Oktober 2016

Griekenland 2.

Deze maand is de laatste zeilmaand van dit jaar. We krijgen in Zakynthos Fria (mijn moeder) aan boord en vertrekken richting Kreta. Daar zullen we overwinteren in de haven van Agios Nikolaos. De totale afstand is een kleine 400 mijl en we gaan in kleine stapjes van gemiddeld zo’n 40 mijl per dag richting zuiden. Er blijft dan ’s middags genoeg tijd over om het stadje bij de ankerplaats te verkennen of een langere wandeling te maken. Na negen dagen zijn we in Spinalonga Bay, een mijl of 10 boven Agios Nikolaos, waar we voor Elounda ankeren en voorlopig blijven wachten tot er een plaats in de haven beschikbaar is. Ik heb inmiddels een vreselijke kiespijn rechtsachter onder. Dat zeurde al een aantal weken en jaren geleden was ik eens gewaarschuwd voor een niet doorgekomen verstandskies. Dus het eerste wat we er doen is een tandarts opzoeken. Die kan niets vinden en stuurt mij door naar een röntgen lab in Agios voor een foto. Om hier te komen huren we een auto en een uurtje later ben ik terug bij de tandarts met een mooie foto. Op de foto ook niets te zien dus is de conclusie een ontstoken wortelpunt en geen scheefgegroeide verstandskies die operatief moet worden verwijderd. Dit kan met een weekje pillen worden opgelost, pfffffff. Nu we toch een auto hebben kunnen we mooi even in de haven gaan kijken en het eiland verkennen. De haven lijkt nog niet klaar voor ons, maar we liggen nog prima voor anker en maken mooie autotochten over het eiland. Op 22 oktober kunnen we de haven in en begint het winter live aboard leven in de haven, met z’n happy hours, BBQ’s en dat soort zaken. Erg gezellig om ook vele bekenden van vorige jaren weer tegen te komen. Op 25 oktober vliegt Fria weer terug naar huis. Het is ontzettend gezellig geweest met haar en we hopen dat ze snel weer eens komt. Daarna begint voor ons het “winterseizoen”. Gek eigenlijk, met het weer dat we hier nu hebben zouden we in Nederland in de zomervakantie heel blij geweest zijn en hier gaan we in winterslaap.

We hebben een paar dagen tussen dat Henk en Houkje vertrokken zijn en Fria aankomt dus tijd voor diverse fietstochtjes naar de Lidl en de AB supermarkt.

We liggen een beetje hobbelig op Zakynthos dus zodra we Fria van het vliegveld gehaald hebben vertrekken we richting Katakolon op Peloponissos. Er is weinig wind, maar we komen er op zeil.

De dames gaan even zwemmen terwijl ik het eten klaar maak. De watertemperatuur is inmiddels gezakt naar zo’n 26 graden en dat vind ik veel te koud.

Katakolon is een echte cruiseschepen haven. Er is een enorm plein vol met touringcars om de gasten naar Olympia, de overblijfselen van het eerste Olympisch stadion, te brengen. 

Op 6 oktober gaan we met een heel rustig windje richting ​Kyparissia.

Vlak aan de haven staat deze “kerk”.

We maken een wandeling door de stad en komen op een gegeven moment dit oude verlaten treinstation tegen. Terwijl wij er naar kijken begint een oude dame een heel verhaal in het Grieks. We snappen er weinig van, maar haar afkeuring van de teloorgang van het spoor blijkt duidelijk.

En de zon gaat weer mooi onder.

De volgende dag gaan we naar Pylos. Er is geen wind als we vertrekken en later een heel klein beetje recht op de neus, dus een motor dagje. We nemen de korte route tussen de rotsen door de baai in. Volgens de kaart zou het diep genoeg moeten zijn….

In de praktijk blijkt er meer dat 10 meter te staan. 

De jachthaven van Pylos is nooit afgemaakt en raakt al weer in verval. Niet alle bolders zijn meer even sterk, maar je ligt er gratis. 

Op de kant staan ook allerlei boten, onder andere de Sunlady die we kennen van winter Almerimar en vorig najaar op Malta. 

Er zijn er ook die er zeer waarschijnlijk niet meer weg zullen komen.

We maken een wandeling naar het kasteel aan het begin van de baai.

Onderweg mooie bloemetjes.

Na wat zoeken vinden we de ingang van het kasteel en na het kopen van een toegangskaartje kunnen we heel mooi zien waar we de baai zijn ingevaren.

Het kasteel is mooi gerestaureerd.

Ook binnen zijn er mooie bloemetjes.

En dat alles voor maar ruim een miljoen Europese subsidie!

