November 2021

Sicilië 1

November, onze eerste hele maand in de marina. We genieten enorm van het leven in ons drijvende dorp. De prijs van de huurauto’s zakt al snel weer naar een zeer aanvaardbaar niveau, zodat wij zelf een auto halen en er ook weer auto’s genoeg beschikbaar zijn om met de wandelgroep wandelingen in het binnenland (de bergen) te gaan doen. Het weer is deze maand nogal wisselvallig. Meestal is vooral oktober slecht en november en december dan juist weer heel mooi rustig, maar klimaat verandering hè. Aan Corona doen we hier eigenlijk niet, het enige wat we er van meekrijgen is dat we in de winkels zo’n dom lapje op ons gezicht moeten en wat we lezen op de Nederlandse nieuws sites. We doen deze maand vier groepswandelingen, wat klussen, een BBQ en een heus Amerikaans Thanksgiving diner. Daar tussendoor hebben we onze wekelijkse boule op de beach met gezellige after parties en wekelijkse spelletjes/tapa avonden met Marcel en Natasja van de Tiramisu.

We beginnen deze maand met een surf les. Nee ik krijg geen les, maar ik geef les.

Catherine (Rocko One) wil graag leren surfen, maar helaas zijn de golven vandaag zo hoog dat het bij pogingen het zeil omhoog te krijgen blijft.

Later nog maar eens proberen.

Dan gaan we weer een wandeling doen. De vallei noord van Ragusa. Wij hebben nog geen auto, maar er zijn er wel al twee zodat een deel van de groep met de auto kan. We komen 4 plaatsen tekort, maar die kunnen met de bus, want deze wandeling start op het eindpunt van de bus naar Ragusa (bij Ibla). We moeten eerst over (door) de rivier.

Dit is het steile stukje waar gek genoeg altijd de conversatie stil valt.

Even weer op adem komen.

En dan door voor de tweede stevige klim.

Onze chauffeur (Ed, midden op de foto) heeft een extra handicap, hij heeft Otto op z’n buik. En die weegt toch al snel ruim 10 kilo! Otto is te lui om zelf te lopen.

Ragusa city.

Het heeft even geregend begin van de week en gelijk ploppen de bloemetjes de grond uit.

Afdaling de vallei in.

Dit kikkertje was bij ons vorige bezoek begin dit jaar nog een kikkervisje.

Uitzicht over de vallei.

De groep van deze week, 12,5 personen.

En dan, zo’n 6 kilometer na de lunch weer terug over de rivier.

Zo, nog even een biertje!

6 november, het wordt al winters! de buitentemperatuur is tot onder de 25 graden gezakt.

We hebben zuidelijke wind. Dan komt er toch wat Sahara aangewaaid.

Italiaanse vis wedstrijd. Het gaat niet om de vis of zo, maar om wie de mooiste uitrusting heeft.

10 november kunnen we met Brad en Ruth (Korsar) meerijden naar Catania om een auto te halen. Zij leveren die van hun in en rijden met ons weer mee terug.

We krijgen een mooi Opeltje mee.

Donderdag 11 november, zeer ernstige regenbuien vandaag. Het komt werkelijk met bakken uit de hemel vallen. We hebben de groepswandeling uitgesteld naar a.s. zaterdag.

Zodra het ook maar even droog is gaan we naar Ragusa. We waren niet voorbereid op deze modderstromen.

Deze rivier is normaal gesproken de hoofdweg naar Ragusa!

Tja…..

En nu zoeken waar het knopje van de ruitenwissers zit!

Deze auto rechts aan de kant van de weg mist een wiel. Dat komt doordat soms van die grote ronde putdeksels uit de put worden gedrukt en er dan een gapend gat over blijft. Door de modderstromen kun je dat dan weer niet zien…

Op de Ragusa hoogvlakte zijn de modderstromen over maar staan er enorme plassen redelijk schoon water. De auto wordt weer even heel mooi schoongespoeld.

En als we dan na een paar uurtjes weer terug komen in de haven is alles weer over en wordt het een mooie avond.

Zaterdag 13 november, groepswandeling bij Grammichelle. We hebben inmiddels voldoende auto’s om iedereen mee te kunnen nemen en zolang er nog geen corona restricties zijn gaan we in ieder geval de ver weg wandelingen doen.

We gaan door het bos vandaag.

Lunch!

De groep van deze week, 16 personen.

En dan weer verder.

Mooie uitzichten langs de rand van het bos.

Uitzicht op het plaatsje Mineo, boven op een bergkam.

En dan trekken de wolken een heel klein beetje open en zien we de Etna.

Ja, het is niet veel, maar die donkere schuine helling ietsje rechts van het midden van de foto is echt de Etna!

