Mei 2020

Almerimar 8.

Mei, de maand dat we normaal gesproken juist enorm van het rondzeilen genieten omdat het dan overal nog leeg en ruim is, liggen we nu nog steeds vast in de marina. We mogen de eerste dagen van mei nog steeds niet zomaar van de boot af. Alleen voor boodschappen of de vuilnis wegbrengen mogen we over straat. Vanaf twee mei wordt het leven iets aangenamer, we mogen nu ’s morgens van zes tot tien en ’s avonds van acht tot elf wandelen. Alleen of met z’n tweeën, niet met meer. Mensen lopen als zombies rond met mondkapjes op en gaan met een grote boog om iedereen heen. Niemand kijkt elkaar aan. Bizar!  Op elf mei komt hierin een beetje verandering, we mogen weer bij elkaar op bezoek! Maximaal tien mensen mogen bij elkaar komen op elk tijdstip van de dag. Ook de restaurants zijn weer open zodat we weer een beetje normale gezelligheid kunnen hebben. Maria, de organisator van de “Friday  Walks” komt naar onze boot om te vragen of we mee willen wandelen in de bergen. Dat willen we wel. Het mag eigenlijk niet volgens de regels, maar we doen het toch. Na ruim twee maanden hetzelfde uitzicht is het heerlijk weer in de bergen te zijn. We mogen ook weer varen, maar tot maximaal 12 mijl buiten je thuishaven. We grijpen deze mogelijkheid aan om de boot van onderen schoon te maken en even te zeilen. Het lijkt erop dat we in juni weer verder weg kunnen dus dan moet de boot er wel klaar voor zijn. Op 25 mei gaan we naar de-escalatie fase twee. We mogen nu zeilen binnen de provincie en met groepen van maximaal 15 man bij elkaar komen. Dit betekent dat we naar Cabo de Gata kunnen alleen werkt de wind nog niet zo mee. Ook hebben we tot eind mei voor de haven betaald dus we blijven nog even. Dan op 31 mei lijkt het weer gunstig te worden en de marina tarieven niet dus gaan we weer onderweg!

We eindigden in de vorige blog met Paula die de mast en verstaging aan het schoonmaken was. Dat was nog niet helemaal klaar eind april dus op 1 mei maken we dat nog even af. En is er ook gelegenheid een rondje foto’s te maken.
Noord-Oost:

Zuid: 

Zuid-west:

West:
​als je goed kijkt zie je iets rechts van het midden van de foto zelfs nog de sneeuw liggen op de toppen van de Sierra Nevada.

Noord-west vanaf dek niveau. Tijd voor een biertje!

Dan is het twee mei, de grote dag! We mogen (in deze idiote corona dictatuur) tussen 06.00 -10.00 en 20.00 -23.00 de wal op om te wandelen of te sporten. Wandelen met maximaal 2 personen tot maximaal 1 kilometer van je huis, sporten binnen de gemeente maar dan alleen.

Je mag niet het strand op, want daar tieren de coronaatjes welig. Dus iedereen die zich daar ophoudt wordt onmiddelijk op de bon geslingerd.

Hij heeft een beetje schutkleuren en had zich wat verscholen, maar ook hij is ontdekt!

Tja, beetje raar plaatje, maar ja, we hebben onder het bed in de linker voorhut nu eenmaal onze reserve onderdelen opslag. En wat we zoeken ligt helemaal onder in.

De bakboords wc maakt een vreemd gierend geluid. Dus daar moet een nieuwe pomp op. De oude halen we uit elkaar om te kijken of we erachter kunnen komen waarom die zo giert. 

Blijkt dat de naaf van de impeller (zeskantig) een beetje slipt in het rubber van de impeller. We bestellen nieuwe onderdelen zodat we deze pomp weer kunnen reviseren en monteren alvast een nieuwe die we op voorraad hebben.

Dan weer een ander klusje. De staartolie van de bijboot motor zit er ook al wel weer vijf jaar in. Dus die moet maar eens ververst worden.

Dus aftappen in een emmertje en dan nieuwe erin “knijpen”.

