December 2021

Sicilië – Winsum – Sicilië

Deze maand gaan we naar Nederland. Voor het eerst weer sinds bijna twee jaar. Door het covid gedoe was het vorig jaar niet al te aantrekkelijk om te gaan, omdat we van te voren niet konden weten of de grenzen weer gesloten zouden worden. We wilden natuurlijk niet het risico lopen niet meer naar de boot te kunnen terugkeren. Achteraf zijn de grenzen niet meer gesloten geweest dus dat hopen we voor dit jaar dan ook maar weer. We vliegen 2 december op Eindhoven en gaan direct met de trein (zonder Paula’s zus te bezoeken) door naar Winsum. We hebben een beetje haast, de 4^e vieren we Sinterklaas en we moeten nog cadeautjes kopen en gedichten en suprises maken. We logeren bij Fria en gaan, als we daar zijn, gelijk aan de slag. We hebben nog wel tijd voor een wandeling tussendoor, maar dan kan het feest beginnen. We vieren het met de overburen: mijn zus en zwager en hun kinderen met aanhang. Na Sinterklaas halen we een boom om, halen en hangen een nieuwe televisie op en gaan naar de tandarts. Dan hakken we het hout van de omgezaagde boom in stukken en doen een hele mooie wandeling door de landerijen. Het is meestal donker en grauw in Nederland (weer volkomen zinloos mijn zonnebril meegenomen), dus als er een mooie dag tussen zit moet je er onmiddelijk op uit. Dan doen we nog een aantal klussen, bezoeken een borg, wandelen wanneer het kan en bezoeken vrienden en familie. Tot we een weekje voor de kerst ineens weer geconfronteerd worden met een nieuwe wereldwijde paniekgolf. De omikronvariant is uitgevonden! Tja, de angst begon wat in te zakken dus het werd ook hoog tijd voor een nieuwe. In Nederland wordt er onmiddelijk op gereageerd met strenge restricties. We moeten nu allemaal voor 5 uur naar de winkel zodat we zoveel mogelijk mensen tegelijk tegen komen in plaats van dat het over de hele avond kan worden verspreid. En we mogen niet meer sporten na vijven zodat ook hier de kleedkamers van de sportclubs net voor vijven waanzinnig vol lopen omdat het echt om vijf uur gesloten moet worden. Ja, zo houden we de besmettingen wel tegen! We zien ook verdergaande reis beperkingen. Italië eist nu een negatieve test naast een vaccinatiebewijs dus, voordat de restricties nog verder oplopen, moeten wij als de weerlicht zien weer naar de boot terug te keren. We gaan nu wel via Paula’s zus en vieren daar 1^e kerstdag. Op 2^e kerstdag vliegen we terug naar Sicilië en worden daar warm ontvangen door nederlandse vrienden. Over warm gesproken, het is hier overdag meestal ruim boven de 20 graden en zonnig dus gelukkig heb ik mijn zonnebril niet vergeten mee terug te nemen!

2 december, zonder dat naar ons vaccinatiebewijs gevraagd is zitten we in het vliegtuig. Het enige wat je merkt van het covid gedoe is de “lapje voor je neus” plicht. Daarnaast is het vliegtuig niet erg vol. Wij zitten met z’n tweeën bij de vluchtdeur dus ruimte genoeg.

Ziet er mooi uit daar buiten. We hadden gehoopt de Etna nog even te zien, maar dat lukt helaas niet.

En dan zijn we in het grauwe en koude Nederland. Super schoon, super netjes, super goede wegen maar wel erg koud.

We verblijven bij Fria, heel gezellig.

3 december gaan we tussen het kopen van Sinterklaascadeautjes, dichten en knutselen even een frisse neus halen. We doen een rondje Winsum en komen vlak bij de spoorbrug de Boekanier tegen. Die lag hier ook al toen ik een jaar of 10 was (al heette hij toen Koralzee). Hij (of zij of het) is weer enorm verbouwd.

Wij kochten hem toen ik 24 was en hij zag er na een eerste schilderbeurt uit als hieronder.

