Maart 2015

Lentekriebels, klussen en weer onderweg.

Het begint langzaam een beetje te kriebelen. rondom ons in de haven is iedereen druk bezig met allerlei klussen. We bereiden ons voor op een nieuw vaarseizoen. Helaas denkt het weer daar anders over; het is al een paar weken onstabiel en daarbij komt de wind meestal uit het oosten. We vertrekken 2 weken later dan we eigenlijk van plan waren. We hebben natuurlijk absoluut geen haast, maar het is toch wel weer fijn om onderweg te zijn. En het weer past zich ook weer snel aan; eind maart lijkt het wel zomer.

De amandelbomen bloeien nu echt volop.

Dit is onze laatste “Sunday walk”.

We lopen een eindje deze mijn in, maar hij is zo diep dat we het eind niet bereiken.

De sneeuwgrens is weer dichtbij gekomen,

maar op zeeniveau is het heerlijk weer en we bouwen alvast een afscheidsfeestje.

Omdat de hagelslag op is doen we een poging…

het ziet er een beetje anders uit..

maar het smaakt ook naar chocola!

Karen Blixen vertrekt als eerste van de club.

We maken van 1 grote vlag 4 handzamere exemplaren.

Wouter trekt z’n duikpak aan en maakt de schroeven schoon; ze zaten vol met zeepokken.

Eindelijk vinden we een geschikte plek voor de nieuwe duikcompressor: de gereedschapskast. We moeten er wel een nieuw gat voor in de bank zagen,

maar het past! En er blijft zelfs nog genoeg ruimte over voor al het gereedschap.

En dan maken we op de valreep nog een wolkbreuk mee in Almerimar.

We gaan even een kijkje nemen in het dorp.

Gewapend met paraplu en waterdichte schoenen.

Maar we moeten toch ergens de straat over, dus droge voeten houden we niet.

op 21 maart gooien we de touwen los; we worden uitgezwaaid door onze Zweedse vrienden Ann-Sofi en Anders.

Tegelijk met ons vertrekken ook onze Engelse vrienden met hun Gullsway.

Het is heerlijk om weer te zeilen; lekker voor de wind.

We passeren Cabo de Gata

en ankeren bij Agua Amarge.

De volgende dag kan de genaker erop.

Er zijn weer veel dolfijnen en we zien zelfs maanvissen, maar die laten zich niet fotograferen.

We gaan net zo hard als de wind (let niet op het log want die zit vol pokken).

Het ankeren voor zulke mooie palmenstrandjes hebben we wel gemist.

In Cartagena lopen we twee dagen door de stad om zo veel mogelijk te zien.

Er zijn veel gevels waar niets achter zit, zoals deze:

geen huis…

Weer iets heel anders, maar ook erg mooi.

Een oud Rooms Amfitheater!

Iets minder oud is deze arena, gebouwd in 1856 voor de stierengevechten.

​In veel havens hebben wij de hoogste mast…hier niet.

Onze volgende stop is Mar Menor; een binnenzee, dus we moeten door deze brug.

Er staan veel sinaasappelbomen in dit dorp; deze bezwijkt bijna, zo vol.

We maken een flinke wandeling door de duinen

en terug door een typisch Spaanse woonwijk; alles achter grote hekken.

Mooie ankerplek in Mar Menor.

Bij Cabo de Palos wordt veel gedoken; wij vinden het water nog te koud.

Boven water is het wel heerlijk warm en er wordt zelfs hier en daar al in zee gezwommen.

Selfie met de Middellandse zee op de achtergrond.

We zien ook weer prachtige zonsondergangen (geen opkomsten, want die zijn te vroeg)

Het blijft mooi, die palmen.. (en de boot ook)

Even voelen hoe koud het water is: 19 graden.

We zijn blij met de diepvries. We maken heerlijke ijsjes.

We dobberen lui op het fokje 6 mijl over het meer.

Ook hier zijn de sporen van de crisis duidelijk zichtbaar. Geen bouwkranen of wat voor activiteit dan ook. Dit zie je hier erg veel.

En terwijl in Nederland een fikse voorjaarsstorm raast…..