Juni 2022

Griekenland 2

Juni, de tweede volle zeilmaand dit seizoen. De maand begint voor ons in Porto Rafti waar Fria aan boord komt. We zeilen tussen Evvia en de vaste wal door naar het noorden en passeren de brug bij Khaldis. Nog wat verder noordelijk ontmoeten we de Bella Ciao (ons zusterschip) weer en gaan samen verder. We huren op Skiathos een auto en rijden het eiland rond. Dan steken we over naar “de vingers” en hoppen naar Thassos waar we ook weer een auto huren. Vervolgens gaan we naar Keramotí aan de vaste wal (Grieks Macedonië) en huren nogmaals een auto. We rijden drie dagen rond en brengen Fria naar het vliegveld in Thessaloniki. Dan vervolgen wij onze weg naar Samothraki en vervolgens naar een baai aan de oostkant van Limnos waar Paula zich verder kan bekwamen in het kite surfen.

De route van juni.

Zo, we beginnen deze maand met een Uber vanuit Porto Rafti naar het vliegveld. Fria (mijn moeder) komt namelijk een paar weekjes meevaren en die halen we van het vliegveld.

De volgende dag gaan we meteen op pad. We zeilen naar het noorden, tussen Evvia en de vaste wal richting de brug bij Khaldis.

We moeten in het begin een paar slagen tegen de wind in maken, maar na een mijltje of 20 buigt het wat af naar het noordwesten en wordt het bezeild.

Af en toe valt de wind helemaal weg en dan begint ie ineens weer, maar we gaan gestaag op ons doel af.

Nu is de wind helemaal op en moeten de motoren aan voor de laatste 2 mijltjes om voor sluitingstijd van het kantoortje nog te kunnen betalen voor de brugpassage.

Dit is de hoogste berg van Evvia. Die witte vlekjes links boven zijn de laatste restjes sneeuw van afgelopen winter.

En dan gaan we onder de eigenlijke verkeersbrug door. Die is hoog genoeg maar de volgende, in het stadje Khaldis, is juist heel laag en zal open moeten.

Tja, en dat is een heel gedoe. Ze draaien alleen maar als er geen (getijde) stroming is en ze weten nooit helemaal wanneer dat zal zijn. Op de brug staat voor het wegverkeer een bord waarop de tijd al wel staat aangegeven, maar die kunnen de mensen van het kantoortje waarschijnlijk niet zien of zo. Je moet je dan voor 21.00 uur met je scheepspapieren bij een kantoortje aanmelden voor de passage en € 23 betalen. Daar komt dan een toeslag van 25% overheen voor een nachtelijke opening (en ze doen alleen maar nachtelijke openingen!!!) en daar komt dan weer 24% BTW overheen. Totaal dus € 35,65! Voorheen moest je dan ook nog voor een theoretische door-de-brug-vaar cursus naar de Port Police, maar dat geloven ze nu kennelijk wel. Dan moet je op je boot gaan wachten met de marifoon aan tot je word opgeroepen als het jouw beurt is om door de brug te varen. Wij nemen eerst nog even een Pita Gyros, want het duurt vast nog tot 22.30.

Links van het midden de Safari voor anker. Op de voorgrond zie je de stroming nog goed.

En dan is het zover, we kunnen erdoor, inderdaad precies op de tijd die al voor het verkeer op de brug was aangegeven!

Zo, we konden na de brugpassage het anker laten vallen in een baaitje net voorbij Khaldis en gaan de volgende morgen scherp aan de wind verder naar het noorden. De wind varieert van achtendertig knopen tot bijna nul.

En dan passeren we het eilandje waar vanaf het vaarwater van noordwest ineens naar noordoost buigt.

Iets verderop zijn een paar eilandjes waar we de Bella Ciao, ons zusterschip, weer treffen.

Fria wil de nieuwe piano ook wel eens proberen.

En dan komen Frits en Reinhilde voor een borrel en een BBQ.

Beetje rare wolken, maar toch wel mooi.

De volgende ochtend doen we even een verkenning met de bijboot. Er liggen aldoor bootjes op een bepaalde plek, daar gaan we ook even kijken. Blijken er enorme zeehonden rond te zwemmen. Monniksrobben lezen we op Google.

De wind neemt in de middag toe naar voldoende voor kite surfen.

Fria wil dat niet missen, maar kan nog niet zo goed tegen de zon, dus een plu mee.

