Oktober 2021

Italië en Sicilië

Oktober, de laatste maand van dit vaarseizoen. Het lijkt altijd wat vreemd om richting een jachthaven te gaan voor de winterstop terwijl het weer op dat moment vele malen beter is dan tijdens een gemiddelde zomer in Nederland maar toch lokt het ook wel. We vertrekken eigenlijk wat eerder uit Griekenland dan we zouden willen omdat de vaarbelasting per kalender maand moet worden betaald. En nog een hele maand betalen voor één of twee weken voelt toch als verspilling. We vertrekken op 1 oktober uit Othonoi en gaan in dagtochtjes langs de Italiaanse zuidkust naar het westen. De wind wil niet zo heel goed meewerken en af en toe moeten we toch stukken motoren bij gebrek aan wind. Ook hebben we niet meer aldoor van die mooie blauwe luchten, maar zelfs onweersbuien met regen. Op 8 oktober lopen we de baai van Siracusa binnen en blijven daar een paar dagen liggen om nog niet te snel dat zomergevoel kwijt te raken en omdat langs de zuidkust van Sicilië nog telkens een harde tegenwind staat. De 12^e gaan we door naar Portopalo op de zuid-oost punt van Sicilië om nog even de schroeven door te smeren en de onderkant van de boot nog een keer schoon te maken. De 14^e gaan we naar Marina di Ragusa. Er staat een pittige wind uit het noord-oosten, goed bezeild dus, alleen wellicht een beetje hard om te Med-mooren in de marina. Maar we hebben geluk, vlak voor het invaren van de haven valt de wind helemaal weg. De marina is behoorlijk vol dus dat lijkt een gezellige winter te gaan worden. Er is een grote groep Nederlanders waar we snel kennis mee maken. We spelen samen boulle op het strand met daarna afterparty’s op één van de boten. Wij starten de walking group weer op en hebben voor de eerste wandeling meteen een groep van 17 met samen 5 nationaliteiten. We organiseren een BBQ en hebben een feestje met ruim 60 man en het wordt erg gezellig. Daar moeten we denk ik maar een regelmatig terugkerende activiteit van maken. Daarnaast zijn er 2 keer per week happy-hours in de Stella Marina bar en diverse etentjes en borrels bij jachten over en weer. Het winterseizoen is begonnen!

De route van deze maand.

1 oktober 08.00 uur, we vertrekken vroeg van Othonoi. Er is weinig wind voorspeld en het is zo’n 60 mijl naar een ankerplek om de bocht van de hak van de laars van Italië. We willen natuurlijk niet motoren dus beter maar wat extra tijd hebben.

Tot ziens Griekenland. We zijn dit seizoen 3 maanden in Griekenland geweest en het was heerlijk.

Italië is in de verte al in zicht (tussen fok een grootzeil). Als je een beetje normaal zicht hebt hou je deze oversteek altijd land in zicht.

Er komt toch een beetje wind zodat we even na tweeën de zuidpunt van de hak van Italië ronden en aan de binnenkant (Golf di Taranto) langs de kust omhoog varen naar een anker plek in een riffengebiedje Lido Marini.

Onze eerste zonsondergang in Italië.

De volgende morgen kruisen we langs de kust omhoog naar Punta del Pizzo. Dat is een beschut baaitje net onder Gallipoli.

Ook daar gaat de zon weer heel mooi onder.

Dan de 3^e oktober onderweg naar de overkant van de hak.

We ankeren net west van Punta Alice, daar is een mooi zandstrand dat beschut is voor de zuidoostelijke deining. Helaas hebben we wegens windstiltes toch een paar uur moeten motoren, maar er staat wel een deining doordat het verderop kennelijk wel waait.

De 4^e kruisen we op tot een baaitje net zuid van Crotone. Daar treffen we Trim. We spreken af voor een borrel op de volgende ankerplek. De 5^e gaan we verder naar het zuiden en zien tegen de kust verschillende gestrande jachten. Eentje licht er kennelijk nog maar net (helemaal links op de foto) we zien met de kijker dat ie tegen de rotsen beukt en nog een klein stukje fok heeft staan, maar nog niet is gezonken. Er liggen allemaal zwemvesten op de rotsen. Die helemaal rechts op de foto licht er kennelijk al wel wat langer.

Iets verderop zien we er nog een op het strand. Dit is de nieuwe manier van emigreren. Je steelt een flink zeiljacht in Griekenland, vaart dan naar Libië en verkoopt daar tickets naar Italië. Als je de boot helemaal vol hebt vaar je naar Italië en strand de boot en zorgt dat iedereen ver uit de buurt is als de autoriteiten komen.

