Juli 2015

Sardinië, Corsica en de vaste wal van Italië.

In juli zijn we een tijdje op Sardinië, drinken een biertje met onze Zweedse Almerimar vrienden en gaan dan via Corsica en Elba naar de vaste wal van Italië. Na een maand of 8 in Spanje gewoond te hebben is dat wel even wennen. Geen Mercadona supermarkten meer en geen traytjes bier meer te koop. Het bier wordt in Italië en Frankrijk per blikje verkocht. Een blikje voor de prijs van een sixpack dan wel te verstaan. Een rondje Corsica en Sardinië hebben we in 2007 al met onze toenmalige trimaran Madness gedaan dus dat hoeft deze keer niet. Naar we begrepen hebben heeft Sardinië na ons rondje met de Madness een paar jaar een ankergeld belasting of zoiets gekend. Dit is wegens een enorm dalende omzet in de watersport sector inmiddels weer afgeschaft zodat we gewoon weer iedere dag gratis voor anker kunnen, maar het lijkt erop dat de Fransen dit in 2016 eens willen gaan proberen. Naar verluid mag hiervoor dan maximaal 20 Euro per meter per dag (Safari is 14 meter x 20 = 280 Euro per dag!) worden gerekend. Dus als dat doorgaat zou het wel eens kunnen zijn dat ook in Frankrijk de omzet in de watersport sector dramatisch gaat dalen omdat Frankrijk dan zal worden gemeden als de pest. Ben benieuwd of de partijen die dit voorstel gedaan hebben echt zo dom zijn om dit werkelijk door te voeren. Aan de vaste wal van Italië is niet heel veel beschutting, maar het lukt toch telkens weer comfortabel een oppertje voor een zandstrand te vinden. Vanuit Anzio bezoeken we per trein Rome en gaat ’s avonds één van onze I-Pad’s overboord. Erg treurig om te zien, dat lichtende scherm dat langzaam in de diepte verdwijnt. Blijft best lang branden voor ie uitgaat.

Onze ankerplek in Alghero.

De zelfde plek by evening.

We gaan met de trein naar Sassari. Daar hebben ze winkels voor een verjaarskadootje voor Paula. Het treintje ziet er niet uit of ie de rit zal uithouden.

Maar binnen valt het nog een beetje mee, en we komen er en ook weer terug.

Sassari is een mooi oud stadje.

Na het kopen van een kado (het kopen is niet erg, het sjouwen wel) weer een prachtige sunset op de ankerplaats.

Voor de Lauwersoogers onder de lezers: Hij gaat er wel op vooruit.

En dan is het zover: Paula wordt 49 jaar. 

Hier het bewuste kadootje. Omdat onze zeilmakersnaaimachine wat te groot is voor het kleine werk komt er een kleine lichtgewicht (viel met sjouwen nog best wel tegen) machine bij. Is dat niet een reuze vrouwelijk kadootje?

En dan komen de felicitatie telefoontjes.

Tot diep in de avond.

Prachtig blauwgroen baaitje met prachtige blauwgroene boot. Klaar helder water met een spierwitte zandgrond op een meter of 3.

Het nieuwe machientje moet worden getest.

Lekker druk strandje aan de noordwest punt van Sardinië.

Dan steken we over naar Corsica. Dat is dan weer Frankrijk, dus weer vlaggetjes wisselen.

We willen Bonifatio bezoeken maar de ankerplaatsen zijn inmiddels voorzien van mooring lijnen en zo, dus zien we er maar vanaf.

Tja, wanneer zal de rots omkieperen?

Na maanden lang om keutelen onder de 10 knopen wegens overwegend zwakke winden hebben we eindelijk weer eens een wind van een knoopje of 20 tot 25.

Resulterend in een fatsoenlijke mulitihull snelheid.

We gaan naar Porto Vecchio op Corsica. Een prachtige natuurlijke haven.

Kennelijk is er een akelig stormpje overheen gegaan want aan de zuidkant van de baai liggen een stuk of 5 zeiljachten op het strand.

