Oktober 2022

Griekenland 5

Deze laatste maand van het vaarseizoen varen we van het mijn eilandje onder Kos (Gyali) via Symi, Rhodos en Kasos naar Kreta. Symi is een heel mooi eilandje, alleen jammer dat er zo veel charterboten komen. In de ochtend is de baai waar we liggen zo’n beetje leeg en iedere middag rond een uur of drie begint de ellende. Dan loopt de baai helemaal vol en ankeren ze veel te dicht bij elkaar (kan mij niet schelen) en te dicht bij ons (daar baal ik van). Gelukkig is het einde van de baai minder dan twee meter diep en daar kunnen zij niet komen. Na een paar dagen gaan we verder naar Rhodos. Rhodos city is een heel bijzondere oude vestingstad en werkelijk zeer de moeite waard om te bezoeken. De rest van Rhodos kun je gerust overslaan, daar zijn alleen maar resorts en geen mooie beschutte baaitjes met leuke stadjes en zo. We wilden eigenlijk na Rhodos via een paar eilanden die tussen Rhodos en Kreta in liggen naar Kreta gaan en dan de zuidkust verkennen voor we naar onze winterhaven Agios Nikolaos gaan, maar er komt een nogal dreigend weerbericht. We besluiten dan toch met enige haast naar de baai van Elounda (Kreta) te gaan. Deze baai is rondom beschut en nergens dieper dan acht meter, een soort hurricane hole. We treffen daar Relax en Baravara en nadat we de storm hebben uitgezeten hebben we een gezellige tijd met hun. Later komt ook Migaloo de groep versterken. Ons nieuwe grootzeil wordt geleverd en die kunnen we nog even uitproberen voor we op 31 oktober naar onze winterhaven gaan.

De route van oktober.

We beginnen deze maand met een heel rustig tochtje van Gyali (het mijn eilandje) naar Symi. We werden vannacht om half twee nog wel opgeschrikt door het geluid van een ankerketting heel vlak bij. Wij waren gisteravond de enige in een hele mooie zandbaai waar wel 100 boten kunnen liggen, komt er een Frans op nog geen twintig meter naast ons liggen. Ik zeg dat ze te dicht bij liggen en zij zeggen dat dat geen probleem is. Ik probeer nog uit te leggen dat ze geen idee hebben waar ons anker ligt (het is windstil dus ze kunnen hun anker wel bovenop die van ons gegooid hebben) maar ook dat is voor Frans geen probleem. Dus ik zet de motoren aan en vaar achteruit naar hun toe tot ik vooruit moet geven om ze net niet te raken. Frans vind het nog steeds geen probleem, Francien roept van het voordek dat ik crazy ben, maar ze gaan toch ankerop en ca. 50 meter aan de andere kant van ons liggen. De volgende morgen zijn ze al weg als ik wakker wordt.

Wij varen de zuidbaai van Symi in (Panormitis). De enige bebouwing is een gigantisch klooster, natuurlijk in onberispelijke staat onderhouden.

En ze hebben ook geen gebrek aan elektriciteit.

De volgende dag maar eens een rondje lopen. Blijkt dat de meeste “cellen” inmiddels als B&B in gebruik zijn en dat er een wielerwedstrijd voor kinderen is vandaag.

Hele dure fietsjes van koolstof en zo, gladde pakjes, helmpjes en een luidsprekerinstallatie. Ze starten één voor één met telkens een paar minuten er tussen. Wat jullie waarschijnlijk niet goed kunnen zien is dat de enige route dit klooster uit een haarspeldweg is die over de hoogste berg van dit eiland naar de stad aan de noordkant van het eiland loopt.

Bij de start worden ze heel hard aangemoedigd en fietsen ze zo hard als ze kunnen (op het vlakke stukje). Dat zal wel snel veranderen…

De veerboot heeft een enorme hoeveelheid oude vrouwen en ook nog wat gewone toeristen gebracht. Die gaan allemaal wild kruisjes slaand en mompelend het klooster van binnen bekijken.

