September 2020

Sardinië en Sicilië.

We hebben inmiddels behoorlijk wat positieve reacties gekregen op het nieuwe format. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee, maar we horen ook graag wat er niet goed is. Eén van de opmerkingen die we kregen is dat de filmpjes bij traag internet erg langzaam laden. Dat hebben we inmiddels zelf ook gemerkt. Ik word dan altijd een beetje bang voor het wegvliegen van je dure mobiele MB’s. We hebben ze nu via Youtube, dus ze laden pas als je ze aanklikt.

September, een maand waarin we eigenlijk alleen maar een beetje omlummelen. We beginnen de maand in het noord-oosten van Sardinië en blijven daar bijna een halve maand hangen. Vanwege het corona gedoe lijkt het ons niet verstandig naar Corsica te gaan (is Frankrijk) want er kunnen erg plotseling weer reisbeperkingen met verplichte testen en zo worden ingesteld. We hebben het ook eigenlijk best gezellig op Sardinië. We trekken samen op met Wahoo, Baravara en Lady. We doen stevige wandelingen, gezellige etentjes, spelen met waterski’s, paddle boards en ander drijvend spul en zeilen af en toe een stukje. In deze periode is ook de verandering van het weer duidelijk merkbaar. Van het prachtige stabiele blauwe luchten weer gaan we over naar een weertype met zo nu en dan onweer met regen en windstoten. Er passeren deze maand twee zeer zware stormen. Eerst een Medicane, deze zal op 19 september de Griekse Ionische kust raken. Dan op 26 september een enorme storm die vanuit de Noordzee Europa overtrekt en dan op de Middellandse Zee komt rondspoken….

De route van Safari deze maand.

1 september, we gaan een wandeling doen met Henk en Houkje en Niklas en Kristina (Lady).

Ja, we gaan weer naar de semafoor op de top van de berg.

Het makkelijke deel.

En dan komt het moeilijke deel.

We worden weer beloond met een prachtig uitzicht.

Lunch op de top op het terras van de semafoor.

De 2e is het erg rustig weer. Er is totaal geen wind en er zijn geen motorbootjes met hun vervelende golven. Een goed moment om een klusje te doen.

De moer van de flens van de keerkoppeling lijkt een tikkeltje los te lopen, dat is al een keer eerder gebeurd. Het is te merken aan een drupje olie onderaan de flens, het maakt deel uit van de afdichting. De schroefas moet dan (vanuit het water) zo ver mogelijk naar achteren uit de flexkoppeling getrokken worden, dan moet de flexkoppeling worden verwijderd en dan kan ik de moer aandraaien. Dan alles in omgekeerde volgorde weer monteren.

Samen met Wahoo onderweg naar Isola Tavolara. We gaan daar aan de zuidkant een duik doen.

We leggen de boten voor anker op een zandhoekje aan de westpunt van het eiland en gaan dan met de bijbootjes naar de steile zuidkant van het eiland.

Even het ankertje goed leggen.

En dan doen we een heel mooi duikje. We zien geen bijzondere beesten, maar de omgeving is heel mooi.

5 september samen met Wahoo onderweg naar Olbia om weer eens stevig boodschappen te doen. Al weer te lui om het grootzeil te hijsen. Het is ook maar een kleine 10 mijl.

Na de boodschappen zeilen we met vol tuig (en bijna geen wind) naar Isola di Figarola. Daar is een mooie ankerplek. Even later komen Lady en Baravara daar ook. We hebben een gezellige avond met z’n allen op de Baravara.

Vandaag gaan we “watersporten”. Niklas wordt door Henk door het water gesleurd, maar de 30 pk zijn niet genoeg….

Lars heeft meer geluk (en ervaring). Hij start vanaf de neus van ons bootje en na een bijna val weet Henk hem toch op het water te sleuren.

Voor Paula op het surfboard is het een makkie. Alhoewel…

En dan in de middag nadat we naar Golfo Aranci zijn gegaan (2 mijl verderop) nog even peddelen door de baai.

Dan gaan we voor de derde keer de berg naar de semafoor beklimmen. Dit maal met Lars, Ingela en Houkje.

