Januari 2016

Marina di Ragusa III.

Deze blog begint op oudejaarsavond 2015 en gaat dan met de nieuwjaarsduik beginnen in de eerste maand van het jaar 2016. Goede voornemens: niet echt. Misschien iets minder feesten en zo. Ach daar kunnen we de tweede of derde maand ook wel mee beginnen, want het is nu nog veel te leuk. Of de vierde maand, want dat zullen we in ieder geval weer onderweg zijn. We willen dit jaar de Adria verkennen of eigenlijk weerzien, we zijn daar al vier keer met trailersailers geweest. We willen ook Griekenland beter gaan leren kennen en hebben (ja heel burgerlijk) onze volgende winterstop al gepland. Dat zal op Kreta zijn. Daar is een haven die altijd al heel vroeg in het jaar is volgeboekt, dus dat wilden we voor zijn. Maar ja, dat is allemaal wel heel erg ver vooruit. We gaan dit jaar eerst maar eens met het begin beginnen, en dat is op oud en nieuw.

We willen Marian, Lex en Geert en Fria bedanken voor hun reactie op onze blog van december.

Oudejaarsavond begint met de voorbereiding van het feestje dat we vanavond hebben. We gaan oud en nieuw vieren met alle Nederlanders in de haven. Dat zijn er een stuk of 15 dus moeten er een heleboel oliebollen komen.

Nee, we zijn niet onze schoenen aan het opruimen, Dit behoort tot de normale beleefdheidsvormen onder cruisers. In de zomer laat je je schoenen in de bijboot of op de wal, in de winter in de kuip. 

Kijk, allemaal op sokken.

Ieder heeft wat lekkers meegebracht zodat we deze avond niet zullen verhongeren. Deze prachtige salade van de Umata staat al op vijf voor twaalf, maar zo laat is het nog niet.

We moeten eerst nog Finkers kijken op de life stream. 

Dan rond vijf over twaalf (een life stream blijkt toch niet helemaal life te zijn) gaan de bubbels er in en kunnen we gaan genieten van het vuurwerk (wat al enige minuten eerder was gestart). 

Het vuurwerk stelt hier helemaal niets voor dus daar hebben we maar geen plaatjes van geschoten. Waar we wel plaatjes van hebben geschoten is de nieuwjaarsduik. Ik kon zelf helaas niet meedoen, want ik moest de plaatjes schieten.

Na een kort fotomoment snel weer terug naar het strand. Het water is maar een graad of 15!

Dan begint ons werk voor deze maand: veel wandelen om weer wat kilootjes kwijt te raken en om van de omgeving te genieten. We hebben geen bezoek deze maand dus trekken we er zeer regelmatig met onze Deense vrienden Jacob en Vickie op uit.

Deze wandeling is in een natuurgebied vlak bij Marina di Ragusa.

Jacob en Vickie hebben diep in de buidel getast en een hele mooie rode FERRARI gekocht. Wij zijn uitgenodigd om hem te komen bewonderen.

Hij is prachtig en supersnel. Iedere 5 minuten heeft hij een pizza klaar!

De volgende dag gaan we door de droge rivier tussen Marina di Ragusa en Casuzze wandelen. Onvoorstelbaar dat hier ooit water door gegaan is want het is zo droog als wat. Alleen de rommel om de pilaar verraadt dat het hier ook heel anders tekeer kan gaan.

Dat moet wel lang geleden geweest zijn, want dit zijn geen waterplanten.

Helaas gaat het regenen en dus gaan we de bedding uit en zo snel mogelijk terug naar de boot. Jacob en Vickie waren hierop voorbereid.

Op 9 januari gaan we skaten. De weg is aardig goed en er zit niet al te veel hoogteverschil in. Er is maar één stuk dat zo stijl naar beneden gaat dat we alleen maar harder en harder gaan. Daar hebben we helaas geen foto’s van.

We skaten naar een 6 kilometer verderop gelegen dorpje Punta Secca voor een selfie onder de vuurtoren.