Dit molentje bewaakt samen met een militaire post de ingang van de baai.

De militaire post lijkt verlaten en als we eromheen klimmen kunnen we erin kijken. Dit schiet ding lijkt toch niet verschrikkelijk oud.

Dit lijkt op het eerste gezicht een tamelijk kale rots.

Nadere inspectie leert dat dit vele jaren glasbak legen is.

We wandelen een stukje de berg op en hebben een heel mooi uitzicht over het baaitje. De meest rechtse boot is Safari, de één na linkse Paikea. Peter en Dominique zijn ook aangekomen in de baai. Het lijkt heel ruim en mooi zo, maar vanaf drie uur elke dag loopt de baai helemaal vol met vooral huurboten.

Die ankeren veel te dicht bij, met te weinig ketting en in de nacht hebben we hier telkens gigantische windvlagen (40+kn), telkens weer uit een andere richting. Wij hebben grote moeite om die huurdingen (en vooral hun flotilla leiders) aan het verstand te peuteren dat ze dan niet dicht bij ons moeten komen omdat wij heel anders bewegen dan zij. Wij zijn zelfs nog gaan verplaatsen naar ca. 1,7 meter diepte om uit hun baan te blijven.

De 4e gaan we met Peter en Dominique een busritje doen naar de hoofdstad (en enige stad) op dit eiland.

De kleur van de foto’s is wat vreemd door de getinte ramen van de bus, maar dit is ons baaitje.

Dit is het baaitje waar Relax ligt.

En dit is de hoofdstad van dit eiland: Symi.

Een fraai en kleurrijk stadje.

Usfie!

En dit is Peter in gevecht met een pita gyros.

De volgende ochtend nog maar even een wandeltje rond onze baai. De geitjes zijn uitstekende boomklimmers.

En dan zwaaien we nog even naar Peter en Dodo, wij gaan naar Rhodos en zij blijven nog een dagje. Peter heeft overigens nog wel een paar flinke krassen opgelopen van zo’n huurding dat vermoedelijk ergens in de nacht tegen hun aan is gekrabd.

Wij hebben een relaxed tochtje voor de wind naar Rhodos city.

Wij zijn daar niet de enigen. Wij ankeren net zuid van Rhodos marina.

De volgende ochtend (6e) gaan we het stadje verkennen. Hier liggen allemaal gedumpte of opgeviste jachten. Vermoedelijk gejat en volgstopt met illegale grensoverschreiders en gestrand om vervolgens “gered” te worden. Genummerd op volgorde van aankomst?

We wandelen verder en ontdekken een ingang naar de “slotgracht” van het oude stadscentrum. Ik weet eigenlijk niet hoe zoiets heet, het is een brede goot tussen de buitenste fortmuur en de binnenste, maar er zal nooit water in hebben gestaan.

Na een lange wandeling tussen de muren vind Paula een poortje.

Dat leidt via een gang naar een echte toeganspoort.

En dan zijn we binnen.

Het is er werkelijk prachtig. Alles oud en in stijl gehouden (behalve de brommertjes dan).

Ook oud, maar toch weer wat nieuwer, een Renault 16.

Die Zuid Europese mensjes uit de middeleeuwen waren toch iets kleiner dan ik..

Deze stad is een beetje Grieks en een beetje Turks. Die bogen met een puntje Turks en de ronde bogen Grieks.

Het kasteel in het kasteel. Het hoogste punt van de stad is weer een kasteel op zich.

Hier een Griekse toren.

En recht ertegenover een Turkse toren.

Maar het is nu allemaal Grieks.

Na enkele uren slingeren door al die mooie straatjes en een pita gyros gaan we de ommuurde stad weer uit.

Rondje om de haven. Deze molentjes vind je op vele ansichtkaartjes, koelkastmagneetjes e.d..

