September 2015

Sicilië, Gozo, Comino en Malta.

In september liggen we nog een tijdje in Siracusa om een nieuwe inductie kookplaat te verkrijgen en de kettingteller van de lier van het Rocna anker te repareren. We hebben er een gezellige avond met Anders en Ann-Sofi van de Early Dawn. Dan wachten we nog even heeel slecht weer af en vertrekken dan naar Porto Palo om daarvandaan over te steken naar Malta. We klaren in op Gozo (schijnt te moeten ondanks dat we Europeanen zijn) en ankeren daarna in de Blue Lagoon. ’s Avonds en ’s nachts lig je daar prima, maar overdag is het er een gekkenhuis met al de toeristenboten die daar aankomen en een paar uur liggen. In de Blue Lagoon ligt ook de Sunlady zodat we weer een erg gezellige avond hebben. Na half Gozo en heel Comino rondgewandeld te hebben gaan we door naar Malta. We liggen eerst een aantal dagen in St Julians Bay. Van hieruit kun je makkelijk naar Sliema lopen en er zijn volop winkels rond deze baai. Daarna gaan we naar de zuidkant van Malta waar we één dagje in Il-Hofra-z-Zahira liggen en daarna vijf dagen in Il-Bajja Ta San Tumas. We wachten hier een klein stormpje af. Daarna gaan we tegenover Valetta in Grand Harbour in Rinella Bay liggen en verkennen de oude vestingstadjes rond Grand Harbour. Intussen doen we wat klusjes, repareren de buitenboordmotor van de bijboot en doen ook heel vaak niks. Daar zijn we eigenlijk best goed in.

Onze inductie kookplaat heeft het begeven. We hebben hem open geschroefd en er waren een aantal van die dingetjes op de print zwart geworden. De print zelf was ook wat zwart en alles was ingegoten in een soort hars. Niets aan te doen. Maar ja het is een echte Whirlpool dus gewoon even een nieuwe bestellen. Niet dus. Het zit niet meer in het assortiment van Ikea dus zegt Ikea dan moet je bij Whirlpool zijn en Whirlpool zegt je moet bij Ikea zijn. Da’s balen, want er zit wel een gapend gat in ons prachtige Carbon aanrecht.

Op internet was niets van dezelfde maat te vinden (alleen kleiner en een gat achteraf kleiner zagen lukt helaas niet, groter zagen kan wel). Na het nodige zoeken vinden we bij de Euronics op een kilometer of 10 fietsen vanaf Siracusa een nieuwe die net een beetje groter is dan de oude. Hij is niet zo mooi als de oude maar past wel en doet het. Dus nog maar even op en neer voor een reserve.

Na gedane arbeid gaan we even een borrel drinken bij Ann-Sofi en Anders (“onze Zweden” uit Almerimar).

’s Avonds komen ze hem gelijk weer terughalen.

Dan gaat de zon wel heel raar onder. Een soort stof of zo hangt in de lucht. De verwachting voor morgen ziet er ook niet best uit.

Hier begint het. Onweersklappen en weerlicht rondom.

En dan valt het met bakken uit de hemel. 

Het duurt een dikke dag en dan wordt het weer wat beter (het is trouwens nog wel steeds ruim 30 graden). 

Op het eind van de buien nog wat mooie wolkenluchten en dan kunnen we weer buiten werken aan onze kettingteller. De kettingteller van de lier van het Rocna Anker heeft het begeven dus dan heb je geen idee hoeveel ketting je zet. Die van de lier van het Bruce anker doet het wel. We hebben een reserve opnemer alleen moet die er nog even in. Als we de lier regelmatig zouden hebben ingevet en zo dan was het maar een reparatie van een halfuurtje maar helaas, na drie dagen kruipolie lukt het pas er bij te komen. Daarna is het zo gepiept.

En intussen knapt het weer goed op.

