Maart 2022

Saint Francois Longchamps, Winsum, Eindhoven, Sicilië

Maart 2022, de derde maand al weer. We beginnen de maand in Nederland, maar rijden al heel snel naar Frankrijk waar we een weekje gaan skiën. We hebben werkelijk het meest prachtige weer wat je je maar kan bedenken. Iedere dag strakke blauwe luchten, helaas geen verse sneeuw, maar wat er ligt is goed genoeg voor ons. We breken geen benen of kniebanden deze keer en hebben een heel goede ski vakantie. Terug in Nederland bezoeken we nog een aantal vrienden en familie en vertrekken dan weer naar Sicilië. We hebben een goede vlucht terug en pikken op Sicilië een huurauto op voor de komende week. Daar pakken we ons “marina” leven weer op met boulle, happy hours, spelletjes avonden en we beginnen de boot alvast weer wat te bevoorraden voor het komende seizoen. Dan komen Gerard en Elly een weekje bij ons logeren. We bezoeken een aantal bezienswaardigheden en doen nog een groepswandeling. En dan is ineens de maand al weer voorbij.

We beginnen deze maand met het volstouwen van de auto. De kofferbak is al snel vol.

Dan maar doorstapelen op de linker achter stoel. Tja, er moet veel mee, want we gaan op wintersport naar Frankrijk.

Nog even zwaaien naar de overbuurvrouw (mijn zusje) en we zijn op weg.

Om een uur of acht stoppen we bij Dijon in de buurt om een nachtje te slapen.

En dan zaterdag de laatste 400 kilometer. Het is de hele weg prachtig weer en geen sneeuw te zien. We rijden hier de berg al op.

En dan na flink wat haarspelden ineens de eerste sneeuw! Het is maar een beetje, maar toch…

Nog een paar haarspelden en we zitten helemaal in de sneeuw.

We parkeren de auto in een flinke bult sneeuw en gaan naar de receptie voor ons appartement.

We krijgen weer nummer 113 (die met dat rode kringetje eromheen in het midden van de foto) dezelfde die we drie jaar geleden hadden.

Na twee keer heen en weer lopen hebben we de auto leeg en het appartement vol.

Dit is het uitzicht vanaf het balkon. We zitten recht boven het toegangspad naar de piste vlak tegenover de lift. Dit is een ski-in ski-uit appartement. Daar houden we van! Waar we ook van houden is dit prachtige weer.

Paula en ik moeten onze ski pas vanavond ophalen bij een Sunweb meisje in een bar. Fria krijgt, omdat ze 81 is, een gratis pas die we kunnen ophalen bij de skipassen balie. Hier moet je weer zo’n dom lapje voor je snuit. In restaurants niet, maar in winkels wel. Verder merken we niets meer van het corona gedoe.

Zo, spullen gehaald bij de ski verhuur, klaar om morgenochtend te skiën.

Ons uitzicht zondag morgen om 8.15. Strakke blauwe lucht, het ziet er goed uit.

Maar eerst dat drama van het aantrekken van de skischoenen. Wat zijn die dingen stug zeg! Na een kwartiertje prutsen hebben we ze allemaal aan en kunnen we onze eerste onwennige meters naar de lift skiën.

We pikken het alle drie heel vlot weer op, al gaat de eerste afdaling toch wel heeeel onwennig.

Fria houdt het om een uur of drie voor gezien en Paula en ik gaan nog even naar het hoogste punt van dit ski gebied. Wat een prachtig uitzicht heb je hier!

Om relaxed van dat uitzicht te kunnen genieten hebben ze hier wat stoelen neergezet.

En dan weer een pittige afdaling.

Maandag ochtend, weer mooi weer!

We gaan een mooie tocht naar Doucy (het verste punt helemaal links op de skikaart) doen. Dat ligt laag op ca. 1.250 meter.

We skiën een uurtje of twee achter elkaar en dan even een beker choco.

En dan gaat het met nieuwe energie weer verder.

Het laatste deel van de tocht naar Doucy, een lange vlakke afdaling tussen de bomen door. In de zomer is dit ongetwijfeld een bergweg. Dan een aantal lange sleepliften en een stoeltjeslift voor we lunchen met patat en we 4 euro voor een halve liter petflesje water moeten betalen.

Dinsdag ochtend. Weer mooi weer!

Ik weet niet of het al was opgevallen, maar op de meeste foto’s zie je alleen Paula (geel-zwart) Fria (oranje-zwart) of Wouter (blauw-zwart). Dat is geen opzet of toeval. Het is gewoon zo rustig hier.