Na ons rondje stad drinken we nog een biertje bij Peter en Dodo die inmiddels in de marina liggen en hebben dan een hobbelige nacht voor anker. Er is in de avond wat onweer voor de Turkse kust wat dan bij ons weer zorgt voor golven uit een voor ons onlogische richting. De volgende ochtend gaan we nog even naar de Lidl en leggen de dinghy bij een werf zuid van Rhodos Marina. Hier liggen weer de overblijfselen van die enorme rubberboten waar de illegale grensoverschreiders die geen zeiljacht jatten mee aan komen drijven.

Drijfbandjes, zwemvestje, alles ligt er nog in.

En hier nog één, nog in zeer goede staat.

Wij gaan na de boodschappen verder naar het zuiden.

Er is erg weinig wind, het laatste stukje moet zelfs nog even de motor aan. We gaan voor anker bij een vakantie resort gebeuren zoals hier overal langs de kust zijn. Deze heet Agios Vigly, ziet er allemaal zeer karakterloos uit en het hoofdvermaak lijkt strandliggen en achter een speedboot voortgesleurd worden op een banaan, matras of bankachtig ding te zijn.

Voor het speedboot geweld losbarst de volgende ochtend gaan wij weer verder naar het zuiden.

Ook hier alleen karakterloze resort plaatsen. Geen leuke baaitjes, haventjes, taverna’s of wat dan ook. Alleen dit soort massa toeristen dingen. Conclusie wat betreft Rhodos: Rhodos stad is werkelijk een juweeltje maar voor de rest heb je als cruiser niets te zoeken op Rhodos.

Wij gaan een baaitje verder naar het zuiden voor anker en de volgende morgen lijkt het ideaal kite weer. 15 knopen wind. Helaas is de watertemperatuur inmiddels onder de 25 graden gezakt, dan maar een lang pak aan.

We zijn de enige in deze baai en gaan met de dinghy naar het totaal verlaten strand om de kite op te blazen.

Zo, nu de bar en lijnen eraan maken.

Kijk, helemaal leeg dit strand. Kilometers lang!

Je zou dan ook denken dat er geen enkele reden is om precies hier met je charter speedbootje te komen aanvaren en precies hier te gaan liggen. De kindertjes worden op het strand gelaten en stuikelen over de lijnen van de kite.

We schuiven dan maar een stukje op voor we de kite oplaten, en dan gaat het los.

Het gaat heel goed.

De volgende ochtend willen we oversteken naar Kreta. Er wordt voor over vier dagen heel erg slecht weer verwacht en dan willen we in de veilige Spinalonga baai op Kreta liggen. Helaas zullen we tegenwind hebben en moeten opkruisen en het is ruim 100 mijl naar Sitia dus we vertrekken gelijk als de zon om half acht op komt.

Het schiet behoorlijk op. We gaan onder Karpathos langs om zo lang mogelijk de luwte van dit eiland te hebben voor de golven. We geven dan wel wat hoogte op, maar anders hadden we met de wind recht op de neus moeten beginnen en dan ook nog eens tegen stevige golven in.

Na een tijdje neemt de wind wat toe en draaien we de fok een stukje in want het begint behoorlijk te stuiven.

Nu knijp aan de wind onder Kasos langs.

Half drie en nog een kleine 40 mijl naar Sitia, maar wel recht tegen de wind in. Dan wordt die 40 mijl al snel een dikke 50 mijl bij 38 graden aan de ware wind. Dat gaan we dan niet meer redden voor het donker wordt dus besluiten we het op één na meest westelijke baaitje van Kasos te pakken.

Dat baaitje blijkt al bezet te zijn dus door naar de meest westelijke. 0,6 mijl te gaan, recht in de wind, dus dat doen we dan wel even op de motor.

De welkomst rots aan de oostkant van de baai.

En dan zijn we in het baaitje. We liggen er alleen en het ziet er heel mooi uit.

Aan de west kant zitten er wel wat gaten in de wand van de baai, maar klein genoeg om geen golven door te laten.

We gaan even een dinghy toer doen tussen de rotsen aan de oostkant.

