Mei 2016

Griekenland en Kroatië.

In mei wil het nog niet echt goed zomeren. We lezen op NOS.nl dat overal in de wereld hitte records worden gebroken, maar dat is niet bij ons. Het blijft maar steeds onder in de 20 hangen. We zijn de eerste helft van mei in Griekenland en vertrekken dan naar Kroatië. We beginnen de maand met een soort van oud en nieuw viering in de baai van Vathy op Ithaka. Onder het genot van een biertje in de kuip bij Peter op zijn Paikea verbazen wij ons over de harde knallen die we telkens horen. Die blijven dan nog even door denderen tussen de bergen. Het blijkt vuurwerk incontinentie te zijn, want die nacht om 12 uur zal er echt een heftig vuurwerk losbarsten. Na een aantal dagen Vathy gaan we naar Lefkas. We liggen aan de kade in Lefkas City waar onze touwen worden aangepakt door Meindert en Yta van de Zeekraal. Na Lefkas gaan we naar Preveza waar Peter inmiddels op de wal staat voor een onderhoudsbeurt en waar Julian en Holly van de Gullsway  een weekje aan hun op de kant staande boot komen werken. Ook Anders en Ann-Sofi van de Early Dawn komen hier voor een onderhoudsbeurt. Na een gezellig weerzien gaan wij verder via Lakka op Paxos naar Corfu. Corfu City is erg mooi, maar ankeren kun je beter voor Gouvia. Hier treffen we zeer toevallig de Batavier van Leo en Anna. We moeten ook wat spulletjes halen bij een watersport zaak en daar hebben ze hier een heleboel van. Sparkle van Patrick en Annemie ligt in de haven met motorpech (vuile diesel) en als we hun gaan bezoeken treffen we ook de Lunde en de LLano die net zijn overgestoken uit Italië. Volgende dag komt op de ankerplaats ook de Buona Vista er nog bij liggen. Als we dan in Corfu City nog een wijntje drinken op de Stardust lijkt het wereldje toch maar klein. We wachten op Corfu een gunstig weer gaatje af om naar Kroatië te zeilen en maken nog even een tussenstop op het eilandje Othonoi noord van Corfu. Vanaf hier is het 180 mijl naar Cavtat in Kroatië waar we zullen inklaren (ja, ja en dat binnen Europa!). In Kroatië hebben we eerst een gezellige dag met Xander en een groepje mede Wageningen studenten die samen een weekje vakantie houden in Dubrovnik. Als dan de rust is weergekeerd trekken we langzaam richting het noorden. De temperaturen beginnen ondanks onze trek naar het noorden gelukkig ook wat betere waarden aan te nemen.

De baai van Vathy op Ithaka.

Een jeugdig koperorkest speelt leuke muziek.

Om 12 uur ’s nachts barst er een enorm vuurwerk los. Ook komen er grote rijen mensen met een brandende kaars uit de richting van de kerk aanlopen. Dit is Grieks (orthodox) Pasen. Morgen zullen ze allemaal een lam op de BBQ roosteren en gezellig met de hele familie oppeuzelen. 

Het weer is de volgende dag wat grauw. We hebben op de kaart een klein kerkje gezien boven op de berg met alleen wandelpaadjes er naar toe. Dat wordt ons doel voor vandaag. Met de geuren van de lammeren op de BBQ’s klauteren we omhoog.

Kijk, daar is ie al.

Het is van binnen net zo klein als van buiten.

Er hangt een scheurkalendertje waarvan wij begrijpen dat het de bedoeling is dat je als bezoeker laat zien wanneer er voor het laatst iemand geweest is. Dat was een week voor ons voor het laatst.

Terug is het vooral naar beneden.

We komen onderweg nog een gezin geit tegen. Ze kijken een beetje boos en we wachten maar even tot ze hun kroost hebben verzameld en ruimte maken. 

Later aan boord trekt het behoorlijk dicht.

Even later begint het fors te blazen. Het duurt dan ook niet lang voor de eerste huurboten beginnen te krabben. Als het later even rustiger wordt gaan de meesten aan de kade liggen.

Als het dan toch vies weer is kunnen we net zo goed een pizza gaan bakken.