De 8e doen we weer een duikje. Dit maal op de westkant van Isola di Figarola, samen met Niklas en Kristina en Henk en Houkje. Henk heeft zijn ankertje over die van ons heen gegooid. Dat geeft dus een knoop.

Niet bijzonder, maar toch wel mooi.

Een met Aplysina Aerophoba (gouden spons) begroeide dode oester.

Er zijn best wel veel visjes.

En een mooie Josef en Maria verschijning.

Dan gaan we de 9e naar Cala Cavallo. Enerzijds om weer eens een nieuw behangetje te hebben, anderzijds om te schuilen voor een zeer heftig onweer met dezelfde omvang en vorm als heel Sardinië dat onze kant op lijkt te komen. Wij liggen iets zuid van Olbia.

Het ziet er dreigend uit, maar uiteindelijk komt er helemaal niets.

10 september hijs ik Paula in de mast voor inspectie en smeren van de schijven boven in de mast. Het is nog steeds bewolkt, dus een beetje sombere foto’s, maar toch maar even een rondje.

Noord.

West.

Zuid.

Oost.

Het weer is nog steeds in de war, maar we gaan toch maar een baaitje verder naar het zuiden.

Dan bouwt het onweer zich toch weer op. Er is een minder groot en dreigend gebied, maar dit maal juist wel bij ons. Er volgen in de vroege ochtend een paar flinke onweersklappen.

En dan komt de regen met bakken uit de lucht vallen. Er is even een stevige oosten wind (35 knopen), maar dat zwakt al snel weer af.

Tja, dan moeten wij maar wat anders verzinnen voor vandaag.

Pepernootkoekjes uit een pak dat nog in het keukenkastje stond, ruim 3 jaar over de datum. Na de op het pak vermelde tijd in de oven vinden we ze nog erg slap. Uiteindelijk doen we ze 2x zo lang en ze zijn nog steeds slap. Tot ze afgekoeld zijn…. nu zijn ze kneiterhard!

Het knapt weer wat op dus gaan we richting zuiden. Er is weinig wind uit noord-oost. Wahoo zet er weer een heel mooi voorzeiltje op.

Wij doen het met het grootzeil en een hele flinke fok.

Na een nacht in Cala Osalla, een klein baaitje (zonder internet!!) achter een haakje dat ons net beschermt tegen de noord-oostelijke deining gaan we weer ankerop om verder naar het zuiden te gaan.

We gaan voor de wind met grootzeil en code-0 over twee kanten richting Arbatax.

Wij maken even een tussenstop bij Marina Santa Maria de Navarrese om voor Julian en Holly te kijken of hun boot er goed bij ligt en voor Vic en Christine een pakketje op te halen. Dat ankeren hier wordt je niet blij van.

Gullsway ziet er goed uit na een jaar niet gebruikt te zijn. De receptionist in het havenkantoor vindt uiteindelijk het pakketje en dan gaan we er weer snel vandoor.

We gaan naar de zuidbaai van Arbatax. Hier liggen we heel mooi beschermd voor die noord-oostelijke deining. Lady en Baravara komen hier ook. Zij willen overmorgen vanaf hier oversteken naar Sicilië.

Wij gaan de volgende dag samen met Wahoo weer verder naar het zuiden. We willen naar Villasimius helemaal op de zuid-oost hoek van Sardinië. Het gaat weer voor de wind. Met zo’n 230m2 zeil halen we plat voor de wind hele behoorlijke snelheden.

De baai van Villasimius.

We gaan alweer flink boodschappen doen. De supermarkt is 5 km verderop dus we nemen de fietsjes. Voordat we terug fietsen even een ijsje.

Dan alles op de rug, stuur en bagagedrager pakken en we kunnen op weg.

Als we terug zijn lenen Henk en Houkje onze fietsen voor eenzelfde ritje. Ze hebben pech. Op ongeveer 3/4 van de heenweg steekt een doorntje of zo de band lek. Ze lopen verder naar de winkel en ook weer terug. Nu de band er toch af moet kunnen we ook weer een paar gebroken spaken vervangen. Gek dat de spaken van mijn fiets minder sterk zijn dan die van Paula’s fiets….