Paula gaat als eerste. Ze start heel goed op en staat gelijk op de plank en speert er vandoor. Terwijl ik Frits help met het oplaten van zijn vlieger ploft die van Paula in het water en krijgt ze hem niet meer opgestegen. Te weing wind. Frits speert ook even weg, maar terwijl ik Paula met kite in de bijboot hijs heeft Frits hetzelfde probleem. Er is dus alleen wind op het hoekje van het strand.

Na een heerlijke maaltijd op Bella Ciao die avond gaan we de volgende dag weer verder richting de Sporaden.

We gaan naar Vathy op de oostpunt van de Volos baai. Daar is een mooi laag stadje met een Chora erboven.

We ankeren in een baaitje net noord van het stadje. Het is er erg diep en steil, maar we kunnen het anker op 12 meter diepte leggen en kunnen dan net de wal niet raken.

De volgende ochtend (8e) gaan we met de bijboot naar het lage stadje om naar de chora te klimmen.

Zo, een meter of honderd naar boven, even uitblazen.

En dan gaan we weer!

Zo, de top is bereikt (ca. 350 meter) en er is een prachtig uitzicht.

Dan nemen we een sorbet en een flink glas koud water en beginnen aan de terug tocht. Dat is toch een stuk makkelijker. Onderweg hele mooie cactus bloemen.

En andere bloemen.

Naast het dorp is een werf. Ik verbaas me altijd over de wijze van ondersteuning hier in Griekenland. Er worden allemaal paaltjes schuin onder de bodem gezet en daar blijft het dan kennelijk wel op staan.

En dan komen we met de dinghy weer in het baaitje waar de Safari voor anker ligt. Heel vreemd ligt ie enkele honderden meters meer naar achteren. Die kriebeltejs rechts waren onze posities sinds we gistermiddag aankwamen en nu liggen we echt heel ergens anders. Heeft het anker gekrabd?? Lag ie toch niet goed in die steile wand? We gaan straks de camera’s maar eens checken om te kijken of we iets kunnen zien van wat er gebeurd is.

Maar eerst gaan we op pad richting Skiathos, zo’n 20 mijl opkruisen.

We ankeren in een baaitje aan de zuidkust (Troulos).

De volgende ochtend check ik de camera’s. Blijkt dat we aan een behoorlijke ramp ontkomen zijn. Kennelijk zijn er tijdens onze afwezigheid twee huurboten voor ons gaan ankeren, zonder te checken of hun anker goed zat (heel gebruikelijk voor huurboten). Als dan de wind opsteekt waait er één bijna dwars op onze boegen en trekt de andere met zijn anker ons anker eruit. Knalt even later de dinghy van nummer één volgas op onze stuurboord drijver. Gelukkig weten beide jachten wel een directe aanvaring met onze boot te voorkomen. Hele hoop gepruts om onze ketting van hun anker te krijgen en inmiddels drijven wij langs de rotsen, gelukkig zonder ze te raken. Dankzij onze 40kg Rocna pakt het anker weer snel en ligt de boot weer min of meer veilig voor anker als die huurboten er vandoor gaan. Kijk maar eens op deze video (ca. 10x versneld):

We zeilen verder naar het oosten en ankeren voor Skiathos city. Bella Ciao komt daar ook naar toe. Na een kleine wandeling besluiten we nog een dagje te blijven en de volgende dag een auto te huren. Voor veertig Euro krijgen we een mooie witte Nissan Micra mee.

Skiathos is een klein eiland en de helft van de wegen zijn “dirtroads”, maar het is er overal wel mooi. We passeren de baai waar de boten liggen.

Na een paar haarspelden zien we ze van een flink stuk hoger.

We gaan naar het gefortificeerde stadje (ruïne) op het meest noordelijke schiereilandje. Helaas is het “wegens restauratie werkzaamheden” voor het publiek gesloten.

We zien geen restauratie werkzaamheden, maar ok, veel meer dan dit was er toch ook niet te zien.

Dan krijgen we via een uitgebreid dirtroad netwerk uitzicht op vele mooie stranden.

Usfie!

Even rond een uur of vijf een lunchstop bij een leuke tabepna en daarna via nog meer dirtroads en mooie uitzichten weer terug naar de boten. De volgende dag doen we nog een rondje oostelijk van het vliegveld en laden we de kofferbak vol bij een flinke supermarkt voordat we de auto rond een uur of één weer inleveren.