De volgende ochtend (11e) gaan we verder naar Sitia. Hoog aan de wind tegen de golven in. Komt dit vogeltje aanvliegen en gaat op de railing aan de hoge kant zitten. Hij moet zich met hand en tand verzetten tegen de wind en de bewegingen van de boot, maar lift toch mee tot we bijna bij Kreta zijn.

Sitia. We moesten het eerste stuk opkruisen, na het passeren van de noord oost punt van Kreta werd het hoog aan de wind bezeild. Dat voelt dan al als luxe. Dat aan de wind zeilen is toch echt niet mijn hobby.

Na een uitgebreid babbeltje met een Deens / Zweeds paar op een Nederlands geregistreerde Koopmans die net een rondje wereld achter de rug hebben eten we een pita gyros. Een hele grote, voor € 2,50 per stuk en halve liters bier voor € 3,00. Dus € 11,00 totaal. Krijgen we ook nog een gratis toetje!

De volgende morgen gaan we verder richting Agios Nikolaos om even te kijken welke plek we deze winter zullen krijgen. Kijk nog maar even goed naar Sitia, want amper een week later ziet het er daar heel anders uit.

Westenwind, weer recht op de neus dus. Eén slag naar buiten en dan hoog aan de wind recht op Agios af.

We zijn er bijna. Het huisje van ons verblijf van de winter van 2016 / 2017 en onze ankertjes van toen staan nog op de kaart.

Kijk, dat is het stadje met de jachthaven er voor. We drinken koffie bij Geert en Ine (Anegada) maken een babbeltje op het havenkantoor en babbelen nog even met Peter en Yvonne (Ilja). Dan lopen we nog even het stadje rond en gaan dan weer anker op om naar de Spinalonga baai te gaan bij Elounda.

Dit is het eilandje Spinalonga aan de ingang van de baai. Ooit werden hier mensen met Lepra naar toe verbannen.

Aan het einde van de baai treffen we onze Finse en Zweedse vrienden Tuula en Pekka (Relax) en Lars en Ingela (Baravara). Zij gaan ook allemaal naar Agios Nikolaos voor de winter. We kunnen gelijk aanschuiven aan een gezellige borrel en maaltijd.

Het slechte weer heeft nog even op zich laten wachten, maar nu op 15 oktober zal het dan gebeuren.

Snel nog maar even een paar extra drukknopen in de kuiptent maken en dan de tent er op.

En dan gaat het los, en niet een beetje. Wind tot dik in de 40 knopen, gigantische slagregens. Ik weet niet of jullie de nieuws berichten een beetje hebben gevolgd, maar Kreta is bijzonder zwaar getroffen door dit noodweer. Overstromingen, modderstromen, wegspoelende auto’s, omgewaaide bomen, hele wegen die zijn weggevaagd en niet iedereen heeft het overleefd.

Nieuws item van Nos.nl

En nog een fotootje van Sitia van Facebook geplukt.

Het heeft twee dagen geduurd, maar het is nu weer een beetje te doen. Relax en Baravara komen borrelen, eten en straks Brändi dog spelen.

Van links naar rechts: Baravara, Safari, Relax.

20 oktober, het weer is weer normaal, dus tijd voor een spelletje boule op het strand.

En dan pita gyros in het dorp. Zoals je aan de kleding ziet zijn de temperaturen nog niet weer normaal, maar dat komt over een paar dagen wel weer.

22 oktober, de temperaturen zijn weer normaal.

De luchten ook, al zijn er nog wel een paar wolkjes, maar die zullen vast snel verdwijnen.

23 oktober, even een wandeltje en daarna naar de winkel om nog een paar dingetjes te halen voor de BBQ vanavond. Het strand begint weer een klein beetje vol te lopen op de bedjes die zijn overgebleven na de storm van vorige week. Er zijn toen heel veel bedjes en zo in zee gewaaid en gespoeld. Die zullen nu dus wel ergens op de bodem liggen.

Het vissershaventje van Elounda.

En dan een flinke klus. Het is warm en praktisch wind stil en onze nieuwe grootzeil zou vandaag moeten aankomen in Agio Nikolaos dus het oude moet er af.

