Mei 2022

Griekenland 1

De eerste hele zeilmaand van dit seizoen. We beginnen de maand met een paar mooie tochten richting de zuidkant van de Peloponnesos en hebben behoorlijk goed zeilweer. Op Zakynthos ontmoeten we Mats en Eva (Angelina) en zeilen na een BBQ samen verder naar het zuiden. Samen ontmoeten we Tuula en Pekka (Relax) en spelen boule op het strand. Dan gaan we met Angelina verder onder Peloponnesos door richting het oosten en ontmoeten bij Poros Frits en Reinhilde met ons zusterschip Bella Ciao. Met drie boten gaan we, nadat een Meltemi is uitgeblazen, naar Sounion (onder Athene). Hier scheiden onze wegen even weer, Bella Ciao gaat naar Porto Rafti en wij gaan samen met Angelina naar Kea. We wandelen op Kea naar de Chora en dobberen de volgende dag naar Karystos. Angelina gaat naar Andros. We hebben een paar gezellige avonden met Frans en Marleen (voorheen Pietje van Kan) en gaan dan via het prachtige eilandje Megalonisos naar Porto Rafti, want we krijgen bezoek.

De route van mei 2022:

We beginnen deze maand in Argostoli op het eiland Kefelonia. We zijn net met waardeloos weer uit Sicilië overgestoken en we worden de volgende ochtend getrakteerd op een heel ander uitzicht dan gisteravond.

De zon is terug en de lucht is weer blauw. Wat een verschil!

Onze eerste gang in Griekenland is naar de telefoonwinkel. Internet kopen.

Mooi kerkje ietsje verderop.

En dan gaan we verder naar het zuiden. Mats en Eva (Angelina) liggen op de zuidkant van Zakynthos en daar gaan we naar toe. Het is inmiddels half drie en het is een tocht van een kleine 50 mijl, maar er is wat wind dus dat halen we wel voor het donker wordt.

De zuid-oost hoek van Zakynthos.

En dan draaien we de baai in en doen de laatste paar mijl aan de wind.

We ankeren naast de Angelina. We hebben elkaar al bijna een jaar niet gezien dus dat is weer een heel leuk weerzien.

We zijn mooi op tijd voor de BBQ.

De volgende ochtend zien we op het klif achter ons een mooi huis op de rand staan.

Een beetje te op de rand vrees ik. Er zijn al delen van de veranda naar beneden gestort.

De volgende uitdaging, door naar Pylos. Tuula en Pakka (Relax) liggen daar en die willen we ook graag ontmoeten. We vertrekken rond half twaalf want eerder is er echt geen wind. We motoren de eerste twee mijl de baai uit en dan komt er een beetje wind. Met ruim 65 mijl te gaan hopen we op een beetje meer, want we willen natuurlijk wel bij daglicht aankomen.

Er kwam een beetje meer en we lopen een mooie vaart. We nemen de noordelijke ingang tussen de rotsen.

Zo, half acht draaien we Pylos baai binnen en kunnen ruim voor het donker wordt bij Relax op de borrel.

De volgende morgen eerst even zwemmen om ca. 50 meter vislijn uit de schroef te halen. Ja, onze vislijn. Weer eens vergeten in te halen voordat ik achteruit sloeg om het anker in te graven.

Angelina is gisteravond nog net voor middennacht aangekomen en heeft al even koffie gedronken bij Relax.

We gaan eerst even het strand op voor een stevige wandeling.

We zijn met Angelina’s bootje gegaan want die kun je tenminste het strand op tillen.

En dan gaan we de duinen in (ja, die zijn hier echt, tussen de rotsen) en dan omhoog naar een grote grot en een oud fort.

We zijn met z’n vieren, Relax heeft het nog te druk met Relaxen.

En dan begint de klim.

Mooi uitzicht over het minibaaitje noord-west van Pylos.

En hier door de kasteelmuur uitzicht op de Pylos baai. Daar iets linksonder de spin ligt de Safari.