Dan hebben we nog tijd genoeg om de ruim 50 mijl naar de eerste vinger “Kassandra” van Chalkidhiki te overbruggen. We ankeren in een baaitje op het eind van die vinger “Agios Nikólaos” (Sinterklaas). Daar zijn er nogal wat van in Griekenland.

Het is een heel mooi baaitje, zeer beschut tegen de zuidelijke wind. Frits krijgt een knipbeurt!

Ik vlucht de mast in, voor mij hetzelfde overkomt.

Ik ga de nieuwe camera’s monteren. Als de camera’s klaar zijn en Frits weer is gekortwiekt zeilen we naar de tweede vinger (Sithonia) naar een eilanden gebiedje. De wind zal naar noord-oost draaien en mogelijk sterk worden en dan liggen we daar mooi beschut.

We krijgen die avond zelfs een weer alarm op de telefoon.

Geeft niets, we liggen hier prima.

Het viel allemaal nogal mee met het weer, al hebben we wel regen en onweer gehad, maar de wind werd niet sterker dan een knoop of dertig. Na twee dagen tussen de eilandjes hebben we het wel even weer gezien hier dus dobberen we een stukje naar het zuiden.

Er is heel weinig wind, dat maakt de wedstrijd extra spannend.

We ankeren in Ormos Goúras voor het stadje Koufós.

Daar gaan we op pad om het stadje en het kasteel te bekijken.

Het stelt allemaal niet zoveel voor, maar het is wel een mooie wandeling.

Onderweg zien we deze bloemetjes aan een boom. Beetje rommelig, maar toch ook wel mooi. Onderzoek op Google leert dat het een Perzische slaapboom heet.

De twaalfde gaan we met bijna geen wind rond het schiereiland naar de oostkant en ankeren wegens volledig wegvallen van de wind in Ormos Sykía. Hier is een goed strand om een partij boule te spelen.

Proost!

De volgende ochtend vertrekken we redelijk vroeg om vlak langs Athos richting Thassos te zeilen.

Athos (op het schiereiland Oros) is binnen Griekenland een autonome regio, waar ca. 1.500 monniken in 20 kloosters leven. De hoogste berg, Athos is 2.033 meter. Het is absoluut verboden voor vrouwen, mannen vanaf 18 jaar mogen het alleen bezoeken met een baard en een visum waarvan er maximaal 120 per dag beschikbaar zijn. De enige vrouwelijke levensvorm die wordt toegestaan zijn kippen omdat de monniken eierdooiers nodig hebben om iconen te schilderen. Interessant om te weten is dat Europa geld beschikbaar stelt om dit alles te behouden. Europa subsidieert dus zeer strenge discriminatie……

Zigzaggende paadjes verbinden de verschillende gebouwen die hier tegen de rotsen geplakt zitten.

De oostkant. Hier liggen hoog op de berg nog de laatste resten sneeuw van de afgelopen winter.

En dan aan de wind verder naar Thassos.

De wind trekt lekker aan.

We ankeren in de baai aan de zuidkant van Thassos voor Limenária. We lopen even een rondje.

Thassos heeft veel marmer en daar maken ze hier van alles van.

Vooral deze vind ik mooi.

Het stadje bij de baai (Limenária) is tegen een berg gebouwd en heeft mooie steegjes en straatjes.

En dan even een hapje.

Dit zou een extreem grote maan moeten zijn. Ik vind het wel een beetje tegenvallen.

We hebben weer een mooi wit autootje gehuurd om het eiland rond te rijden.

We rijden eerst naar Kastro, een oud stadje op een hoge berg midden op het eiland.

Wonderlijke bloemen en planten hier. Dit is een drakenwortel. Dat paarse deel is ongeveer een meter lang.

Amerikaanse kastanje.

We doen even een koffietje en krijgen van de kroegbaas van die irritante puzzeltjes in onze handen gedrukt. Ja, dan kan je het toch niet laten.

Daarna rijden we door naar een archeologische site aan de oostkant van het eiland. We kijken even naar de oude zooi van tempels en zo.

En dan komt het echt interessante: een oude marmer groeve.

Deze groeve was niet in een berg of zo, maar juist aan de waterkant.

Dat gaan we van wat dichterbij bekijken.

De volgende stop is Thassos city. Vlak voor dit stadje is een marmergroeve in een berg, waar nog steeds marmer wordt gewonnen. Erg interessant om in te kijken.

Even een pita gyros en daarna weer een wandeltje de berg op om een oud amfitheater te zien.

Die zijn ze al jaren aan het restaureren.