En na een paar uurtjes al weer zo’n lekkere choco.

En dan weer een uurtje of twee en dan lunch. Crepes deze keer met een colaatje.

De supermarkt onderin het appartementen complex. Beetje vol allemaal, maar ze hebben het meeste wel. Nu halen we een raclette set.

Ja, die domme lapjes kunnen nu wel weer af.

Beetje andere raclette dan we gewend zijn, maar zo werkt het ook wel. Stukken kaas smelten in een pannetje onder de grill van een gourmet stel. Daarbij gekookte aardappel in de schil en diverse vleeswaren. Proost!

Woensdagochtend, al weer mooi weer.

En het is weer super skiën.

We eten kaasfondue met salade vandaag.

Donderdag ochtend en al weer mooi weer.

We doen vandaag een tocht naar Valmorel.

Skietjes op de grond voor de lunch.

En dan met de cabine weer omhoog.

En skiënd weer naar beneden. Er zijn er trouwens maar weinig die dat andersom doen.

Voor vanavond hebben we een kippetje besteld. Die worden in een paar uur heerlijk gebraden.

We hadden van de raclette nogal wat aardappels over gehouden dus die bakken we met wat champignons.

Dan die fijne kip en een salade erbij.

En dan heb je dit.

Proost!

Vrijdag ochtend. Laatste ski-dag en het weer is ietsje minder. Er is een dunne sluierbewolking.

Laatste keer die rotschoenen aanwurgen.

En de laatste ski-tocht.

De bewolking trekt wat dicht en dan merk je hoe verwend we waren met aldoor dat schitterende weer. We doen toch nog een hele mooie tocht, maar met minder contrast skiet het toch lastiger.

Deze avond gaan de laatste (raclette) aardappels de pan in, bakken we een uitje en een paar heerlijke hamburgers.

Het wordt een broodje hamburger met gebakken aardappels met ui.

Zaterdag ochtend, het ziet er helemaal niet zo mooi meer uit. Geeft niets, want we gaan toch niet meer skiën.

We pakken onze tassen weer in en rijden om 10.15 uur weg uit Saint Francois Longchamps. Alles is nog heel, geen gescheurde kniebanden deze keer, en we hebben een heerlijke ski-week gehad.

De afdaling is er nog sneeuw.

En dan beneden is alles schoon en kunnen we met 130 op de teller weer richting Nederland. Helaas in het begin nog wat file, maar dat lost redelijk snel op.

23.15 zijn we weer thuis in Winsum. Een rit van een kleine 1.300 kilometer in 13 uur.

Zondag gaan we even bij het hockey veld kijken. Bart (de zoon van mijn zusje, in het midden van de foto) speelt tegen Leeuwarden. Het wordt 1-1.

Maandag de 14^e gaan we bij Wim en Jenneke op bezoek en kunnen hun nieuwe huis in Lauwersoog en hun nieuwe boot bekijken.

Woensdag gaan we bij Meindert en Yta op bezoek en kijken ook even op hun nieuwe boot. Daarna gaan we door om te eten bij Maaike (Paula’s zus) en Michael.

En dan gaan we donderdag bij Ronald en Marijke koffie drinken en daarna naar Frits en Reinhilde (van ons zusterschip) op hun nieuwe Cocoon. Cocoon is een hele oude LM27 die ze hebben gekocht om, als ze in de winter Nederland willen bezoeken, een eigen appartementje te hebben. Hij (/zij) ligt midden in de stad Groningen.

En dan is het vrijdag en zit ons verblijf bij Fria er weer op.

Dag huis!

Onderweg naar het station staat de Japanse kers prachtig in bloei.

We hebben weer een hele fijne tijd gehad bij Fria.

We nemen de trein naar Eindhoven en worden afgehaald door Cathrine. We eten bij haar en krijgen dan haar auto mee om Jan en Bea te bezoeken in Veldhoven. We kennen Jan en Bea van Kreta (winter 2016/2017) en hebben in de zomer van 2017 een tijdje samen opgetrokken. We hebben ze nu al vijf jaar niet meer gezien. Het is meteen weer gezellig.

Zaterdag gaan we met Cathrine wandelen.

Sloot-Art!

Het is al weer prachtig weer. De wandeling is buitengewoon afwisselend en mooi.

Al weer zo’n mooi bloeiende Japanse kers. Op de achtergrond een zweef vliegtuig.

Een eindje verderop (midden in Brabant) echte duinen.

