Augustus 2021
Griekenland 2
Deze maand begint met een gezellig samenzijn met Angelina en Relax. We doen een SUP wedstrijd en spelen boulle op het strand. Dan vervolgen wij onze weg naar het oosten. Het is behoorlijk warm, in het Nederlandse nieuws lezen we dat we in een extreme hittegolf zitten, want ja, klimaatverandering en zo. We bezoeken onder andere het prachtige schiereiland stadje Monemvasia. Hier betrekt de lucht met rook en as door de enorme natuurbranden die inmiddels zijn uitgebroken. De rook achtervolgt ons, wordt zo nu en dan weer naar het noorden geblazen, maar komt toch telkens weer even terug. Na een kleine twee weken is het gelukkig weer helemaal over en is de lucht weer overal strak blauw en schoon. We zeilen intussen naar Porto Rafti, nemen de bus naar het vliegveld van Athene, vanwaar Fria weer terug naar huis vliegt. Ze heeft drie weken meegevaren, het was heel gezellig. Wij wachten in Porto Rafti even een Meltemi af en gaan dan door naar Karystos waar we een gezellige avond hebben met Frans en Marleen. Dan gaan we door naar het zuiden dwars door de Cycladen voor het event van het jaar, we gaan ons zusterschip ontmoeten! Het is inmiddels ruim 11 jaar geleden dat de boten voor het laatst naast elkaar lagen. Frits en Reinhilde hebben de lange route naar Paros genomen (via de Carieb en de Pacific en zo) en wij de korte direct de Middellandse Zee in (en daar een paar rondjes) en nu gaan we elkaar tegenkomen bij Paros. Ontzettend leuk. Samen varen we na weer een Meltemi te hebben uitgezeten naar de Peloponnesos.
De route deze maand:
We liggen voor anker in de baai van Porto Kagio. Gisteravond hebben Tuula en Pekka (Relax) bij ons gegeten. Hun mooie private hoekje van de baai (midden bovenin de foto) is nu, na de komst van twee grote motorboten, niet zo privaat meer. Ze hebben zelfs een lijn naar de wal moeten leggen om niet tegen de dichtstbijzijnde motorboot te kunnen zwaaien. Het was warm vandaag en nu de zon bijna onder gaat gaan we een stuk wandelen en dan eten bij één van de tavernas op het strand.
We lopen de berg op naar een minikerkje met allemaal graf huisjes erom heen.
Het kerkje is heel klein, maar ziet er goed uit van binnen (en buiten).
Dan kijken we door de openstaande deur van één van de grafhuisjes en zien dit! Ca. 2 jaar na de “begrafenis” worden hier de botten schoongemaakt met witte wijn en dan in zo’n klein metalen kistje gestopt en samen met de rest van de familie in zo’n grafhuisje geplaatst. Voor oma hier was het metalen kistje kennelijk nog niet klaar.
Weer terug beneden is het tijd voor een hapje op het strand.
Even weer een klusje: de bekleding van de stuurstoelen is inmiddels wat versleten dus maakt Paula daar nieuwe voor. We hebben nog van die vrolijke stof dus ze worden weer net als de oude.
Kijk, goed gelukt!
Dan komen de volgende dag ook Mats en Eva (Angelina) aan.
’s Avonds borrel en eten op Relax.
Eet smakelijk! Pekka heeft een heerlijke crisp pasta in de oven gemaakt!
En dan de volgende ochtend een sup competitie.
Ik heb een boeitje vlak voor het strand gelegd en voor de start moet iedereen onze dinghy vasthouden.
Dan rond het boeitje en wie dan het eerst weer de dinghy aanraakt heeft gewonnen.
Eva wint de eerste ronde van de dames (onder 80 jaar). Ja, wij zijn absoluut vóór gender onderscheid, net als op de Olympische spelen overigens.
Dan de heren.
Pekka wint met overmacht.
Dan de eerste en de tweede van de dames onder 80 tegen de categorie dames 80+ (meest linkse).
Fria krijgt het voordeel van de langste en koersstabielste plank (waarmee Pekka met overmacht won) maar helaas is de plank zo koersstabiel dat met de éénmaal ingezette koers de keerboei niet wordt bereikt en de winst niet naar de 80+ categorie gaat maar nu naar Paula. De finale zal in de vorm van een partij boulle op het strand worden gestreden.
Intussen komt er even een zeeschildpad kijken wat we hier allemaal aan het doen zijn.
Zo, de finale wordt voorbereid.