8 oktober vertrekken we naar het zuiden om de eerste poot van Peloponissos heen. Volgens het weerbericht zou er wind komen, aantrekkend tot een dikke 20 knopen.

De ware wind is schuin achter waardoor de schijnbare wind naar iets voor halve wind draait. Het gaat lekker, alleen zijn de zeer korte steile golven een beetje irritant.

Bij de kaap van de tweede poot (Pt. Tainaro) neemt de wind flink toe en draait tegen. We hebben inmiddels 3 reven in het grootzeil en een behoorlijk ingedraaide fok.

32 knopen schijnbare wind, eigenlijk zou ik dat grootzeil wel graag kwijt willen…..

Nog even en we komen in de luwte van de kaap. In ieder geval wat de golven betreft.

De golven zijn weg, maar het waait zo hard dat het water spontaan opwaait. Zie de witte streep tussen de stagen.

Dan is een mooie beschutte ankerbaai erg prettig.

De volgende dag gaan we met windstil weer verder naar het eiland Kythira onder de derde poot. Helaas het grootste deel op de motor.

Kennelijk is de navigatie hier een beetje moeilijk.

Kijk, precies zoals ze ze op de kaart zetten.

Op 10 oktober gaan we naar Antikythira. Het is maar 28 mijl, maar door naar Kreta is nog eens een 30 mijl extra en dat gaan we niet halen vandaag met deze zwakke wind.

Potamos op Antikythira heeft een hele mooie beschutte baai met hoge rotswanden. Het is wat diep om te ankeren (10 meter op het eind) in de beperkte ruimte, maar er komt geen wind dus kan alles.

We maken er een flinke wandeling.

Vlak bij de boot zien we ineens een kudde berggeiten op een praktisch verticale rotswand.

De volgende dag gaan we met eerst een beetje wind mee, later een flinke tegenwind (kruisen!) en op het laatst helemaal geen wind meer naar Marathi, een mooi ankerbaaitje aan het begin van de militaire baai Ormos Soudhas. We hebben het anker nog niet liggen of er komt ineen een hele harde hele warme wind. De atmosfeer is ook erg typisch, dampig of stoffig. 

Midden in de nacht komt er nog weer een erg stevige wind. Of die ook zo warm was weet ik niet, want ik lag in bed. De volgende dag is de lucht mooi opgeklaard en ronden we de kaap Ak Panayia. We proberen een ankerplekje te vinden, maar dat lukt niet. Het is overal rots, ondanks dat er strandjes zijn, dus maar door naar de haven van Heraklion.

De haven is absoluut waardeloos. Enorme rotherrie van ventilatoren of zo op afgemeerde veerboten en een voortdurende swell met af en toe een hele flinke schuiver als er een veerboot is binnengekomen. Wel mooi zijn de stad en het fort aan het begin van de oude haven.

Dan gaan we met een pittig windje door naar onze voorlopige eindbestemming, de Spinalonga baai. We doen in het begin alleen op de fok al meer dan 10 knopen dus laten we het grootzeil maar zitten. Als later de wind afneemt zijn we te lui om het nog te hijsen en nemen we genoegen met een knoopje of 6.

We passeren het voormalige lepra eiland Spinalonga in de ingang van de baai.

Het is goed ankeren in de baai.

Na tandartsbezoek en zo gaan we met het huurautootje over de dam op het eind van de baai. Het waait een beetje waardoor de windgolven over de weg spatten. En ja, geen bruikbare ruitenwissers en geen water in het vatje. Het regent hier immers nooit.

We gaan naar Knossos waar de resten van een 4000 jaar oud Minoïsch paleis te zien zijn. In 1878 heeft Arthur John Evans een start gemaakt met de opgravingen. In 1899 kocht Evans de grond en is grootschalig gaan opgraven en restaureren. Dit heeft hij tot 1931 volgehouden. Na de tweede wereldoorlog is het onderzoek voortgezet en tegenwoordig is het opgegraven gebied ca. 22 vierkante kilometer groot. Het is boeiend, maar door alle restauraties is moeilijk te zien wat nu oud is en wat niet.

Het binnenland van Kreta is een stuk groener en ronder dan de kusten doen vermoeden.

Na een gezonde dosis cultuur eerst maar eens een even gezonde maaltijd.

Onderweg terug komen we een tamelijk nieuw stuwmeer tegen. Dit dorpje is daarvoor opgeofferd en staat nu bij hoog water gedeeltelijk onder water. Het dak van de kerk houd het zo te zien net droog.

En dan nog even boodschappen. We lopen een Carrefour in en kijken een beetje verbaasd om ons heen. Het is een flinke winkel, maar wat klopt hier niet?

Bij de kassa horen we het, het geld is op!

