Januari 2021

Marina di Ragusa 3 (Sicilië)

2021. Een nieuw jaar met hopelijk nieuwe kansen op een normaal en vrij leven. Voorlopig lijkt dat nieuwe jaar nog niet zoveel beter dan het oude. Hier in Sicilië merken we eerst niet zo heel veel van het corona gedoe, maar helaas gaan we vanaf de 17e van oranje naar rood. Dit betekent dat we thuis moeten blijven en dat je alleen met een briefje van je moeder de weg op mag. In de praktijk valt dat gelukkig nogal mee. Dat briefje hebben we zonder datum bij ons, maar er wordt nooit naar gevraagd. We gaan in die periode nogal eens met de auto naar Ragusa stad maar worden nooit aangehouden. Er is ook geen opvallende aanwezigheid van autoriteiten en het lijkt niet veel minder druk dan normaal. Ik breng een medecruiser naar het ziekenhuis voor een onderzoekje en breng Mats en Eva naar de corona test locatie. Dan brengen we Mats en Eva twee dagen later naar het busstation zodat zij naar Catania kunnen voor het vliegtuig naar Stockholm. Via Amsterdam met KLM. Niet handig, want KLM heeft de avond tevoren laten weten dat ze voor het boarden ook nog een snel test moeten doen vanwege die tussenstop in Amsterdam. Dat hopen ze op Catania nog voor elkaar te krijgen. Dan 10 minuten voor de bus gaat krijgen ze een bericht van KLM dat de vlucht is gecancelled. Dus we halen ze weer op. Vier dagen later weer met Mats en Eva naar de teststraat voor een nieuwe test, ze vliegen nu via Rome en Parijs naar Stockholm. Dus dat reizen word je ook niet blij van. Dan nog een keer naar het ziekenhuis om diezelfde medecruiser wat spulletjes te brengen en dan gelijk maar even naar de Eurospin te gaan. Voor de rest gaan we niet echt recreatief met de auto op pad, maar we doen wandelingen vanaf de jachthaven naar het westen en oosten. Verder doen we wat klusjes en hebben wat eet en spelletjes avonden met H&H. Gelukkig lezen we op 30 januari dat we vanaf 1 februari weer naar oranje gaan. Dus meteen weer een wandeling met de walking group ingepland.

Zo, het is na twaalven dus hoort het bij deze maand. Gelukkig nieuwjaar en dat we 2020 maar zo snel mogelijk mogen vergeten! Al weten we inmiddels dat in ieder geval het begin van 2021 ook niet erg rooskleurig lijkt.

De 3e is ineens het afwaswater niet warm. Gisteren was het ook al minder warm dan gebruikelijk dus maar even de verwarmingselementen in de boilers nakijken. SB is nog goed, er moet alleen wat kalk verwijderd worden, maar BB is, zoals je hier onder kunt zien, helemaal stuk. Het metaal is opengebarsten en geeft zicht op een witte poederachtige substantie erin. Maar even vervangen. We hebben er een stuk of 8 op voorraad want dit probleem komt hier in de Med ieder jaar weer voor. Gek eigenlijk, in Nederland doe je minstens 20 jaar met zo’n element en hier hebben we alleen in de winter water van de wal en gebruiken we de boilers electrisch (in de zomer hebben we watermaker water en worden ze door de motoren opgewarmd) en het is zowat ieder jaar raak.

4 januari doen we de Ragusa vallei wandeling nog een keer. Ruim 12 kilometer lang en bijna 600 meter op en neer. En het is daar heel mooi.

Dit is een gebouw waar wandelaars kunnen overnachten. Natuurlijk gesloten wegens Corona.

We zijn maar met z’n vieren want er is even een beetje corona paniek in de haven. Iemand was met kerst bij een feestje waar ook een local was die later positief getest werd. Een groot gedeelte van de wandelgroep blijft nu liever even aan boord.

Beetje saai plaatje, maar als je goed kijkt zie je in dat kuiltje van die twee heuvels links naast het bosje een wit bultje. Dat is de Etna!

De citroenen zijn inmiddels wel gaar. Ze (de schillen van 15 stuks) hebben zo’n 4 weken in 1,7 liter 96% alcohol geweekt. We gaan nu de ca. twee liter citroenalcohol zeven en in drie flessen verdelen.

Dan komt er 3,5 liter water met 750 gram suiker bij dat in een pan is opgewarmd om de suiker goed op te lossen. We gebruiken rietsuiker deze keer.

En dit is dan het resultaat. Zes liter limoncello. Een beetje bruinig dit keer, dat komt door de rietsuiker. Proost!

Dan horen we ineens een flinke tik op het dek.

Het zal wel door een vogel zijn laten vallen, deze is vast niet uit het water op de boot gesprongen.

Weer tijd voor een klusje. We moeten eens gaan kijken hoe lang de nieuwe schroefassen moeten worden. In december zijn de nieuwe schroeven geleverd en we willen ze onder water vervangen. Roer laten zakken, oude schroefas eruit, achterste lager vervangen en dan nieuwe schroefas met schroef en al er weer in. Klinkt eenvoudig….

