November 2018

Sicilië winter 1.

November, onze eerste volle maand in Capo d’ Orlando. Het weer is hier het meest van de tijd nog steeds zomers te noemen, met temperaturen rond de 30 graden overdag in de haven. Wandelen doen we vaak in de bergen, tussen de 400 en 1200 meter hoogte. Per 100 meter hoogte is het zo’n 1 graad kouder, dus ideale wandel temeraturen. ’s Avonds koelt het wel flink af, zodat we af en toe de verwarming aan doen. We hebben inmiddels kennis gemaakt met de meeste live aboards en hebben wekelijks een happy hour met een man of 10 in een van de barretjes op de haven. We doen wat klussen aan de boot en verbouwen een code 0 lichtweerzeil. We krijgen logees uit Nederland/Marina di Ragusa en als die weer zijn vertrokken maken we een wintertent voor de kuip. We zien op het nieuws dat er op veel plaatsen in zuid Europa noodweer is, met zware regenval en windhozen en dat soort ellende, maar dat blijft ons tot nu toe bespaard. Wel hebben we de 27e een beetje storm. Meestal waait het nauwelijks in de haven, maar nu klokken we toch een knoop of 40 wind. Buiten staat een enorme deining, in de haven is dit ook enigszins voelbaar, maar niet heel veel meer dan wanneer er buiten nauwelijks golven zijn. We sluiten de maand af met nog een mooie wandeling door het spectaculair mooie berg/natuurgebied.

Winter in Capo d’ Orlando. Dit is een fotootje van de webcam van de haven. Wij zijn die lichtgroene, een beetje links van het midden in het beeld. Let ook op de vulkaaneilanden op de achtergrond. Je kunt ons zien op www.capodorlandomarina.it/meteocam/

Zondag 4 november. We kunnen vanaf het strand de clubwedstrijd volgen. Er is heel weinig wind.

Vlak bij de kust, waar de start- en finishlijn ligt is even later helemaal geen wind meer, iets verderop een beetje. De meesten kunnen tot bijna aan de lijn komen, maar niet erover. Interessante wedstrijd.

Later die dag gaan we met Ian en Trina (Blue Haven) wandelen in de bergen. 

Ook hier stikt het weer van de wide beesten.

Een eindje onder een waterval vinden we “de tranen van Maria”.

De 5e doen we een rondje door de bergen, vlak bij de haven. 

Er worden veel vuurtjes gestookt hier. In het droge seizoen zal dat wel verboden zijn dus sparen ze al het snoeihout en dergelijke op en gaat het nu helemaal los.

De 6e weer een wandeling met Ian en Trina. We hebben weer een mooi rondje gevonden over de kam van een 1000 meter hoge berg en dan wat lager weer terug.

Weer veel wild.

En hier een uit de hand gelopen vuurtje. We passen onze route wat aan omdat we niet ingesloten willen raken. We weten nog niet zeker of we rond kunnen lopen en als we dezelfde weg terug moeten zou het vuur inmiddels over het pad kunnen gaan

Dan gaan we weer naar Ragusa om onze zeilen op te halen. Ze zouden klaar moeten zijn. Hier voor ons de Etna compleet met rookwolk vanuit het noorden gezien.

Na de zeilen in de auto te hebben gepropt, een happy hour en een nachtje slapen op de Paikea gaan we weer naar het noorden. Onderweg stoppen we even bij Roy en Jessica die nabij Comiso een huis hebben gekocht en deze nu aan het verbouwen zijn.

Onderweg terug ongelooflijk rotweer. 

Nadere inspectie van de fok leert dat One Sails de schoothoek van de fok is vergeten over te stikken. De fok zat in Ragusa al in de zak en we hebben hem er daar niet uitgehaald. Dus dan zelf maar weer aan de slag (zucht!).

De 12e gaan we naar Palermo Airport om de auto om te wisselen. Om de goedkoopste deals te krijgen moet je niet alleen bij de verschillende verhuurders zoeken, maar ook de lengte van de periode variëren. 20 dagen achter elkaar lijkt een beetje het optimum, dus moeten we om de 20 dagen naar Palermo. We leveren de Twingo in en krijgen een bijna nieuwe Citroen C3 mee. Kosten: 18,57 Euro voor 20 dagen! Ja, dus minder dan 1 Euro per dag!!!!!!

We hebben van Mac (een Outremer 50 in Ragusa) een 115m2 Code Zero overgenomen. Het onderlijk is ongeveer 1,15 meter te lang (of onze boot is te kort) de rest past prima. We besluiten het voorlijk boven gelijk te laten en onder 1,15 meter naar achteren te verplaatsen. 

Voorlijk lostornen, voorhoek versterkingen lostornen, ca. 10m2 eraf knippen en dan alles weer in elkaar naaien. 

Een stevige klus.

