baaitjes en strandjes.
    Enjoy!

    • hoi Jos. Doe het niet! De kans dat je zonder gehoorschade zoiets als Ultra kan overleven is zeer gering en volgens mj heb je daarnaast een flinke lading verdovende middelen nodig om de drukstoten uit die giga boxen te kunnen hebben. Verder is Kroatie gewoon echt mooi.