We moeten dan wel de nieuwe schroefas precies op de juiste lengte hebben afgezaagd. De schroeven zijn nogal verschillend en de ruimte tussen het buitenlager en het roer is zeer beperkt dus dat moet nogal precies.

We hangen de schroefassen in de juiste hoek en gebruiken het bankje als “roer”. En dan het verschil tussen oud en nieuw meten. We noteren de waarde en gaan er dan maar weer enkele weken over nadenken…..

De 7e moeten we de auto weer omruilen in Catania. Op de terugweg doen we een wandeling in een natuurgebied aan de oostkust tussen Siracusa en Porto Palo.

Herinner je je deze nog?

Hier hebben ze ze ook!

En wel een hele boel! Deze bitterballen worden door de branding gevormd uit vezeltjes van waterplanten.

In dit natuurgebied is een meertje. In dat meertje zwemmen vele flamingo’s. Om het zicht op die beesten wat te ontnemen hebben ze deze schuilhutten rond het meer gebouwd.

Beetje ver weg, maar ze zijn echt roze en hebben lange poten.

Er hangt een bordje in de hut waaruit blijkt hoe de stand van het Engels onderwijs hier is.

Kennelijk is dit wat er bedoeld werd. Maar ja, de bordjes waren natuurlijk al klaar, dus even een kopietje in plastic met een paar nietjes.

Het is hier en daar een beetje ondergelopen.

Na een rondje van zo’n 12 kilometer komen we bij een oude tonijn fabriek. De restanten keurig opgeknapt met Europees geld.

Dat gedoe met die koningen is inmiddels ook geweest dus dan de de kerstversiering maar weer opruimen.

De walking group is inmiddels niet bang meer voor corona en doet weer mee. We doen de Ragusa vallei wandeling nog een keer, maar nu weer met de wijzers van de klok mee, met de hele groep.

Na de lunch, klaar voor de tweede helft.

Onderweg weer mooie bloemetjes.

Hè, hè, weer terug. Weer ruim 12 km en 600 meter op en neer.

Dan de 12e krijgen Henk en Houkje hun motor terug. Of eigenlijk is het een nieuwe. Dat was goedkoper dan een nieuwe krukas in de oude laten zetten.

We helpen gelijk even om hem weer aan boord te takelen.

Dat motor gedoe op de Wahoo inspireert om ook weer eens iets te gaan doen. De oliekeerring op de uitgaande as van de bakboord keerkoppeling lekt een tikkeltje. Dus maar even vervangen. Flexkoppeling losmaken en as naar achteren drukken. Motorsteunen losmaken en de motor zo’n 20 cm ophijsen. Dan de uitgaande flens eraf halen en je kunt bij die keerring.

De oude.

De nieuwe. Daar zit nogal verschil in! Geen wonder dat ie iets lekte.

Daar moet de nieuwe in.

Zit er in.

Flens er weer in en op.

Motor weer op z’n steunen laten zakken en alles weer vastzetten.

De stuurboordmotor lekte niet, maar doen we ook maar even.

We gaan hier nog iets verder, we halen het hele vliegwielhuis eraf om ook de binnenste as-seal te vervangen en gelijk de demperplaat te bekijken.

De demperplaat ziet er prima uit en de binnenste seal heeft niet gelekt. We gaan de seal toch maar vervangen, we hebben de boel nu toch open.

Nu de keerkoppeling van het vliegwielhuis schroeven om bij de ingaande as-seal te komen.

Dekseltje eraf en we kunnen de oude seal verwijderen (zat voor die kogeltjes). Dan nieuwe seal erin en alles weer monteren.

Er is een zwaardere lockdown aangekondigd. Het wordt code rood en dat betekent dat we vanaf zondag de 17e niet meer zonder goede reden op pad mogen. Dus nu en morgen nog maar even in het gebied bij Chiaramonte wandelen.

Henk gaat vandaag niet mee. Die heeft het nog te druk met klussen.

In 2017 is in dit gedeelte van het bos een grote bosbrand geweest. Veel bomen zijn dood, maar de vegetatie op de grond is al weer goed hersteld.

Ook zijn de martelwerktuigen van de mountain bike paden vernieuwd.

Stel je voor dat je hier net te langzaam overheen gaat en je voorwiel niet op, maar tegen de stenen komt…..

De bomen zij behoorlijk verbrand.

Kennelijk geeft dat dan weer kansen voor zwammen.

Het vuur is niet erg diep in het hout doorgedrongen.

De volgende dag (zaterdag de 16e) doen we de wandeling nog eens over. Nu is Henk wel mee. Dit wordt i.v.m. code rood vanaf morgen voorlopig de laatste wandeling verder van de marina.

Familie van de narcissen. Deze groeien met groepjes op één stammetje.

