Augustus 2015
Italië en Sicilië (ook Italië).
In augustus zakken we verder af langs de Italiaanse kust. We bezoeken een aantal prachtige Italiaanse kuststadjes en werken ons ernstig in het zweet met flinke wandelingen (berg op en neer) bij 35+ graden. Dat komt omdat we niet van vroeg opstaan houden, dan rustig willen ontbijten en even uitbuiken zodat we onze wal verkenningen eigenlijk altijd op het heetst van de dag doen.
We ankeren in het weekend in een baaitje vlak bij Napels waar, zo blijkt, bijna heel Napels in het weekend naar toe gaat en we bezoeken een eilandje met een echte actieve vulkaan. Niet de vulkaan zorgt voor opschudding en tumult, maar de enorme onweersbui met windvlagen van kracht 10+ die we daar in de avond krijgen. Daarna gaan we naar Sicilië waar we de rest van de onweersweek afwachten in een baaitje aan de noord-oost kant. Dan gaan we door de straat van Messina (tussen Italië en Sicilië langs de oostkant verder naar beneden en blijven in de zeer beschutte baai van Siracusa een weekje om prutsen tot Fria op bezoek komt. Tijdens dat bezoek wordt ik 51 en dat vieren we natuurlijk met echte Siciliaanse ijstaart.
Het vuurtorentje van Gaeta. Omdat het peertje kapot was hebben ze de maan er maar bovenop gezet.
Gaeta by evening.
Kat met vis. De vogeltjes lusten kennelijk ook wel een visje. Van meeuwen wist ik dat maar een duif???
Het fort van Gaeta.
Gaeta by day.
Het mausoleum op ca. 300 meter. Lijkt mij een ongezellig ding, zitten helemaal geen ramen in. En ook geen deur trouwens.
Even uitblazen! Temperatuur ruim boven de 35 graden met een behoorlijk hoge luchtvochtigheid. Niet voor niets doen de locals nu allemaal even een dutje.
Mooi baaitje op het eilandje Isla di Procida. Hier komt half Napels weekend vieren. En het is weekend!
Lokale taxi.
De snackbar.
Kasteel op Isolotto del Castello aragonese. Dit is een heel klein schier eilandje aan Isla d’ Ischia (vlak bij Napels) vast.
Positano, net zuid van de golf van Napels. Ziet er mooi uit maar is een absoluut waardeloze ankerplaats. Je ligt vlak voor een steile rotswand van enkele honderden meters hoog, want iets verder ervan af is het gelijk weer heel diep. Valwinden en terugkaatsende golven (een meter hoog en een meter lang of zo) verstoren ernstig onze nachtrust.
Ik heb geen idee wat de ontwerper van deze cat gedacht heeft toen hij aan het tekenen was, maar als het de bedoeling was de allerlelijkste cat te ontwerpen is hij goed gelukt!
Dit is niet zomaar een sunset. Als je heel goed kijkt zie je de zon precies in de krater van de vulkaan op Stromboli zakken. Morgen maar eens even kijken of er geen schade is.
Nee, hij doet het nog.
De ankerplaats. Een randje pikzwart zand van een dikke 100 meter breed en 5 tot 15 meter diep. Dan zakt het vlot naar enkele honderden meters en even verder naar meer dan 2 kilometer. Daar pakt je anker niet meer!
Lava steentjes en zwart zand. Stromboli heeft een oppervlakte van 12,6 vierkante kilometer en is 918 meter hoog. Er wonen ca. 450 mensen.
Ze houden hier wel rekening met uitbarstingen. De laatste grote uitbarsting was in 2002. Door een in zee vallende helling ontstond een tsunami van 10 meter hoog. De bewoners zijn geëvacueerd (en weer teruggekeerd). In 2007 is het nogmaals wegens lava spuwen geëvacueerd. In 2009 was er weer een uitbarsting en in 2013 is wederom het gehele eiland geëvacueerd. In de tussentijd pruttelt en rookt de vulkaan voortdurend.
Maar intussen is het mooi weer, er barst even niets uit en we maken een mooie wandeling over het eiland.
Vanuit deze hoek zien we dat de zon toch niet in de krater onder gaat, maar er naast.