Als we dan toch bezig zijn knappen we de kap ook gelijk even op. De stickers begonnen eraf te vallen en onder de sticker zag de verf er nogal anders uit dan de rest. Poetsen mocht niet meer baten.

Het is een beetje warm om te verven, maar we doen het toch maar.

We nemen gelijk de loopplank constructie mee.

En dan gaan we geheel illegaal en tegen de regels van de corona dictatuur lekker met Mats en Eva wandelen. En na het wandelen gezellig bij ons aan boord een biertje drinken.  

Zo, de volgende klus. De beide stuurcilinders lekken al een tijdje een klein beetje langs de as afdichting. We hebben revisie setjes, maar we hadden nooit tijd (?!) om ze te reviseren. Nu wel.

We maken een plankje waar we de cilinder op kunnen bevestigen om de boel uit elkaar te kunnen draaien. Dat is namelijk best ingewikkeld en kost veel kracht. Gelukkig hebben we wel een goede tekening van hoe het in elkaar zit.

Gelukt. Seal vervangen en de boel kan weer in elkaar en terug op z’n plek.

Op een ochtend zijn de straten nat en hangt er een chloorlucht. Het heeft niet geregend. We komen er na korte tijd achter hoe het zit. Ze zijn de coronaatjes aan het doden!

Dan gaan we naar de toren (havenkantoor) om een pakketje op te halen. Ja, dit mag weer, maar wel binnen de wandel tijdframes. En zonder mondkapje mag je niet naar binnen.

Wat opvalt is hoe leeg het is op de camperplaats. De eerste foto is van 2 februari dit jaar, de tweede nu, 10 mei.

2 mei, toen we net weer mochten wandelen was het ’s morgens rond half 10 behoorlijk druk op de boulevard. Nu, acht dagen later is het nieuwtje er wat af en zie je bijna niemand meer.

Zo, weer een klusje. De ventielen van de stootwillen zaten al een paar jaar vast, waardoor we ze niet meer konden bijpompen. Die moeten we dus nu ook maar eens gaan vervangen.

Dan nog even schoonmaken en poetsen.

Die kilometer rond de boot wordt wat saai, dus deze avond gaan we fietsen. Dat is sporten hier dus mag je door de hele gemeente.

Weer een klus. De generator klonk de laatste tijd voor de winterstop wat anders dan anders. Nader onderzoek leerde dat er in ieder geval één motorsteun kapot is. Dus tijd om hem er uit te hijsen, dan kunnen we ook gelijk de geluidsisolatie in de onderbak, die door een diesel lek een paar jaar geleden nogal vergaan is, vervangen.

Hij weegt niet veel en is eenvoudig met een val uit de machinekamer te tillen.

Dan de onderbak eruit en zie wat een puinhoop.

Behalve rechtsachter, die echt door midden was zien we dat linksachter ook al bijna door is. We vervangen ze alle vier.

Eerst de bak maar eens goed uitschrobben.

Nieuw isolatie materiaal er in plakken met pu-kit en bison-kit.

Dan de buitenkant nog even schoonmaken en in de was zetten.

En in omgekeerde volgorde alles weer inbouwen.

Dat loop weer een stuk stiller!

Zo, het is 11 mei. Een gedenkwaardige dag want we mogen weer bij elkaar op bezoek. Hier in Spanje gaan als eerste de terrassen open (voor de scholen en de winkels) en we mogen weer tot maximaal 10 man bij elkaar komen. We gaan gelijk op de borrel op de Salon.

Toch ook de tafel nog maar even opnieuw in de lak zetten.

13 mei, even een wandeling langs de boulevard. In het midden van de foto zie je dat het op de Sierra Nevada weer flink gesneeuwd heeft. 

Na de wandeling koffie met taart bij Henk en Houkje. Ze zijn vandaag 40 jaar getrouwd!

De 15e gaan we met Maria de bergen in. Zij is al 2 maanden alleen thuis geweest en mist de wandelingen nogal. Ze kwam gisteren bij de boot vragen of wij weer meegingen op een “Friday Walk”. Met z’n drieën. Je mag hier nu per rij in de auto 2 personen hebben mits iedereen een mondkapje draagt. Dat doen we dan maar.