We komen dit “slapende” vosje tegen. Hij ziet er totaal onbeschadigd en eigenlijk erg gezond uit, maar is niet weggekropen voor hij doodging. Vreemd!

Niet het beste weer, maar wel mooi zo 800 meter boven zee.

Weer een volgend klusje. De uitlaten controleren en schoonmaken.

Dit is onze nieuwste aanwinst. Een de-humidifier. Ja, spreek dat maar eens uit. We kregen wat last van condens op de ramen in de avond (kennelijk is het vochtiger dan andere jaren) en dat kun je oplossen met zo’n ding.

Hij haalt in een avond plus nacht zo tussen de één en twee liter vocht uit de lucht. Dat komt dus niet meer op de ramen en zo.

Het is weer tijd voor de jaarlijkse poetsbeurt. Het is vandaag bewolkt, ca. 20 graden en windstil. Ideale omstandigheden om maar eens aan de rompen te beginnen.

We mogen wegens code rood niet meer met de auto erop uit om te wandelen dus doen we dat weer vanuit de haven.

Onderweg weer mooie bloemetjes.

Tja, beetje waardeloos plaatje, maar voor ons toch bijzonder. Op de terugweg van Ragusa (we hadden een vriend die met een blinde darm ontsteking in het ziekenhuis ligt even wat spulletjes gebracht) zien we in de verte Gozo en Malta liggen. Malta is niet zo hoog en vanaf dit punt toch zo’n 80 mijl weg, maar het is vandaag zo helder dat het goed te zien is vanaf dit punt op zo’n 400 meter hoogte. Gebeurt niet zo vaak.

Ter verduidelijking heb ik er maar even wat lijntjes omheen getrokken.

28 januari 17.39 uur, weer een mooie rode lucht in het westen. Het is al duidelijk merkbaar later donker aan het worden.

30 januari, we doen een wandeling langs het strand naar het natuurgebied oost van Marina di Ragusa. We passeren eerst het dorp. Het strand is opvallend schoon. Een eindje verderop komen we een flinke groep 20-ers tegen met vuilniszakken vol zooi. Super initiatief!

Er wordt ook gesurft. Een kwartiertje tegen de golven in paddelen en dan ca. 1 minuut terug naar het strand racen.

Een eindje verderop hebben de cactussen weer heel veel cactusvruchten. We hebben er eens één geprobeerd. De smaak is goed, maar de textuur is zoals een granaatappel met duizend pitjes, dus laat maar zitten.

Hier zal de schoonmaakploeg helaas niet komen. Spul van vissers dat is losgeraakt.

Ook troep, maar geheel natuurlijk. Bamboe en stukken hout. Dit komt uit de rivier een eindje verderop en wordt door de branding op het strand gezet.

En niet een beetje….

Wandelen is hier niet altijd echt simpel en heeft een behoorlijk hoge trainingswaarde.

Het zal niet gelijk opvallen, maar let eens op die steen waar Paula’s voeten achter verdwijnen.

Dat is de steen hier rechts in beeld. Dan hebben we 15 centimeter paadje, dan een randje groen van amper 10 centimeter en dan gaat de klif zo’n 20 meter recht naar beneden tot je in zee stort. Moeilijk op de foto te krijgen maar NIET STRUIKELEN dus.

We komen ook Tuula nog tegen. Zij is bezig met de 50 kilometer uitdaging. 50 kilometer wandelen/rennen in ca. 9 uur, Pekka kwamen we eerder al tegen. Hij heeft het in ca. 6 uur volbracht.

De 31e doen we weer eens een klein klusje. We tappen een kopje diesel af uit de aftap op het diepste punt van de tanks. Er zit een heel klein beetje zwart gruis in. We filteren dit eruit en gooien de diesel weer terug. We doen bij ieder tankbeurt een beetje antibug in de diesel, dat lijkt goed te helpen.

En dan is het al bijna weer februari. We hebben ons ondanks dat corona gedoe weer goed vermaakt deze maand. We hebben met verbazing zitten kijken naar de situatie in Nederland. Eerst al het invoeren van een avondklok op het moment dat juist alle cijfers zich gunstig ontwikkelen. Want oh oh oh die Britse variant! En die Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse! En als de angst dan weer wat afzakt wordt het vast de rode bessen variant en daarna de zomer variant enz…. Geen idee waarom de angst koste wat het kost zo hoog gehouden moet worden. Wie heeft hier nu belang bij. Ik kan mij voorstellen dat hier tegen gedemonstreerd wordt. Wat ik dan weer niet snap is dat dat weer gepaard moet gaan met vernielingen aan eigendommen van toch al door de maatregelen zwaar gedupeerde winkeleigenaren. En dan dat gepruts met de vaccins en het vaccinatieschema. Nederland als één na traagste met vaccineren terwijl er toch tegelijkertijd gecommuniceerd wordt dat dat de enige uitweg uit deze crisis is. Nee, niet trots op Nederland dus!

Eind Februari zullen we de volgende blog plaatsen.