Dan gaan we onderweg naar Malta. We hebben geen Maltees gastenvlaggetje, maar die wordt onderweg gemaakt van door Arjen Kooi en Gaastra gedoneerde lapjes spinnaker doek.

Goed gelukt toch! Was ook niet de moeilijkste.

Mag er gelijk op want we zitten intussen midden tussen Sicilië en Malta in.

Dan varen we tussen Gozo en Comino naar Mgarr (nee is geen schrijffout maar Maltees) om in te klaren. Is natuurlijke absolute flauwekul, maar we hebben weer een uniform een werkzame, nuttige dag bezorgd. 

Daarna gaan we in de Blue Lagoon voor anker.

Tja, als Brooke Shields in haar jonge jaren zo’n plank had gehad, had ze niet alleen met Christopher Atkins zo lang op Comino hoeven blijven. 

Hier treffen we de Sunlady; ook al weer bekenden uit Almerimar. Dat staat weer garant voor een gezellige avond.

Voor ze weer verder trekken komen ze nog even bij ons langs.

Rechts Gozo, links Comino, midden Safari.

Overdag is het hier een gekkenhuis van allemaal toeristenbootjes. Maar iedere avond net voor het donker vertrekt iedereen weer en liggen we veelal alleen in de Blue Lagoon. Maar helaas komt dan rond een uur of 10 een Gullet van een meter of 30 even de baai binnen met de stereo op 10. Iedereen aan boord staat te hossen en je kunt wegens de waanzinnige boemboem elkaar niet meer verstaan. Er wordt gezwommen en na een dik uur taait het geheel al boemboement weer af. Pffff rust. 

Mgarr Harbour, Gozo. Gozo is 15 km lang en 7 breed. Er wonen zo’n 32.000 mensen op Gozo. 

Zouden hier dan de Maltezers worden verbouwd??

Ze zijn hier behoorlijk Katholiek.

We zien vele huizen met een mast en een boegspriet. Geen idee waarom ze dit doen.

Raar taaltje.

Na een dag of drie in de Blue Lagoon zijn we de toeristenbootjes wel een beetje zat en gaan op 14 september door naar Malta.

We ankeren in Il-Bajja ta’ San Gilgan (ook wel Saint Julians Bay genoemd), net boven Sliema.

Heel veel balkonnetjes en erkertjes op de gebouwen. De gebouwen zijn meestal van hele zachte zandsteenblokken die hier kennelijk lokaal gewonnen worden.

Volgens mij zit dit hekje wel goed op slot!

Mooie gebouwen uit diverse variaties van de eerder genoemde zandsteen blokken.

Al is Malta maar een beetje groter dan Texel, het is wel een echt land. Er zijn hier ook echte ambassades. Malta is 25 kilometer lang en een kleine 13 kilometer breed. Er wonen een dikke 400.000 mensen en jaarlijks komen er zo’n 1 miljoen toeristen. Malta is één van de dichtst bevolkte landen ter wereld.

De Nederlandse ambassade gaat redelijk zuinig met het vervoersbudget om.

Het is ook nog een tijd een Engelse kolonie geweest. De sporen uit die tijd kom je hier overal nog tegen.

De nieuwste sport: een lange slang op de waterscooter aansluiten op een soort wakeboard en dan vliegen op waterkracht.

We gaan wandelen door de oude stad Valetta.

En we zijn niet de enige.

Houten Klazen voor het paleis.

Ook hier weer de mooiste balkonnetjes en erkers.

En alles gemaakt van zandsteenblokken.

Het lijkt wel een echte haven.

Het fort op Manoel en daarachter Sliema gezien vanuit Valetta.

Op 17 september verkassen we naar een baaitje aan de zuidkant van Malta genaamd Il-Hofra z-Zghira, een tocht van maar liefst 9 mijl.

Het water is echt warm zo ver zuidelijk.

De rotsen zijn hier gemaakt van dezelfde zandsteen als ze voor de gebouwen gebruiken (of andersom). Dit spul spoelt vrij gemakkelijk weg resulterend in hele mooie grotten.