Het weer is inmiddels iets minder mooi geworden. Er zijn verschillende onweersbuien rondom ons die voor 40+ knopen wind zorgen. Eerst recht op de neus.

We hebben eerst de zeilen maar even geborgen en motoren er rustig tegen in.

Later als de wind draait kunnen we met een puntje fok verder.

We gaan naar Soverato (hoge wal voor deze windrichting). Tegen de tijd dat we daar zijn is het allemaal weer uitgeraasd en liggen we comfortabel voor het strand voor anker.

We zijn al 6 dagen in Italië en hebben nog geen voet op de wal gezet dus gaan we hier maar even het stadje verkennen. Het weer is niet erg fraai en het stadje ook niet. Het is eigenlijk een heel gewoon vies Italiaans stadje. Ik snap nog steeds niet waarom die Italianen zoveel troep overal op straat en in de natuur gooien. Griekenland is ook niet schoon, maar toch wel een stuk beter dan Italië.

Als we terug komen is het heel druk op het strand. Met vissers. Kennelijk een wedstrijd of zo?

De 7^e gaan we verder. Het eerste stuk draait de wind telkens van 60 graden over stuurboord naar 60 graden over bakboord en alles wat daar tussen zit. Is dan weer stevig en dan weer bijna niets. Dat is zeer moeizaam zeilen. De kust is wel mooi!

Dan komen we om de hoek (om de bal van de voet) en hebben we eerst even harde tegenwind en enorme golven. Iets later draait de wind naar schuin achter en spuiten we er met een max van ruim 16 knopen vandoor. Helaas blijven de golven wel stevig. Een zware deining recht van voren en windgolven van opzij.

Onder deze omstandigheden kun je langs deze zuidkust van Italië nergens comfortabel voor anker dus we besluiten door te varen naar de baai van Naxos en Taormina op Sicilië. Het wordt dan vandaag wel een tocht van 100 mijl, maar voor anker in een 2 meter swell is ook niet alles.

We komen nog wat jachten tegen die voor de makkelijke weg hebben gekozen.

De zon zakt al, we zullen het niet bij daglicht halen, dan hadden we vroeger moeten vertrekken.

Wel mooi. De zon zakt achter de Etna. Etna is ruim 3 kilometer hoog dus vandaar dat de zon vandaag wat eerder onder is…

Etna vanuit de baai van Naxos. Die ruim drie kilometer hoogte zie je er niet echt aan af als je zo dichtbij bent.

Taormina vanuit Naxos gezien. We kwamen gisteravond om ongeveer half elf aan. Aan de Taormina kant liep die enorme swell behoorlijk naar binnen. De Naxos kant ook wel wat maar de golven waren daar zo lang dat je er in de boot niets van kon merken.

8 oktober, onderweg naar Siracusa. Onze vlag is behoorlijk vaal geworden en het eind zit vol met gaten. Tijd voor een nieuwe. Dat is een beetje een spannend klusje zo onderweg.

Gelukt zonder zwemmen!

Er staat vandaag een lekker windje en de Etna wordt snel kleiner.

Een paar uurtjes later draaien we de baai van Siracusa in.

Er liggen maar een stuk of 10 boten voor anker en er zijn geen cruiseschepen vandaag.

De zon gaat weer heel mooi onder.

Nog even een klusje ter voorbereiding van onze winter jachthaven. Het draaipunt van de loopplank voorzien van een paar lagen glas met epoxy en dan weer in kleur rollen. Vanmiddag komen Brad en Ruth (Korsar) op de borrel en daarna gaan we bij hun eten.

Na vier dagen Siracusa gaan we naar Portopalo. De wind zal over twee dagen eindelijk niet meer westelijk zijn zodat we dan naar Ragusa kunnen en we willen eerst nog even de schroeven smeren en het onderwaterschip schoonmaken in Portopalo. Er zijn in die vier dagen Siracusa toch zeker drie cruise schepen geweest. Kennelijk loopt dat weer.

We verlaten de baai optimistisch op de gennaker.

Loopt best voor zo weinig wind.

Even later draait de wind naar 45 graden aan de wind en moet het grootzeil omhoog en vervangen we de gennaker door de code-0.

Weer wat later wordt het grauw en grijs en moeten we opkruisen tegen een stevige wind.

Eenmaal in Portopalo trekt het weer open en gaat de zon weer prachtig onder.

De volgende dag gelijk het water in en aan het werk. De watertemperatuur is inmiddels gezakt naar 23 graden dus maar wel even een pak aan. Trim is inmiddels ook naar Porto Palo gekomen en ’s avonds gaan we bij ze eten. Zij gaan deze winter in Licata overwinteren dus die zien we dan niet weer.