Weer tijd voor een klusje. Het moeilijkste hebben we al gedaan (het op maat maken) maar nu gaan we epoxy mengen om er een latje op te glassen.

Dit wordt een plank in de ruimte boven de bedden in de voorhutten. Het mag niets wegen dus een plaatje triplex van 3 mm maken we aan de straks open kant sterk met een latje en een glasje.

Dan een laagje DD lak op de onderkant.

En dan de drie overgebleven zijden even recht en strak maken door er met dubbelzijdig tape een latje op te plakken.

Links het latje met het glasje. Mooie verbinding hè. Gaat nooit meer kapot. Rechts het tijdelijke latje, alleen om de boel strak te houden tot het op z’n plek zit.

Dan de plank laten rusten op een paar tijdelijke schroefjes en in de hoeken een PU lijm fillet leggen.

Als de kit sterk is de schroefjes er weer uit en aan de bovenkant een epoxy fillet en een glasje in de hoeken en als dat hard is weer een laagje DD lak erop. We hebben nu een “zoldertje” boven het voeteneind van de bedden in de voorste hutten.

Volgend klusje: de bruce ankers (tweede anker en ankertje van de bijboot) roesten na 12 jaar weinig gebruik behoorlijk.

Daar gaan we wat aan doen, maar we kiezen voor de makkelijke weg.

We brengen ze naar de verzinkerij in Ragusa.

Dan is het al weer donderdag en gaan we met de groepswandeling naar Pantalica Necropoli. Dit is een grote vallei waar in de verticale rotswanden allemaal graf grotten zitten. De meeste experts denken dat in 728 voor Christus de koning van Hybla een klein deel van zijn land aan kolonisten uit Megara in Griekenland te beschikking heeft gesteld en dat zij hier de stad Megara of Hyblea hebben gebouwd. De tombes zullen dan wel van een paar jaar later zijn.

Helaas kunnen we geen rondje wandelen want vanwege de recente regenval is de rivier onder in de vallei te woest om over te steken.

Dus worden het twee heen en weertjes in plaats van een rondwandeling. Komt uiteindelijk op bijna hetzelfde neer.

We dalen af naar het pad langs de rivier om ook hier te ontdekken dat dat pad even niet beschikbaar is. Gezien de platgewassen begroeiing en resten takken en zo is de rivier zeer kortgeleden nog zeker 10 meter hoger geweest.

Een deel van de wandeling gaat over een voormalige spoorbaan en door oude spoortunnels. De rails zijn er niet meer zodat we gerust de tunnel in durven te lopen.

Dit was het station (nu museum). Geen idee waarom hier een station is geweest, want er is hier verder niets.

Als je hierop inzoomt lees je dat het een 125 kilometer lang smal spoortje is geweest dat tussen 1912 en 1923 is aangelegd. Startend in Siracusa en dan met een Y splitsing in Giarratana naar Ragusa en Vizzini. Het heeft dienst gedaan tot 1956. Het hoogste punt was in Chiaramonte Gulfi op 845 meter. Soms werden de passagiers gevraagd te helpen de trein de berg op te duwen….

De groep van 18 november. We begonnen met 6 meer, maar 4 daarvan (1 auto) hadden onderweg een klein navigatie foutje en stonden op een parkeerplaats hemelsbreed 300 meter bij ons vandaan. Lijkt dichtbij, maar met die rivier die we niet over konden was dat een uur rijden. 2 anderen hadden na de afdaling naar de rivier en de daarna onvermijdelijke klim weer omhoog al genoeg. Alleen de echte diehards hebben de groepsfoto gehaald!

Handgemaakte grotten, zo’n 2.740 jaar geleden aangelegd.

Deels als graftombes, maar gezien de zwartgeblakerde plafonds en de enorme grootte ook deels als huis.

Zo, de laatste loodjes. Ik sta al bij de auto’s, het rijtje midden op de foto moet nog een stukje omhoog. Het was ondanks dat we geen echt rondje konden toch een hele mooie wandeling. Nu weer ruim 1,5 uur terugrijden.

Als we maandag 15 november van het boulen op het strand terug lopen naar de boot zijn er een paar heel vreemde wolken te zien. De volgende dag is er regen en onweer.

De 20^e is het weer prachtig. We organiseren een BBQ (we kondigen het aan op Facebook en steken de BBQ een half uurtje van tevoren aan).

Er worden weer grote hompen vlees geroosterd. Er doen zo’n 30 personen mee aan deze BBQ.

Ieder brengt zijn eigen vlees en drinken mee en een dish to share.

En als dan al het vlees op is gaan er kartonnen dozen en stukken afvalhout op de BBQ.