Tja, de foto hieronder zegt niet zoveel, maar er gebeurde des te meer. Er begon een enorm onweer. Veel ankeraars waren juist naar de wal gegaan voor een restaurantje of zo en toen begon het met een enorme windvlaag. Wij vertrouwden de donkere lucht niet helemaal en hadden de meeste losse rommel al naar binnen gedaan. Toen hoorde je de vlaag aankomen die gelijk aanzwol tot een windkracht 10+. Gelukkig wel van het eiland af zodat we goed aan hoger wal lagen. Zoals gebruikelijk waren wij iedereen voorbij gevaren en vlak voor het strand gaan liggen (dus gelukkig niemand voor ons) en het anker met ruim voldoende ketting er met de motoren goed vast ingetrokken. Kennelijk waren wij daarin zo’n beetje de enige, want van de ca. 30 boten die er lagen zijn er misschien een stuk of 5 blijven liggen. De rest ging aan de haal, botste op elkaar of verdween in de verte. Er volgde een werkelijk spectaculair onweer met enorme flitsen en vlagen en op het eind nog even een beetje regen. Boot zwart van het lava zand en enorme prik ogen van dat rottige zand dat erin woei. Het duurde een uurtje of twee drie en toen werd het weer rustig. Daarna begon de intocht van weggewaaide boten weer en konden we een uurtje genieten van her-ankeraars. Hoe iedereen op tijd van het restaurant weer op de boot is gekomen weten we niet, maar de volgende morgen toen het weer licht was leek het er op dat de meesten er toch weer waren.
De continue lavastroom aan de westkant.
Helaas niet het mooiste weer van de wereld, maar het krater wolkje onderscheid zich goed van de rest van de bewolking.
En met deze supersnelle veerboten kun je de vulkaaneilandjes bezoeken. Dit doet meer dan 30 knopen. Zal wel een beetje diesel kosten.
Het onweer is nog niet uit de lucht en blijft ons nog een paar dagen plagen.
We schuilen zolang in de baai bij Milazzo, onze eerste ankerplek op Sicilië. Hier valt gelijk op dat de crisis hier harder heeft huisgehouden dan op de vaste wal. Veel leegstaande vervallen panden. veel vuil op straat en een hoop hanglocals. Een beetje weer zoals Portugal en zuid Spanje.
Het kasteel dat het aanzicht van Milazzo domineert.
Als je wandelt hoor je continu van alles ritselen in de bermen en bossen. Zo nu en dan zie je waar dat vandaan komt.
Ze slepen hier de vissers vaartuigjes met lieren het strand op, net als aan de zuidkust van Engeland bij Hastings en zo.
Milazzo by evening.
In de straat van Messina zien we deze vreemde boten. Uit de blog van de Flying Arrow hadden we al begrepen dat dit zwaardvis visboten zijn. De mannen boven op moeten ze spotten waarna een harpoenier helemaal voor op de 30 meter lange boegspriet ze een pijl in de rug schiet. Deze varen hier nu met toeristen rond.
En om niet teveel te vermageren moeten we iedere dag eten. Is niet erg, maar het klaarmaken en vooral bedenken wat te eten is een behoorlijke belasting in ons drukke bestaan. Hieronder een paar fotootjes van wat wij zoal eten.
Een pasta geïnspireerd door het zonnige eiland Elba. Gekookt in met Middellandse zeezout en zoete sojasaus verrijkt water en overgoten met een heerlijke saus van zongerijpte paprika’s, lente uitjes en een biefstuk tartaar van vrije uitlooprunderen. Op smaak gemaakt met een keur aan zorgvuldig geselecteerde kruiden en specerijen. Hierbij worden dungesneden komkommerschijfjes en een fijn geraspte parmezaan geserveerd. Uit de wijnkelder is een mooie ronde rode wijn uit zuid Spanje gekozen.
Krokant gebakken varkens medaillons met zorgvuldig geselecteerde jonge groene erwtjes. Daarnaast een aardappel garnituur gebakken in knoflook olijfolie, regelmatig op alle zijden gekeerd. Het geheel wordt aangevuld met een heerlijk romige truffelmayonaise. Als side dish is een groene sla overgoten met vintage balsamico azijn gekozen. Bij dit gerecht wordt een bijpassend volle rode wijn uit de wijnkelders van Safari geserveerd.
Een proeverij van Paella uit vroeg geoogste rijst en gebakken stukjes vlees van wilde grijze landbiggen en frisse groene peulvruchten. Als kruiding is een selectie gemaakt van de fijnste Spaanse Paella kruiden uit het zuiden van Spanje. Bij dit gerecht wordt een in olijfolie gefrituurde kroepoek van jonge Japanse garnalen geserveerd. Daarbij is een heerlijke frisse rode huiswijn gekozen die de natuurlijke smaak van de Paella accentueert.
Zacht geaarde krokant gebakken kalfsoester met een frisse salade van zongerijpte tomaten, lente ui, groene sla overgoten met vintage balsamico azijn. Daarnaast een aardappel garnituur gebakken in knoflook olijfolie, regelmatig op alle zijden gekeerd. Het geheel wordt aangevuld met een heerlijk romige truffelmayonaise. Bij dit gerecht wordt een bijpassend bier geserveerd. De keuze is hiervoor gevallen op een Steinburg welk is gebrouwen van een onder de Spaanse zon verbouwde selectie laat geoogst gerst.