Dan via de westkant van het eiland weer naar het zuiden en even een uitstapje naar het binnenland de bergen in om een waterval te zien. Gezien het volume van de rivier zal de waterval wel niet zo veel voorstellen.

Het is een beetje klimmen, maar de route staat wel goed aangegeven.

zo, gevonden. Stelt niet zoveel voor, maar toch wel mooi.

Usfie! Reinhilde sloeg deze over, die was al wel een beetje uitgeklommen.

Wij nog niet. Tegen een zeer stijle wand omhoog en dan via het pad weer terug naar de auto.

Op de terugweg nog even naar de supermarkt en dan de auto weer inleveren. De boten liggen nog mooi op hun plek.

Terug op de boot, boodschappen weggeborgen tijd voor een sundowner.

De 16e gaan we west van Thassos langs naar het noorden. Er is weer heel weinig wind, maar het is ook niet ver.

We gaan voor anker in de baai van Keramotí.

Er zijn hier uitgestrekte wetlands en daar gaan we wandelen.

Ook hier weer mooie bloemetjes.

Usfie (helaas niet zo scherp wegens een grassprietje). Helemaal rechts is Harald (zeiljacht India). Die heeft zich bij ons aangesloten.

Na de wandeling even afsissen in het water. Fria is er voor het eerst in geslaagd op een ibbilonnetje (drijfkussen) te zitten en is als een kind zo blij.

We hadden net boule op het strand en daarna een BBQ op onze boot afgesproken maar er wordt een enorme bui gebakken. De boule laten we maar even zitten.

Na een korte heftige regenbui met een paar onweersklappen wordt het toch weer droog dus de BBQ kan doorgaan.

Dat kon sowieso wel, want we hebben de kuiptent erop gezet.

De 19e gaat de Bella Ciao naar Samothraki en de India naar Thassos. Wij huren een auto om hier in Macedonië rond te gaan rijden.

Langs de kust is een brede strook vlakland, eigenlijk een rivier delta, waar erg veel landbouw is. Dit zijn kiwi’s.

Vlakland hebben we lang genoeg in gewoond dus wij gaan de bergen in.

Uitzichtpunt met uitzicht op de rivier.

Verder landinwaarts kunnen we bij de rivier komen.

Nog verder landinwaarts doen we even een lokale tabepna aan voor een hapje. We zijn direct erg populair bij de lokale honden en katten.

Dan verderop in de bergen moeten we een kudde geiten ontwijken.

En even later een schildpadje.

Voor z’n eigen veiligheid helpt Paula hem met oversteken, want anders is ie nog uren onderweg.

En dan weer wat verderop komen we koeien tegen.

Zo, terug op de boot. Al weer tijd voor een sundowner.

De volgende dag gaan we weer op marmergroeve jacht.

Deze is niet meer in bedrijf (het zal wel zo’n beetje op zijn). Deze foto’s geven goed de dimensies weer.

Even verderop wordt net een vrachtauto geladen. Twee van deze blokjes gaan erop, dat is alles wat zo’n oplegger kan dragen.

Dan gaan we naar Kavala, een havenstadje. Onderweg in het vlakland zien we weer een ander landbouw product: zonnebloemen!

En dit is dan Kavala.

Op de hoogste bergtop van het oude gedeelte staat een fort.

En vanaf de toren van dat fort heb je een heel mooi uitzicht rondom.

En op Thassos.

Wel eens gezien hoe ze vroeger huizen bouwden? Paar balkjes en latjes en dan een heleboel cement en een laagje verf.

Op de terugweg zoeken we een riviertje met watervalletjes op. Enorme bomen hier.

En dan rijden we de 21e naar Thessoloniki en brengen Fria naar het vliegveld. Zij gaat weer terug naar Nederland. We hebben het erg gezellig gehad met haar.

Op de terugweg nemen we de touristische route en ontdekken nog meer landbouw.

En marmer.

De 22e hebben we nog tot 14.00 de auto dus we doen nog een rondje. We gaan nu de rivierdelta verkennen. Er is heel veel landbouw. Zo anders dan het normaal zo verdroogde landschap dat we kennen in Griekenland.

Kennelijk ook een goede omgeving voor reigers en ooievaars.

Nadat we de auto hebben ingeleverd gaan we alvast naar het oosten. We willen morgen naar Samothraki en kunnen nu alvast een stukje in die richting doen. Helaas eerst geen wind en dan wordt er een enorme onweersbui gebakken.