Op 10 januari hebben we een klusdagje. We gaan de binnenstuurpomp aanpakken. Die heeft altijd al op de naad gelekt. Dit is heel eenvoudig te verhelpen door de 6 inbusboutjes op de achterkant aan te draaien. Helaas moet hij hiervoor wel eerst afgetapt en uitgebouwd worden. Ook maken we een tweede kortsluit afsluiter waardoor door temperatuurverschillen opgebouwde druk in het (grote) hydraulische systeem kan weglopen. 

Inmiddels heeft “onze” kat een gast bij zijn ontbijt. Hij vertrouwd zijn gast alleen niet zo en kruipt weg achter de bolder.

Oh, ja. Winter is hier toch ook wel behoorlijk afzien hoor. 

De bloemetjes beginnen het hier en daar al weer te doen alsof het voorjaar is.

Ook de amandel boompjes beginnen al weer te bloeien.

Zo zien de knoppen eruit.

En zo de bloemetjes.

17 januari is weer klusjes dag. We hebben ook voor in de kuip (water dichte) Bose boxen besteld en die zijn inmiddels aangekomen. Tijd om ze in te bouwen.

18 januari. We gaan weer een mooie wandeling maken. We hebben inmiddels met z’n vieren een autootje gehuurd voor de komende tijd (ze zijn hier twee keer zo duur als in Spanje).

Bijna ieder morgen komt dit ijsvogeltje ons bezoeken.

We gaan vandaag (20 januari) een wandeling doen door de canion van Ragusa. Dit is een spleet tussen twee hoogvlaktes in. Volgens de beschrijving gaan we maar een kleine 150 meter omhoog en naar beneden, maar dat blijkt in de praktijk wel een keer of 4 voor te komen.

We gaan eerst nog even naar de markt in Ragusa en kunnen schuim kopen voor op onze Ikea krukjes die we hebben gekocht om in de U van onze bank te passen. We hebben dan een tweepersoons lounche bank voor de TV.

En dan gaat het los. We beginnen met een flinke afdaling, om aan de andere kant van het riviertje weer omhoog te gaan. Naar beneden wordt er volop gebabbeld. Omhoog is het gek genoeg helemaal stil.

Het is er wel erg mooi. Kun je zien wat de kleine 3 ton aan Europese subsidie voor deze route heeft gedaan.

Even een hapje doen op het verste punt.

Op de terugweg zien we dat de narcissen ook al door beginnen te komen.

We gaan op de terugweg ook nog even langs de Brico voor wat klusspul voor de Conquistador. Samen met wat boodschappen bij de Lidl en de spullen van de markt blijkt het in het kofferbakje wel heel vol te worden.

Inmiddels is in de haven de door ons bestelde coppercoat aangekomen. Het gevecht tegen de aangroei ga je in dit warme water niet winnen met Hempel Globic. Het groeit enorm aan. Je kunt het dan wel weer makkelijk wegvegen, maar daarmee neem je telkens een laagje antifouling mee. Het begint nu na 1,5 jaar al aardig dun te worden, dus volgende keer maar iets permanenters.

Op 23 januari gaan we op pad voor een wandeling door een “wetland” gebied aan de oostkust nabij San Lorenzo. Doordat we een afslag missen heeft onze navigatie een heel leuk alternatief bedacht. We knarsen een aantal keren met de bodem over de weg, maar uiteindelijk komen we weer op de juiste weg terug.

Het heeft wel wat sporen op de auto achter gelaten, maar hij doet het nog prima.

We beginnen onze wandeling langs het strand.

Onderweg even een kroketje voor de nodige energie.

Het ligt hier bezaaid met die dingen. 

Ze worden Palle di Nettunno (Neptune’s balls) genoemd en zijn geen ei of beest of zoiets. Er zit niets in. Ze worden door de waterbeweging gevormd uit kleine vezeltjes afkomstig van zeegras en spoelen in de branding aan. Als ze eenmaal gedroogd zijn in de zon willen ze niet meer zinken en blijven dus op het strand liggen.

We komen onderweg oude graf kelders tegen.

En een vogel kijk hut. Volgens mij zie je ze buiten de hut zeker zo goed maar in het midden van de zomer, bij een graad of 38, in een lekkere ligstoel met een koud biertje in de hand kan de schaduw in deze hut waarschijnlijk wonderen doen.

Die roze witte vlekjes achter de landtong zijn Flamingo’s.