En dan opgevouwen, want zo kan het niet blijven liggen.

En dat is niet makkelijk. Ruim 80m2 zeer zwaar doek. Het geheel weegt iets meer dan 85 kilo.

Maar na een half uurtje trekken en duwen hebben we het in bedwang.

Dit zijn de onderdelen voor de zeillatten en de mast sliders. Dat moet straks weer op het nieuwe zeil.

Dan gaan we ankerop om naar de overkant te gaan waar in een klein baaitje enorme BBQ’s zijn. We gaan BBQ-en met Relax en Baravara. Een zeekomkommer is kennelijk in onze ketting gekropen en toen nog een beetje gegroeid Hij wil er niet meer uit. Ik moest hem helaas doorsnijden om hem eruit te krijgen.

Zo, in het baaitje. Tripperboten doen hier vaak na een bezoek aan het Lepra eilandje Spinalonga de lunch. Dan kunnen de gasten even zwemmen terwijl er ca. honderd pork chops op de BBQ gaan, daarna lunch en dan weer terug naar Elounda.

Verzamelen bij de BBQ.

Het is heerlijk warm en windstil en de BBQ is nog warm van de pork chops van een uurtje geleden. De tripperboten zijn weer weg, de rust is weergekeerd.

Relax had nog wat brandhout aan boord en een zak briketten. Niet echt nodig, want de kooltjes die er nog in lagen branden ook nog prima, maar we gaan er een lange avond van maken.

Proost!

En dan kan het eten erop.

De 25e gaan we richting Agios Nikolaos om ons nieuwe grootzeil op te halen.

Prima geregeld allemaal. Het zeil is bij Quantum in Athene gemaakt. Vandaar naar een motorzaak (vriend van de eigenaar van Quantum Athene) verzonden en die heeft het weer met zijn auto naar de tanksteiger van de jachthaven gebracht. Wij rollen het dan weer in de bijboot en hijsen het op het dek met een val.

Eerst maar eens kijken hoe mooi wit het is. De wind is hier nogal draaierig en er staat wat swell dus we varen eerst weer terug naar Elounda voor we het erop gaan maken.

Daar leggen we het eerst op het dak, naast de giek.

Dan moeten de verbindingen voor de zeillatten en de sliders en zo er weer op. We hebben in dit zeil zeven latten, met voor en achter zo’n wit ding, met acht boutjes elk dus we moeten twee keer acht keer zeven is honderd en twee boutjes schroeven. Dat is wel even een klusje.

En dan de verbinding met zeven latten karren en zes tussen karren in elkaar zetten. Dat is dan wel weer genoeg voor vandaag en er komt ook een beetje wind en dat is erg lastig met een zeil waar nog geen zeillatten in zitten.

De 26e is het eerst heel mooi windstil en kunnen we de latten erin zetten. De onderste drie latten hebben dezelfde maat als in het oude zeil en kunnen er zo in. De volgende vier moeten allemaal wat worden ingekort. Door van 8 naar zeven latten te gaan schuiven ze iets naar boven door (de bovenste is vervallen) en worden ze dus korter. En dan kunnen we op een heel klein beetje wind een proeftochtje doen.

Het ziet er prachtig uit. Kennelijk hebben we alles goed opgemeten en op tekening gezet en heeft de zeilmaker het zeil heel precies gemaakt zodat het allemaal perfect past.

De bovenste lat lijkt wat te stijf te zijn in wind tot 5 knopen, maar daar boven buigt ie wel mooi mee. Misschien moeten we hier wat afslijpen of een dunnere voor kopen.

We krijgen een appje van de zeilmaker met foto’s van ons proeftochtje. Kennelijk heeft hij overal spionnen.

Zo, weer op de ankerplek. Even de mast in voor de najaars inspectie. Het zou toch jammer zijn als we met zo’n mooi nieuw zeil ineens een gebroken val krijgen. Alles ziet er prima uit en we hoeven niets te doen.

Blik op Baravara en Relax (en nog een paar anderen die we niet kennen).