Het strand is klein en het is er erg heet, maar er wordt erg goed gegooid.
Dan hebben we even pauze. De temperatuur op het strand is zo hoog dat we in het 30+ graden water moeten afkoelen met koud bier.
Proost!
Na een glansrijke overwinning voor het beste team wil Eva graag even onze surfplank uitproberen.
Dat gaat heel aardig!
Nou, dan moet ik ook nog maar een rondje.
’s Avonds vieren we onze overwinningen met een heerlijke griekse maaltijd op het strand. Helaas is dat tegelijk ook weer een afscheidsetentje, ieder gaat morgen weer een andere kant op.
Wij gaan naar Nisos Elafonisos. Aan de noordkant weten we een prachtige superblauwe baai. Het is er klaar helder, ondiep en een prachtige zandbodem. We passeren een paar kabels tussen de vaste wal en het eiland. Kijk, zo ziet het er op de kaart uit:
En zo in het echt!
Aan het eilandje zit weer met een brug verbonden een heel klein eilandje met daarop een kerkje. ’s Avonds is er kennelijk een dienst en moeten we op onze ankerplaats bijna 2 uur naar het gejeuzel van twee Grieks-Orthodoxe priesters luisteren.
Maar eerst een flinke wandeling en een Griekse salade en pita-gyros maaltijd op wederom een strand.
Daar zien we iets wat je hier zelden ziet. Een wonderlijk natuurfenomeen. We hebben het opgezocht op google: het heet “wolk”.
De volgende ochtend (5 augustus) is het bladstil en zien we onszelf als schaduw op de witte zandbodem. Vlak onder onze voeten zie je het anker diep in het zand zitten (vlak naast de boot).
Hier en daar een klein plukje gras of een steentje in het zand.
Ook zwemmen geeft mooie schaduwen.
Dan varen we naar Monemvasia. Dit is een heel klein schiereilandje aan de oostkant van de derde vinger van de Peloponnesos. Het is een hele steile berg met een heel mooi gefortificeerd oud stadje op de zuidkant.
Dat moeten we natuurlijk bekijken en we beginnen met de klim naar het bovenplateau.
Uitzicht op het gefortificeerde lage stadje.
De trap/pad naar het boven plateau.
Het poortgebouw naar de bovenstad op het hoge plateau.
Eigenlijk is alleen deze kerk, die gedurende de verschillende bezettingen telkens van kerk in moskee en weer terug is veranderd, het enige wat in de bovenstad nog in goede staat verkeert. De rest zijn ruïnes.
Na nog een verfrissend biertje op een terras in de oude benedenstad weer in de dinghy op weg naar Safari. Inmiddels is de lucht vol met de rookwolken van de natuurbranden verder noordelijk op Peloponnesos. Alles krijgt een rare roodachtige kleur en je ruikt de brandlucht.
’s Avonds krijgen we een alert op de telefoon. Op mijn telefoon helaas alleen in het Grieks.
De volgende ochtend is overal as.
Het is niet veel en laat zich makkelijk verwijderen, maar het is wel een teken dat de branden niet erg ver weg zijn.
De atmosfeer is bedompt en wat mistig. Het is ook best wel extreem warm. Je ruikt de brandlucht goed, maar het is niet echt hinderlijk.
De volgende dag gaan we eerst even naar het super toeristische Spetses, een eilandje waar in ieder geval rond het stadje het gebruik van personenauto’s niet is toegestaan.
In plaats daarvan zijn er tuktuk’s, heel veel brommers en natuurlijk zo leuk en romantisch voor de toeristen paard en wagens.
En natuurlijk de gezins-quad. Dit is een quad met een extra grote achterbank waar het hele gezin op kan meerijden!
Voor de rest is het er best wel mooi, maar wel een beetje erg toeristisch.
We gaan na een rondje lopen snel verder richting Ermioni. Het zicht is nog steeds zeer matig door de rook.
Ermioni heeft een mooie beschutte ankerbaai en vele restaurantjes en zo.
De zon prikt nog even door de rook heen voor ie onder gaat.
De 8e gaan we naar het oosten opkruisen tussen de vaste wal en het lange eiland Hydra. Er is wind dus dat gaat prima en het voordeel van deze oostenwind is dat de rook weer wat is teruggeduwd naar waar die vandaan kwam. Een mijltje of zo voor de oostkant zien we een enorme kikker. Nadere inspectie leert dat het eigenlijk een eilandje is, maar toch…
Eenmaal op ruimer water is het tunnel effect weg en zakt de wind naar minder dan 10 knopen en draait wat naar het zuiden. We zetten de code-0 erop en dobberen de resterende 30 mijl richting kaap Sounion. De laatste mijl is de wind bijna helemaal weg en kleurt de lucht weer rood door de rook die in de hogere luchtlagen weer onze kant op komt.
