Mei 2017

Griekenland 4.

Mei, de eerste echte cruising maand. De klussen zijn gedaan en nu moeten we zien zo noordelijk te komen als we willen, voordat de Meltemi gaat blazen (juni – september) en het moeilijk maakt naar het noorden te komen. 4 mei komt Fria aan op vliegveld Athene om twee weekjes met ons mee te varen. Met haar bezoeken we Athene per bus en gaan tussen Evia en de vaste wal naar het noorden. We zeilen rond de Sporaden waarna Fria vanaf het minivliegveldje van Skiathos weer naar Nederland vliegt. Wij gaan daarna door naar de middelste vinger, het schiereiland Sithonia. We bezoeken eerst Koufos en gaan daarna naar een prachtig en beschut gebiedje rond het eilandje Nisos Dhiaporos. Hier blijven we een weekje omhangen en terwijl Nederland geniet van een welhaast tropisch Hemelvaart weekend zitten we hier met amper 20 graden in het onweer en regen. 
​​

​Prachtig avond zonnetje in de baai van Karistos. Wat we nog niet wisten is dat we midden in de nacht met meer dan 40 knopen wind aan lager wal in de branding zouden liggen en dus 2 mijl naar hoger wal moesten varen en opnieuw ankeren om 4 uur ’s morgens. 

Hier in Karistos City een typisch gevalletje van Griekse veiligheid en zorgvuldigheid. Eén electriciteits kast deur ontbreekt en de andere flapt open en dicht in de wind. 

Hoezo financiële crisis. Doe dan wat minder asfalt en parkeer de vrachtauto’s in de langsrichting van de weg. Kun je weer een tijdje wat ambtenaren van betalen.

Zeilt lekker zou je zeggen.

We hebben hier alleen wel heel erg weinig zeil voor nodig.

Maar het baaitje op Megalonisos maakt weer veel goed.

De volgende dag gaan we naar Porto Rafti op de vaste wal om Fria van het vliegveld te halen. Zij komt twee weekjes meevaren.

5 mei stappen we in de bus naar Athene voor een flinke wandeling langs de vele bezienswaardigheden daar. Fria was er nog nooit geweest. De pompoenen mannetjes doen weer een prachtige show.

• 

• 

Uitzicht over de stad met op de achtergrond de Acropolis.

De restanten van de tempel van Zeus gezien vanaf de Acropolis.

De volgende dag gaan we met weinig wind en ruim 250m2 zeil het water tussen Evia en de vaste wal in.

• 

• 

• 

Heerlijk rustig zeilen, boekje er bij….

Tja, welkom in Griekenland! We zagen wat kopjes op het water een half mijltje voor ons en hebben de gennaker nog niet ingerold of het waait dat het rookt. Twee reven in het grootzeil en een puntje fok en we vliegen er vandoor.

We gaan naar een prachtig baaitje voor een miniplaatsje dat ​Boufalo heet.

Mooi gekleurde bosjes.

De maan is ook al op.

Proost!

De volgende dag met twee reven en een puntje fok richting Chalkis. Dan een tijdje dobberen in geen wind dus de motor er maar even bij. Dan de gennaker twee minuten erop en ineens een stevige tegenwind dus gennaker er weer af. Weer even later net bezeild met 10 knopen bootsnelheid op alleen een puntje fok. De boot achter ons zat in een wedstrijd groep en moest ook de stiltes zonder motor door en honderd zeilwissels. Respect!

En dan komen we in Chalkis voor een brug te liggen. Even toeteren en hij gaat open zou je denken. Maar daar denken de Grieken heel anders over. Je moet je aanmelden bij de Port Authorities. Hier moet je 23 Euro betalen + 20% toeslag voor een nachtelijke opening en over het totaal weer 24% BTW. Dus totaal 35,65 Euro. Ik wil helemaal geen nachtelijke opening, maar dat is het enige wat ze doen. Vervolgens moet je naar de Port Police (drie straten verderop) waar ca. 12 agenten op kantoor zitten te …… Deze zeggen dat je na 16.00 weer moeten komen. Na 16.00 weer geprobeerd en weer teruggestuurd om de scheepspapieren te halen (is heeeeeeel belangrijk als je door de brug moet!!!) Daarna een korte briefing over hoe door de brug te varen. We zullen worden opgeroepen als we aan de beurt zijn. Hoe laat kunnen ze niet zeggen, maar we moeten vanaf 21.30 uitluisteren. 