Relax is inmiddels uitgerelaxed dus wordt het tijd voor een partijtje boule op het strand. Mannen tegen de vrouwen.

Na ieder spelletje proosten we op de winnaars.

Soms is het moeilijk te zien wie gewonnen heeft omdat het rode balletje diep in het zand gedrukt is door alle voltreffers. Dan proosten we gewoon op ons allemaal.

Na de boule verzamelen op Safari voor een Sardijnse Pasta.

En daarna Brändi Dog.

De volgende ochtend gaat Relax vroeg weg richting noord, Angelina en wij gaan voor Pylos liggen. Deze enorme muurschildering bij de haven herinnert aan de zeeslagen die hier in de baai van Pylos hebben plaatsgevonden.

Voelden we ons in Sicilië een vuilnis crimineel, hier is dat allemaal anders. Overal staan containers. Kijk deze kat is met verpakking en al weggegooit.

Zo, op naar onze eerste Gyros.

Heerlijk en kost weinig.

De 7^e doen we even een wandeltje door Pylos. Het is weer prachtig weer alleen nog 10 graden te koud.

Dit is wel het seizoen van de bloemenpracht.

We hebben zo’n riool ontstopveer gekocht. De veren die onze onderluik roosters bij elkaar houden zijn niet zo goed meer en dat is ongeveer dezelfde maat als zo’n ontstoppingsveer, dus kunnen we ze vervangen.

’s avonds nog even een rondje lopen. Uitzicht over de gratis (unfinished) jachthaven.

Wij liggen toch liever voor anker.

En dan na de wandeling BBQ op Angelina.

Lamsvlees, knoflookbrood en salade met een goed glas wijn erbij. Heerlijk!

En dan is eindelijk de wind weer omgedraaid en kunnen we verder. De afgelopen dagen stond er onder de Peloponnesos 30 tot 35 knopen oosten wind. Daar wil je natuurijk niet tegenin boxen.

Nu hebben we een knoopje of 8 westen wind die ons kalmpjes naar het oosten duwt.

Een beetje slapjes, maar het loopt wel.

We zeilen even vlak langs Angelina voor wat foto’s.

Voor anker bij Koroni (nee, geen corona), een schilderachtig plaatsje met een enorm fort, om de hoek van de eerste vinger.

Nee, nog geen Angelina.

Een heel mooi dorpsplein met fijne terrasjes, maar wij zoeken de ingang van het fort.

Zo, fort gevonden en we wandelen nu door een olijvengaard in het fort naar het vierde Bastion. Dit zijn olijven bloemetjes. Nooit eerder opgevallen dat die dingen bloeien. Die bolletjes zijn dan waarschijnlijk niet de olijven, maar maken onderdeel uit van het bloemetje?

Dit is één van de schiet kokers van het vierde Bastion. Het Bastion is een enorme ruimte (zeker 10 meter hoog binnen) met een aantal van deze schiet kokers.

In het midden staat een enorme pilaar om het dak te ondersteunen. Geen idee waarom de ruimte zo hoog is.

Ook geen idee waarom de bloemen zo hoog zijn. Ik snap wel dat elke bloem net iets hoger wil zijn dan zijn buurman om zo alle zon te kunnen vangen, maar als ze dat allemaal doen is het toch wat verspilde moeite. Ze zouden er onderling iets over moeten afspreken….

Dan de volgende dag met bijna geen wind door naar Diros aan de westkant van de tweede vinger. Mats en Eva vonden dit een beangstigend plaatje. Wij niet, wij konden er natuurlijk makkelijk voor langs.

Hier in Diros zijn hele mooi grotten. Die gaan we bezoeken. We begrepen dat het daarbinnen maar iets van 16 graden is, dus truien mee.

Eerst nog even een plaatje van de ankerbaai.

En dan in de grotten. Het is een wonderlijk landschap van stalagtieten en mieten en zo.

Zeer de moeite waard!