De 16e doen we een wandeling in het uitgestrekte natuurgebied hier op de zuid-oost hoek van Sardinië.

Het is een prachtig ruig gebied.

Tot we op de zuidelijkste punt van het vaste land (van het eiland Sardinië) komen. Daar is een tip top aangelegd en onderhouden uitzichtpunt. Geheel in contrast met de omgeving.

We zien Juniper, de laatste zeilboot van Henk de Velde waarmee hij destijds zou vertrekken om nooit meer terug te komen, in de baai liggen. Hij ziet er goed en fris geverfd uit.

Inmiddels verschijnen er verontrustende berichten op facebook over een zeer zware storm (Medicane) die vanuit de Afrikaanse kust richting Griekenland trekt. Het was ons niet opgevallen in de weerberichten, wij fixeren ons misschien toch teveel op het gebied waar wij nu zijn. Wij hebben dit 2 jaar geleden in Griekenland ook meegemaakt, maar konden een goed heenkomen zoeken vrij noordelijk tegenover Korfoe. Er worden windstoten van 102 knopen voorspeld.

We hebben contact met diverse vrienden in Griekenland en ze zijn allemaal veilig gebleven. Wel verschijnen op internet trieste verslagen, foto’s en filmpjes van mensen die het minder goed getroffen hebben.

Dan gaan we verder naar het westen, naar een baai (Marina Piccola) zo’n 16 mijl verderop. Even een impressie.

De 18e komt ineens de carabinieri langs voor een paspoort en bootverzekering controle. De eerste controle dit seizoen.

Net links naast de bakboords boeg zie je een donkere vlek. Dat is ons anker op 5 meter diepte in het zand….

20 september, we vertrekken vandaag van de zuid-oostpunt van Sardinië naar Sicilië. Er is weinig wind en dus hijsen we de code-0. Helaas blijft ie tijdens het hijsen achter een harp haken en we trekken er een scheurtje in. Gelijk maar even repareren.

Met het windje schuin van achteren loopt het lekker.

19.00 de zon gaat al weer bijna onder. De maan staat al best wel hoog en is maar klein. Daar zullen we vannacht weinig aan hebben.

En dan twaalf en een half uur later is ie al weer boven de horizon en zijn we al weer bijna aan de overkant. Iets rechts van de zon zie je het eilandje Marettimo voor de kust van Sicilië.

Wij wilden voor anker bij Favignana (het volgende eilandje) maar komen er achter dat je daar tegenwoordig een permit voor moet kopen. Ook is de zuidelijke baai helemaal volgegooid met boeien. Dat gaan we dus niet doen, we gaan door naar Marsala op Sicilië. De volgende ochtend een heftige onweersbui en even later stroomt de modder uit een normaal droogstaand riviertje. Je ziet de scheiding schoon – modderwater hier.

De 23e gaan we naar een heel mooi zand baaitje op de noord-west punt van Sicilië. Het lijkt zo wel op de Nederlandse waddeneilanden.

Als je naar het zuiden kijkt ziet het er toch iets anders uit.

Intussen verschijnen er weer schrikbarende weerberichten. Een enorm stormgebied nadert een erg groot deel van Europa.

De Middellandse Zee zal ook niet gespaard blijven.

Er zullen golven van 6 tot 8 meter komen te staan in het midden tussen Frankrijk en Sardinië en hier boven Sicilië tot een meter of 5, 6.

Wij zoeken het rustigste plekje dat binnen de beschikbare tijd in ons bereik ligt. Dat wordt Termini Imerese op de noordkant van Sicilië. Wij weten dat er goede beschutting tegen de golven is, met goede houdkracht voor het anker en zeer waarschijnlijk weinig andere boten.

Ook de golven lijken hier kleiner te zullen worden dan op andere plaatsen.

Onderweg naar onze storm shelter hebben we erg weinig wind. Met heel veel zeil lopen we maar tussen de 3 en 6 knopen, maar het is niet ver.

Zo, we zijn er. Het is bijna bladstil nu (24 september om 18.00) en we liggen hier alleen in deze baai. We gooien 40 meter ankerketting in 4 meter water en hopen er het beste van.