​Om 02.30 beginnen de oproepen. Drie van de andere kant en vier van onze kant worden gewaarschuwd dat de brug binnenkort zal openen. Dan duurt het nog ruim een kwartier en gaat de brug open. Dan wordt per boot geroepen wanneer hij kan gaan. 

En dan gebeurt het wonder! Wij varen door de brug…. Ja, zo hou je je ambtenaren wel aan het werk.

Op de hoge bergen op Evia ligt hier en daar nog een pluk sneeuw.

We gaan weer met ruim 250m2 voor de wind kalmpjes richting de volgende bocht in het Evia kanaal.

Net voor de bocht halen we de gennaker weg omdat de wind op is en ja hoor, op de hoek zien we de kopjes al weer op het water staan. Ineens harde wind uit tegengestelde richting. We moeten nog 4 mijl en we hebben geen zin om het grootzeil te reven. Overloop naar buiten en een puntje fok en we gaan met ruim 10 knopen naar de overkant.

De volgende ochtend een wandeling in Raches. Weer besneeuwde bergen op de achtergrond, nu op de vaste wal.

11 Mei bezoeken we Volos. Op de tocht er heen neemt het zicht enorm af en wordt alles grauw. De lucht zit boordevol stof of zand of zo. Het ziet er erg somber uit. We ankeren in de enorme haven.

De volgende dag maken we even een tussenstop…

Wat is daar zo bijzonder?

Een steengroeve die kennelijk grotendeels in zee is gestort. 

De volgende ochtend is de lucht weer gewoon blauw. Hier gaan we ankerop in het zuidwest baaitje van Skiathos het meest westelijke eilandje van de Sporaden groep.

We gaan in één keer naar de meest oostelijke ankerbare Sporaad en dan de dagen daarop weer in kleine stapjes terug naar Skiathos.

Het ankerbaaitje Planitis op ​Nisos Kyra Panagias is prachtig en zeer beschut. ​Het eiland is onbewoond op 2 monniken in een heel groot klooster na.

Paula gaat even de mast in om de grootzeilval te vervangen. De mantel van de oude is na een kleine 8 jaar opgevreten door de uv.

Onderweg naar ​Nisos Alonnisos krijgen we een dolfijnen show.

We gaan aan de stadskade in Patitiri en maken een wandeling. 

Het is een mooi stadje, maar als we terugkomen staat er ineens swell in de haven dus varen we om het eiland heen om aan de westkant te ankeren.

De volgende dag gaan we naar Nisos Skopelos en gaan voor anker in de haven van Loutraki. We wandelen naar het 300 meter hoger gelegen dorpje Glossa. 

We belonen onszelf met een biertje op een terrasje met uitzicht.

Er is een stormpje voorspeld en in de baai zijn al flinke vlagen te voelen. We gaan op een heel knus fokje richting Skiathos vanwaar Fria weer naar huis vliegt. 

Net buiten de haven is totaal geen wind maar voor de zekerheid houden we het fokje toch maar klein en liggen te dobberen. Ongeveer op de helft van de oversteek (6 mijl) komt er toch nog wat wind en beginnen we een beetje te lopen. 

In het stadje Skiathos mag je om begrijpelijke redenen in de baai voor de stad niet ankeren als je hoger bent dan 4 meter dus gaan we aan de stads kade net buiten de aanvliegroute. 

Mooi stadje.

Om half negen ’s ochtends (ja, dat is vroeg opstaan!) lopen we naar het vliegveld. We hebben enorm genoten van de tijd met Fria.