Buiten hoeft dat mondkapje gelukkig niet Eigenlijk mag je buiten de wandeltijden alleen met een professionele gids de natuur in, maar Maria is behoorlijk professioneel vinden we.

Het is heerlijk weer eens wat anders te zien dan alleen de haven.

Bij de punt van de pijl zie je de maan. Op de kop!

De vijgen groeien al aardig.

Een oude mijngang. Er werd hier lood en tin gemijnd.

Kikkervisjes in een klein vijvertje.

Na de wandeling even een biertje. Met een beetje vis…

’s Avonds is de Stumble Inn ook voor het eerst open. Happy hour!

En dan weer even een klusje. Niet één waar ik met plezier naar uitzag, maar het moet even. De schroeven moeten weer schoon.

Dit was ooit een schroef.

Zie..

En dan gaan we een stukje varen op de Salon. Frits en Marleen krijgen een nieuw plekje in de haven en wij varen even met ze mee.

We zijn net op tijd klaar met aanleggen om nog even naar de Angelina (Mats en Eva) te zwaaien. We mogen weer tot maximaal 12 mijl uit de haven. Zij gaan binnen die cirkel op zoek naar ankerplekjes voor de komende tijd.

Weer even een klusje. 

De reeflijnen lopen door de giek en gaan dan uit de voorkant van de giek op een keerblok aan de voet van de mast naar een lier op de mast. Betekent dat als je gereefd hebt er altijd een flinke kracht op het draaipunt van de giek staat. We gaan nu klemmen op de giek zetten zodat we die kracht van het draaipunt afhalen. Bella Ciao heeft dat al een paar jaar zo en het bevalt ze goed.

En dan gaan we even buiten spelen met de bijbootjes. Gewoon omdat het kan!

Weer een klusje van een hele andere orde. Jan Hendrik wordt binnenkort 60 en aangezien er wegens Corona (en onze grote afstand) geen feestje zal zijn hebben zijn zoons, Jan Hendriks vrienden gevraagd een filmpje op te nemen.

Aangezien wij absoluut niet kunnen zingen en zo, beginnen we het filmpje met lang zal ze leven (het is een hij, maar ja, het liedje heet nu eenmaal zo) op piano en gitaar.

Nadat het filmpje klaar is gaan we een feestje vieren i.v.m. Henks verjaardag.

En dan al weer een klusje. We hebben de boegspriet situatie voor de Code 0 iets veranderd en nu moet er een gaatje van ca. 16mm in de onderstrip van het A-frame komen. Ik weet niet of je al eens geprobeerd hebt een flink gat in een 10 mm dikke rvs strip te boren maar dat valt niet mee.

Met behulp van die rode lijnen konden we met de lier kracht op de boormachine zetten, want zo hard kun je niet drukken. Beetje snijvet erbij en koelen met water en zie hier, na ca. 10 minuten hebben we een gat.

Is de boot ook weer 40 gram lichter geworden.

En dan weer een ander klusje. Voetbediening voor de electrische lier op de achterbeam aanleggen.

Ja, daar gaan we vaak tegen aan schoppen….

En dan gaan wij ook weer eens varen. 

We gaan buiten de haven voor anker om de onderkant van de boot te ontdoen van de winter aangroei. 

En natuurlijk even zeilen!

Er is bijna geen wind, maar dat voelt toch weer goed.

We blijven maar even een nachtje in een kleine baai net oost van de haven ankeren. Kunnen we er weer aan wennen.

Vrijdag de 22e gaan we weer een “Friday Walk” doen met Maria. In de auto moeten we een doekje voor de mond. Maria (links) heeft hem nog vergeten af te doen.

De kappers zijn ook hier in dit bergdorpje ruim twee maanden gesloten geweest…..

We beginnen in de schaduw van een bos. We zitten hier op ongeveer 1000 meter hoogte en de temperatuur is toch ruim 30 graden.

Het lokale zwembad is door de lockdown een vijver met waterlelies geworden.

Er hangen enorme bossen druiven aan de struiken.

Ze moeten nog wel een beetje groeien.

Verder zijn er prachtige bloemen.