Na de grot, door naar de westkant van dezelfde vinger. Naar Porto Kagio. Na een hele gezellige BBQ, een spelletje en daarna muziek avond (en ochtend) op Safari gaan we de volgende morgen (rond een uur of 12) op pad voor een lange wandeling.

We gaan op pad om de ingang van de onderwereld van de god Heda, de baden van Poseidon en de vuurtoren helemaal op het zuidelijkste puntje van deze vinger te gaan zien. Onderweg weer een enorme bloemenpracht.

Zo, Eva staat op het punt de onderwereld te betreden, maar ziet er toch maar vanaf.

Kijk, dit is dan de badkamer van Poseidon. Niet zo best onderhouden, en geen koud en warm stromend water meer, maar toch nog wel een aardig badkamer vloertje zo hier en daar.

En dan door naar de vuurtoren.

Daar is ie al.

We kunnen mooi even op het terras van die vuurtoren een hapje eten en dan weer terug.

We kiezen voor de alternatieve route. Hij staat op de kaart, maar is heel moeilijk in werkelijkheid te vinden. Hier en daar een steenstapeltje, maar meest toch gewoon het rode lijntje op de kaart volgen.

Wat een gigantisch werk moet het geweest zijn om al die terassen te maken. Maar goed dat ze vroeger slaven hadden…..

Na een dikke 15 km bijna weer terug op de boten. Het is inmiddels behoorlijk wat drukker geworden.

Dan steken we de volgende dag over naar de derde vinger, we gaan naar de baai Lefki op het eilandje Elafonisos. Wind recht van achter, een knoopje of 10 dus dat loopt wel. Beetje moeilijk ankeren want het meeste “zand” blijkt steen te zijn, maar we vinden toch een plek met echt zand. Dan gaan we boule op het strand spelen een BBQ’en.

Het strand heeft dan wel weer veel zand, zodat we weer regelmatig het rode balletje kwijt zijn.

En dan de BBQ. Mats en Eva zijn heel luxe voorzien. Ze hebben een mooie rvs BBQ op de railing en daarnaast nog een portable voor op het strand. Briketten erin en worstjes en broccoli erop.

Dan nog een pasta salade en bier en wijn erbij. Heerlijk. In de schemering gaan we terug naar de boten.

De volgende dag (14^e) doen we een poging om onderlangs de derde vinger te zeilen. Er wordt gewaarschuwd minimaal 3 mijl uit de kaap te blijven vanwege zware valwinden en dan nog minimaal 1 rif te zetten. Wij beleven het iets anders deze keer. Angelina kan de gennaker niet eens uit het water houden.

We moeten het meeste motoren, maar ja, een eerdere stopplaats is er niet en in de weerberichten staat ook voor de komende dagen nauwelijks wind.

We gaan naar Gerakas, een soort fjord met een zeer ondiep meertje op het eind. Beetje krap ankeren in die fjord, maar een bijboot tochtje de volgende dag leert dat we met onze diepgang ook wel in het meertje hadden kunnen ankeren. Op de kaart stond minder dan een meter, maar in de praktijk is het wel een beetje meer.

Het plaatsje stelt niet zoveel voor, maar er moeten boven op de berg de ruïnes van de oude chora en een kasteel zijn.

Dus maar even de berg beklimmen en op zoek naar stapels oude stenen.

Gevonden! Dit moet het kasteel geweest zijn. Ook vinden we nog een paar kerkjes en steenhopen die huizen geweest moeten zijn.

Na de wandeling gaan wij door richting Ermioni. Er is bijna geen wind en we hebben zo’n 40 mijl te gaan, maar we kunnen toch zeilen.

De fjord tussen de derde vinger en de kust waar Porto Kheli en Ermioni op ligt (die met Navplion op het einde) zit vol met een opbouwende onweersbui. We hopen dat er wind uit komt, maar de wind verdwijnt juist helemaal zodat we Ermioni niet meer kunnen bereiken. We motoren de laatse 2 mijl naar Metochi in volkomen windstilte. Eenmaal voor anker drijft de bui weg en hebben we toch nog een mooie zonsondergang.