Lekker kanoën een riviertje op dat op de Golfe de Porto Vecchio uitkomt. Je waant je een beetje op het Reitdiep. Alleen is het minimaal 10 graden warmer.

In Porto Vecchio komen we dit auto wrakje tegen. Een heuse Peugeot 104 Coupé zoals we zelf in 1988 hadden (zie onderste foto).

Eigenlijk was deze mooier. Auto Bianci staat er op.

Het is echt lekker warm.

Na Porto Vecchio gaan we na een tussenstop van enkele dagen in de 5 mijl noordelijker liggende Golfe de Pinarellu naar Bastia in het noorden van Corsica. 

Hier “vieren” we Quatorze Juillet. In de stad zie je er niets van, maar ’s avonds is er een vuurwerk. We kijken op de televisie naar de uitgebreide viering in Parijs.

Onze ankerplaats voor Bastia.

Dan steken we over naar Elba en liggen twee dagen in de Golfo di Viticcio. We duiken op de steile noordoost hoek van de baai, maar zien niet zoveel spectaculairs.

Tja, Voor deze zware klus van het repareren van de in de januari storm in Almerimar beschadigde rolfok hoes moet toch de zeilmakersmachine weer tevoorschijn worden gehaald.

Tja en hij gaat wederom zinloos onder want morgen………

De volgende dag gaan we naar Portoferraio, waarnaar Napoleon in 1814 werd verbannen.

We hebben nog voor z´n huis gestaan, maar hij was er niet en ze wilden 5 euro hebben voor ze ons binnen wilden laten, dus dat hebben we maar niet gedaan.

Het uitzicht is zeker wel de moeite waard.

Dit is nou zo heerlijk aan de Middellandse Zee. ´s Avonds bijna altijd windstil en golfloos, zodat je overal kunt ankeren.

Dan gaan we verder naar de vaste wal van Italië.

35 graden en toch nog prachtige bloemetjes.

Een wandeling door Porta Ottone geeft dit prachtige plaatje.

En deze.

Een wandeling door het bos.

De gennaker geeft nog steeds verrassende snelheidsresultaten.

Tja, dit ziet er niet best uit. Bliksemschichten en donkere wolken. Er zijn zelfs een paar druppen regen gevallen.

Dit bijna Hollandse weer (nou ja een graad of 10 warmer dan) zijn reden om maar eens een heerlijk ongezonde friet maaltijd te maken. Helaas zonder bitterballen, maar wel kipkantjes en zo.

Tja, Paula op zoek naar de I-pad. Helaas gisteravond overboord gegaan. Ik was er al gelijk achteraan gegaan, maar toen het licht uitging was het zonder duikspul in het donker wel erg moeilijk zoeken. Er stond deze ochtend een beetje deining waardoor het op de bodem niet helder was. Helaas dus niet terug gevonden. Waarschijnlijk was ook alleen het hoesje nog maar bruikbaar.

Strand??

Met de trein bezoeken we Rome en maken de nodige kiekjes van de bezienswaardigheden.

Het Colosseum. Let ook eens op de bezoekers aantallen.

Iets anders ouds.

Iets iets minder ouds.

En het uitzicht hiervandaan.

De Sint Pietersbasiliek.

En let weer eens op de rij mensen die een kaartje willen kopen voor een bezoek.

En het uitzicht vanuit de Basiliek.

En nog een mooi gebouw. Je ziet wel, ons cultuurhistorisch bewustzijn laat nog iets te wensen over.

We kopen opblaasbare SUP (stand up paddling) uitrusting. 10 jaar terug werd je nog voor gek verklaard als je op een surfplank ging staan peddelen, maar het is het nu helemaal, dus dat moeten wij dan ook maar eens proberen.

En opnieuw proberen.

Gelukkig zit er ook een rugleuninkje en kanopeddel bij. Is een stuk makkelijker.

Na enige oefening blijkt het toch mogelijk te zijn staand te peddelen.

Tja, en dan gaat de zon alweer onder.

Tot zo ver onze belevenissen van juli. Begin september zullen we de volgende blog plaatsen, want eind augustus hebben we het veel te druk met Wouters verjaardag en bezoek van Fria.