Tijd om een baaitje verder te gaan. We gaan naar Lefkas.

De zuidingang naar Lefkas City ziet er een beetje uit als de Prinsenhof bij Eernewoude.

We kunnen hier niet ankeren maar wel met het anker voor en de kont(en) naar de kade. Meindert en Yta (Zeekraal) pakken onze lijnen aan. Grappig ze hier weer te treffen.

Na over en weer wijntjes en dinertjes te hebben uitgewisseld gaan Meindert en Yta er tussen uit. Dit zal onze laatste ontmoeting zijn, want zij gaan richting Frankrijk om via de kanalen weer naar Nederland terug te keren.

Eerst het anker nog even onder de ketting van de buren uithalen….

Zij moeten straks door deze vreemde brug.

We bezoeken het fort naast de brug. 

Selfie!

Er zijn ook hier veel boot wrakken.

`s Avonds zitten we in de kuip eerste rang voor een amateur hardloop wedstrijd.

Verhuurvloot

Dan is het onze beurt door de Noord uitgang Lefkas te verlaten.

Dan volgt onze taak in deze bos van meer dan 2000 masten die van Julian en Holly er uit te zoeken.

Gelukt!

Stekelvarken! (of cheers)

Peter gaat weer te water.

Gelijk daarna gaat de Early Dawn eruit.

Diner aan boord van de hoog en droog staande Gullsway, reünie van de Almerimar winter groep. 

Na een flinke tondeuze kortwiek actie tijd om verder te trekken.

Vlak bij Lakka gaat de zon vreemd onder.

Het fort van Corfu city.

We vinden een tankstation dicht aan het water en tanken ca. 200 liter. De eigenaar is buitengewoon behulpzaam met het dragen van de jerrycans naar de bijboot (Paula mag niets dragen, ik wel daarentegen?!?!) Bij vertrek krijgen we ook nog een flesje witte wijn. Wij tanken overigens altijd met jerrycans bij een wegpomp. We denken dat de kwaliteit en versheid van deze diesel beter is dan de jachthaven pompen en weten zeker dat het veel goedkoper is. Hier scheelt het ruim 30 cent per liter.

Geankerd voor Corfu City.

Corfy City is een heel mooie oude stad.

Misschien een tikkeltje touristisch hier en daar.

En als de vuilnis ophaal diensten staken……

Mono en Lagoon waarvan één romp al is verwijderd.

Een Nederlands feestje. 

Ook een beetje Vlaams trouwens.

Nee dit is niet Beachy Head of Klintholm, maar de noordkant van Corfu op weg naar Othonoi.

Deze gaat het niet meer doen. Gezien de goede staat van de gelcoat nog maar een paar jaar oud.

Het is de vraag of je op Othonoi in het ziekenhuis terecht moet komen.

Dan vertrekken we vroeg in de ochtend richting Kroatië. Het is lastig plannen. De weerberichten zijn het niet allemaal met elkaar eens over de windkracht en we moeten in Kroatië tussen 07.00 en 15.00 inklaren omdat het anders veel meer moet gaan kosten. Voor anker gaan tot het kantoor open is mag niet want je moet gelijk inklaren bij de eerste inklaringshaven vanaf het moment dat je de 12 mijls zone binnen vaart. Doe je dat niet loop je risico op een boete van 500 Euro’s. Onze snelheid kan heel eenvoudig variëren vanaf zo’n 5 knoop op één motor tot wel 20 knoop met een stevige wind. 180/5=36 uur en 180/20 is 9 uur! Zie dan maar eens tussen zeven en drie aan te komen.

We rekenen met 6 tot 8 knopen omdat we dat bij windstilte op de motoren altijd kunnen halen maar er steekt al snel een windje op. 

De wind is pal achter en omdat we met het grootzeil erbij te hard gingen voor de planning hebben we die gestreken en gaan op twee fokken verder.

Dan neemt de wind weer verder toe en gaan we op één fok verder.

Het wordt best wel onstuimig met hoge korte golven van achteren en 20 tot 30 knopen wind. Af toe surfen we met 18 knopen van een golf af. Best een uitdaging om binnen zo’n nauw tijdsframe te moeten plannen en dus snelheid regelen.