De 23^e doen we even een “tussenwandeling” met z’n tweeën. Eigenlijk gingen we boodschappen doen, maar het zag er zo inspirerend uit dat we het niet konden laten.

Is geen bloem of zo, maar allemaal slakken op een takje.

De 24^e doen we weer een groepswandeling. Twaalf personen en een hond dit keer. De auto’s worden steeds goedkoper, we hebben nu vijf auto’s om deze groep te vervoeren.

We gaan een ons bekende wandeling doen dus we hebben hem niet voorgelopen. Fout! We worden bij de ingang van het bos tegen gehouden door iemand die ons vertelt dat het bos gesloten is wegens de bosbranden in augustus. Er staat dus iedere dag de hele dag iemand in een auto te wachten om eventuele bezoekers tegen te houden. Hoezo verborgen werkloosheid! Tja, het is ook wel echt verbrand.

We vinden een andere (onbewaakte) ingang en wandelen door een grotendeels door brand verwoest bos. Gek eigenlijk want bij deze ingang stond niet eens een bordje dat het gesloten was of zo.

Kennelijk heeft de brand na het blussen nog een tijdje ondergronds in de wortels doorgebrand.

De open plekken zijn vanzelfsprekend niet verbrand.

Lunch! De eerste acht kilometer zit erop.

Nog negen te gaan en hier is alles wel weer flink verbrand.

Hebben jullie dat ook wel eens? Zo’n heel kort piepje dat aangeeft dat er van één van de rookmelders een batterijtje vervangen moet worden? Hij piept alleen rond een uur of zes in de ochtend omdat het dan het koudst is. Een heel kort piepje zo om de vijf minuten. En zie dan maar eens te vinden welke het is!

Nog een probleempje. De bakboord boiler wordt overdreven heet en ik meet 180 volt (maar zonder ampères) tussen het aanrecht en de aarde. Dus weer een element kapot.

Die dingen gaan hier in de Med maar 1 á 2 jaar mee door het bijzonder kalkrijke water. En dan alleen in de winter, want in de zomer hebben we zacht water uit de watermaker.

Zo, gekocht om eventuele indringers mee op het hoofd te meppen, meest gebruikt als handvat om op de surfplank achter de bijboot te water skiën, maar ook geschikt waar ie eigenlijk voor was ontworpen: deegrollen!

Dan nog een berg appeltjes schillen en snijden.

En dan in de oven. Onze bijdrage (twee van deze taarten en een enorme bak aardappelpuree) voor het thanksgiving diner.

Een andere bijdrage is het sjouwen met heel veel tafels en 40 stoelen. De organisatie, inkoop van alle ingrediënten, uitschrijven van de recepten, de decoraties en verlichting en ook een heleboel kookwerk zijn gedaan door Tom en Susan (Sirena). Maar dat mag dan ook wel, zij zijn ten slotte de enige Amerikanen op onze steiger op dit moment.

Zo, een beetje extra formeel aangejast voor de gelegenheid.

En dan kan het feest beginnen.

Het menu. Van links naar rechts de chefs, deelnemers en het menu.

En zo ziet dat er dan uit!

Leeftijden van 8 tot 80.

Het weer werkt aardig mee al wordt het wel erg vroeg donker tegenwoordig.

En dan het toetje: de pies (spreek uit: pais). Uiterst links en recht op deze foto Tom en Susan, de bedenkers van dit gebeuren.

Maandag 29 november: spelletjes avond op de Tiramisu.

De 29^e waait het erg stevig en het is ijskoud (ca. 15 graden!). We gaan even bij Punta Secca kijken. De golven stormen behoorlijk hard op ons af.

Het water komt ook hoog het strand op en bijna tegen de huizen aan. Die hier rechts met die groene luiken is het huis uit de politieserie Montalbano.

We rijden gelijk even door naar Ragusa om onze opnieuw gegalvaniseerde ankers weer op te halen.

Die avond en nacht stormt het nog steeds flink. We zien een max van 52 knopen (windkracht 10).

Volgende ochtend (30^e) is de wind helemaal weg en ziet het er weer normaal uit.

We gaan nog even naar Ragusa voor wat sinterklaas kadootjes en verkennen daarna een vallei oost van Ragusa.

Terug in de haven hebben we een mooie zoonsondergang.

Zo, dan is de maand weer om. We hebben ons uitstekend vermaakt. Het is weer een erg leuke groep mensen hier in de marina deze winter (nou ja, winter?). Morgen een door de marina georganiseerde brunch op de main pontoon en dan reizen we overmorgen naar Nederland om Sinterklaas te vieren. Als er tenminste geen idiote reisbeperkingen worden ingesteld…… Eind december zullen we de volgende blog plaatsen.