En na een drastische verbouwing, van binnen en van buiten, zo. Dan vinden wij het toch jammer dat de huidige eigenaar veel van ons werk weer heeft afgebroken, maar ja, zo werkt dat en smaken verschillen.

En dan is het 4 december en zijn we klaar voor het Sinterklaasfeest. We hebben lootjes getrokken en om niet te gemakkelijk te verraden wie wie heeft stoppen we de cadeautjes zonder te kijken onder een kleed.

Mijn zus’ jongste dochter en haar vriend zijn er nog niet, maar toch alvast maar proost!

En dan is iedereen er en kunnen de lappen van de cadeautjes af. Ca. 60 cadeautjes, 5 minuten per cadeautje dus ca. 5 uur uitpakwerk! Maar goed dat we vroeg begonnen zijn.

Dan kunnen we beginnen met gedichtjes voordragen en cadeautjes uitpakken.

Kijk, Sintervera weet heel goed waar ik van houd.

Diewke krijgt ook een pakje. Het gedicht voorlezen werd hem niet (ze is nog maar twee en kan nog niet lezen), maar uitpakken gaat dan wel weer erg goed.

Iedereen heeft zich flink uitgeleefd bij het bedenken van suprises.

In deze zat het spelletje “modder varken”. Deze hebben we integraal uitgeroepen tot de best gelukte suprise.

Al mag deze prachtige houtkachel er ook zijn!

Na enkele uren uitpakken, voorlezen en pepernoten eten zijn we er door.

Dan halen we een boom neer. Eerst met een ladder de takken er af (hij was gelukig al eens geknot).

Die gelijk maar even verwerken anders wordt het zo’n bende.

En dan zal de stam er aan moeten geloven.

De kettingzaag is ongeveer de halve boomdikte lang dus ik moet in een kringetje zagen. Het wordt al donker dus later maar weer verder.

De 7^e is het ineens mooi weer.

Dus snel even een paar foto’s maken voor het weer over is. En dan met prachtig zonnig weer naar de Media Markt in Groningen.

Dit schilderijtje zal moeten verdwijnen.

En deze zal er voor in de plaats komen.

Maar eerst even naar de tandarts. Paula is eerst aan de beurt. Niets aan de hand.

En dan ik. Gelukkig ook nog helemaal in orde.

Dan weer verder met het ophangen van het nieuwe “schilderijtje”. Deze heeft een snoertje dat natuurlijk onzichtbaar moet worden weggewerkt.

Zo, nog even recht hangen en dan de zenders instellen en een achtergrond foto uitzoeken als schilderij voor als ie uit is.

Kijk, ziet er weer net uit als eerst, alleen nu breedbeeld.

8 december, al weer een mooie dag. Even een wandeling. De omgezaagde boom ligt mooi verscholen achter die treurwilg op de voorgrond, als het straks nog mooi weer is gaan we daar wel mee verder.

Ja, het is flink hakken!

En stapelen.

Dan de knoestige stukken met de kettingzaag verkleinen. Die kun je niet kloven.

Dan de stomp nog even wat dichter bij de grond afzagen en de klus is voorlopig klaar. Het wegfrezen van de stomp laten we graag aan de hovenier over.

Na gedane arbeid weer een wandeling. Het is tenslotte mooi weer en dat moet je niet laten lopen in dit donkere land.

Een mooi Gronings plaatje. De vette klei vers omgeploegd.

De wandeling wordt wat langer dan oorspronkelijk bedoeld. De zon gaat al onder. Nu is dat hier niet zo’n groot probleem want daar doet ie heel lang over, eigenlijk al de hele middag.

De maan is ook al op.

“De boog” in Winsum. Een van de karateristieke dorpsgezichten. Kijk maar eens op mooiste dorp van nederland 2020!

De Westerstraat. Duidelijk een zeer actieve buurtvereniging.

En dan Bellingeweer. Misschien iets minder uitbundig maar niet minder mooi! De kerstboom van de overburen.

9 december het is bar koud. Het heeft flink gevroren vannacht.

Tja, moet ie dan toch in de garage? We gaan spulletjes halen voor een volgende klus.

De rookmelder in de keuken gaat iets te vaak af tijdens het koken. Tijd voor een afzuigkap. De afgelopen 51 jaar niet nodig geweest, maar ja, die rookmelders hè.