De 14^e zeilen we in 30 knopen wind met drie reven (ja, een beetje overdreven) met een knoopje op 13 richting Ragusa. We maken ons wel een beetje zorgen over het Med mooren in 30 knopen wind. Het zou later in de middag moeten afnemen naar 14 knopen, maar ja met deze snelheid zijn we er over twee uurtjes.

Gelukkig kloppen weerberichten bijna nooit! Vlak voor we bij Marina di Ragusa zijn neemt de wind helemaal af en bijna windstil leggen we de boot op z’n plek.

Twee marineros en Peter en Dominique staan klaar om ons op te vangen.

En dan even een biertje!

Het ligt al buitengewoon vol in de marina.

Er blijkt een forse Nederlandse groep te zijn. Daarmee gaan we boulle spelen op het strand.

En daarna een borrel op Safari.

We gaan ook deze winter weer groepswandelingen organiseren dus tijd om een verkenning te gaan doen. We gaan de wandeling voor aanstaande donderdag “voorlopen”.

We doen een rondje naar het natuurgebied in het oosten en dan via een noordelijke omweg weer terug naar de Marina. We hebben nog geen auto’s dus we zullen ons de eerste weken wat in de buurt van de marina moeten behelpen.

We hebben deze route vorig jaar ook wel gedaan, maar we gaan toch even kijken of alles nog is zoals verwacht.

De 20^e is het weer tijd voor een klusje. We drogen de zeilen en dekken het grootzeil af met de winterhuik.

We repareren een paar naadjes van de uv strook van de fok en bergen die weg onderdek.

Donderdag 21 oktober, de eerste groepswandeling. De opkomst is behoorlijk, we zijn met zeventien.

We gaan heen over het strand.

Dit is een flinke paling (in het water, maar dat water zie je bijna niet). Hij beweegt niet dus zal wel dood zijn.

Net voor het strand te smal wordt gaan we op de kliffen.

De groep op 21 oktober. Een gevarieerd gezelschap van tussen de 35 en 75 jaar uit Nederland, België, Australië, Verenigde Staten en Canada.

23 oktober, weer tijd voor een klusje. Een rooster schoonmaken.

En dan vuurtje stoken. We hebben op de MDR Facebookgroep een oproep gedaan voor een BBQ dus dan moet ie wel branden voor de meute komt.

Deze hoek is gereserveerd voor Cobbs.

En dan kan het feest beginnen.

Werd een leuk feestje. Zeker 60 man deden mee.

Vandaag 24 oktober hebben we een beetje storm. Een max van ruim 40 knopen wind bij 30 graden Celsius en 43% rv.

Je ziet er niet zoveel van op de foto’s maar de wind huilt door de stagen, vallen van minder attente boot achterlaters klapperen en de mono’s maken soms behoorlijke zwaaien met hun masten en steken hun waterlijn ver boven water.

Overbuurman vertrouwde het niet helemaal en heeft werkelijk iedere lijn die hij kon vinden aan zijn boot bevestigd.

Tegelijkertijd is de Rolex Middle Sea Race 2021 aan de gang. Dat is een race vanuit Valletta op Malta, rondom Sicilië, de Aeolische eilanden, Pantelleria, Lampedusa en dan weer (tussen Comino en Malta door) naar Valetta, totaal een flinke 600 mijl en is gestart op zaterdag 23 oktober om 11.00 uur.

Zoals je kunt zien hebben ze enorm mazzel met de wind. Meer dan genoeg en aldoor uit een zeer gunstige richting, al wordt er door de snelle multihulls wel afgekruist.

Koploper is Argo, een indrukwekkende trimaran van 24 meter lang en 24 meter breed. Hij vaart nek aan nek met de Italiaanse tri Maserati van 21 x 18. De Argo heeft op 24 oktober 12.42 uur nog 182,6 mijl te gaan en heeft volgens marine traffic sinds vertrek uit Valletta met een gemiddelde snelheid van 23,2 knoop en een max van 32,7 gevaren.

De eerste mono is de Rambler 88 (de eerste gele boot op het plaatje), met 30 x 8 meter toch echt een heel flinke boot. Hij heeft op dit moment nog 233,1 mijl te gaan en heeft volgens marine traffic een gemiddelde van 15,3 knoop en een max van 26,1 knoop. Niet slecht voor een mono! Er is natuurlijk ook een langzaamste, en dat is Catina 4, een Hanse 311 en heeft op hetzelfde moment nog 489,2 mijl te gaan. Zijn gemiddelde is 5,8 knoop en de max 6,9. Die is nog wel even onderweg!