Het vliegveld wordt wel vergeleken met dat van St. Maarten. Ook hier kun je genieten van de zand en grind regen op de kopkant van de baan als er een vliegtuig zijn gashendels opentrekt. 

De baan is maar 1600 meter lang zodat er in verband met het startgewicht maar een beetje brandstof kan worden getankt. Naar Nederland betekend bijtanken op Kefalonia.

Landen moet ook zo dicht mogelijk bij het begin van de baan.

In dit toestel zit Fria. Klaar voor vertrek. 

Van de volgende hebben we de blast eens even uitgeprobeerd. Redelijk veilig, weggedoken achten een muurtje met de camera er boven uit. Ziet er op de foto niet spectaculair uit, maar wat er gebeurt wil je niet meemaken! 

We huren een autootje en gaan het eiland rond rijden. Het eiland is maar 10 kilometer lang en in ongeveer 4 uur hebben we bijna iedere weg op het eiland gereden.​ Je struikelt in het stadje werkelijk over de auto, quad en scooter verhuren. Als je alle huurauto’s achter elkaar parkeert heb je volgens mij in een aangesloten rij alle wegen bezet.

Maar het is er wel mooi!

Riviertje.

Het vliegveld.

Old town Kastro, gebouwd in 1340. Afsluitbaar met een poort met ophaalbrug van de rest van het eiland en onbereikbaar vanuit zee. Ca. 1500 bewoners  konden zich hier terugtrekken in 400 huisjes en 20 kerken om zich te verdedigen tegen piraten. Het is in 1829 verlaten voor de huidige stad bij het vliegveld (die laatste zal er toen nog wel niet geweest zijn).

De huisjes zijn zowat allemaal ingestort, maar een aantal kerkjes is nog uitstekend in takt.

Skiatos is een echt wandel eiland. Overal zijn routes aangegeven met deze bordjes.

Dan gaan we naar ​de stad Skopelos op de noordkant van Skopelos. Het gaat niet zo hard.

Tja, je zult maar nodig naar de plee moeten…..

De volgende dag gaan we naar de zuidbaai van Kyra Panagias en de dag erop naar Koufos, een plaatsje aan een prachtig baaitje op de 2e vinger (Sithonia).

De volgende ochtend loopt een mede ankeraar met een kussentje naar de voorste preekstoel en gaat zitten. En blijft zitten, uren lang!

We laten de buur mooi zitten en gaan naar een baai die Mesopanayias heet, hoger aan de oostkant van de 2e finger. Onderweg komen een paar dolfijnen langs.

De ingang van de baai is wat moeilijk met een hoop rotsen en zo, maar binnen is alles prachtig zand.

Voor de meesten van jullie is dit een heel normaal beeld, maar voor ons is het bijzonder. Groen gemaaid gras. Dat zie je hier in het zuiden niet vaak. Rondom de baai zijn allemaal mooie villa’s met enorme goed onderhouden tuinen. Het zijn nu wel hotels en appartementen, maar dat is waarschijnlijk niet altijd zo geweest.

En dan hebben we een aantal dagen vies weer. Temperatuur amper boven de 20 graden en regen en onweer. Precies op het moment dat in Nederland het welhaast tropische Hemelvaart weekend is. Morgen moet het weer goed zijn volgens het weerbericht.

En dan gaat de zon weer zinloos onder want morgen moet ie toch weer op (Finkers).

Conclusie na een maandje cruisen in de Aegeïsche zee: een erg mooi gebied met erg veel goed beschutte ankerplekken maar een waardeloos zeilgebied. Door de plotselinge windshiften, valwinden en tunneleffecten moet je voortdurend op je hoede zijn en is het volkomen onvoorspelbaar of je je voorgenomen tocht in enig comfort kan maken. Er is geen wind of meer dan 30 knopen en dat soms wel 10 keer op een dag. Gewoon een strakke 15 knopen zul je hier zelden treffen. We zullen zien wat de volgende maanden ons brengt als de Meltemi er nog een schepje bovenop doet.
Eind juni zullen we de volgende blog plaatsen.