We gaan vandaag (27e) naar de top van de berg achter Elounda lopen. Onderweg komen we deze “boerderij” tegen.

En dan hebben we uitzicht over de baai. We kijken in noordoostelijke richting.

Nog een paar honderd meter naar de top.

En dan is het uitzicht wel heel erg fraai.

De 28e komen John en Cora (en zoon en vriendin) de baai binnen met hun Nordhavn motorsailor Migaloo. We kennen ze van Marina di Ragusa.

Met de hele groep (Baravara, Relax, Migaloo, Safari) gaan we boulen op het strand.

Punten tellen!

Soms is een beetje moeilijk te zien welke het dichtst bij het rode balletje ligt.

s’ Avonds komen Baravara en Relax bij ons eten en daarna Brändi Dog.

De 30e gaan we met de bijbootjes naar Spinalonga, het eilandje dat in de ingang van de baai ligt. Het is een eilandje met een zeer bewogen geschiedenis. Van een militaire vesting tot verbanningseiland voor Lepra patiënten.

Het is maar 0,085km2 groot maar toch hebben er wel 1.100 mensen gewoond.

Uitzicht richting het zuiden.

We hebben intussen het hele eiland bekeken en zijn weer terug gevaren naar Elounda voor een pita gyros. Nu moeten we toch weer terug naar Spinalonga want Rhys heeft een van zijn vader geleende hoed van zijn hoofd laten waaien en die is in een door cactussen omgeven betonnen put onder het bastion gewaaid. En die moeten we nog even zien op te vissen met een vishengel!

Na een stevige klim kunnen we weer afdalen naar de put tussen de cactussen en kan het vissen beginnen.

Beet!

En dan is het 31 oktober en gaan we richting Agios Nikolaos.

Voor het eerst sinds zeer lange tijd moeten we de stootwillen weer opzoeken.

Helaas is onze definiteve plek nog bezet, dus eerst maar even op een tijdelijke plek.

En dan is de maand en dit vaarseizoen al weer om. We hebben de scheepspapieren ingeleverd bij de Port Police zodat we geen Tepai (belasting) hoeven betalen tijdens ons verblijf in de haven. We hebben niet erg veel gevaren deze maand maar ons wel uitstekend vermaakt. Toch ook nog veel nieuwe dingen gezien. Altijd een beetje gek om de “winterhaven” in te gaan met een strakke blauwe lucht en temperaturen van rond de 25 graden. We zijn benieuwd wat deze winter ons gaat brengen.

7 reacties op “Oktober 2022

  1. Hoeden vissen en pita gyros , wat een leven tussen die lastige huurboten. Hier is het seizoen ten einde en mogen we weer snert op het menu zetten. Groeten.

    • Wij zijn ook ‘afgetuigd’ en ‘opgelegd’ voor de winter. Net op tijd voor de langsrazende onweersbuien.

  2. Idd. het is nu wel duidelijk Pita Gyros zou een stambeeld moeten krijgen. Ergens in Griekenland op een hoge plek met fraai uitzicht op een azuurblauwe baai waar een ankerverbod is voor huurboten. Pita heeft voor zoveel warm genot gezorgd zij verdiend het. Daarnaast zou een miniatuur kerkgebouwtje kunnen komen
    waar je een kaarsje kan aansteken als een nieuw (groot)zeil dat via een schets en wonderlijke wegen netjes aankomt en ook nog past! Ik heb het verslag weer met veel plezier gelezen.
    groetjes, Jeroen

    • Een erg leuke samenvatting/aanvulling op het hele verhaal. Ook met veel plezier en een glimlach gelezen. Dankjewel!

  3. Fijn dat het nieuwe grootzeil zo goed past! Goed gemeten en goeie research gedaan!
    Veel plezier in Agios Nikolaos 😘

    • Ja, best een opluchting. Er zijn nog aardig wat bekenden hier in Ag. Nik., gezellig!

      • Leuk! Alle ingrediënten aanwezig om er weer een gezellige tijd van te maken 🍻