De volgende dag (die middag zal de storm beginnen) komt de Wahoo ook naar deze baai. We liggen volkomen beschut achter de lange haven pier.

Zaterdag 26 september. De storm zou nu ongeveer op z’n zwaarst moeten zijn, maar we hebben niet veel wind. We gaan even de wal op om wat diesel te halen bij een weg tankstation hier dicht bij.

Welkom op Sicilië. Er is wat de vervuiling betreft nog niets verbeterd.

Hier kun je zien dat de storm buiten echt heel heftig is. Er staan zulke grote golven dat deze 186 meter lange veerboot rolt als een kruisertje wanneer hij dwars op de golven moet om de haven binnen te komen.

Paula doet weer een klusje. Ze knipt een hele grote vlag (zo één van 5 Euro) in kleine stroken en maakt er dan 4 mooie nieuwe handzame vlaggen van.

Intussen maak ik van twee kapotte vliegenzappers één die het wel doet!

Heel vroeg in de morgen wordt ik wakker van een heel gek geluid dat ik niet kan thuisbrengen. Ik ga toch maar even kijken.

Zondag, de laatste “storm”dag hebben we wel vrij veel wind (tot ruim 40 knopen) in de baai. En het gaat regenen!

Maandag is het weer weer redelijk normaal. De wind is bijna weg en de lucht is weer grotendeels blauw. We gaan het stadje bekijken.

29 september. Lui, alleen op de code-0 gaan we vandaag naar Cefalu, zo’n 16 mijl verder naar het oosten. We hadden gehoopt naar het fort op de top van de berg te kunnen, maar die is helaas wegen werkzaamheden tot nader order gesloten (volgens de tekst het bord ‘tot de werkzaamheden klaar zijn’ ..).

30 september. We weten nog niet precies waar we vandaag zullen eindigen, maar het zal ergens in de buurt van Capo d’ Orlando zijn. Er is bijna geen wind, de deining is al weer aardig verdwenen en we dobberen langzaam naar het oosten.

En dan is de maand al weer voorbij. Best wel een boel gedaan en beleefd deze maand. Opvallend is hoe plotseling ineens het weer van super warm en stabiel zomerweer in herfstachtig (het was zondag maar 26 graden!), onbestendig met onweersbuien en storm is veranderd. Vandaag ziet het er wel weer prachtig uit en de temperatuur is weer boven de 30 graden, maar we hebben toch het gevoel dat het seizoen zo’n beetje afgelopen is. Gek eigenlijk, het weer is hier nu nog steeds vele malen beter dan in Nederland tijdens de allerbeste zomer en toch ontstaat een einde seizoen gevoel. Zal ook wel met de korter wordende dagen samenhangen. We zitten overigens nu in de fase dat de dagen in Nederland korter worden dan hier. En dat zal tot ergens in april zo blijven.

Eind oktober zullen we de volgende blog plaatsen.

5 reacties op “September 2020

  1. Weer leuk om te lezen!
    Bij mij waren de filmpjes niet vooruit te branden toen ik de pagina via de Facebook app open had. Toen ik t via de browser (Safari 😄) bekeek kon ik ze probleemloos afspelen.
    Er was 1 foto die niet gevonden werd. Net boven Jozef en Maria

    • Hoi Cathrine,
      Dank voor je reactie. Die foto boven de Maria verschijning is een filmpje en die doet het nu bij mij ook niet. Eerder wel. Ik zal hem er opnieuw inzetten.

  2. Mooi verhaal weer. Veel herkenbare plaatsen van onze reis in 2009. Hier ook na de medicane nog 2 x heftig onweer gehad, Vligho (58 knts) en Vonitsa. Alles goed.

    • Hoi Jaqueline,

      Ja, de zomer is eigenlijk een beetje over. Wij gaan langzamerhand maar eens richting MDR omdat het aantal rondom veilige schuilplaatsen een beetje tekort begin te schieten voor het aantal buien dat langskomt. Maar ja, jullie seizoen is eigenlijk nog maar net begonnen.