Een heel mooi resultaat. Dit zeil misten we altijd nog in de overwegend lichte winden hier. Voor ruimer dan 70 graden schijnbare wind hebben we de gennaker van 164m2, maar voor scherper misten we met onze high aspect van 45 m2 altijd wat lichtweer power. 

De 15e rijden we de bergen in voor een wandeling zo’n 8 km van de haven op zo’n 800 meter hoogte. Hier een blik op de haven van ca. 200 meter hoogte. Helaas bewolkt.

Kennelijk heeft hier een brand gewoed. Bijna alle bomen zijn een beetje aangebrand, maar doen het verder nog prima.

Op de terugweg zien we dat de winery open is. Tijd voor een slokje. Smaakt prima dus kopen we een litertje of 6, want we krijgen overmorgen Peter (Paikea), Gerard en Elly (Umata) op bezoek.

Proost!

Na een avondje iets te diep in het glaasje te hebben gekeken gaan we een beetje frisse lucht halen in de bergen.

Mooi bankje. De zon is al bijna onder en we zitten hier op 800 meter hoogte en daar is het koud!

De resten van een kasteel in de top van het dorp. Genoeg gebibberd, we gaan snel weer naar de boot.

De volgende dag (nadat er die avond beduidend minder diep in glaasjes gekeken is) gaan we op zoek naar de Catafurco waterval.

Even een uitzicht momentje onderweg.

En dan wordt het weer wandelen.

Ook hier weer veel wilde dieren. Hier een wilde koe (geen oormerken en zo) die zich heel rustig gedraagt.

En een paar wilde geiten.

De waterval ligt net om een hoekje. Peter denkt dat aan de overkant het zicht beter is.

En dat is ook zo.

We zijn op tijd terug voor een uitgebreide lunch.

De volgende morgen vertrekken onze gasten weer richting Ragusa.

De 21e gaan we een kilometer of 50 de bergen in. Op een soort hoogvlakte (ca. 1200 meter) maken we een wandeling in het natuurreservaat. Een redelijk vlakke wandeling voor de verandering.

Tja, en natuurlijk weer wilde beesten onderweg.

De 24e is het weer tijd voor een klusje. De naaimachine kan weer uit de kast.

We gaan een kuiptent maken.

Niet makkelijk, maar na een paar dagen prutsen begint het er toch op te lijken.

Tussen het werk door verkennen we de omgeving. Hier de baai west van Milazzo.

Typisch iets voor Sicilië. Een parkeerplaats voor een mooi uitzichtpunt. Daar kun je mooi je vuilnis dumpen. Overal staan containers waar je het gratis in kunt gooien, maar niets voelt kennelijk zo fijn als het gewoon over de rand de berg af te kieperen.

De 27e hebben we een beetje storm. Het wordt maar een graad of 15 met 40 knopen wind. Volgens Windfinder staat er buiten een deining van een meter of 4. De golven stapelen door de ondiepte rond de haven flink op elkaar voor ze met een doffe dreun tegen de havenmuur slaan.

​De muur is zeker een meter of 7 hoog, maar het stuifwater slaat er flink overheen.

Na de storm een dagje veel regen. Pas tegen de avond kunnen we weer verder met ons tent project. De achterkant is bijna klaar, nu de hoeken nog.

De hoekstukken zijn bijna klaar. Dit is wel een heel moeilijk stukje.

En dan is het helemaal klaar. Buiten is binnen geworden. Erg comfortabel.

Na al die zware arbeid is het weer tijd voor een wandeling. We rijden de bergen in en stoppen onderweg even om de normale situatie te fotograferen vanaf dezelfde plek als waar we laatst de hoge golven hebben gefotografeerd. Ziet er wel wat beter uit!

Een blik naar het oosten.

We rijden verder langs een rivier het natuurreservaat in. We zien een groepje paarden met dorst.

We parkeren de auto op een klein bergweggetje waar een kudde schapen langs de weg graast. De herder (een heel oud mannetje) begint tegen ons te praten en we verstaan er helemaal niets van. We proberen hem uit te leggen dat we geen Italiaans verstaan, maar dat geeft hem helemaal niets. Hij blijft vrolijk door babbelen tot we heel onbeleefd, gewoon maar vriendelijk glimlachend weglopen. Toch maar een cursus Italiaans? Het weggetje wordt na een paar kilometer niet meer dan een richel langs de berg en even later houd het helemaal op.

Op de telefoon zien we zo’n 300 meter verderop wel weer een weggetje. We gaan die richting dan maar op. Helaas worden hoogteverschillen niet aangegeven en wordt het klimmen.

Terwijl wij ons een weg omhoog worstelen zien we op deze steile helling weer koeien!!!

We vinden ons weggetje en zien even later zelfs nog meer tekenen van civilisatie.

Dan is de maand weer om. We hebben ons weer uitstekend vermaakt en genieten enorm van de spectaculaire bergen en natuurgebieden.
Eind december zullen we volgende blog plaatsen.