Op het einde van de wandeling worden we nog getrakteerd op een prachtig geconserveerde ruïne van een tonijn verwerkende fabriek.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de tonnen aan Europese subsidie hier voor ons een mooie omgeving hebben verzorgd.

Een één of andere zeer invloedrijke verkeersgoeroe hier heeft kennelijk bedacht dat het levensgevaarlijk is een T-splitsing te hebben. Alle T-splitsingen hier zijn dan ook uitgevoerd met 4 aansluitingen in plaats van 1, zoals hieronder.

Als je hier linksaf wilt moet je eerst de juiste zien te vinden. Gelukkig staan er op alle verkeerde afslagen verboden in te rijden borden. Dan ga je links en moet je stoppen voor een eventuele van rechts komende voormalige tegenligger. Als je van de poot van de T komt en rechts af wilt draai je al zo ver mee naar rechts voor het opdraaien dat je je nek niet zover kan omdraaien om nog naar van links komend verkeer te kijken terwijl je nog niet ver genoeg bent doorgedraaid om je spiegel te kunnen gebruiken. Handig joh.

Op 24 januari gaan we wandelen in het bos bij Chiaramonte. Hier is bijna een miljoen aan Europese subsidie verspijkerd aan onder andere deze mountain bike bruggetjes. 

Wat ze hier dan wel weer zelf betalen zijn grafhuizen. De kerkhoven zijn hier complete dorpen, met straatnamen, straatverlichting en prachtige gebouwen. Een hoop natuursteen en marmer en zo. De huizen zien er over het algemeen een stuk beter onderhouden uit dan de huizen van de levenden.

Flinke familie.

De Ikea krukjes zijn inmiddels aangepast om bij de bank te passen. Pootjes op lengte gezaagd, dikker schuim er op en bekleed met een restant van de bankbekleding. Is super comfortabel voor de TV. In de zomer kunnen we ze in de kuip gebruiken.

Op 25 januari is het Burns Night. Robert Burns (25 januari 1759 – 21 juli 1796) is de bekendste dichter die in het Schots geschreven heeft. Zijn beroemdste gedicht is Auld Lang Syne (???). Jaarlijks wordt nog steeds zijn verjaardag door de Schotten gevierd met een Burns Supper. 

 Hierbij wordt het traditionele Haggis (alles van een lam wat je eigenlijk zou moeten weggooien) geserveerd samen met de nodige whisky om één en ander weer te ontsmetten.

​We hebben geen Schotten in de haven en wij hebben al helemaal niets met gedichten, maar zoals eerder gezegd wordt elke gelegenheid voor een feestje aangegrepen.

Vandaag 26 januari is het Australië dag. Dan wordt in Australië gevierd dat op 26 Januari 1788 de eerste vloot veroordeelden, emigranten en militairen aankwam. Dat vieren ze dan vaak met sportieve bezigheden op het strand. Door Wayne en Barbie van de Hope (uit Australië) is hiervoor een strand volleybal competitie georganiseerd. 

We zijn er niet zo goed in maar nadat de bal enkele keren uit zee is teruggehaald…en het net weer opnieuw is opgezet beginnen we het trucje door te krijgen.

Kwart voor zes ’s avonds, bijna tijd om naar het happy hour te gaan….

Dit is dan weer de blog voor januari. Zoals jullie hebben kunnen zien is het hier zelfs midden in de winter niet mogelijk sneeuwballen te gooien en schaatsen moet hier op wieltjes. Wel heeft hier één keer (dinsdag 19 januari) ijs op de ruiten van de auto gezeten. Heel even, vroeg in de morgen, maar toch. Dus als je die dinsdag toevallig net in Nederland zat of zo heb je de winter in Marina di Ragusa gemist. 
Eind februari zullen we berichten over onze belevenissen in de maand februari. Weer een maand zonder bezoek, maar wel hebben we de hele maand een auto.

2 reacties op “Januari 2016

  1. Nou, dat was weer genieten in januari! Prachtige wandelgebieden op Sicilië.Leuk verslag ook. We verheugen ons op een weerzien in maart. Tot die tijd, veel plezier!

  2. Zo jullie hebben het daar goed! Mooie wandelingen en veel gezelligheid…Leuk hoor.