Op het eind valt de wind helemaal weg en dobberen we nog een aantal uren met een knoopje of 4 om nog wat uurtjes weg te maken. Als we de baai van Cavtat binnen varen is het helemaal geen mooi weer.

Dan komt het inklaren. Er staat iemand onder een bord met een Q naar ons te wuiven. We leggen daar aan en hij verteld waar de politie (crewlist) en de port authorities (cruising permit en touristenbelasting) zijn, en of we met hem alvast even 100 Kuna willen afrekenen. Niet voor de ligplaats aan de Q kade (dat zou tegen de Europese regels zijn) maar voor het aanpakken van onze touwtjes. Wij gooien dus gelijk weer los en gaan in de baai voor anker en komen terug met de bijboot. De man heeft inmiddels de politieman gebeld dus als Paula daar komt met de crewlist zegt ie dat we met de boot voor de kade moeten. Dat dan maar weer gedaan onder protest voor deze absolute zinloosheid en uiteindelijk na nog wat discussie wilden ze geen 100 Kuna meer van ons hebben. Pfff. De politie man bleef boos en nukkig, maar de port authorities waren zeer vriendelijk. Die hadden ze niet kunnen bellen omdat die net buiten stonden omdat de schoonmaakster in het kantoor was. Leuk begin!

Die gaat het ook niet meer doen!

Dan krijgen we een boel bezoek. Xander (ons “lease” zoontje) is met het voltallige bestuur van zijn studentenvereniging uit Wageningen een weekje op vakantie in Dubrovnik.

We zeilen naar het eilandje Kolocep.

We gaan voor anker in de baai van Kolocep. Tijd voor de lunch.

Daarna suppen, zwemmen en van de zon genieten.

Na weer te zijn opgewarmd nog even snorkelen.

Paula heeft bergen pasta gemaakt.

Dan na middernacht wordt het tijd de kwaliteiten van de bob te testen. Het was bere gezellig!

Als de volgende dag de rust is weergekeerd varen we nogmaals naar Kolocep en maken een lange wandeling. Kolocep is echt autovrij waardoor je allerlei alternatieve vervoermiddelen ziet.

De baai van Kolocep.

Een mooie avond.

Ieder uur of zo komt de pakjes boot nieuwe mensen en pakjes brengen. Dit is een heel mooie veerboot met zo’n oude tjoek tjoek motor. Geen boegschroef, aanlegtrechter of wat dan ook, gewoon op tijd een touwtje op de bolder en even flink in z’n achteruit….

Na Kolocep gaan we naar Sipan, Luka Sipanska. Een mooie diepe baai met een leuk stadje er om heen. We liggen eerst nog even aan de andere kant van Sipan (Sudurad), maar daar worden, als we goed en wel voor anker liggen, de mooring boeien van het plaatselijke restaurant neergelegd. Veel te dicht bij ons. Je kunt de discussie aangaan, maar daar win je niks mee, dus maar een ander baaitje zoeken.

Tijdens het wandelen vinden we deze uitdaging: een kerkje op de bergtop!

Het pad is kennelijk lang niet gebruikt.

Maar het kerkje is er echt.

Daarna gaan we naar Polace op Mljet. Dit is een nationaal park waar je 30 Kuna per persoon voor zou moeten betalen. We liggen hier inmiddels 3 dagen en er heeft nog niemand om geld gevraagd. We maken er mooie wandelingen.

Kennelijk wordt er in het hoogseizoen toch genoeg opgehaald om dit soort mooie paadjes, bruggetjes e.d. te kunnen maken. 

We blijven een aantal dagen liggen om wat klusjes te doen. We controleren de mast en verstaging en zo, smeren de topschijven, controleren de inbusboutjes van het rolfokprofiel, controleren de schroeven en de aangroei onder de boot (valt reuze mee), poetsen de bijboot en repareren de plakrand van het hypalon op het aluminium van de bijboot. Verder gieten we een aantal kabel doorvoeren af met epoxy en vervangen de voorfilters van de watermaker. En jullie maar denken dat we altijd vakantie hebben!

​Dit waren eerst weer onze belevenissen van mei. We zullen eind juni proberen de belevenissen van juni op de blog te zetten.