Argo is na 1 dag, 8 uur, 23 minuten en 38 seconden gefinisht (een kleine 32,5 uur; het oude record stond op bijna 48 uur!) en heeft dan inclusief afkruisen 737 mijl gevaren. Dat is 22,8 knoop gemiddeld. Rambler finisht na 1 dag, 21 uur 18 minuten en 22 seconden (een kleine 45,5 uur) en heeft totaal 734 mijl gevaren, een gemiddelde 16,2 knoop. Die arme Catina 4 is 27 oktober om 22.45 uur Lampedusa binnengelopen en heeft opgegeven. Hij had toen 572 mijl gevaren met een gemiddelde van 4,8 knoop. Het verschil moet er zijn… Alhoewel, als je die gemiddelden deelt door de nieuwprijs van de boot komt die Catina ongetwijfeld als beste uit de bus.

25 oktober doen we weer even een klusje. De stuurboords aluminium stuurstoelpoot bubbelde flink rond één van de bevestigingsschroeven. Die moet dus goed schoongemaakt, dan een laagje dun glas met epoxy erover en om de boel zonder plamuren weer glad te krijgen rollen we er ook nog twee keer een laagje peelply met epoxy overheen.

De 27^e is het dan klaar om weer in de pu-coating te zetten. En als we dan toch verf gemengd hebben doen we ook gelijk de binnenkant van het deurkozijn maar even.

Dan komen er verontrustende berichten over een midicane die onze kant op komt.

29 oktober, de dag dat de medicane Sicilië zou moeten gaan raken. Op Windy ziet het er angstaanjagend uit. Het gaat richting Catania, waar twee dagen geleden ook al zeer veel regen is gevallen met overstromingen tot gevolg. In de meeste weermodellen lijkt hij een dagje op deze plek te blijven hangen en dan met een boogje naar de Libische kust af te gaan zakken.

Zo ziet de satelliet foto van Windy op hetzelfde moment eruit. Het lijkt Marina di Ragusa niet echt te gaan raken. Ben blij dat we met 12 touwen vast in een zeer veilige haven liggen. Nadeel daarvan is dat je ook niet kunt vluchten als het een echte medicane wordt met 120 knopen wind zoals die laatste die over Kefelonia ging. Als je 120 knopen over zo’n haven krijgt is ook maar zeer de vraag wat er dan van over blijft. Als zoiets in het zeilseizoen wordt voorspeld zorgen we dat we minimaal 100 mijl uit de verwachtte baan blijven, desnoods op de motor in de stilte voor de storm. Dat is voor ons uiteindelijk maar een dagje varen, voor de langzaamste jachten ook maar 20 uur en 20 uur tevoren is de baan vaak wel redelijk duidelijk.

Zaterdag 30 oktober, de tweede dag dat de medicane over Sicilië zou moeten razen. Er is geen wind en het is prachtig weer, dus maar weer even een buitenklusje: de boot weer even in de was zetten voor de winter.

’s Avonds zien we op Windy dat de medicane al op weg is naar Libië. Wij hebben maximaal 28 knopen gezien, het heeft gisteren een halve dag geregend (wat hier zeer ongebruikelijk is) en vandaag zijn er in de middag toch nog een paar druppen gevallen. Verder niets aan de hand. Gelukkig, dat is weer met een sisser afgelopen.

Zo, onderweg naar het Happy Hour in de Stella Marina bar. Wel veel wolken, maar een mooie zonsondergang.

Dan is de maand weer om en is het al weer zowat november. Veel mijlen gemaakt en ook enorm van het gezellige haven leven genoten deze maand. Dit seizoen is wel heel erg snel gegaan. We waren ook wel weer een beetje laat weg uit de haven vanwege al weer dat rottige corona. Toen we vertrokken mochten we eigenlijk de provincie nog niet uit maar hebben dat toch maar gedaan en niemand die ons ooit vragen heeft gesteld. Ook toen we naar Griekenland gingen hebben we de twee weken inwerktijd na de 2^e vaccinatie in acht genomen maar is in Griekenland nooit ergens naar gevraagd. Het is ons niet gelukt onze corona reisbewijzen in Italië te bemachtigen. Gelukkig wilde onze huisarts in Winsum wel meewerken en op basis van onze vaccinatie briefjes zo’n belachelijke QR code regelen. Hebben we tot nu toe trouwens nog nooit ergens hoeven laten zien, maar als we weer gaan vliegen zal ‘ie toch wel eens van pas komen.

Eind november zullen we de volgende blog plaatsen.