Na nog een heel gezellige (spelletjes) avond bij Cathrine brengt ze ons de volgende ochtend naar het vliegveld en komt aan ons bezoek aan Nederland een eind. Hier vliegen we al weer over de Alpen.

Zondag 20 maart 15.45, weer thuis in Marina di Ragusa.

Maandag kunnen we gelijk weer het strand op voor een partijtje boulle. Het is koud en het waait flink.

Na de boulle een borrel op Safari. John wil Paula’s nieuwe gitaar wel eens proberen en ik speel een deuntje mee.

Dinsdag gaan we naar de Lidl en de Eurospin om alvast de voorraden weer op te bouwen voor ons aanstaande zeilseizoen.

Donderdag doen we weer een groepswandeling. We hadden dinsdag nog een nieuwe proberen voor te lopen, maar dat pakte niet zo goed uit. De route was niet boeiend genoeg om er met de hele groep heen te gaan, dus doen we er weer één uit de oude doos: “waterval”.

De groep van 24 maart. 16 man (nog fris en fruitig voor de wandeling).

En dan gaat het los.

De bloemetjes in de velden worden al wat meer.

En dan langs de waterval.

En dan een flinke klim over een heel oud en heel ruw romeins pad.

Op het hoogste punt lunch.

En dan weer afdalen en langs de waterval weer retour naar de auto’s.

Vrijdag leveren we onze auto weer in in Catania. Zie links tussen de bomen hoe wit de Etna is. Hij ligt vol sneeuw. Op Catania Airport worden we opgewacht door Gerard en Elly die een weekje bij ons komen logeren. We rijden samen in hun auto weer naar MDR.

Zondagavond spelletjes avond bij ons, spinazie taart maken voor 8 man, daar gaan toch drie van die grote zakken spinazie in.

En dan brandi dog.

Maandag, boulle dag.

Het eerste balletje van Elly gaat een beetje slapjes.

De tweede lijkt er al meer op.

En nu de score tellen.

De 29^e gaan we naar Grammichelle, het hexagonale stadje. Deze atlas hier is eigenlijk een zonnewijzer.

De zonne curve van Grammichelle.

En het gemeentehuis en de kerk.

Op de terugweg gaan we nog even langs de Spar. Moet je zien wat een enorme voorraad enorme paaseieren ze hier verkopen. Dat is hier wel een dingetje.

In deze Spar hebben ze een echte kaasmakerij!

De 30^e gaan we het kasteel in Donnafugata bezoeken. Dit is een kasteel van de 17^e eeuw van een Franse Baron die graag een buitenhuisje op Sicilië wilde hebben. Het is nog in uitstekende staat. Hieronder de maquette.

En zo ziet het er van binnen uit.

En de tuin. Een ca. 150 jaar oude ficus boom.

Waar hoop is, is een weg. Ondanks de vogels verjagende stekels is hier toch een duivennest.

De madeliefjes bloeien hier al heel mooi.

Op de terugweg gaan we nog even langs Punta Secca. Het “huis van Montalbano” wordt grondig verbouwd.

31 maart. Waarschijnlijk de laatste groepswandeling. 14 man, we gaan naar het bos rond Chiaramonte.

Er wordt erg gezellig gebabbeld tot we een stevige klim krijgen. Het wordt even heel stil.

Onderweg weer mooie paarse bloemetjes.

Tijdens de lunch zitten we op zo’n mooi stapelmuurtje. Tot iemand deze slang tussen de stenen ontdekt…

De groep van 31 maart.

Een beetje akelig plaatje om deze blog mee af te sluiten, maar ja, dit was wat we tegen kwamen. We zien vrij regelmatig van die stekels liggen, maar het hele dier zie je zelden. Het is een stekelvarken, waarschijnlijk vermoord door een vos, wolf of wilde hond of zo.

Zo, dat was weer een heel afwisselende maand: Winsum, Saint Fransois Longchamps (Frankrijk), Winsum, Eindhoven, Sicilië. Heel veel blauwe luchten, heerlijk ski weer in Frankrijk, heerlijk wandel en bezoek weer in Nederland en dan weer terug naar Sicilië. Toch ook weer erg fijn om terug op de boot te zijn. Dan bezoek van vrienden uit Nederland. Heel weinig Covid gezeik, dankzij een oorlog in Europa is dat ineens allemaal vergeten. Erg jammer van die oorlog, maar voor de rest ziet het leven er weer heel rooskleurig uit. Eind april zullen we de volgende blog plaatsen.