Je ziet hier heel goed de verschillende lagen van verschillende dikte rook.
De volgende morgen is de rook grotendeels weg en ziet alles er weer een stuk normaler uit. We gaan de tempel van Poseidon op kaap Sounion bezoeken.
Als we wat hoger komen zien we ook hier (midden op de foto) in de directe omgeving afgebrande stukken natuur.
Safari in de baai bij kaap Sounion.
En dit is hem dan. € 25,- toegang voor ons drieën vind ik wat overdreven, maar het is toch ook wel mooie ouwe zooi.
’s Avonds keert toch de rook weer een klein beetje terug.
De tempel van Poseidon by night.
Dan gaan we de 10e door naar Porto Rafti. Weer opkruisen bij bijna geen wind, maar we kunnen toch op een kwartiertje totale windstilte na alles zeilen. Wanneer we het anker laten vallen zien we naast ons een aalscholver vergadering. Ik denk dat het over vis gaat.
Uitzicht vanaf het terras van het restaurantje waar we vanavond eten.
Dan de 12e vertrekt Fria weer naar huis. We nemen de bus naar het vliegveld.
Vanwege de coronamaatregelen kun je niet online of zelfs met zo’n machine op het vliegveld inchecken, want ze willen aan de balie ieders vaccinatie bewijs of iets dergelijks zien en daar krijg je dan je boarding pas. Daarbij slaan ze de plank dan mooi mis, want ik had juist begrepen dat het niet zo handig is heel veel mensen heel lang vlak op elkaar te laten staan. Maar ja…
Ziet er toch zielig uit, die lapjes voor je mond! Maar ja, na nog een kopje koffie (dan mag dat lapje toch weer even af) nemen we afscheid van Fria en vliegt ze weer naar huis. We hebben het ontzettend gezellig gehad.
De volgende ochtend als ik het trapje afdaal om te gaan zwemmen zie ik dat we eindelijk vis gevangen hebben!
Dan horen we ineens helikopters en vliegtuigen. We kijken om ons heen en ja hoor, weer dikke fik!
In de avond is het wat bedaard, maar het heeft nog wel een week geduurd voor het allemaal echt uit was.
Na een Meltemi uitgezeten te hebben in Port Rafti gaan we weer op pad naar Karystos. We gaan daar vanavond eten met Frans en Marleen die we kennen van onze winter op Kreta.
De volgende ochtend kruisen we met een pittige tegenwind de baai uit en even later valt de wind volledig weg.
Na een kwartiertje motoren door deze winstille zone bereiken we het gebied met wind zoals die volgens het weerbericht had moeten zijn (de tegengestelde richting) en stuiven wij naar het zuiden. We gaan richting Tinos.
We ankeren na nogmaals een windstilte te hebben gehad, gevolgd door wederom een pittige wind mee, in een baaitje net voor Tinos City.
De volgende morgen vertrekken we voor de laatste 32 mijl naar de ankerbaai tussen Paros en Antiparos in. We zijn onderweg naar ons zusterschip Bella Ciao die we voor het eerst weer sinds 2010 gaan zien (de boot dan, Frits en Reinhilde hebben we in die jaren een aantal keren in Nederland getroffen). We vertrekken met 30 knopen wind en vlagen van 40 (dit hoort echt bij de Cycladen) en zetten alleen een klein stukje fok.
Daar lopen we zo 11 knopen mee.
De veerboot hangt zelfs scheef van de wind.
En dan na 6 mijl valt de wind bijna helemaal weg en rollen we de fok helemaal uit en zetten we de code-0 er ook bij. Met een rustige 5 tot 6 knoopjes dobberen we richting Paros.
En dan zien we de de Bella Ciao. Frits is nog even aan het kite surfen, maar Reinhilde heet ons welkom. Geweldig om na meer dan 11 jaar de boten weer eens met elkaar te kunnen vergelijken en zo gezellig om weer met Frits en Reinhilde bij te kletsen.
Wandelingetje op Antiparos.
Er zijn zelfs duinen van zand en zo.