We moeten een flink gat in de muur boren voor de afvoerpijp. ons boormachientje is niet helemaal tegen deze taak opgewassen dus huren we iets serieuzers.

Het gaat heel gemakkelijk. Je hoeft alleen die zware boormachine maar tegen de muur te laten leunen.

Net een elektriciteits buis gemist die in de spouw loopt… en dan door naar de buitenmuur.

Zo, nog even de vingerafdrukken eraf poetsen.

En klaar is de klus.

Dan een volgend klusje, de waskamer kan na 51 jaar wel eens een verfje gebruiken.

In het verhoginkje waar de centrifuge (nu verwijderd) op stond troffen we deze krant aan. Toch een grappige tijdcapsule.

Mooi wit is niet lelijk.

Zo, klaar voor de volgende 50 jaar.

15 december, ook de terras kachel kan wel eens een verfje gebruiken. Op de spuitbus hittebestendig zwart stond dat het goed was voor 9m². Toch gek dat ik er vier nodig had voor het klaar was!

De 18^e gaan we de Menkemaborg bij Uithuizen bezoeken.

En dat is niet eenvoudig tegenwoordig. Lapje voor je snuit en wachten tot er weer een groepje bezoekers het pand verlaat. Dan eerst betalen en vervolgens een belachelijk vierkantje met vlekjes laten zien waaruit dan zou blijken dat je verondersteld wordt geen gevaar voor de volksgezondheid te zijn.

Als we dan goedgekeurd zijn mogen we naar binnen. Binnen ziet het er allemaal prachtig uit (buiten ook trouwens). Helaas mogen we alleen de begane grond en de personeelskelder bekijken. Het ziet er allemaal heel luxe uit, maar ja, geen badkamer en WC gezien.

Daarvoor moesten ze dan weer naar buiten. Deze twee wachttorens zijn eigenlijk van oudsher de toiletten.

Gezellig met z’n tweeën naast elkaar zitten. Het stort zo in de gracht!

Ook de tuinen zijn prachtig. Helemaal niet zo slecht om in de 17^e eeuw te leven al scheelt het natuurlijk wel als je tot de groep behoorde die niet in de kelder van deze borg hoefde te verblijven.

We doen nog even een rondje langs Noordpolderzijl. Het is inmiddels al weer grauw en koud dus gaan we niet langs de dijk wandelen maar snel terug in de warme auto. Naar huis en bitterballen bakken.

20 december. Het is weer prachtig weer. We brengen de overbodige centrifuge en een hele berg andere zooi naar het stort en rijden een prachtige route over allerlei landweggetjes naar Lauwersoog voor een wandeling. Onderweg even een tussenstop aan het begin van de “defensieweg”.

Groningen is mooi!

Uitzicht over de buitendijkse landerijen en het wad.

En dan zijn we in het Ballastplaat bos in Lauwersoog.

Een uitzicht bankje.

Het natuurgebied tegenover Oostmahorn.

Uitkijktoren langs de route.

Uitzicht naar het oosten vanaf die toren.

Er zijn opklapbare hoofdsteunen aangebracht om in het donker naar de sterren te kunnen kijken. In dit gebied is de “lichtvervuiling” minimaal en kun je ongestoort naar de sterren kijken.

Gek eigenlijk, geen ster te zien.

21 december. Het is nu echt bar koud. Zullen we dan toch echt een witte kerst krijgen? Wij gaan het hier in ieder geval niet meer meemaken want we hebben inmiddels tickets geboekt voor onze terugreis naar Sicilië. De oplopende corona maatregelen en geluiden van reisrestricties over de gehele wereld hebben ons doen besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en zo snel mogelijk weer terug te keren naar onze boot.

Maar eerst gaan we op bezoek bij Arjen en Henny. Hij is gestopt met boer zijn en heeft een woonboerderij in Lemmer gekocht.

Het is een prachtig huis.

Zijn “oude” trimaran staat in de tuin. Die is te koop, dus iedereen die een 8,5 meter trailerbare supersnelle trimaran wil moet maar even reageren. Wil je meer van deze tri zien moet je even op onze blog van augustus 2016 kijken.