De volgende dag zeilen we verder richting Ermioni en worden onderweg door dit monster ingehaald. Wel veertig jaar oud, maar nog steeds in bedrijf, met 32 knopen richting Athene.

Na een wandeling maar even zo’n fijne pita gyros. Het is niet zo heel erg druk…..

Ermioni by evening.

Vorig jaar haalden we op deze plek bij het vertrek een vreemdsoortig spinachtig stuk ijzer omhoog, dit jaar is het een plaatanker met ketting. Is wel mooi aan onze ketting gehaakt en kost wat moeite het weer eraf te krijgen.

Na een flink aantal uren opkruisen met bijna geen wind komen we aan in de baai van Poros. Daar treffen we Bella Ciao (ons zusterschip). Zij hebben de winter hier op de kant gestaan en zijn net weer in het water. De komende dagen komt er een zware Meltemi dus we blijven hier een paar dagen.

s’ Avonds een mooie “bloed” maan.

De 18^e (net voor de Meltemi) komen Mats en Eva (Angelina) ook naar deze baai en hebben we een BBQ- en spelletjes avond op de Safari.

Frits heeft zijn oude laadregelaars vervangen door Victrons en is heel enthousiast. Wij zijn ook al een tijdje niet erg tevreden met de opbrengst van onze panelen dus we bestellen bij de plaatselijke chandler ook drie van die regelaars.

Dus dat betekent weer een klusje. We bouwen ze zo dicht mogelijk bij de accu’s in en willen ze dan in drie groepen in serie schakelen zodat we met een zo hoog mogelijk voltage en een zo laag mogelijk amperage naar de regelaars transporteren.

Dat betekent dat we de kabelgoten open moeten hebben en de bedrading per paneel anders moeten aansluiten. Best wel een klus.

Helaas blijkt die serie schakeling helemaal niet handig. Als er van één set één paneel ook maar de geringste schaduw heeft doet de hele set bijna niets meer, terwijl bij parallel schakeling alleen dat paneel niets meer doet maar de andere van diezelfde set gewoon normaal blijven werken. Dus alles nogmaals open en alles weer (in drie groepen) parallel aansluiten.

Daarna het paneeltje waarop de oude regelaars zaten gemonteerd weer opknappen.

Dan alles weer netjes terug bouwen. We monteren de bedieningsunit van de alarminstallatie op het paneeltje. Die zat eerst links naast de deur, maar deze plek is mooier en maakt het paneeltje iets logischer.

Dan is er tijd voor een beetje ontspanning. We gaan met Mats en Eva een wandeling noord van de baai doen.

Hier een mooi overzicht over Poros baai met op het eind Poros.

Op de terugweg horen we vreemde geluiden. Blijkt een groepje varkentjes te zijn.

Zo, na vijf dagen Poros is de Meltemi weer op en zeilen we naar Sounion.

De 23^e gaat Bella Ciao naar Porto Rafti, zij verwachten bezoek. Angelina en wij gaan naar Kea. Het lijkt erop dat het scheepje hier links van de pier niet wist dat de pier inmiddels verlengd was….

De volgende dag gaan we met Mats en Eva een wandeling naar de Chora doen. Onderweg zien we een bioscoop. Deze zal overdag geen films kunnen vertonen, want dan kunnen ze het licht niet uit doen. Kijk hier midden onder dat witte vlak is het scherm en in dat hogere gedeelte van het gebouw zal de projector staan. Toch handig als je vrijwel zeker weet dat het nooit zal regenen.

Het is een weg met veel bochten naar de Chora. We zien veel van deze kapelletjes langs de weg staan. Op de rechtse hoek van dit kapelletje staat een motorfietsje en binnenin de foto van een jongen man en vele foto’s van motoren. Dus tja…..

Het lijkt ook wel een beetje een racebaan.

Wij gaan verder via de oude weg (ezelpad). Het is erg warm en er is geen wind. Nog drie kilometer te gaan.

En dan vallen de terrassen weer op. Wat een enorm werk om dat zo te maken.