Al snel vinden we een Nispero boom.

Daar zitten erg lekkere zoete vruchten aan. Velletje eraf halen en pitten eruit en je hebt een lekker hapje en enorm kleverige handen.

Zo, weer op stenen in een droge rivierbedding, We zijn net door een veld met hoog gras gekomen waar Maria zei dat we zo hard mogelijk moesten stampen om de slangen weg te jagen.

Gelukkig hebben we geen slang gezien.

Na ca. 8 kilometer zijn we terug in het stadje waar de auto staat. De wandeling was redelijk vlak, maar 30 graden in de schaduw en heel wat meer in de stralende zon is toch wat warm. Daar moeten we weer aan wennen.

Maandag 25 mei, we gaan een volgende de-escalatie fase in. We mogen nu met 15 personen bij elkaar komen, de restaurants mogen ook binnen weer bedienen (niet dat ook maar iemand binnen zou willen zitten in dit klimaat) en we mogen weer zonder onderweg te zijn ons buiten ophouden. Dus kunnen we ook weer boullen!

En meten.

Dit is de parkeerplaats van de supermarkt. Wat je hier ziet hoort echt weer bij de zuidelijke landen. Als je het niet meer nodig hebt, gooi je het op de grond! In dit geval de “corona handschoenen die verplicht zijn in de supermarkt. In het water zie je ook veel blauwe mondkapjes, van die gele huishoudhandschoenen en natuurlijk ook deze handschoenen.

Het lijkt erop dat we over niet al te lange tijd kunnen gaan vertrekken, dus tijd om de voorraden te checken, We beginnen bij de meest essentiële zaken.

Vrijdag 29 mei. We gaan met Henk en Houkje een laatste wandeling in het natuurgebied in Almerimar doen.

Even uitblazen in een mooie grot.

Dit is dan ook weer jammer van het corona gedoe. Mondkapjes en handschoenen worden toegevoegd aan de andere plastic zooi die hier overal in de natuur te vinden is.

Een laatste blik over Almerimar,

En dan nog even op de fiets naar het tankstation. We willen nog benzine voor de buitenboordmotor van de bijboot halen. Dit lijkt simpel, maar het loopt hier enorm omhoog en dat is toch echt heel lastig fietsen.

We doen een rondje op de werf. Wat zo gek is hier is dat alle boten ter plekke worden afgespoten. Geen afspuit plaats met opvangbak en filter en zo.

Het water zakt vanzelf in de grond en filtert zo de antifouling er wel uit……

30 mei. Een laatste borrel met Frits, Marleen en Henk en Houkje. De Wahoo en wij zullen morgen vertrekken en Frits en Marleen blijven nog even. Ben benieuwd wanneer we ze weer gaan zien.

Dan is het zo ver. 31 mei, tijd om te vertrekken. Vanaf morgen wordt de marina 3x zo duur (hoog seizoen) dus gaan we buiten voor anker. We mogen nu in de provincie varen en gaan zodra de wind de goede kant op is naar Cabo de Gata. Daar is een redelijk beschutte ankerbaai. Daar willen we dan wachten tot we hopelijk de 8e juni in heel Spanje kunnen varen. We willen dan naar de Baleraren.

We worden uitgezwaaid door Frits en Marleen.

We gaan in een baaitje oost van Almerimar voor anker. De Wahoo komt er ook al aan.

De loopplank kan worden ontmanteld en wordt dan weer machinekamer ladder.

Weer wat anders dan de marina.

Proost!

Gezellig achter het anker eten bij H&H.

Het was weer een wonderlijke maand. Langzaam hebben we deze maand weer een beetje van onze vrijheden terug gekregen, maar het gaat wel erg langzaam. Zo’n lockdown gedoe hakt er wel in en we hopen dat nooit meer mee te maken. Het is nog niet over, maar als het allemaal goed gaat kunnen we vanaf 8 juni weer door heel Spanje zeilen. Vanaf 3 juni zijn toeristen weer welkom in Italië dus als het in Spanje niet loopt zoals we hopen gaan we in één keer naar Sardinië.
Eind juni zullen we de volgende blog plaatsen.