Kijk, hierom is de Tabé te koop. Arjen heeft een splinternieuwe Dragonfly 32 gekocht.

Centrum Lemmer. Wat mij betreft mag dit volgend jaar het mooiste dorp van Nederland worden. Of is het een stad?

’s Avonds een heerlijke gourmet maaltijd en dan nog een paar wijntjes….

De volgende morgen is alles weer stijf bevroren. We hadden de auto in Arjens carport gezet dus die hoeven we niet te krabben.

We nemen de toeristische route terug en genieten van het stijf bevroren landschap.

23 december. Bart (mijn neefje) is jarig geweest en dat gaan we even vieren. Hij heeft een VR set en een heel krachtige computer die we natuurlijk even willen uitproberen. Het ziet er wat scifi uit en dat is het ook. Je hebt een geweldig 3D beeld, en geluid direct bij je oren. Je waant je werkelijk in een geheel andere wereld.

Kijk, Fria moet in haar beleving kennelijk iets oppakken van de vloer. In de “bril” pak je dan ook werkelijk iets op wat je ook weer weg kunt gooien en zo. Het is onwerkelijk werkelijk!

En dan is het 24 december en stappen we in de trein naar Eindhoven.

Het stuk van Groningen naar Zwolle is de trein echt helemaal vol. Ze sluiten de deuren vroegtijdig omdat er niemand meer bij kan. Tja, corona hè.

In Eindhoven leidt Cathrine ons langs de mooi verlichtte huizen. Lichtstad hè.

Na het eten leggen we een kaartje.

En dan is het kerst. En ja, als je goed kijkt een witte kerst!

We moeten, voor we morgen vliegen, ondanks onze dubbele vaccinatie toch ook nog een negatieve test hebben. Zie hier het nieuwe verdienmodel. Huur een garagebox en wordt testlocatie. € 27,50 per testje van minder dan een halve minuut. Lopende band werk hier. Dan haal je toch met 2 man (ééntje doet de ID controle en adminstratie de ander haalt een kwastje door je neus) zo’n 120 x € 27,50 = € 3.300,- per uur op.

Dan gourmet met Cathrine en haar zoon Ruben en dochter Karlijn.

En nog even een beetje pingelen.

De volgende ochtend vroeg op en dan vliegen we weer naar Sicilië. Weer geen controle van vaccinatie of test, wel weer 3 uur met zo’n dom lapje voor je snuit in een extreem geventileerd (lees koud) vliegtuig zitten. Eindhoven hier beneden.

En hier de Etna. De rechterkant (oostkant) lijkt behoorlijk vol met sneeuw te liggen.

Nog een paar seconden en dan staan we op de grond.

We hebben een splinternieuwe Twingo (wat een waardeloze auto zeg!) meegekregen en rijden in het laatste daglicht naar Marina di Ragusa.

We zetten even onze tassen aan boord en kunnen gelijk aanschuiven op de Tiramisu en hebben een ernorm gezellige 2^e kerstavond.

De 27^e doen we gelijk weer een klusje. We hebben de randen van de diepvries, voor we naar Nederland gingen, open geschuurd om te kunnen drogen. Die gaan we nu in de glasmat met epoxy zetten. We hebben haast, want leven zonder diepvries is lastig.

Laagje glasmat met epoxy rollen.

Dan peelply erop.

De volgende dag de peelply eraf trekken en dan gladschuren voor het aflakken.

De deksel ook maar even schuren.

En dan eerst een laagje witte epoxyverf en dan even schuren en een laagje witte twee componenten polyurethaan verf erop.

Dat is weer netjes. Nog even goed uitharden dan kan de vriezer weer aan.

En dan krijgen we bericht dat er een pakketje voor ons op het havenkantoor is. Daar zijn we dol op.

Vol verwachting volgt dan het uitpakken.

Kijk een opvouwbare piano! Natuurlijk hebben we die eerst zelf moeten bestellen, maar het voelt toch als een cadeautje.

Uitgeklapt heeft ie de volle 88 toetsen en is, in tegenstelling tot mijn keyboard, aanslaggevoeling. Doet het super!