We halen heel snel de zeilen eraf en zitten enkele seconden later in 40 tot 50 knopen (tegen)wind en enorme slagregen.

Dat duurt een uurtje en dan valt de wind weer helemaal weg en motoren we de laatste drie mijl naar de ankerplek.

De volgende morgen (23 juni) gaan we onderweg naar Samothraki. Er is niet veel wind, maar het is goed bezeild. We worden gevolgd door een stel dolfijnen.

En dan bouwt zich snel weer een bui op, en voor we het weten moet er een rif in het zeil en slaat de bliksem overal op het water. Vlak na deze bliksem kwam er een regengordijn over ons heen en hebben we een tijdje kaal gelegen tot het weer wat was bedaard en we het eiland weer konden zien.

Er is geen beschutte ankerplek op Samothraki, maar wel een gratis haven.

De volgende dag gaan we naar Limnos. Het is een beetje grauw, maar er is wat wind in de goede richting.

Als we rond de kaap gaan en gijpen horen we ineens een geluid dat geen enkele zeiler wil horen… Net onder het eerste rif scheurt het grootzeil finaal door. We zetten het eerste rif en kunnen zo doorzeilen, maar we balen er wel heel erg van. Het zeil is 13 jaar oud dus heeft z’n beste tijd wel gehad maar we waren nog niet helemaal aan een nieuwe toe. Dat zal nu dus wel moeten.

De donkere lucht trekt weg en de zon gaat weer schijnen en we krijgen weer visite.

In de baai van Keros op Limnos.

De baai van Keros is een kite spot. Er zijn 3 surf/kite scholen rond de baai, het is er behoorlijk ondiep en bij een meltemi moet er een fantastische wind staan. Vandaag is er nog niet zo veel wind, maar zeker genoeg voor de Happy Cat en de surfplank. Ik ga in de Happy Cat en Harald (India) wil de surfplank wel eens proberen.

De 26e is er weinig wind dus halen we het grootzeil er af om te kijken of we het kunnen repareren.

Het is een flinke scheur, maar met advies en hulp van Frits, een strook dacron van Peter’s (Paikea) oude genua zien we wel mogelijkheden.

We plakken het eerst weer strak in elkaar met bisonkit en kunnen het daarna oprollen om het door het poortje van de naaimachine te krijgen om het te kunnen naaien.

De 27e is er wind dus gooien we de zeilreparatie even aan de kant en gaat er gekite worden.

Paula kan steeds langer blijven staan voor ze weer in het water ploft.

En na het kiten besteden we dan weer wat tijd aan het repareren en er weer opzetten van het grootzeil.

Zo, het is weer klaar. Best goed gelukt!

Kijk eens wat een aparte vlinders hier ’s avonds op bezoek komen.

En dan gaat de zon weer mooi onder en is de maand zowat voorbij.

En dan is de maand weer om. Veel gezien en veel gedaan deze maand. Het was erg gezellig met Fria en met die huurauto’s zie je heel veel dieper het land in. We hadden eerder geen idee dat Macedonië zo groen was en zoveel landbouw heeft. Wat daar dan helaas weer bij hoort is het grote aantal regen en onweersbuien. Terwijl we normaal in de Med in de zomer zelden een regenbui tegenkomen hebben we er nu al wel een stuk of vier gehad. Voordeel daarvan is dat het zand en zout weer eens uit de mast en de verstaging weggespoeld is. We hebben ons weer prima vermaakt deze maand en zullen eind juli de volgende blog plaatsen.

3 reacties op “Juni 2022

  1. Een bijzonder verslag! Los van die ( idd.schokkende-) gebeurtenis met de huurboten vond ik het
    heel leuk. In nogal uiteenlopende weersomstandigheden maar ook in gezelschap van dolfijnen reizen, wonderlijke monniken-cultuur, fraaie dorpjes op afgelegen eilanden en marmer, heel veel spierwit marmer..
    Prachtige maand Juni!

  2. Leerzaam filmpje over die huurboten. En knap staaltje om het zeil met vereende krachten weer gebruiksklaar te maken.
    Bekend gezelschap voor ons met Fria, Frits en Reinhilde. Gezellig.
    Mooie beelden van jullie bergtochten.
    Goede vaart verder, groeten, ditmaal hebben wij Schiermonnikoog in het vooruitzicht 😅, Els

  3. Ja een ongeluk zit in een klein hoekje maar gelukkig zonder kleerscheuren ervandaan gekomen. Wie weet treffen we jullie. Zou gezellig zijn.