Dan verkassen we de volgende dag naar Il-Bajja ta’ San Tumas. Toch weer een tocht van een dikke 2 mijl!

Ook deze baai is van dezelfde zandsteen gemaakt.

Duiken in tropenuitrusting. Zo eens per jaar moet er vet in de schroeven gepompt worden en dat gaat wel zo handig met een flesje op je rug. 

Ook hier in de parkjes gratis sportscholen. We zagen dit al in Portugal en Spanje. Is dat in Nederland ook?

Een “oud” stukje Malta?

Een boer aan het werk. Het landje is denk ik zo’n 40 bij 30 meter, maar hij heeft wel een echte tractor. Ben benieuwd wat hier verbouwd gaat worden. 

Omdat het een klein beetje stormt (35 knopen) blijven we een aantal dagen liggen. Dit geeft ons de gelegenheid de omgeving nog iets uitgebreider te verkennen. 

We liggen hier mooi beschut tegen de op zee opbouwende deining (klein groen vlekje in het midden van de foto).

Hoezo een dor eiland.

De akkertjes zijn wel wat dor.

Als de “storm” afgenomen is naar normale windsnelheden van tussen de 5 en 10 knopen zeilen we naar Grand Harbour aan de zuidkant van Valetta. We kunnen daar ankeren in een baaitje genaamd Id-Dahla Ta’ Rinella. Toch weer een tocht van 7 mijl!

Typerend voor Malta: overal bouwkranen.

Valetta by night.

Eigenlijk is Malta één grote stad, maar volgens de kaart maken we een wandeling naar het 3 steden verderop gelegen Vittoriosa. Dit is een prachtige oude ommuurde stad met prachtige steegjes en straatjes.

Er is er nog één! Toen ik hier in 2003 was waren alle bussen zo. Nu hebben ze moderne, wel zo comfortabel maar niet zo mooi.

Oh ja, niet vergeten bij het oversteken eerst naar rechts te kijken!

Een heel dapper bloempje uit de stadsmuur.

Lijkt wel een beeldje, maar is gewoon een boom.

Dan begint de motor van de bijboot ineens beroerd te lopen. Loopt nog maar op 1 cilinder en heeft de neiging af te slaan als je hem stationair laat lopen. Dus vol gas op 1 cilinder weer terug naar de boot (we waren best ver weg). Planeert nog wel op 1 cilinder. Als we aankomen stinkt de motor en slaat de rook eraf. Blijkt ie loei heet te zijn. De verf op het motorblok is bruin verkleurt. We maken de staart open om bij de koelwaterpomp te komen en de oorzaak is dus wel duidelijk. Na 6 jaar trouwe dienst heeft ie toch onderhoud nodig.

Gelukkig hebben we een reserve motortje. 3 pekaatjes in plaats van 15, maar we komen er wel mee bij een winkel waar ze nieuwe impellers verkopen.

Als we dan toch bezig zijn die van de reserve buitenboordmotor ook maar even nakijken.

Dan moet ie toch maar even helemaal uit elkaar. Beetje schoonmaken, nieuwe staartolie, dan gaat ie weer in de opslag tot de volgende storing met de grote motor.

De 15 ook nog maar even van nieuwe staartolie en bougies voorzien en hij loopt weer beter dan ooit. Hij rookte altijd een beetje bij het starten, maar dat is over. Dus zo nu en dan even goed schoon branden……

Tja en dan maken ze in de media een heleboel ophef over een maansverduistering. Dat is helaas op tijden dat wij de ogen meestal dicht hebben (waarbij de maan dus feitelijk ook verduisterd is) dus hebben we hem voor die tijd nog maar even op de kiek gezet.

Ik vind de ondergaande zon eigenlijk mooier.

Dit waren onze belevenissen in september. Eind oktober zal de volgende blog verschijnen.

​Wij vinden het overigens helemaal niet erg als er commentaren worden toegevoegd.