En dan is het tijd voor een volgende klus. Er moeten bitterballen komen want die zijn ons in Nederland wel heel erg goed bevallen.

Een berg koeienvlees 2,5 uur laten sudderen en dan boter met meel mixen en opwarmen en roeren tot een dikke saus. Bouillon erdoor met wat water tot het iets dunner is geworden.

Dan het vlees handmatig met 2 vorken plukken tot kleine draadjes.

En dan alles door elkaar mengen tot een stevige ragout. Deze 24 uur in de koelkast tot ie door en door koud en dik is.

Nu de ragout in de koelkast staat af te koelen kunnen we mooi even weer een groepswandeling doen. We maken eerst maar even de groepsfoto nu iedereen er nog fit uit ziet.

En dan gaan we op weg.

Mooie vergezichten en een flinke klim het eerste stuk.

Kijk, de Etna met een wolk er tegenaan geplakt.

Dan afdalen naar een heel mooi bergmeertje waar we onze broodjes op eten.

En dan weer omhoog. We komen nog een hele mooie ruïne tegen. Best nog het opknappen waard!

Dan een stuk oud romeins pad.

En dan verder over een graspad. De zon zakt al weer. Nog 2 kilometer en we zijn weer bij de auto’s.

Terug op de boot beginnen we na een biertje gelijk aan de bitterbal productie. Ik doe het draaien. Dat is een buitengewoon verantwoordelijke taak, want ze moeten allemaal ongeveer even groot worden. Dat valt niet mee, maar als de verschillen te groot zijn merk je dat later in de frituur.

Paula doet het dippen en paneren. Ook dat is een bijzonder verantwoordelijke taak, want als dat niet goed gaat merk je dat ook later in de frituur.

Nadat we beiden onze bijzonder belangrijke en verantwoordelijke taken naar beste kunnen hebben uitgevoerd is dit het resultaat. 78 prachtige bitterballen. Die moeten we nu eerst invriezen voor we ze in de frituur kunnen gooien. Dat is wel erg jammer, maar ja, het is morgen ook pas oud en nieuw dus dat moet dan maar.

Zo, vandaag is het dan 31 december! We gaan straks met 6 Nederlanders oud vieren. Dan als het nieuw er is gaan we naar de main pontoon waar we waarschijnlijk de gehele internationale MDR cruisers club zullen treffen. Maar eerst nog maar even een paar oliebollen bakken.

Zo, en dan nu de bitterballen even testen.

Zijn ze niet prachtig! Eet smakelijk.

En dan is niet alleen de maand, maar ook het jaar om. Is weer enorm snel gegaan. Ondanks de corona ellende is het toch een mooi jaar geweest. Wel erg weinig bezoek gehad, niet geskied en een weinig ambitieuze tocht gedaan. Dat alles vanwege die waardeloze corona restricties. Dat is nu al bijna twee jaar aan de gang. Ik hoop dat er nu heel snel een eind aan komt en de wereld weer normaal wordt. We waren laat weg dit voorjaar en moesten vanwege de vaccinaties langer rond Sicilië blijven hangen dan we eigenlijk hadden gewild. Dan mis je je tijdframe om in de Aegeën noordelijk te kunnen gaan omdat de Meltemies dan al weer flink doorstaan. Wat dit jaar dan wel weer erg leuk is geweest, is dat we eindelijk na ruim 10 jaar ons zusterschip (Bella Ciao) weer hebben ontmoet. Ook was het erg leuk weer even naar Nederland te kunnen gaan. Dat zou normaal moeten zijn, maar ja… We hebben dit jaar een kleine drie en een half duizend euro aan havengeld uitgegeven, een kleine vijf duizend aan boodschappen, een dikke zes duizend aan brandstof, telefoon, internet, reisjes, huurauto’s en andere leuke dingen. Dan nog een kleine vijfduizend aan verzekeringen en we hebben voor een dikke zes duizend euro in de boot en in speeltjes geïnvesteerd. We zullen eind januari de volgende blog plaatsen.

En voor iedereen die we vergeten zijn er één te sturen: Een gezond en gelukkig 2022!