Zo, eindelijk in de Chora. Het was een flinke klim, maar het is er wel mooi.

Bouwkundig hier en daar een beetje twijfelachtig, maar ja, het staat al honderden jaren.

Veel bloemen tussen het wit.

En dan op het hoogste punt van de Chora een mooi uitzicht over zee richting Evia.

Na een ijsje gaan we onderweg om lager in de Chora een pita gyros te scoren. Dan zie ik wat kronkelen…..

Hij had een beetje haast en verdween iets verderop door een kier in de stenen.

Hier is een verbouwprojectje bezig. Er zijn hier geen wegen dus alle bouwmaterialen (heel veel zakken cement en zo) worden op ezeltjes aangevoerd. Die staan dan de rest van de dag geparkeerd.

Na een fijna pita gyros dalen we weer af naar de baai en na een zwemmetje doen we even weer een klein klusje. De ankerrol maakte een beetje lawaai. We snappen nu waarom.

Zo, weer een hele mooie avond.

De volgende dag gaan we onderweg naar Karystos. Angelina gaat naar Andros. Die komen we later waarschijnlijk wel weer tegen. Onderweg even een heel vervelend klusje. Het toilet deed het iets minder goed, bleek er een prop papier rond de versnijder gewikkeld zonder dat die werd versneden.

In Karystos wonen Frans en Marleen die we in 2016 op Kreta hebben leren kennen (voorheen Pietje van Kan, maar nu landrotten). We borrelen en eten de 1^e avond met ze bij een restaurantje aan de haven kade en de 2^e avond gaan we bij ze thuis eten. Biefstuk, salade en frietjes. Heerlijk! En heel gezellig weer bijpraten.

Iets minder gezellig vinden hun katten het met elkaar. Deze twee zitten elkaar telkens uit te dagen en het pad te versperren. Het komt gelukkig niet tot vechten, maar de pikorde is kennelijk nog niet helemaal bepaald.

De 27^e gaan we naar het eilandje Megalonisos. Idyllisch blauw baaitje met een wit strand. We liggen met nog twee zeiljachten heerlijk rustig voor anker in de baai. De 28^e is het zaterdag en dan breekt de hel los. Eerst komen er een stuk of 6 ribs met families die op het strand gaan zitten, maar om een uur of 11 komen er twee tripper boten. De disco staat op 10 en ca. 40 duitsers proberen daar dan weer boven uit te schreeuwen en te joelen om maar oh zo blij en vrolijk mogelijke filmpjes voor Instagram of Facebook te maken. Ze springen in het water en schreeuwen zo mogelijk nog harder. Het wordt iets stiller als er gegeten wordt, maar dan zwem nr. 2 met bijbehorende herrie. Om drie uur is iedereen weer aan boord en verdwijnt alles weer. Ook de ribs vertrekken en we blijven alleen achter. Heerlijk wat een stilte!

De 29^e gaan we naar Porto Rafti, een zeer beschutte baai met een erg handige bus of taxi verbinding naar het vliegveld van Athene. Wij krijgen namenlijk bezoek en die gaan we van het vliegveld halen. Wie het is lezen jullie in de volgende blog.

En dan is de maand weer om, het was een erg afwisselende maand en we hebben behoorlijk veel mijlen gemaakt. Hadden we tijdens de oversteek vanaf Sicilië nog donker en regenachtig weer, het begon zodra we in Griekeland waren ineens mooi helder blauw en zonnig te worden. De temperaturen kropen langzaam omhoog van een krappe twintig in het begin van de maand naar ruim boven de dertig nu en ook de avonden zijn nu weer gewoon lekker warm. De watertemperatuur is van zeventien naar drieëntwintig gestegen. Nog wel erg koud om in te zwemmen, maar je frist er wel van op. We hebben het erg gezellig gehad met Mats & Eva, Tuula en Pekka en Frits en Reinhilde en krijgen vandaag bezoek uit Nederland. Daar hebben we heel veel zin in. Eind juni zullen we de volgende blog plaatsen.