Dan gaan we op 16 oktober naar de oostpunt van het eiland. Daar moet een palmen bos zijn. Niet het einddoel is belangrijk, maar vooral wat je onderweg ziet.

Uiteindelijk zijn we er. Het is echt wel mooi. 

​Er zou zo’n 200 vierkante kilometer palm bos moeten zijn, maar volgens ons is dat nogal overdreven. Mooi is het wel.

En dan maar weer een hapje.

Die Grieken zijn gek op oude pickups. Het halve eiland rijd er mee. Meestal gedeukte aftandse dingen, maar deze is bijzonder mooi gerestaureerd.

Op 19 oktober gaan we naar een plaatsje aan de zuidkant van Kreta, Ierapetra.

De 20e naar de Lassithi hoogvlakte op zo’n 800 meter hoogte. Het is er plat als Nederland en is het voornaamste landbouwgebied van Kreta.

We bezoeken er een oude Minoïsche grot. 

Daarna maken we een mooie wandeling langs de landbouw veldjes. Fria gaat een paar appeltjes stelen.

Er staan ca. 8000 van deze molentjes om water op te pompen voor de landbouw. Waarschijnlijk zijn inmiddels velen vervangen door elektrische pompen.

Schapen worden hier door schaapherders gehouden en geweid waar het maar groen is. Soms moet dan een weg overgestoken worden.

​We gaan naar het Happy hour van de haven, maar eerst even Happy hour bij Jacob en Vickie.

We hebben een telefoontje gehad dat er plek in de haven is. Geert van de Anegada heeft het goed in de gaten gehouden en gelijk toen er twee boxen naast elkaar vrij kwamen het havenbeheer op ons spoor gezet.

Dit is dan echt het laatste tochtje voor dit jaar.

Ons plekje voor de winter.

Een vreemd beeld in Agios. Er staat iets bij dat deze dame Europa heet en stichter is van het Minoïsche volk. Ze zou op de rug van Zeus, die voor deze gelegenheid even de gedaante van een stier had aangenomen en kennelijk fantastisch kan zwemmen, vanuit Sidon (Israel) ontvoert zijn naar Kreta, Zeus zijn geboorte eiland. Ze kreeg drie kinderen van Zeus en trouwde later met de koning van Kreta. Voor het ware verhaal verwijzen wij graag naar Wikipedia.

23 oktober bezoeken we een olijfolie fabriek. Altijd al benieuwd geweest hoe je nu olie kunt maken uit olijven. Er moeten op Kreta zo’n 15 miljoen olijfbomen staan. Per boom zijn er zo’n 100 kilo olijven en hieruit is 25 kg olie te winnen.

Vroeger werden de olijven tot pulp gewreven onder een molensteen. De pulp werd daarna geperst in een vijzel pers.

​Het vocht werd in een aardewerken pot gedaan waar de olie van het water gescheiden werd door verschil in gewicht. 

Tegenwoordig gaat het eigenlijk nog net zo, alleen is de maalsteen vervangen daar een soort shredder, de pers door een decanter en de aardewerken pot door twee centrifuges en een stel flinke rvs opslagtanks.

Dit fabriekje kan zo’n 3.000 liter olijfolie per uur maken, dus 12.000 kg olijven per uur verwerken. Dat zijn dan toch weer 120 bomen per uur. Klinkt veel, maar voor die 15 mln bomen is dat lang niet genoeg. 

Na de olijven is er de wekelijkse BBQ op de haven.

Zelf je eigen vlees meenemen en een salade, broodjes of iets anders voor op het algemene buffet. Goed concept!

De dag na de BBQ gaan we een wandeling maken door een droge rivierbedding. 

Dat is behoorlijk klimmen en klauteren.

Mooi glad uitgesleten.

En dan weer een droge waterval.

De terugweg doen we over een pad langs de rivier, gemiddeld zo’n 100 meter hoger.

Een heel dapper bloemetje.

Na de wandeling nog even de statistieken bekijken op Wikiloc. Het was een schitterende wandeling van zo’n 10 kilometer erg ruw terrein.

Tja en dan is het al weer eind oktober en gaat Fria naar huis. We hebben een heerlijke tijd gehad met haar. 

Onze route van Zakynthos naar Agios Nikolaos.

De dagen na Fria’s vertrek besteden we aan het winter klaar maken van de boot (fok eraf, grootzeil onder de huik, watermaker conserveren enz.) en storten wij ons in het sociale leven op de jachthaven. Wij hopen eind november de volgende blog te kunnen plaatsen.

2 reacties op “Oktober 2016

  1. Hoi Wouter en Paula, mooi verhaal weer. Heb je de Kayacat al? Veel plezier op Kreta.

    • Hoi Lex, nog geen Kayacat; ze hebben wat vertraging in de productie, maar we houden moed!