Maart 2017
Kreta 5 en verder…….
Derde maand van dit jaar al weer. De tijd vliegt. We zijn begin maart nog in Nederland en gaan samen met Fria skiën in Frankrijk. Met haar nu precies 1 jaar oude auto rijden we er naar toe en verdubbelen daarmee bijna de kilometerstand. Het skiën is prachtig al hebben we maar één dag volop zon. Na 4 dagen skiën rijden we weer terug naar NL, daar nog een dagje socializen en dan weer richting Kreta. Op Kreta is het voorjaar begonnen en we maken nog een mooie laatste wandeling met Jacob en Vickie. Dan, terwijl het weer even in een dipje zit, verlaten we de haven en gaan voor anker net buiten Agios. We zullen hier nog een weekje blijven wachten op de levering van de Kayacat, mijn verjaarskadootje (had een iets langere levertijd dan voorzien). Als die is geleverd vertrekken we naar Spinalonga Bay om de boot schoon te maken en gaan dan door naar de Cycladen eilandengroep, onderweg naar Aegina. Hier zal de boot uit het water gehaald worden om de antifouling te vervangen door coppercoat.
Een hotelletje vlakbij Lion. Morgen nog 250 kilometer.
Dan de berg op.
Langzamerhand, onderweg naar boven, komt de sneeuw.
Er ligt genoeg in ons dorpje (Belle Plagne).
Even verkennen en dan de skies halen.
De volgende morgen vroeg op. Het ziet er prachtig uit.
Selfie!
Een prachtig landschap vanuit de lift.
In het begin even wat onwennig, maar het gaat al weer goed.
De tweede en de derde dag is het bewolkt en sneeuwt het af en toe. We gaan wat lager tussen de bomen skiën. Het is werkelijk prachtig.
Dag 4 is ook bewolkt maar het sneeuwt niet meer en er is ook boven weer voldoende kontrast om lekker te skiën. Hier met uitzicht op ons dorpje.
Dan is het weer tijd terug naar Nederland te rijden.
Uitzicht uit Fria’s keukenraam. De krokussen en sneeuwklokjes beginnen al weer mooi te bloeien.
Uitzicht op Fria’s keukenraam.
Tijd om weer naar Kreta te vliegen. Hier boven de Alpen.
En dan zien we deze deur (arrivals op Heraklion Airport) ook eens van de andere kant. Geert en Ine van de Anegada halen ons op met de auto.
Na de zondag BBQ nog even gezellig met de Nederlanders naborrelen op de Safari.
Onze laatste wandeling met Jacob en Vickie op Kreta.
De witte vlek is Agios Nikolaos
We bezoeken de Church of the holy cross. Er staat een mooi kruis van neon lichten in de tuin.
Kijk eens wat een profi installatie.
Dan is het 15 maart en moeten we de haven verlaten. Ons contract loopt vandaag af.
We gaan net buiten de haven voor anker. We moeten nog een weekje wachten op de levering van de Kayacat, mijn verjaarskadootje.
Intussen vermaken wij ons best met feestjes op de haven. Het is Saint Patricks Day. Iets wat ze in Ierland erg belangrijk vinden. Wij doen graag mee.
Er wordt gezongen en gespeeld.
En gedecoreerd.
Om 6 uur gaat de BBQ aan.
Mooi hapje toch…
De Optimisten en Lazers van de zeilclub komen langs de ankerplek. Ziet er weer zomers uit.
De laatste restjes sneeuw boven op de berg.
En dan wordt op 21 Maart de Kayacat bezorgd.
Ja, hij past op de rug en weegt bijna niets.
Heel veel onderdelen en geen instructie boekje.
Na een uurtje puzzelen zijn we er uit.
Tijd voor een proefvaart.
Hij doet het! bijna geen wind, maar ik kom toch vooruit.
Hij is wel klein.
Net zo lang als de Happy Cat, maar een stuk smaller en vooral heel veel lichter en sneller in elkaar te zetten.
We doen een rondje door de haven om iedereen gedag te zeggen. Het is tijd om nu werkelijk te vertrekken.
Met nogal somber weer gaan we richting Spinalonga Bay.