Typerend voor dit gebied zijn de witte (blok) huizen met blauwe deuren en luiken en een afgeronde hoek naar het platte dak.
Antiparos by evening.
We moeten even een aantal dagen een Meltemi uitzitten. We zien windsnelheden tot zo’n 40 knoop. Als dat weer terug is naar onder de 20 gaan we met de Happy Cat spelen.
Frits houdt meer van kitesurfen.
En dan de 26e is de wind zo ver ingezakt dat kiten en Happy Catten saai begint te worden dus gaan we een eilandje verder.
Onderweg naar Serifos.
Beetje ver weg, maar toch zeer herkenbaar.
Serifos heeft een hele beschutte baai en een hele mooie Chora boven op de berg.
Daar moeten we natuurlijk naar toe klimmen.
Op de top van de Chora. Uitzicht op Safari en Bella Ciao in de ankerbaai.
Uitzicht over het stadje.
Een typisch Grieks tafereeltje.
Tja en dan wordt ik 57 jaar oud. Reinhilde heeft Baklava gebakken om dat te vieren.
En ’s avonds op het volgende eiland (Kythnos) even uit eten.
Safari en Bella Ciao in de baai van Fikiadha (Kythnos).
De 29e zeilen we naar Charakas beach, onder Athene. We wanen ons in andere tijden, kijk maar eens goed op deze foto.
De 30e gaan we naar Ermioni op de Peloponnesos. Vrij veel wind dus het schiet lekker op. Zelfs nog gereefd onderweg.
Later valt de wind behoorlijk weg en kunnen we de laatste 14 mijl golfloos sneldobberend afleggen. Dus zo moet die van ons er ook ongeveer uit zien.
Als we de volgende ochtend weg willen hebben we een leuk cadeautje aan de ankerketting hangen. Geen idee wat het is.
Het valt niet mee om dat weer te ontwarren.
Het lukte toch om los te komen en we zeilen naar de prachtige baai van Porto Kheli.
We hadden al gezien dat de buitenboordmotor van de bijboot niet zoveel koelwater meer gaf dus die moet even uit elkaar.
Kijk, het werd wel tijd die te vervangen. Gek genoeg vinden we in de kanalen na het pompje meer flapjes dan er van de impeller missen! Zal wel van de vorige zijn dan. Die hadden we in 2015 vervangen!
En dan is de maand weer om. We hebben het erg leuk gehad met Fria en hebben het nu erg leuk met Frits en Reinhilde. We hebben zo veel bij te praten en het is erg leuk de boten te vergelijken en ervaringen uit te wisselen. We willen niet in de Cycladen blijven, want om de paar dagen een aantal dagen stevige storm begint erg snel te vervelen. We zijn nu onderweg naar Nafplion waar Paula kitesurf lessen wil gaan nemen. Misschien ga ik ook wel meedoen.
Eind september zullen we de volgende blog plaatsen.
Leuk om de boten en jullie weer samen te zien, alsof er geen 11 jaar tussen zit. In het clubhuis hangt toevallig de foto weer van al die catamarans naast elkaar in het Oude Robbengat. Toch een bijzonder clubje. Groeten voor jullie 4, Els
Weer leuk om jullie avonturen te lezen, veel plezier!
wat heeft Griekenland toch veel mooie plekken! Goed wel ook om te snappen dat Meltemi verschijnsel.
ik vind de avonturen heel leuk, vooral ook als er onderwater geklust wordt (schroefassen e.d..)
groetjes , Jeroen
Ik vond het ook heel fijn en gezellig weer bij jullie te zijn en geniet nu nog na bij het lezen en zien van de foto’s op jullie blog!
Liefs, Fria
Wel heel knap van je Fria dat je overal nog aan mee doet. Petje af.
Mooi blog met leuk verhaal en uitnodigende foto’s. Die luchten met rookontwikkeling zijn fantastisch; de branden zelf niet fraai.
Hele gezellige tijd samen met Frits en Reinhilde.
Liefs
Weer prachtig verhaal en mooie plaatjes. Leuk ook weer die “two-off’s” samen op één plekje voor anker.
Als Fria zo doorgaat, kan ze straks de sup-wedstrijd van de 100+ jarigen winnen….met gemak. Wat kan die vrouw nog veel!
(Wouter, jij kunt straks niet achter blijven met zo’n moeder!!)
Jammer van al die rook, maar daar waar de rook ontstaan is, zijn werkelijk rampen geschied. Count your blessings.
Op naar de volgende blog. En….misschien nog op Kreta