Pizza Royale:
Deze pizza is bedekt met chorizo die gemarineerd is in cognac, ansjovis gekweekt in champagne, sunbusch tomatensaus, Siciliaanse gerookte ham, lente ui, medaillons van wilde roze bos biggen, zon gerijpte in zoete likeur gemarineerde paprika, prosciutto en vintage balsamico azijn. Om de pizza helemaal af te maken is ie tijdens het bakproces in de door zonne energie gevoede oven regelmatig besprenkeld met limoncello likeur.
Dit blauwe vlekje is licht dat in een donkere grot schijnt door een gat onder water. Als de zon had geschenen was het vast mooier geweest, maar het gat zit richting het oosten en wil je daar zon op hebben dan moet je wel erg vroeg opstaan.
De uitgang.
Weer buiten.
’s Avonds op 16 augustus komt er ineens een hele rij vissersschepen en bootjes de baai in. Ze zijn volgeladen met mensen en eentje heeft een fanfare aan boord en de tweede van links hieronder een groot kruis en allemaal in witte gewaden geklede mensen.
Nazoeken op internet leert dat op 15 augustus Maria Tenhemelopneming is maar op 16 augustus vinden we voor deze omgeving helemaal niets. Zal dus wel iets erg lokaal’s zijn. We vrezen nog dat de overbeladen vissersschepen zullen omkukelen als ze allemaal aan een kant gaan staan, maar het gaat goed.
Dit is ons uitzicht in de baai van Taormina. Laag dorpje, zigzag paadje, hoog dorpje (250 meter), zigzag paadje, twee toppen met op de rechter een kasteel en de linker een kerkje op een meter of 400 hoog. Dat is natuurlijk weer een uitdaging.
We wachten even weer tot het heetst van de dag en gaan dan op pad.
Het hoge dorpje is echt mooi.
Dan door naar de 400 meter.
En ja, een prachtig uitzicht!
Is wat ver ingezoomd, maar Safari is rechtsonder wel herkenbaar.
En aan de zonkant en windstille kant weer naar beneden.
Uitzicht op een mooi oud amfitheater. Hier worden nog dagelijks voorstellingen gegeven.
Verder naar het zuiden zien we de vulkaan de Etna roken. Die gaan we komende winter vanuit Marina di Ragusa bezoeken.
De dinghy parkeerplaats in Siracusa.
Peddelbal in Siracusa.
De oude stad Siracusa op het schiereiland Ortigia.
En als de weg een beetje te smal is bouw je er gewoon een randje bij.
Bij gebrek aan strand.
Ja het mocht wat kosten.
Vele vissen (harders) rond de boot. ’s Avonds oefenen ze voor dolfijn en hoor je ze uit het water springen en weer terug vallen.
Te mooi om niet te publiceren.
Op 27 augustus krijgen we Fria (Wouters moeder) op bezoek. We halen haar af van het vliegveld van Catania. Het is een heerlijk weerzien.
En dan is het alweer 28 augustus….
Fria voor het eerst op de SUP (stand up paddeling of als dat te moeilijk is sit up paddeling). Het gaat hartstikke goed.
’s Middags varen we met de bijboot een stuk de rivier op.
’s Avonds eten we pizza op het Plaza del Duomo.
met dit als uitzicht.
We hebben een relaxed zeiltochtje naar Portopalo; natuurlijk met mango-ijsjes voor de broodnodige verkoeling.
Voor de afwisseling deze keer geen zonsondergang, maar de opkomende maan.
Bij een eilandje met wat rotsen gaan we even snorkelen. Er zit veel vis (ongeveer midden op de foto)
Als we weer terug zeilen naar Siracusa krijgen we, speciaal voor Fria, dolfijnen voor de boegen.
Ortigio onder de opkomende maan.
Deze vreemde, moderne kerk torent hoog boven de stad uit.
van binnen toch wel verrassend.
En ook het eeuwenoude Griekse theater (3e eeuw v.C) staat op het culturele programma.
Blijkbaar hadden ook de oude Grieken al behoefte aan een bankje in de schaduw.
En natuurlijk kunnen we de Etna niet overslaan. Met het huurautootje rijden we naar boven.
Hoe hoger we komen hoe ruiger en zwarter het landschap.
Op ongeveer 2000 meter lopen we rondom een van de vele kleine kraters.
Ook bezoeken we per auto het mooie stadje Taormina.
En dan is er alweer een hele mooie en gezellige week voorbij en brengen we Fria met de auto weer naar Catania.
Eind september zullen we onze avonturen van deze maand met jullie delen.
Hoi,
Bedankt voor weer een mooi fotoverslag. En het lijkt ons een straf om bij jullie te moeten eten….