In Spinalonga Bay ligt het eilandje Spinalonga. Het was in 824 toen Kreta bezet werd door de Arabieren een toevluchtsoord voor christenen. In 1538 hebben de Venetianen er een fort op gebouwd. In 1715 werd het bezet door de Turken die er tot 1898 zijn gebleven. In 1903 werd er een Franse marine basis gesticht. De Kretaanse regering besloot daarop dat alle Kretenzers met Lepra naar het eilandje moesten worden verbannen. Hierop zijn de Fransen en Turken uit angst besmet te raken vertrokken. Tot 1957 is het een Leprakolonie gebleven. Nu is het een toeristische trekpleister.
Wij willen het wel eens gaan verkennen. Het toeristenseizoen is nog niet begonnen dus wij gaan er met de bijboot heen en lopen rond om de muur van het fort om te zien of we een gaatje kunnen vinden.
Er staan een boel bloemetjes in de tuin.
Uiteindelijk een gat gevonden. Ik pas er niet door, maar Paula wel. Die gaat in het fort op verkenning uit.
Ook binnen veel bloemetjes en wat oude gebouwtjes. Best mooi.
En dan is het ’s middags weer tijd voor wat ontspanning.
De volgende dag gaan we de boot schoonmaken. Vooral op de schroeven zit veel wit kalkachtig spul die de vaart er behoorlijk uithalen.
En dan op 24 maart onderweg naar het noorden. In het begin veel wind (20+ knopen). Later zakt het helemaal in en moet de motor aan.
En langzaam zakt de zon in de zee.
25 maart, prachtig weer.
Santorini, een zeer veel kleurige vulkaan eilanden groep.
Zo’n 3600 jaar geleden is hier zo’n zware eruptie geweest dat door een zware Tsunami en aswolk de Minoïsche cultuur op Kreta is vernietigd. De huidige eilanden zijn de randen van de vulkaan met de krater in het midden. Het is daar dan ook honderden meters diep. Je kunt er leuk doorheen varen.
Het lijkt alsof er nog sneeuw op de kraterranden ligt.
Nee, geen sneeuw!
We varen hierna door naar Nisos Paros naar een baaitje aan de zuidkant bij het plaatsje Aliki. De zon gaan hier prachtig onder.
De volgende dag door naar Kythnos. We proberen een mooi ankerbaaitje aan de noordoostkant bij het plaatsje Loutra maar halen met het anker alleen maar pollen gras omhoog. Dan maar in het haventje. De haven meester pakt de touwen aan en heet ons welkom. Geen kosten!
Er staat voor de volgende dag een noorden stormpje op het programma. Moet om een uur of 6 beginnen. We vertrekken zodra het licht wordt om niet in het volste van de wind het stuk naar het noorden te moeten. De wind valt eerst mee, maar er zijn bijzonder korte golven van een meter of 3 hoog met brekende koppen.
Later kunnen we afdraaien naar halve wind met de golven dwars. De wind is inmiddels tot een knoop of 40 opgelopen. We hebben 3 reven en een puntje fok en het grootzeil zover mogelijk naar buiten en nog hebben we moeite de snelheid laag genoeg te houden voor deze bizar diepe en korte golven. Af en toe breekt een golf vol tegen de zijkant en spuit dan over de hele boot heen. We zijn nog nooit zo nat geworden op deze boot.
En dan zijn we na een paar uurtjes bij Poros. Een volledig beschutte baai waar je totaal geen last hebt van de wind of golven.
De 29e varen we in windstil weer naar Aigina waar we op de kant zullen gaan voor een onderhoudsbeurt. We kunnen gelijk de volgende ochtend er uit. Ze hebben hier voor catamarans een prachtig kraansysteem.
Keurig opgebokt en schoongemaakt. Nu kan de vreselijke klus beginnen. De antifouling moet er af en dan coppercoat erop. Hadden we dat gelijk toen ie nieuw was maar gedaan!!!
De route van Kreta naar Aigina. 245 mijl, een aardig begin van het seizoen.
Dan is er zomaar weer een maand voorbij. Wel één waarin voor ons normaal zo rustige leventje heel veel gebeurt is. We hopen in april zo snel mogelijk weer in het water te kunnen om het seizoen 2017 echt te kunnen beginnen. Eind april zullen we de volgende blog plaatsen.
Leuke blog weer 🙂
Fijn dat de Kayacat eindelijk binnen is!
Succes met het verwijderen van de antifouling en aanbrengen van de coppercoat!!!